Fıkıh usulünün dil ve yorum bahislerinde yer alan konulardan biri âmm lafızlardır. İlk dönemlerde umum ifadelerin tanımına, varlığına ve kapsamına dair tartışmalar yer alırken Gazzâlî sonrasında klasik mantığın konularından olan tümeller de tartışmada yerini aldı. Bu makale âmm lafızların gönderimde bulunduğu anlamın tümelliğini sorgulamakta ve klasik sonrası usul düşünürlerinin umum-tümel ilişkisine dair teorik açıklamalarını incelemektedir. Makalenin iddiası şudur: Fıkıh usulünün elfâz bahislerinde ele alınan umum ifadelerin tümellere delâletini savunan ve bunu dilin zihnî suretlere vaz olunmasına bağlayan ilk usulcü Gazzâlî’dir (ö. (...) 505/1111). Fahreddin er-Râzî (ö. 606/1210) ve sonraki dönem usulcüler ise âmm lafızların tümelliğini kabul etmemiş sadece fertleri arasında tümel bir anlamın var olduğunu savunmuştur. Aynı düşünceyi devam ettiren Karâfî (ö. 684/1285), İsfahânî (ö. 688/1289) ve Sübkî (ö. 771/1370), İbn Sînâ’nın (ö. 428/1037) etkisiyle umum ifadeleri tümel önermeler olarak değerlendirirken Teftâzânî (ö. 792/1390) kapsam kavramı üzerinden hem tüm hem tümel olarak görmüştür. Her iki farklı anlayışın öğretilerini eklektik bir tavırla inceleyen Cem‘u’l-cevâmi‘ üzerine şerh ve haşiye yazan usulcüler ise tüm, tümel ve tümel önerme olmak üzere üç farklı kabul sergilemiştir. (shrink)

This paper aims at contributing to contemporary literature on nothings and absences from a Kantian perspective. To achieve its aim, the article is structured in two main sections. The first investigates nihil privativum’s metaphysical-epistemological, cognitive, and linguistic aspects, shedding light on its enduring relevance and multifaceted nature. The analysis begins by elucidating nihil privativum’s negativity, highlighting the distinctions between its material and formal senses, and explores the epistemological intricacies of accessing knowledge concerning nothings and absences. Engaging with contemporary perspectives within (...) the framework of Kant’s philosophy, it demonstrates the enduring applicability of Kantian framework in addressing contemporary philosophical debates. Furthermore, the section delves into the linguistic dimension of nihil privativum, examining the distinctions between various forms of nothings and absences and the classification of terms denoting contradictory nothings. The second section begins with exploring the cognitive aspect of nihil privativum, yet this time as a general and abstract concept, unveiling the step-by-step process involved in its formation. The second section ends by an analysis of the linguistic aspect of ‘nihil privativum’ as a rigid general term, arguing for its rigidity as a general abstract term by logical necessity, which is shown through two thought experiments within the discourse of possible worlds. The paper concludes that in the material sense, nothings and absences are not perceivable, in their formal sense they are conceptually representable, and as a general and abstract term ‘nihil privativum’ is rigid, containing all particular nihil privativa in its extension and designating the property of ‘being non-existent or absent’ in all possible worlds. (shrink)

Modernizmle birlikte Batı'nın değişen insan, dünya, evren ve Tanrı algısı, şüphesiz Batı ile sınırlı kalmamış, hemen hemen bütün dünyayı etkilemiştir. Maddeye şekil verme hünerini ileri derecede geliştiren ve bunu kullanarak dünyanın geri kalan önemli bir kısmını ya bizzat veya nüfuz alanı oluşturarak egemenliği altına alan ve dünya coğrafyasında önemli değişiklikler meydana getiren Batı'nın bu faaliyetleri, ondan etkilenen diğer kültürlerin kendi din, ahlak, gelenek ve adetlerinden şüphe etmesine sebep olmuştur. Batı'nın üzerimizdeki askeri faaliyetlerinin ve belki Batı'ya olan coğrafi yakınlığımızın, bu etkinin (...) bizde daha fazla hissedilmesinin kaynağı olduğu söylenebilir. Bu çerçevede, fikir dünyamızda son yüzyılda seyreden bir hareketlilikten ve buna bağlı olarak meydana gelen önemli değişikliklerden söz etmek mümkündür. Kendi kültür, ahlak, din, örf, adet, gelenek, kısacası medeniyet anlayışımızı, yeni paradigmaya uydurma gayreti, aydınlarımızın çoğunun seçtiği yol olmuştur. Bununla birlikte Batı'dan teknolojinin, teknolojiyi oluşturan bilginin ve bilgi yönteminin alınmasının şart olduğunu, ancak kadim kültürün korunması gerektiğini savunan aydınlarımız da az değildir. İşte bunlardan biri de son yüzyılda, kültürümüz ve kültürümüzü meydana getiren bilgi dallarıyla ilgili birçok eser kaleme almış olan Ömer Nasuhi Bilmen'dir. Bir toplumu, diğerlerinden ayıran en önemli faktörlerden biri de etik kurallar konusundaki tercihlerdir. Bilmen, belki de bunu fark ettiği için, etik konusuna çok fazla önem vermiş, bu konudaki değişime karşı çıkmış ve kadim ahlak sisteminin korunması gerektiğini var gücüyle savunmuştur. Bu kitap ise, Bilmen'in bu konudaki düşüncelerini ele almakta ve irdelemektedir. (shrink)

Imam Hatip schools (religious vocational schools) in Turkey have been taught teaching Arabic for many years. However, the objectives of learning Arabic have not yet been realized. The Education Council of the Ministry of Education prepares educational plans and programs for Arabic lessons in order to increase the quality of Arabic language teaching, the first of these programs was in 1973. This research is a field study carried out in 2016 on how to implement the educational programs prepared in 2011 (...) for Arabic lessons in Imam Hatip schools, and the problems facing the teacher in practical reality. The scope of the research is limited to Tekirdağ Anadolu Religious High School for boys, Süleymanpaşa Anadolu Religious High School for girls, Süleymanpaşa Religious Secondary school, and the teachers working in these schools. The research was based on the views of those educators as to how the educational programmes for Arabic lessons and the problems they faced during their exercise were implemented. The research was formulated through interviews with teachers. The results of the research according to the data received from the teachers were processed in the statistical program SPSS and then converted to frequency values and percentage values. These values were presented in tabular form. As a result of the findings, it was seen that most of the teachers did not read the Arabic lesson teaching program they were practicing, and they were unaware of the program’s vision, approach and goals; and they did not understand the program’s approach, vision, and objectives. Moreover, it was understood that the minds of the teachers were not clear about whether the Arabic language was a foreign language lesson or a religious vocational lesson, that the teaching practices and behaviors of teachers are incompatible with the educational program and they also had one view that the goals of the Arab lesson were largely unfulfilled. After the main results have been revealed and discussed, finally, following the disputed results, some suggestions were made to increase the quality of teaching Arabic such as making Arabic an effective, active and influential element in the lives of students and teachers through various awards and scholarships and the examination of Arabic as a foreign language in the university entrance examinations as an element of motivation and quality. In addition, in order to improve the quality of the Arabic teacher, we have made the Arabic exams as periodic, an increase in salaries according to the teachers’ receivables score, the continuation of in-service trainings, etc. (shrink)

Bu makale Kalîkalâ- Erzen isimlerinin menşeini ve Müslümanlar tarafından Erzurum havalisinin fetih tarihini ele almaktadır. Kalîkalâ ve Erzen başlangıçta iki farklı yerleşim birimine; ancak daha sonraki dönemlerde aynı şehre isim olarak verilmiştir. Bu konudaki kafa karışıklığı konuyla ilgi araştırmacıları farklı değerlendirmelere sevk etmektedir. Erzurum Erzen’i ve Siirt Erzen’i hakkında kaynaklarda verilen bilgiler de zaman zaman birbirlerinin yerine kullanılabilmekte ve Erzurum’un fetih tarihi hakkında yanlış değerlendirmelere sebep olmaktadır. Yanıltıcı bir diğer nokta ise, kaynaklarda geçen “Ermenyakus” ifadesinin ülke ismi olmasına rağmen patrik (...) ismi sanılmasıdır. (shrink)

The iltifāt (reference switching) is one of the arts of high literary value, widely practiced in the Qurʾān. This art takes place in the form of switching to another person, verb mode, number, preposition or sentence type contrary to the necessity of the situation, while continuing the word as a certain person, verb mode, number, preposition or sentence type. The art of iltifāt adds certain meanings to words such as certainty, continuity and movement. It keeps the curiosity, desire, excitement and (...) shiver alive. Similar to those who read the Qurʾān, those who read the translation of the Qurʾān are expected to be able to notice these meanings as much as possible and feel the literary pleasure of this art. There are important structural differences between Arabic and Turkish. In addition, the text that needs to be translated into Turkish is Holy Qurʾān, which has a divine infinite dimension, and it is a limited human mind attempts to translate it. This situation requires an advanced level of caution and diligence in transferring the art of iltifāt to the translations of Qurʾān. The issue of the art of iltifāt and the transfer of this art to the translations of the Qurʾān has also been studied in scientific research in different world languages such as Arabic, English and Indonesian. As far as we can determine, the only study in Turkish that examines the reflection of the iltifāt in the Qurʾān is the article titled "The Translation Problem of the Art of iltifāt in the Translation of the Qurʾān" by Haşim Özdaş. In the mentioned article, five different Qurʾān translations of eight verses from different types of the art of iltifāt were examined. It has been claimed that there is no art of iltifāt in Turkish language and literature, and that the translation of the art of iltifāt in the verses into Turkish is an obstacle to understanding the verses and leads to a wrong or incomplete understanding. As a solution, while the verses are being given and translated, it is suggested that the art of iltifāt in the verses be ignored. In this research article, the cases of the translations of the Qurʾān reflecting the art of iltifāt, as an example of iltifāt between māzī (past tense) and muzāriʻ (present tense) verbs modes in the verses are discussed. In addition, it discusses the opinions that say there is no art of iltifāt in the Turkish language, that the exact transfer of the art of iltifāt found in the Qurʾān to the translations of the Qurʾān causes wrong or incomplete understanding, therefore, the art of iltifāt should be ignored when the verses are being translated. As a result, the present study argues that the art of iltifāt is also a subject of Turkish rhetoric, which should be reflected in the translations of the Qurʾān as much as possible, and the transfer of the art of iltifāt in the translations of the Qurʾān does not constitute an obstacle to understanding the verses, on the contrary, the reference to this art in the verses will contribute to the realization of the divine purpose and wisdom. The data sources of the research were created from 6 verses and their 22 different translations, using various sampling methods. The data collected from these were analysed using the comparative text analysis method on the basis of the inductive approach. Qualitative data was converted into quantitative data, processed in the SPSS application, and the findings were presented as numerical figures in tables. At the end of the research, it was determined that iltifāt between māzī and muzāriʻ verbs modes studied in the science of rhetoric was also a subject of grammar as the phenomenon of time shifts in verbs. It was seen that the art of iltifāt was applied in an average of 800 places in the Qurʾān, and the iltifāt between māzī and muzāriʻ verbs modes accounted for 6.9% (55 pieces) of this amount. Most of these fifty-five iltifāts were iltifāt from the māzī verb mode to the muzāriʻ verb mode (63.6%), while the amount of iltifāt the muzāriʻ verb mode to the māzī verb mode was less (36.4%). In the analysed translations of the Qurʾān, it was determined that the iltifāt between māzī and muzāriʻ verbs modes was not reflected at a rate of 90.9%, and the art of iltifāt was completely abandoned in 14 of the 22 translations. It was concluded that the reason why the art of iltifāt in the verses was not reflected in the translations of the Qurʾān was the belief that this art was not found in Turkish and that the transfer of this art leads to wrong and incomplete understanding. In the research, it was proposed to increase the number of scientific studies in which various translation strategies and techniques were tested in the transfer of the art of iltifāt in the verses in the translations of the Qurʾān. In this respect, this research article is expected to pave the way for more research on the issue of transferring the arts used in the Qurʾān and to be useful for future translations of the Qurʾān. (shrink)

It is generally considered and widely accepted that Fakhr al-Dīn al-Rāzī School to be effective in the formation and development of Ottoman intellectual life. However, there are some ʻulamā’ such as Jalāl al-Dīn al-Dawānī, who influenced the Ottoman mindset with both their works and ideas and beyond, they create distinct traditions. Present outline aims to draw attention to this issue through Mu’ayyadzāda ʻAbd al-Raḥmān Efendi, who is a famous disciple and representative of al-Dawānī perspective in Anatolia. In this respect, it (...) introduces the two risālas belongs to him that are important in terms of his theory of nature, and by moving here it points to some questions that need to be answered here and some issues that need to be addressed. (shrink)

In this article the authors would like to present a history of the Turkish feminist movement. The roots of the feminist movement go back to the last decades of Ottoman Empire in Turkey when westernisation had started to take place. During the firts decade of the Republic many steps were taken to enable women to get involved in public, political and professional life and to encourage more equality in family matters. Women’s emancipation became a significant symbol of modernity. Kemalist reforms (...) attemted to create a new woman who could take place in public sphere with the men. During the 1970’s the movement of women almost disappeared in nationalist and socialist movements. After the military intervention in 1980 new female actors started to present new demands and change the nature of feminist movement in Turkey. (shrink)

Nigârnâme Nakşî-Hâlidî şeyhi olan Mir Hamza Nigârî’nin aşka dair eserlerinden biridir. Eserde rüya vâsıtasıyla başlayan mecâzî aşktan ilâhî aşka geçiş süreci bir sûfî perspektifiyle işlenmektedir. Bu yönüyle Nigârnâme’de aşk ve cezbe geleneğinin seyr u sülûk anlayışının izlerini takip etmek mümkündür. Çalışmamızda bu eser bütüncül bir bakış açısıyla değerlendirilerek Hamza Nigârî’nin aşk anlayışı hakkında bilgi verilecek, mecâzî aşktan ilâhî aşka geçiş süreci ve aşk yoluyla seyr u sülûk makâmlarını elde ediş safahâtı incelenecektir.

Kur’ân meâllerinin çeviri tekniklerine uygun olarak hazırlanması, dil ve üslûbunun çağın diline uygun olması ve hitap ettiği kitleyi dikkate alması başarılı bir çeviri açısından önemlidir. Bundan daha önemlisi okurlara meâlin özellikleri hakkında teknik ve ön bilgiler sunan bir giriş kısmının hazırlanmasıdır. Çünkü bu konular mütercim tarafından meâlin bu kısmında ifade edilir. Ancak araştırmamız sonucunda meâllerin giriş kısımlarında belirtilen bu teorik bilgilerin muhtevası ve bunların ne ölçüde çeviriye yansıtıldığı konusunda bir çalışma yapılmadığını gördük. Bu makale, bazı meâllerden hareketle giriş kısımlarında zikredilen (...) konuları ve bunların ne ölçüde çeviride uygulandığını tespit etmeyi hedeflemektedir. (shrink)

Pathways to Contemporary Islam: New Trends in Critical Engagement highlights that the current tensions in Islam and the Muslim world are the result of historical dynamics as opposed to an alleged incompatibility between religious tradition and modernity. The emphasis on pathways indicates that critical engagement and contestation have always been intrinsic to the history of Islam. The aim of the book is to elaborate the contemporary pathways and analyse the trends that contest the Islamic intellectual tradition, the relationship between religion (...) and politics, and the individual and collective practice of religion. The collection of essays analyses the current efforts of critical re-engagement with the Islamic intellectual tradition and underlines the historical diversity of Islamic orthodoxies that led to the establishment of various pathways in the practice and role of religion in Muslim societies. (shrink)

Laura Hassan. Ash‘arism Encounters Avicennism: Sayf al-Dīn al-Āmidī on Creation. Piscataway, NJ : Gorgias Press LLC, 2020. xi+317 sayfa. ISBN:‎ 9781463207199.

Una conversación con Christian Niemeyer acerca de su nuevo libro: Nietzsche, New School.

The idea of ​​an aesthetics of existence deals first with meditation. Namely, the reflection on the one hand of what we call aesthetics, on the other of what we call existence, and again this consideration includes the relationship of one with the other. According to its origin, the term aesthetic [aisthēsis] means to perceive, feel or hear something. The word existence [existemi], according to its origin, means something that exists, something that is there. Thus existence also means being there. The (...) aesthetics of existence means then, first of all, the perception of existence. (shrink)

Bu makalede, râ harfinin tefhîm/kalın ve terkîk/ince okunmasına dair hususlar son dönem Osmanlı kurrâlarından Bursalı Süleyman Vehbi’nin (öl. 1334/1916) Risâle-i Râiyye adlı eseri ekseninde ele alınmıştır. Kur’ân harflerinin seslendiriliş biçimini ifade eden fonetik farklılıklar kıraat ilminin amelî/pratik boyutunu oluşturan en önemli unsurdur. Bu minvalde Kur’ân alfabesindeki harfler genel olarak, birbirinin zıddı olan tefhîm-terkîk sıfatlarından biriyle seslendirilmektedir. Bununla birlikte lâm ve râ harfleri bazen kalın bazen de ince okunmaktadır. Lâm harfinde aslolanın terkîkle telaffuz edilmesi olup bazı durumlarda tağlîzle/tefhîmle okunduğu hususunda ittifak (...) edilmiştir. Fakat âlimler râ harfinin tefhîm veya terkîki konusunda ihtilaf etmişlerdir. Bazıları, aslı itibariyle râ harfinde tefhîm-terkîk özelliği bulunmayıp birtakım şartlar muvacehesinde bunlardan birisiyle okunduğunu söylerken; cumhur ise râ’da aslolan tefhîm olup bazı şartlar çerçevesinde terkîkle okunduğunu ileri sürmüştür. Husûsen Verş (öl. 197/812) rivâyeti ve Ezrak (öl. 240/854) tarikine göre râ harfinin tefhîm-terkîkle okunması gereken yerlerin tespiti kıraat tedrisatında zaptı en zor olan hususlardan addedilmiştir. Hâl böyle iken günümüze değin râ harfine dair kurrâ arasındaki ihtilafların tam anlamıyla açıklanıp vuzuha kavuşturulduğu -Süleyman Vehbi’nin risâlesi dışında- Türkçe bir eser kaleme alınmamıştır. Türkçe eserlerde râ’nın okunuşuna dair hususlar genelde Hafs (öl. 180/796) rivâyeti özelinde işlenmiş, Verş ve Ezrak’ın, râ harfini okuyuş keyfiyetlerine yönelik bilgilere yeterli ölçüde yer verilmemiştir. Bu bağlamda mezkûr boşluğun doldurulması, çalışmanın amaçlarından biridir. Makalenin Risâle-i Râiyye çerçevesinde ele alınmasının sebebi müellifin, Osmanlı’daki kıraat tedrisinde temel kaynak olarak kullanılan en-Neşr, İthâf, Zübdetü’l-irfân, Umdetü’l-hullân, el-Îtilâf, Bedâi‘u’l-burhân ve Mürşidü’t-talebe gibi eserlerin hemen hepsine müracaat edip konuyu sistematik bir şekilde ele alması ve yeri geldikçe mezkûr eserlerdeki hata ve eksikliklere değinmesidir. Makalede öncelikle müellifin hayatına yer verilmiş, ardından risâlede işlenen konular tavzih edilmiştir. Bu yapılırken müellifin verdiği bilgilerin aslî kaynaklardaki yeri ve râ’nın tefhîm-terkîk ile okunmasının illeti/sebebi tespit edilmeye çalışılmıştır. Ayrıca müellifin eser içerisinde hata ve eksikliklerine değindiği kaynakların ilgili yerleri tespit edilip hangi ibare ve ifadelerle tashih edilmesi gerektiğine işaret edilerek araştırmacılara kolaylık sağlanması amaçlanmıştır. Çalışma sonunda görülmüştür ki Ezrak, esreli râlar’ın terkîkinde ve kelime başlarındaki fethalı-zammeli râlar’ın tefhîminde diğer kurrâ ile müttefiktir. Ancak kelime ortasında-sonunda bulunan mansûb-meftûh râlar’ı “kelimenin aslından olan lâzımî kesreli harften sonra gelmesi”, “lâzımî kesreyle râ’nın arasında sakin bir hurûf-i isti‘lânın -hâ/خ hariç- bulunmaması” ve “râ’nın sakin yâ harfinden sonra gelmesi” durumunda sadece terkîkle; bu şartları taşımakla birlikte râ’nın tenvinli olması durumunda terkîk ve tefhîm olmak üzere iki vecihle; bu şartlardan birinin bulunmaması durumunda ise sadece tefhîmle okumuştur. Mazmûm ve merfû râlar’ı ise mansûb râlar için zikri geçen şartları taşımaları halinde Verş sadece terkîk, Ezrak ise terkîk ve tefhîm vechiyle okumuştur. Burada şunu ifade etmek gerekir ki kütüphanelerde özellikle Osmanlı dönemine ait pek çok kıraat eseri gün yüzüne çıkarılmayı beklemektedir. Söz konusu eserlerin ortaya çıkarılıp incelenmesi hem süreç içerisinde kıraat ilminin nasıl bir seyir izlediğinin tespiti hem de mezkûr eserlerin verilerinden istifade edilerek yeni çalışmaların ortaya konulması açısından önem arz etmektedir. (shrink)

In recent decades we have been given one of the most interesting concepts in Islamic intellectual history, `the scientific miracle of Qur’ān whereby the proponents have almost established the scientific theories in the Qur’ān. However, such ardent claims must not come to be without any inspiration and methodology. This article, firstly, tries to trace the inspiration of such concept and then describe the methodology. However, as exciting as this concept seems, the methodology brings forth a very negative approach to prove (...) the miracle of the Qur’ān, which is value free. That negative value free mentality which is related to the status of prophet of Islam will be exposed and it will detail how the status of prophet of Islam was abated so badly to prove the science from the Qur’ān. To counter this negative narrative and to reveal the true status of prophet of Islam, arguments will be presented from the Qur’ān and Ḥadīth which are incontrovertible. Let it be known than, this analysis is not general but particular. However, it will be a novel critique to re-visit this concept. (shrink)