This paper recounts the author’s reluctant journey of translating Matthew Fuller and Eyal Weizman’s Investigative Aesthetics: Conflicts and Commons in the Politics of Truth into Japanese, a process that turned out to be a mix of philosophical tightrope walking and comedic pratfalls. Along the way, we meet Baumgarten, the original translator who coined the aesthetica nomenclature, Kant, who insists that there can be no such thing as a science of sensibility, and a parade of Japanese translators who took great artistic (...) liberties in rendering an alien term into a complicated language formed by three layers of different writing systems. The author reflects on his coining of a new translation for “aesthetics” in Japanese—Kansei-Jutsu (“Sensibility-Art”)—a term that baffled publishers, thrilled a few cultural studies scholars, and may have earned a side-eye from beauty salons already using “estetikusu” for facials. The translation saga spirals into debates about what “aesthetics” even means, culminating in a bittersweet realisation: translation is less about getting it right and more about sparking delightful, sometimes ridiculous, new ways of thinking. By the end, aesthetics re-emerges as a celebration of difference, proving that even conflicts can create a strange and wonderful commons when approached with an openness to diverse sensibilities. (shrink)

The slogan, or the KISS principle has been the basic guideline in agent-based modeling. While the KISS principle or parsimony is vital in modeling attempts, conventional agent-based models remain abstract and are rarely incorporated or validated with empirical data, leaving the links between theoretical models and empirical phenomena rather loose. This article reexamines the KISS principle and discusses the recent modeling attempts that incorporate and validate agent-based models with spatial data, moving beyond the KISS principle. This article also provides a (...) working example of such time and space specified agent-based models that incorporates Schelling's classic model of residential segregation with detailed geo-referenced demographic data on the city of Chicago derived from the US Census 2010. (shrink)

The Yoga Sutras of Patañjali is the foundational text of yoga philosophy, used by millions of yoga practitioners and students worldwide. This book is a new rendering into English of the Arabic translation and commentary of this text by the brilliant eleventh-century polymath al-Bīrūnī.

Introducere în istoria filozofiei -- Problema cunoașterii -- Problema libertății -- Valoare și umanism.

本文是對於中國畫造形本源問題的研究。中國畫造形的本源問題，即中國畫造形從哪裡來的問題，在本質上是一種“形而上”性質的問題。“形而上者謂之道”，所以，中國畫造形的本源問題，亦即中國傳統哲學中的“道”的範 疇及與道所相關範疇的關係問題，在這個意義上，本文也是一種帶有“哲學”性質的畫理研究。本文關於中國畫造形本源問題的研究，不但能夠從根本上拉動中國畫造形本體問題的研究，而且，對於中國畫“畫道”的真正建立， 具有關鍵性與核心性的價值。.

Bilişsel Din Bilimi (CSR), dini inanç ve uygulamaların nedensel açıklamalarını sağlamayı amaçlayan din araştırmalarına bilimsel bir yaklaşımdır. CSR savunucuları, insan zihninin doğal özelliklerini ve nasıl işlediğini açıklayarak dini inançların oluşumu, kabulü, aktarımı ve yaygınlığı sürecini açıklamaya çalışırlar. Tüm insan kültürlerinde var olan ve son on yılda birçok CSR akademisyeninin dikkatini çeken dini inançlardan biri de öbür dünyaya olan inançtır. CSR araştırmacılarına göre, bu inanç, insan zihninin doğal yapılarına dayanmaktadır. Ölümden sonraki hayata olan inancı, zihinsel araçların işleyişinden kaynaklanan, yansıtıcı olmayan veya (...) sezgisel bir inanç olarak görürler. Ölümden sonra hayata inancın oluşumunu, gelişimini, yayılmasını ve aktarılmasını açıklamak için çeşitli teoriler önerdiler. Ancak bu teoriler arasında, iki teori daha geniş kabul görmüştür, sezgisel düalizm teorisi ve simülasyon kısıtlama teorisi. Sezgisel düalizm teorisi, tüm insanların iki zihinsel araca sahip olduğunu söyler: Sezgisel Biyoloji ve Sezgisel Psikoloji. Sezgisel Biyoloji, ölü bir kişinin karşısına geçip hareket edemediği için artık hayatta olmadığına inanmamızı sağlar. Sezgisel Psikoloji, ölü kişiye otomatik olarak görünmez özellikleri (arzular, düşünceler, inançlar ve duygular gibi) atfetmeye devam eder. Yukarıdaki iki zihinsel aracın aynı anda işleyişi, insan zihnini ölü kişinin bir kısmının önemsiz olduğuna ve fiziksel ölümden sonra kaldığına inandırır. Simülasyon kısıtlama teorisi, tüm insanların çevreden gelen bilgileri işlemek ve dini inançlar edinmek için zihinsel araçlara sahip olduğunu söyler. Zihinsel araçların hiçbiri, kişinin arzularının, düşüncelerinin, inançlarının ve duygularının var olmadığını hayal edemez veya simüle edemez. Bu nedenle ölü kişinin karşısındaki insan zihni, fiziksel ölümünü kolayca hayal etmesine rağmen, kişinin başka bir bölümünün (düşünceler, arzular vb.) Varlığına inanmaya devam eder. Bu teorilerin her ikisi de, öbür dünyaya inancın oluşumunu açıklamada zorluklar ve sınırlamalarla karşı karşıya görünüyor. Bunlar arasında nedensel açıklama yapamama, ölümden sonraki hayata olan inancın doğal ve rasyonel temelleri arasındaki ayrım eksikliği ve öbür dünya inancının doğaüstü temellerini göz ardı etme yer alır. İki teoriden hiçbiri öbür dünyaya inancın oluşumu için yeterli nedensel açıklama sağlamıyor gibi görünmektedir. Her iki teori de zihinsel araçların nasıl işlediğine bağlı olarak öbür dünya inançlarının oluşumu hakkında olası bir hikaye sunmaya çalışır. Ölümden sonraki hayata inanmaya yol açan sürecin yalnızca makul bir hikayesini sunarlar. Bu iki teorinin sunduğu şey, insan zihninin ve araçlarının ve bunların nasıl işlediğinin bir açıklamasıdır (nedensel açıklama değil). Bu, kendi başına, bu aletlerin öbür dünyaya bir inanç ürettiğini açıklamaz. Dolayısıyla ahirete olan inancın zihinsel araçların işleyişinin bir sonucu olduğu iddiası, zihinsel araçlar ile bu inanç arasında nedensel bir ilişki gerektirir. Bu iki teoriden hiçbiri bu nedensel ilişkiyi açıklayamaz ve yalnızca aralarındaki ilişkinin makul bir hikayesini açıklarlar. Dahası, dini inancın rasyonel temelleri ile dini inancın doğal temelleri arasındaki ayrım, ahirete inanmak veya onunla ilişkili bilişsel mekanizmaları tanımlamak için doğal bir köken bulmanın hiçbir şekilde bu inancı reddetmek veya itibarını sarsmak anlamına gelmediğini göstermektedir. Ahirete olan inancın doğal kökenleri hakkındaki bilişsel teoriler bize bu inancın rasyonel mi irrasyonel mi olduğunu gösteremez. Bu açıklamalar ancak (eğer yapabilirlerse) bize bu inancın oluşumunun ve yaygınlığının doğal köklerini gösterebilir. Ayrıca Dinsel inanç karmaşık bir kavramdır. Birincisi, doğal bir kavramdır, bu anlamda insan doğasına dayanır ve insanın bilişsel sistemleri ve zihinsel araçlarıyla ilgilidir. İkincisi, kültürel ve sosyal bir kavramdır, bu anlamda hem kültürel ve sosyal değişimden etkilenir hem de onu etkiler. Üçüncüsü, doğaüstü bir kavramdır, bu anlamda hem vahiy hem de kehanet ve insanın maddi olmayan yönüyle derinden bağlantılıdır. Öbür dünyaya inanç, her üç düzeyde açıklamayı gerektiriyor gibi görünüyor. (shrink)

Hegel oneself indicate “essential theory " Thereunto category transition, large orientation yes as best as one can in accord with cognize course process of, to this aspect ought earnest comprehend, but history with logicality improbable Absolute coherent, More Plus For the sake of fabricate institutions of demand, additionally have to pray in aid of imaginary, To this aspect ought to appropriate comment critically, though never be able to use dot supplant bodily general denial.

Ethics of the police workers, lawyers and judges.

v. 1. Arabic text -- v. 2. English translation.

v. 1. al-Nuṣūṣ al-manṭiqīyah -- v. 2. al-Shurūḥ al-manṭiqīyah -- al-mujallad 3. al-Shurūḥ ʻalá al-nuṣūṣ al-manṭiqīyah.

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:One to NGirard's Philosophy of InnovationJohnathan Bi (bio)What does a theorist of imitation have to teach us about innovation? What could a thinker focused on the distant past have to offer us in building the immediate future? The answer to both questions, I hope to show, is a significant amount. I aim to rescue and develop a neglected strand of Girardian thought from one of his overlooked essays on (...) a topic seemingly antithetical to imitation: innovation. This task proceeds in five steps. First, I articulate two contemporary perspectives on innovation, one dominant and one in the minority. Second, I reconstruct Girard's historical argument from "Innovation and Repetition" in favor of the minority view and, third, his psychological argument against the dominant view. Fourth, I show how Girard's philosophy of innovation sublates crucial features of both poles and provides an alternative mode for conceiving the future.1 Lastly, I wrestle with an immanent objection that threatens the prescriptive force of his entire argument and, even when reconciled, leads me to depart from Girard's conclusions, albeit in the most Girardian of ways. [End Page 71]INNOVATION AND IMITATIONThe dominant view of innovation is that it is opposed to imitation. The foundational type of opposition between the two is metaphysical: imitation and innovation are actions different in kind and must be conceived of as such. Peter Thiel's famous formulation is representative: certain actions, companies, and countries are innovative, going from "zero to one," while others are imitative, going from "one to N."2 This distinction is mostly accepted without question in the social sciences, underpinning entire disciplines such as innovation studies.3 This near-universal consensus, however, is a modern phenomenon. The Latin innovatio, for example, described innovation as being inseparable from the imitation of the past: the Jews returning to Jerusalem, Job having his wealth restored, or the rebirth of a phoenix.4 The word itself reveals as much. Innovatio is derived by appending the prefix in- (within, from inside) to novitas (novelty). It meant novelty that preceded from within, or renewal. Under this view, innovation was not about breaking free or starting from a blank slate, zero to one, but rather rescuing and developing an already formed foundation, one to N. Innovation was identical with the imitation and adaptation of that which is essential but has been obscured. Only beginning in the twentieth century has imitation been so strongly demarcated from innovation.5Built on top of this metaphysical opposition is a practical opposition. Not only are the two actions distinct, they are incompatible: the more one imitates, the more one risks eroding one's ability to innovate. This stronger form of opposition is exemplified by the idea of the "untutored genius" whose source of creativity is solely internal: a fully formed natural endowment not requiring learning nor external inspiration from divinity or nature. This idea gained ascendancy in the seventeenth and eighteenth centuries, and proponents believed that imitation of tradition impeded the expression of one's own innate genius.6 If one wants to write a great book, this idea goes, one ought not read great books for fear that they will crowd out one's original ideas. Even in the twentieth century, Wittgenstein expressed this exact sentiment when he proudly claimed not to have read any Aristotle or engaged deeply with the history of philosophy and considered those who have "academic and therefore unauthentic philosophers."7 Of course, not all modern thinkers see innovation and imitation as practically opposed in such a strong way.8 But even for most who treat the two as harmonious, imitation tends to be relegated to a secondary afterthought as the mere mechanism by which innovation, the primary source of value creation, spreads. This, then, is the third form of opposition drawn out [End Page 72] between the two concepts: a normative one. Imitation is, at best, of secondary value when compared to acts of innovation.The practical and, to a lesser degree, normative oppositions appear so unsound as to not warrant serious engagement, and already contested by theorists who study innovation as to not require another rebuttal. What makes Girard's response to them... (shrink)

تتميز هذه الدراسة عن صوفية الغزالي. رحمة الله. بأنها حققت النظرة المعرفية التي يتبناها، ومناهج البحث التي تسندها وتبعاً لهذا فإنها وفقت في ملاحقة واستنباط معالجة العديد من القضايا التي حفل بها فكره، وهي متشعبة ونجحت في وضعها في مكانها المناسب من البنية المنطقية والمنهجية في فكره. فأثبتت، من غير شك.بأن خطاب الغزالي متماسك الرؤى متلاحم الأجزاء، على عكس ما أشيع عنه الأمر الذي خفف حدة الإشكالية التي اصطبغ بها وساعد، وبالتالي، على تخليصه مما ألحق به من أوهام أو الصق (...) به من مثالب. وفضلا على هذا فقد لفتت الدراسة الانتظار إلى أهمية ( سياسة العلم) التي أخذ بها الغزالي وصمم على أساس منه خطابه، وبينت دورها الخطير في تشكله. كما أنها حللت مفهوم (النور) عنده وهو مفهوم مركزي في خطابه. حيث بينت أنه لا يخرج عن العقلانية بحال. وكذلك تحققت من ركون الغزالي إلى الظاهر البرهاني والتزامه به. قبل أن يتجاوزه في محاولة الارتياد وتأسيس عقلانية أرحب وأرقى كان الغزالي رحمه الله يتطلع إليها وبهذا فقد جاءت هذه الدراسة جديدة حقاً على مستوى الدراسات التي عالجت فكر عالجت فكر الغزالي. واستطاعت أن تغير مفاهيم عدة أشاعتها تلك الدراسات. وبينت تهافت بعض الآراء التي تضمنتها، الأمر الذي يوضح ما قام به الباحث. وإذا نضع بين يديك عزيزنا القارئ هذه الدراسة، فإننا نسأل الله عز وجل أن يوفق الباحث في إعداد دراسات أخرى تنحو ذات المنحى، فتستخرج البنى المعرفية والمنهجية لمفكرين آخرين متميزين في تراثنا العظيم، لتعميق وعينا به، وتدبر آفاقه والله نسأل التوفيق والسداد. (shrink)

Resumen: Este artículo sostiene que algunas Meta-Picto-Poesías del Paisaje compuestas por el poeta estadounidense Gary Snyder toman como tema la pintura china del paisaje con las características de la antigua poesía china, resplandeciente de incomparable encanto artístico y sustancia cultural. La poesía de este tipo es una combinación perfecta de elementos orientales y occidentales, que integra las culturas, los pensamientos y las artes de ambas partes, cuya apreciación crea una experiencia compleja con un híbrido de formas artísticas y espacios estéticos. (...) Gary Snyder no es sólo un eco-poeta, sino también un estilista y un hombre de práctica. Sus obras poéticas revelan la relación de fomento entre literatura, cultura y naturaleza. El artículo pretende hacer un intento transcultural, interdisciplinar y multidisciplinar en la crítica de Snyder, con métodos analíticos que incluyen culturas orientales y occidentales, visiones antiguas y actuales, así como experiencias dinámicas y estáticas. (shrink)