Aryel Sanat's meticulously researched and cogently argued exploration of Krishnamurti's inner life and experiences explodes a number of popular myths about Krishnamurti, particularly that he denied the existence of the Theosophical Masters and disdained the esoteric side of the spiritual path. Rather, Sanat persuasively demonstrates, Krishnamurti had a rich and intense esoteric life. Moreover, the truths of the Ancient Wisdom, as revealed through the Masters, were a reality to Krishnamurti every day of his life, from his boyhood until (...) his death. The real story of Krishnamurti's inner life is shown to have critical implications for our understanding of Krishnamurti's life and ideas and for our views of Theosophy, Buddhism, the teachings of Gurdjieff---indeed, the entirety of contemporary spiritual thought. (shrink)

Although the following essay does not strictly fall within the discipline of classical Indian philosophy, in which our Journal specializes, we publish it here for two reasons: (1) K. C. Bhattacharya was an outstanding philosopher of India in the past generation, and his thought was deeply influenced by his thorough study of classical Indian Vedanta and Jainism, as well as by the study of Kant (four of our consulting editors were his direct students). (2) His view about the notion of (...) the speakable and philosophy is unique, and it has remained opaque to most of us. Hence some discussion will be illuminating. (shrink)

Resumo: A relevância do estudo deve-se ao fato de que a cultura da Ásia Central é de grande interesse para a ciência sociológica moderna, enquanto objeto de estudo da interação intercultural, como um fenômeno multifacetado, complexo, controverso e dinâmico. O tópico da influência da cultura e da filosofia ocidentais na ciência das regiões mais orientais, de acordo com os autores, tem sido bastante negligenciado. O objetivo do artigo é estudar a influência da cultura ocidental na ciência dos estados da Ásia (...) Central e do Cazaquistão, incluindo a direção filosófica, histórica e cultural. A abordagem comparativa foi usada para estudar materiais sobre o desenvolvimento da ciência ocidental e sua distribuição nas culturas de países estrangeiros, bem como a análise desses materiais. Como resultado, foi deduzida uma série de afirmações que confirmam a influência da ciência ocidental na ciência do Cazaquistão e dos países da Ásia Central. Concluiu-se que as ideias democráticas, os sentimentos educacionais e os movimentos revolucionários, na Rússia, tiveram um impacto significativo na Ásia Central e no Cazaquistão. (shrink)

COVID-19 has uncovered the vulnerabilities, inequalities and fragility present within our social community which has exposed and exacerbated the pre-existing racial and socioeconomic inequalities that disproportionately affect health outcomes for Black, Asian and Minority Ethnic (BAME) people. Such disparities are fuelled by complex socioeconomic health determinants and longstanding structural inequalities. This paper aims to explore the inequalities and vulnerabilities of BAME communities laid bare by the Public Health England (PHE) reports published in June 2020, concluding with suggested strategies to address (...) inequalities in a post COVID-19 recovery. (shrink)

A class of states obtained by extremizing the energy of a system under certain conditions is introduced and their properties are compared with those of the coherent states. Conditions under which these states move without change of shape and follow the classical path are investigated.

Emotions are multimodal processes that play a crucial role in our everyday lives. Recognizing emotions is becoming more critical in a wide range of application domains such as healthcare, education, human-computer interaction, Virtual Reality, intelligent agents, entertainment, and more. Facial macro-expressions or intense facial expressions are the most common modalities in recognizing emotional states. However, since facial expressions can be voluntarily controlled, they may not accurately represent emotional states. Earlier studies have shown that facial micro-expressions are more reliable than facial (...) macro-expressions for revealing emotions. They are subtle, involuntary movements responding to external stimuli that cannot be controlled. This paper proposes using facial micro-expressions combined with brain and physiological signals to more reliably detect underlying emotions. We describe our models for measuring arousal and valence levels from a combination of facial micro-expressions, Electroencephalography (EEG) signals, galvanic skin responses (GSR), and Photoplethysmography (PPG) signals. We then evaluate our model using the DEAP dataset and our own dataset based on a subject-independent approach. Lastly, we discuss our results, the limitations of our work, and how these limitations could be overcome. We also discuss future directions for using facial micro-expressions and physiological signals in emotion recognition. (shrink)

With the emergence and rapid growth of Social Media, a number of government departments in several countries have embraced Social Media as a privilege channel to interact with their constituency. We are exploring, in collaboration with the Australian Department of Human Services, the possibility to exploit the potential of social networks to support specific groups of citizens. To this end, we have developed Next Step, an online community to help people currently receiving welfare payments find a job and become financially (...) self-sufficient. In this paper, we explore some ethical issues that arise when governments engage directly with citizens, in particular with communities in difficult situations, and when researchers are involved. We describe some of the challenges we faced and how we addressed them. Our work highlights the complexity of the problem, when an online community involves a government department and a welfare recipient group with a dependency relationship with that department. It becomes a balancing act, with the need to ensure privacy of the community members whilst still fulfilling the government’s legal responsibilities. While difficult, these issues must be addressed if governments are to engage with their citizens using Social Media. (shrink)

Güzellik ve sanat iç içe geçmiş iki kavramdır. Bir bakıma güzellik, sanatın özüdür denilebilir. Her sanat dalında olduğu gibi hat sanatında da güzeli arama arzusu ve eşsiz eserler ortaya koyma çabası, hattatları sabırla çalışmaya ve kendi sınırlarını zorlamaya sevk etmiştir. Bir kitap sanatı olan hüsn-i hattın kelime manasının “güzel yazı” olmasına mukabil, daha iyisini yazmak uğruna harcanan çaba yorucu ve zahmetlidir, ancak sabırla çalışan elbette ki karşılığını alır. Başka bir deyişle “Muhakkak ki Allah güzeldir, güzeli sever!” hadis-i şerifi (...) ışığında bu sanata gönül verenler, yazıyı daha muntazam yazma hususunda büyük ölçüde gayret gösterirler. Kişinin muntazam yazmayı başarması ise, sistematik çalışmasına bağlıdır. Yazıyı kaidelerine uygun ve ölçülü yazabilmek bıkmadan usanmadan, karamsarlığa kapılmadan çalışmakla mümkündür. Bu sebeple gerek öğrenme aşamasında ve gerekse sonrasında, harfler defalarca çalışma kâğıdına yazılarak el melekesi artırılır. Kelimeler ve harfler kâğıda kimi zaman noktalanıp ölçülendirilerek, kimi zaman da noktalanmadan yazılır. Talim amaçlı yapılan bu çalışmalar, başka bir deyişle karalamalar, hat sanatının temeli niteliğindedir. Arap alfabesiyle yazılan ve “karalama” adı verilen el alıştırmaları yazıyla uğraşan kişinin o an irticalen elinden çıkan harf veya kelimelerden oluşur ve çoğu zaman bir anlam ifade etmez. Bu çalışmanın amacı, karalamaların estetik unsurlarını ele almak ve zaman içerisinde uğradığı değişime mercek tutmaktır. Hattatların bu özgür yorumları gün geçtikçe daha fazla önemsenmekte ve hayranlık uyandırmaktadır. Harf bünyesini oluşturan kaidelerin dışında satır ve sınırlara bağlı kalmadan yazılan bu yazılar kendi içinde bir kompozisyon oluşturmakta ve çoğu zaman yazan kişiyi dahi hayrete düşürecek özgün çalışmalar ortaya çıkabilmektedir. (shrink)

XX. yüzyılın en önemli Müslüman düşünürlerinden olan Aliya İzzetbegoviç’in (öl. 2003) birçok düşünce ve kavram üzerine olduğu gibi sanat üzerine de önemli düşünceleri vardır. Çeşitli eserlerinde sanat konusuna değinmiş olmakla birlikte, İzzetbegoviç, sanat meselesini etraflıca Doğu Batı Arasında İslam adlı kitabının “Sanat Fenomeni” bölümünde ele almıştır. Bu bölümdeki alt başlıklardan biri de “Sanat ve Bilim”dir. “Sanat ve Bilim” bölümünde İzzetbegoviç sanatla çeşitli kavramlar, düşünceler ve disiplinler arasındaki ilişkiye ayrıntılı bir biçimde değinmiştir. Kitabın ismi ve (...) temel iddiası açısından İzzetbegoviç 'in sanat ve bilim meselesine de Batının sanat anlayışı ile Doğunun sanat anlayışından farklı bir yaklaşım tarzı benimseyerek meseleleri ele alması beklenmektedir. Oysa İzzetbegoviç sanatı, Batı sanat kuramı ve özellikle modern Batı sanat kuramı ve estetiği bağlamında ele almaktadır. Verdiği sanatçı ve sanat eseri örnekleri tamamen Batı sanatından olduğu gibi iddialarını desteklemek için kullandığı argümanlar da Batı düşüncesine aittir. Bölümde hiçbir şekilde Müslüman bir sanatçı veya sanat eserinin ismi geçmemektedir. İslam’ın sanat anlayışına dair hiçbir İslam düşünürünün fikirlerine de atıfta bulunmamıştır. Herhangi bir Kur’an ayeti veya Hadis, sanat ve bilim arasındaki ilişkiyi çözümlemek için referans gösterilmemiştir. İzzetbegoviç sanat ve bilim arasındaki ilişkiyi çözümlemek için Batının toplumsal, kültürel, felsefi geleneği çerçevesinde bir düşünce perspektifi ortaya koymaktadır. Bölümde İslam kültürüne, felsefesine veya temel metinlerine başvurarak yapılmış bir çözümleme yoktur. Bu çalışma İzzetbegoviç’in Doğu Batı Arasında İslam kitabının “Sanat Fenomeni” adlı bölümdeki “Sanat ve Bilim” başlığı altındaki düşüncelere nitel araştırma yöntemiyle eleştirel yaklaşmayı deneyecektir. Çalışmanın ana iddiası İzzetbegoviç’in sanat ve bilim konusuna Doğu Batı arasında ve İslam'a has bir biçimde yaklaşmadığı yönündedir. İzzetbegoviç sanata bir İslam düşünürü gibi yaklaşmaktan ziyade Batılı ve dahası aydınlanmacı bir düşünür gibi yaklaşmaktadır. Modernitenin gelenek karşısında kutsadığı sanatçı ve sanat eserlerini büyük bir istekle kabul etmekte, sanat anlamında gelenek ve modernitenin kavgasını ve bu kavganın nedenlerini göz ardı etmektedir. Geleneksel /İslam sanatının ne formuna ne içeriğine ne tarihsel gelişimine ne de bugünkü durumuna dair bir fikir ortaya koymamaktadır. Bu anlamda bölümde İslam medeniyetinin sanatsal ve düşünsel birikiminin izlerini sürmek mümkün değildir. Bu yaklaşım biçimi İzzetbegoviç'i sanat konusunda Doğu Batı arasında İslam'a özgü bir konumdan uzaklaştırıp Batılı/ aydınlanmacı bir konuma yerleştirmektedir. (shrink)

Onur Karamercan, Heidegger'de Sanat Eserinin Yeri: Sanal Müzeler Çağında Sanat ve Mekân adlı yazısında, iki yıldır yaşamakta olduğumuz salgınla birlikte çok daha sık biçimde görülmeye başlayan “sanal müze” veya “elektronik müze” uygulamalarına yakından bakar. Dünyanın en meşhur müzelerinin ve sanat galerilerinin sanatsal ve kültürel etkinliklerden mahrum kalmak istemeyen ziyaretçilerine "kapılarını" elektronik ortamda açtığı ve birçok müzenin de koleksiyonlarını tamamen ya da kısmen dijitalleştirdiği bu ortamda, şu iki soruyu yanıtlamayı amaçlar: 1) Bir mekân olarak bir müzeyi uzaktan ziyaret (...) etmek ve bir müzede sergilenen sanat eserlerini internet üzerinden “deneyimlemek” ne anlama gelmektedir ve 2) bu estetik-dijital “deneyim” (Erlebnis) insanın sanat ve mekân ile olan ilişkisi ve sanat eserinin “tecrübesine” (Erfahrung) dair ne söylemektedir? (shrink)

Classicism in architecture and literature; Turkey; history.

18. yüzyıl Aydınlanma felsefesinin Romantik filozofu Jean Jacques Rousseau pek çok çalışmaya konu olmuştur. Bu çalışmada Rousseau’nun özellikle başta “Bilimler ve Sanatlar Üstüne Söylev” adlı çalışması esas alınarak onun bilim ve sanatlara bakışı ele alınmıştır. Rousseau, söz konusu eserinde ele aldığı bilim ve sanat hakkındaki düşünceleri nedeniyle çok kez eleştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı Rousseau’nun bilim ve sanata karşı olduğu yönündeki bir eleştiriyi tartışmaya açmaktır. Çalışma, Rousseau’ya yöneltilen eleştirilere karşı suçlamalara nasıl tepki verdiğini bizzat onun eserlerinden yola çıkarak ortaya koymayı (...) amaçlamaktadır. Rousseau’nun derdi uygarlık neticesinde inşa edilen toplumda, insanların değerlerinin nasıl yitip gittiğini göstermektir. Nitekim Rousseau, özgür ve eşit doğan insanların böylesi bir toplumda “her yerde zincire vurulduğunu” ifade eder. O, bu durumun sorumluları olarak gördüğü sahte aydınları ve bilginleri eleştirmektedir. Zira Rousseau, bu kişilerin bilim ve sanat adı altında yaptıkları çalışmaları insanlara tuzak olduğu için eleştirmektedir. Çünkü ona göre, uygarlık durumu, insanı gerçek doğasından ve doğal olan yanından uzaklaştırmakta ve değersizleşmektedir. (shrink)

Despite the fact that in order to become a liveable space for humankind the world owes many things to the scientific point of view, to fill that space with meaning so that it can be our home, is only possible due to the aesthetic relation which man establishes with life. The meaning which is required so that man could make sense of this space can only be brought into this world through the fictional strength of language. Existence which in itself (...) alone is meaningless, indifferent and neutral can only become a stage where humanity dares to appear, thanks to the attributes that it gains through the act of making sense. By overlooking that point the theoretical approach which is symbolized by the Enlightenment destroys according to Nietzsche the basics of the relation between man and life. Today the scientific and technological Perspective which have become the forces of our culture and civilization have already withdrawn themselves from the question of the meaning of life to the point of ignoring its importance. On the other side, due to its natural mechanism, the advantage which the artistic approach possesses comes from the capacity to transform the reality through fiction. Hence, art is maybe one of the most important accomplishments which contributes to the creation of meaning so that man won't perish against this essential indifference of existence. (shrink)

Religious songs have an important place in Turkish Classical Music in terms of maqam, usul, form, composers, and songwriters. The main purpose of this study is to examine the religious songs in Segâh Maqam in the TRT Turkish Classical Music Repertoire in terms of form, usul, composers, and songwriters. The data of the research were obtained through literature and document review. In this context, the musical notes of religious songs in Segâh Maqam were analyzed through content analysis. As a result (...) of the reviews of TRT Turkish Classical Music Repertoire, a total of 107 religious songs in Segâh Maqam has been identified. In the form analyses of the identified religious songs, it was found that İlâhi, Durak, and Teşvih forms were used frequently; in the usul analyses, it was found that Sofyan, Düyek, Devr-i Hindî, Durak Evferi, Yürük Semaî and Nim Sofyan usuls are used frequently; in the composer analyses, it was found that Bekir Sıtkı Sezgin, Güldeniz Ekmen, Amir Ateş,, Hüseyin Sâdettin Arel, Erdinç Çelikkol Zeki Altun, Faruk Şahin, Halil İbrâhim Taşkent, Hüseyin Sebilci, Mehmet Tulûî, Sadettin Kaynak, Süleyman Erguner, and Ümit Gürelman have more religious songs compared to other identified composers; in the songwriter analyses, it was found that Yûnûs Emre, Niyâzî-i Mısrî, Eşrefoğlu Rûmî, Hamdi Özer, İbrâhim Hakkı, Sezâî, and Yûnûs have more songs compared to other identified songwriters. (shrink)

Jacques Rancière, Dissensus: Politika ve Estetik Üzerine adlı kitabında uzlaşımı (consensus) şiar edinen post-demokratik devletin, bireyin toplumun bir parçası olarak tanımladığını belirterek politikanın Platon’un Devlet diyaloğunda sunduğu polis’e indirgendiğini öne sürmektedir. Çözüm olarak politikanın, birey (tikel) ile toplum (tümel) arasındaki uyuşmazlığın (dissensus) teşhir edilmesi olarak yeniden düşünülmesini öneren Rancière, Platon’un bir tür an-arşi olarak gördüğü demokrasinin politikayı olanaklı kılması sayesinde aslında ‘daha iyi bir yaşamı’ (eu zen) vaat ettiğini öne sürer. Böylece, post-demokraside öznelliği uzlaşıma dayanan bir söylemde karışan bireyin sesi, (...) politika aracılığı ile yeniden duyulabilir ki Rancière buna duyulurun dağılımı (distribution of sensible) adını verir. Bu makalede, filozofun politika düşüncesinde, polis ile politika kavramları arasındaki ayrım tartışılacak ve bu minvalde, kendisinin uyuşmazlık kavramı çözümlenecektir. Son olarak, Rancière’in siyaset ile estetik arasında aísthêsis (duyumsama) kavramı üzerinden kurduğu bağlantı, kendisinin ‘estetik sanat rejimi’ terimi ile demokrasi yorumu arasında kurulacak benzerlikler üzerinden açıklanacaktır. Sonuçta, post-demokratik bir devlette yalnızca birer tüketici olarak tanımlanan bireye Rancière’in düşüncesinin sağlayabileceği alternatiferden biri örneklenmiş olacaktır. (shrink)

The position of art in its juxtaposition of progress and development can be historically brought back to the position of its object in the context of its ideological and iconological discussion. The distortion of the art object in the aesthetic experience is not about the subject, but about the expectation that the art object establishes the art world among different forms of evaluation as the object of an evaluation act. The jurisdiction of criticism cannot be put forward at this point, (...) and cannot be talked about, as a result of its relevance to its ontological and epistemological bases. With all its experienced actors, the world of art is not a world of aesthetic experience with appreciation. In this study, how the object of art is distorted in aesthetic experience in the new art world created by the relevance of art will be handled from the perspective of Shusterman. (shrink)