1. Sŏron -- 2. Ŭisik ŭi chonggyojŏk ch'ŭngmyŏn -- 3. Yŏng : Chŏng Yag-yong ŭi simnon -- 4. Yŏngch'e : Chŏng Yag-yong ŭi insŏngnon -- 5. 'Yŏngch'e' insŏngnon esŏ pon ch'ŏnin kwan'gye -- 6. Kyŏllon.

This longitudinal study examined the development of moral judgement in 37 nursing students attending a university in Suwon, Korea. The participants completed the Korean version of the Defining Issues Test to allow analysis of their level of moral judgement. The development of moral judgement was quantified using ‘the moral development score’ at each stage (i.e. the six stages detailed by Kohlberg) and the ‘P(%) score’ (a measure of the overall moral judgement level). The results were as follows: (1) the moral (...) development score for stage 5A was consistently the highest across the four years of the students’ course, showing significant differences in some sociodemographic factors including home, birth order and monthly income; and (2) the P(%) score was higher in fourth-year (47.47 ± 11.21) than in first-year (46.13±9.73) students. There was no significant difference in the P(%) score according to sociodemographic factors. Further studies will examine in detail the correlation between curriculum and moral judgement development. We suggest that courses in ethics education should be made more relevant. (shrink)

Lorsque nous parlons généralement d’un espace vide, ce vide n’est pas réellement vide physiquement. L’espace vide est rempli d’air, de matière invisible, mais il ne peut pas être vu ou capturé. Pourtant, nous savons bien que l’air, élément indispensable pour tous les êtres vivants, est également présent autour de nous. Devrions-nous alors considérer différemment l’espace vide et l’air dans l’installation? Pour Yasuaki Onishi, sculpteur et installateur in situ, l’espace vide est un lieu essentiel pour l’installation et l’inspiration. Il s’intéresse à (...) l’invisible, à l’espace, à l’air, à l’espace négatif, etc. Il révèle ce qui est invisible, en utilisant un matériau léger tel qu’un adhésif liquide noir et le support de matériaux immatériels tels que la lumière, l’air ou d’autres matériaux intangibles. Parmi ses travaux, en particulier, en analysant les œuvres de la série Vertical Volume, Daily Distance, Gawa, Shaping Air – A Breath of Mobility et Vertical Space, nous cherchons dans cette étude la signification de l’air invisible, du ki, du svi, du wonsang et le sens du vide du Tao et du bouddhisme. Quel est le sens du vide dans une installation de Yasuaki Onishi? Et quel est l’enjeu entre l’espace vide et l’espace plein, l’espace visible et l’espace invisible, la matérialité et l’immatérialité? Dans son travail, qui ne suit pas le processus général de la sculpture traditionnelle, nous trouverons le lien avec la signification de l’espace négatif et avec le terme coréen gan, l’espace-temps, avec le mot japonais ma qui constitue un concept esthétique au Japon. When we generally speak of an empty space, this empty is not really physically empty. The empty space is filled with air, invisible matter, but it cannot be seen or captured. However, we know that air, an essential element for all living things, is also present around us. So should we consider differently the empty space and air in the installation? For Yasuaki Onishi, sculptor and installator in situ, the empty space is an essential place for installation work and inspiration. The empty space that we think is empty is filled with substances that are invisible. The empty space is filled with air, but it can’t be seen or captured. He is interested in the invisible, space, air, negative space, etc. He reveals what is invisible, using a light material such as a black liquid adhesive, with the support of non-material materials such as light, air or other intangible materials. Among his works, in particular, by analyzing the works of the series Vertical Volume, Daily Distance, Gawa, Shaping Air – A Breath of Mobility and Vertical Space, we look for the meaning of invisible air, breath, ki, svi, the etymology of sunyata, wonsang 원상, and the meaning of emptiness of Tao and Buddhism. Through the work of Yasuaki Onishi, what is the meaning of the emptiness in his installation? And what is at stake between empty space and full space, visible space and invisible space, materialism and immateriality. In his work, which does not follow the general process of typical sculpture, we will find the connection with the meaning of “negative space” and the term Korean gan “간 ”, the space-time, as the Japanese word “ma ” that use as a concept of aesthetics in Japan. (shrink)

There is no notion of postmortem Heaven and Hell in both ancient Israeli and Confucian traditions, and the two traditions also share quite a number of similarities about the idea of immortal life after death. Therefore, a comparison of the commonness in this field, e.g. the Jewish Levirate Marriage custom and the Confucian custom of adopting one’s son as heir; the idea of name surviving death in Biblical Judaism and that of glorifying one’s parents by making one’s name famous in (...) future ages in Confucianism, can help us reveal the common pursuit in the two traditions: the postmortem fulfillment of an individual is realized in the form of the continuation of one’s family/ tribe/ nation of which they were, and forever remain, a generational link. In addition, this can help clarify a long faulted Confucian dogma of “Having no male heir being the gravest of the three cardinal offences against filial piety”. (shrink)

RNA localization is a powerful strategy used by cells to localize proteins to subcellular domains and to control protein synthesis regionally. In germ cells, RNA targeting has profound implications for development, setting up polarities in genetic information that drive cell fate during embryogenesis. The frog oocyte offers a useful system for studying the mechanism of RNA localization. Here, we discuss critically the process of RNA localization during frog oogenesis. Three major pathways have been identified that are temporally and spatially separated (...) in oogenesis. Each pathway uses a different mechanism to effect RNA localization. In some cases, localization elements within the 3' untranslated region have been identified and have provided unique insights into the localization process. This important field is still in its infancy, however, and much remains to be learned. BioEssays 21:546–557, 1999. © 1999 John Wiley & Sons, Inc. (shrink)

Resumen: El piano, de origen europeo, es la cristalización de la civilización musical occidental y es conocido como el rey de los instrumentos musicales. Después de cientos de años de desarrollo, ha desarrollado un sistema relativamente completo de creación, interpretación y enseñanza. En este proceso, se puede ver que hay muchas obras de música para piano con el estilo y el encanto únicos del pensamiento tradicional chino, utilizando el método de la música folclórica china y la melodía con características chinas. (...) La combinación de pensamientos tradicionales y piano demuestra el encanto único de la música china, con una fuerte herencia cultural y atractivo artístico. Por lo tanto, las obras de música para piano infiltradas en el pensamiento tradicional chino no son sólo un tesoro de China, sino también un elemento indispensable en la interpretación y educación del piano chino. El propósito de este artículo es comprender y reflexionar profundamente sobre las obras de música para piano en la cultura tradicional china, explorar la singularidad y el encanto de las obras de música para piano chinas y comprender la encarnación de los pensamientos tradicionales chinos en la creación de música para piano, explorando así la singularidad y la innovación. de la creación de música para piano china, proporcionando referencia y apoyo para promover el desarrollo de las obras de música para piano china. (shrink)

v. 1. ttŭt ŭl sewŏra -- v. 2. Kukpŏp ŭn chiŏmhan kŏt ida -- v. 3. Punsu nŭl nŏmji mara.

김석문이 생존했던 17세기 후반과 18세기 초반 조선 학계는 예론 중심주의, 주자 중심주의가 주류를 이룬다. 16세기에는 조선조 대부분의 학자들이 가담했던 사단칠정론과 18세기에 이르러서는 새롭게 등장한 인물성동이론이 조선 학계의 주된 담론들이었다. 당시의 주자학자들은 자연에 대한 연구보다는 이기심성론이나 예설에 천착하는 것이 일반적이었다. 그러나 김석문의 관심은 자연에 있었으며, 그의 자연에 대한 관심은 그 이후 조선 학계 관심의 지평을 넓히는 데 공헌을 했다. 이런 자연의 복권은 김석문의 「易學二十四圖解」에서 잘 드러난다. 김석문의 자연에 대한 관심은 성리학의 형이상학적 근간을 형성하고 있는 「太極圖說」의 해석에도 영향을 미친다. 김석문은 太極→陰陽→五行→萬物의 도식을 (...) 포기하는데, 이로써 태극과 음양, 오행, 만물의 연결고리는 끊겼다고 할 수 있다. 또한 ‘음양’과 ‘동정’은 재해석되는 과정에서 만물의 변화 법칙의 의미를 상실하게 되는데, 태극이 만물을 관여(또는 주재)할 수 있는 방법이 사라졌다고 할 수 있다. 다시 말하면, 태극이라는 우주의 궁극적 근원이 지상의 만물에 관여할 수 있는 통로와 방법이 원천적으로 봉쇄된 셈이다. 성리학의 형이상학적 토대를 구성하고 있던 「太極圖說」은 김석문에 와서 서양의 자연과학적 지식과 충돌을 일으키며 변화를 겪었다. 그런 과정에서 그것이 가지고 있던 만물의 생성론적 원천의 지위는 약화되었고, ‘동정’과 ‘음양’이라는 변화 원리도 효력을 상실하였다. 그럼에도 불구하고 김석문은 ‘태극’이 가지고 있던 형이상학적 속성을 완전히 폐기할 수는 없었다. 주희와 마찬가지로 김석문은 여전히 태극을 리로 보고 있다. 김석문은 리의 부동성을 강조하면서 리가 만물을 주재한다고 말한다. 그러므로 김석문은 조선 후기 자연의 경험주의적 이해의 새로운 서막을 여는 데 기여했다고 할 수 있지만, 완전히 성공했다고 볼 수는 없다. (shrink)

Cet article s’attache à décrire l’évolution dans l’amitié entre Chŏng Yakyong et Yi Kigyŏng. Beaucoup de choses les rapprochaient, objectivement. Tous deux étaient de brillants lauréats du concours du doctorat de 1789, tous deux étaient membres de la même faction politique, les Namin (les ''Sudistes''), tous deux étaient fonctionnaires civils à la cour du roi Chŏngjo ( r. 1776-1800) dans la Corée de l'ère Chosŏn (1392-1897), et tous deux jouèrent un rôle important dans cette période de grands changements, à la (...) fois socio-politiques, religieux, culturels et intellectuels, que vécut alors la Corée. Chŏng Yakyong s’intéressa à de nombreuses branches différentes du savoir occidental qui parvenait alors à la Corée, et il embrassa même, brièvement après sa confession, la foi chrétienne en 1784. Se sentant critiqué et calomnié, il la renia publiquement en 1797, mais son ami Yi Kigyŏng, auteur du Pyŏgwip’yŏn 闢衛編 ( Compilation de documents pour le rejet de l’hétérodoxie et la défense de l’orthodoxie ), ne voulut jamais y croire. Cet ami devint même un ennemi au point qu’il l’attaqua violemment, en 1801, ce qui valut à Chong Yakyong un long et douloureux bannissement jusqu’en 1818. À travers la lecture des textes dont nous disposons, officiels et personnels, nous tentons de comprendre ce qui s'est joué alors et d'analyser l’évolution de leur amitié face à ce qui les divisa – ces événements qui furent tragiques pour beaucoup de monde. (shrink)

Jamal al-Din al-Afghani (1838-97) was a pan-Islamic thinker, political activist, and journalist, who sought to revive Islamic thought and liberate the Muslim world from Western influence. Many aspects of his life and his background remain unknown or controversial, including his birthplace, his religious affiliation, and the cause of his death. He was likely born in Asadabad, near present-day Hamadan, Iran. His better known history begins when he was 18, with a one-year stay in India that coincided with the Sepoy Mutiny (...) of 1857-59. In what would become a life of constant travel, he soon went to Mecca to perform Hajj, before returning to Afghanistan to join the service of the country's ruler, Dost Mohammad Khan (1793-1863). He later sided with Dost's son Mohammad Aʻzam, who ultimately lost in a power struggle with his British-supported brother Sher Ali. Al-Afghani's political activism eventually took him to Paris, London, Tehran, Saint Petersburg, and Constantinople. It was during his second stay in Egypt (1871-79) that he cemented his role as a reformer. He found in Cairo a class of young intellectuals who gathered around him, established newspapers, and used these papers to disseminate his ideas. Chief among al-Afghani's Egyptian disciples were scholar Muhammad ʻAbduh, journalist ʻAbd Allah al-Nadim, and nationalist politicians Mustafa Kamil and Saʻd Zaghlul. Al-Afghani's influence on both modernist and traditionalist Islamic thought continues to the present. An activist who sought to effect change through political journalism and public speaking, he did not write many books. This treatise, entitled al-Radd ʻalā al-dahrīyīn (Refutation of the materialists), was a rebuttal of the views of the pro-British Sir Sayyid Ahmad Khan, who had argued that science is more important than religion in the rise of civilizations. First written in Persian following al-Afghani's exile from Egypt to India, it was translated into Arabic by his student Muhammad ʻAbduh, with the help of al-Afghani's assistant Arif Efendi. (shrink)

Acostumbrados como estamos a la penetración discursiva de la industria cinematográfica hollywoodiense, la escasez de productos que nos llegan desde Oriente no parece poner en entredicho nuestros conceptos ni códigos; ítem más, en cuanto que esos pocos materiales se acercan a pantallas minoritarias y son visionados por sectores limitados de la población. Nadie se llame a engaño, el control de los medios de distribución y exhibición por parte de grandes multinacionales ligadas al imperio americano es cada día más férreo y, (...) evidentemente, el gigante defiende su producto y lo rentabiliza tanto económica como ideológicamente. Pero las cuotas de mercado no son tan favorables al cine dominante en Extremo Oriente (no mantiene su hegemonía mundial por ser la industria que más artefactos fílmicos lanza al mercado y, desde luego, tampoco por su calidad)... (shrink)

Mevlânâ Celâleddin-i Rûmî’yi (öl. 1273) sevenler arasında, Abdurrahman Câmî’ye (öl. 1492) atfedilen Mevlânâ ve Mesnevî-i Şerîf’ini öven “Peygamber değildir ama kitabı vardır.” mazmunu ile meşhur olan bir beyit vardır. İran’da daha çok yaygın olan ve Câmî’nin beytiyle aynı anlamı taşıyan ve ilaveleri olan üç beytin ise, Bahâeddin Âmilî (öl. 1622) tarafından yazıldığı bilinmektedir. Bu beyitlerde Mesnevî’ye verilen “Farsça Kur’an” lakabı ve “bazılarını hidayete, bazılarını dalalete götüren” ibaresi dikkat çekmektedir. Bu beyitlerin içerikleri, Muhammed İkbal (öl. 1938) ve Muhammed Hüseyin Şehriyâr (öl. (...) 1988) gibi son asrın bazı büyük şairlerinin, Reynold Nicholson (öl. 1945) ve Annemarie Schimmel (öl. 2003) gibi müsteşrik yazarların eserlerinde de görünmektedir. Hz. Mevlânâ ise kendisini Kur’ân’ın kölesi ve Hz. Muhammed’in (s.a.v) yolunun toprağı olarak tanıtmış ve anılan beyitlerin ima edebileceği gibi hiçbir zaman peygamberlik iddiasında bulunmamıştır. Ârif şair Mesnevî’nin çeşitli yerlerinde Kur’ân’ın vasıflarını, emir ve nehiylerini, evrensel mesajlarını ve ayetlerin üzerinde tefekkür etmenin önemini serdetmiştir. Kur’ân’ı daha iyi ve doğru kavrayabilmek için neler yapılmalıdır açıklamış ve yöntemler sunmuştur. Kur’ân’daki bazı hikâyeleri tekrar anlatmış ve detaylandırarak şerh etmiştir. Hz. Peygamber efendimizin yüce makamını övmüş, başka peygamberlerin hikâyelerini, onlara gösterdiği saygıyla aktarmıştır. Hz. Mevlânâ ve Mesnevî-i Şerîf methiyesi olarak söylenen şiirlerdeki tanımlar, bir taraftan Mesnevî’nin dibacesinde Mevlânâ’nın kendi kaleminden çıkmış “Bu Mesnevî kitabıdır ve dinin asıllarının asıllarının asıllarıdır.” cümlesinden esinlenmiş olabilir. Mevlânâ bu mukaddimede eserini Kur’an sıfatlarıyla tavsif etmiş ve onun Allah tarafından korunduğunu söylemiştir. Mesnevî şârihi olan İsmail Ankaravî’nin, “Mesnevî Kur’ân ve Hadis tefsirlerinden meydana gelmiş mecmau’l-bahreyndir.” ifadesi de bu konuyu izah etmektedir. Mesnevî’de belirgin bir şekilde ayetlerin şerhi veya ayetlere yönelik telmihler geçmektedir. Toplam iki bin iki yüzü aşkın yerde ayetlere atıf mevcuttur. Bu da Mesnevî’nin Kur’ân’ın bir tür tefsiri olabileceğini işaret etmektedir. Başka bir açıdan bakıldığında, Mesnevî ile Kur’ân arasında çeşitli yazılış ve biçim benzerlikleri kurulabilmektedir. Mesnevî’nin de Kur’ân gibi bir emirle başlaması, bir ilham (vahiy) ürünü olması, başlangıcında tüm kitabın özetinin geçmesi, anlatım şeklinin genelde hikâye ve temsillerle olması, suretten manaya geçip anlaşılması için şerh ve tefsire ihtiyaç olması vb. birçok müşabih veçheleri vardır. Bu bakımlardan, Mesnevî peygamber olmayan biri tarafından Farsça Kur’ân’a benzetilmiştir denilebilir. Bu çalışmada önce bu nitelemenin çıkma ve kullanma serüveni takip edilecek, sonra Mevlânâ’nın Kur’ân hakkındaki görüşleri, Mesnevî’de Kur’ân’ın yeri, Kur’ân ve Mesnevî’nin ortak yönleri ele alınarak neden bu büyük şair ve yazarlar tarafından Mesnevî’ye Farsça Kur’ân denildiği açıklanmaya çalışılacaktır. (shrink)

Fenomenolojik hareket içinden fenomenolojinin transandantal niteliğine yöneltilen eleştirilerin bir örneğini yakın zamanda Claude Romano sunar. Makalede Romano’nun eleştirisinin neden isabetli olmadığı tartışılacaktır. Birinci başlık, Husserlci fenomenolojinin başlangıçtaki Kartezyen karakterinin ve transandantal dönüşümünün, şüpheciliğin ciddiye alınmasından kaynaklandığına dair iddiaya ayrılmıştır. Romano, Husserl’i transandantal fenomenolojiye götüren şeyin, felsefenin görevinin şüphecilik karşısında bilimleri temellendirmek olduğunu düşünmesi ve evrensel bir şüpheden hareketle bilinç ile gerçeklik arasında indirgenemez bir ontolojik ayrım varsayması olduğunu ileri sürer. Oysa Romano’ya göre fenomenolojiyi transandantal bir felsefe olmaya zorlayan bu gerekçeler (...) reddedilebilir. Zaten transandantal bir fenomenoloji olanaklı da değildir; çünkü transandantal kuruluş fikri, bilinç ve gerçeklik arasında varsayılan ikici ontolojik ayrımla ve fenomenolojinin gerçekliğe olduğu haliyle doğrudan erişime izin vermesiyle bağdaşmaz görünür. İkinci başlıkta, bağdaşmaz görünen bu tezlerin, korelasyonun kendisinin bilinç ve dünyaya önceliğini, bedenli bilinçle dünyanın kökendeki olgusal etkileşimini, zamansal ve çağrışımsal sentezler boyunca anlamın genetik kuruluşunu hesaba kattığımızda transandantal bir fenomenolojiyi nasıl birlikte olanaklı kıldığı gösterilecektir. Üçüncü başlık, Romano’nun transandantal fenomenoloji eleştirisinin dayandığı _sınırlı epokhe_’nin karşısına _evrensel epokhe_’yi koyacaktır. Dördüncü başlıkta Husserl’in şüpheciliğe yönelik esas ilgisinin, kökensel felsefe idesinden hareketle şüpheciliğe biçtiği tarihsel role bağlı olduğu açıklanacaktır. Son başlık ise, transandantal fenomenolojinin, şüpheciliği alt ederek felsefe idesini gerçekleştirebilecek tek sahici felsefe olduğunu ortaya çıkaracaktır. Sonuç olarak, transandantal fenomenoloji, realizm karşısındaki idealist bir konum olarak değil, her türlü nesnelcilik karşısında, nesnelerin varlığının ve bilgisinin olanak koşullarını araştıran bir konum olarak anlaşıldığı sürece, fenomenolojinin özgün bir felsefe olmasının onun transandantal niteliğine bağlı olduğu savunulacaktır. (shrink)

Contemporary accounts of logic and language cannot give proper treatments of plural constructions of natural languages. They assume that plural constructions are redundant devices used to abbreviate singular constructions. This paper and its sequel, "The logic and meaning of plurals, II", aim to develop an account of logic and language that acknowledges limitations of singular constructions and recognizes plural constructions as their peers. To do so, the papers present natural accounts of the logic and meaning of plural constructions that result (...) from the view that plural constructions are, by and large, devices for talking about many things (as such). The account of logic presented in the papers surpasses contemporary Fregean accounts in its scope. This extension of the scope of logic results from extending the range of languages that logic can directly relate to. Underlying the view of language that makes room for this is a perspective on reality that locates in the world what plural constructions can relate to. The papers suggest that reflections on plural constructions point to a broader framework for understanding logic, language, and reality that can replace the contemporary Fregean framework as this has replaced its Aristotelian ancestor. (shrink)

Although the relationship between stressors and thriving at work has been established, the linkage between them is still in the early stages of theory development. This study proposed a two-path model, based on Lepine’s stressors-performance model, to analyze the effects of the stressors on the thriving at work. Two complementary mediating paths were proposed, i.e., affective strain (positive affect) and motivation (self-efficacy), which were explained using affective events theory and expectancy theory, respectively. Based on the empirical data from 233 employees, (...) the results show that challenge stressors could enhance employees’ positive affect and self-efficacy, thus leading to thriving at work; on the contrary, hindrance stressors would result in negative influences. In addition, it is also found that the effect of affective path tend to be greater than that of motivation path, which could provide a practical guide for organizations to effectively apply stress management and to promote employees thriving at work. (shrink)

Many passages in early Confucian texts such as the Analects and Mengzi are focused on virtue, recommending qualities like humaneness (ren 仁), righteousness (yi 義), and trustworthiness (xin 信). Still others emphasize roles: what it means to be a good son, a good ruler, a good friend, a good teacher, or a good student. How are these teachings about virtues and roles related? In the past decade there has been a growing debate between two interpretations of early Confucian ethics, one (...) that sees virtues as fundamental, and the other of which starts from roles. Recently there have been two new contributions to the debate: Virtue Ethics and Confucianism (2013), edited by Stephen C. Angle and Michael Slote, which develops the virtue ethical interpretation, and Henry Rosemont, Jr.’s Against Individualism: A Confucian Rethinking of the Foundations of Morality, Politics, Family, and Religion (2015), which defends the role-based interpretation. This paper lays out the main contours of the debate between Virtue Ethical Confucianism and Confucian Role Ethics, as well as examines the distinctive contributions of these two new works. (shrink)

This study adopts a stakeholder theory framework to examine determinants of social reporting quality and empirically test the ability of the theory to explain disclosure quality in an emerging economy. Using a sample of 246 listed companies and a hand-collected dataset that included 2 years of data based on survey questions reflecting international disclosure trends, we apply an aggregate measure of quality with five facets to a variety of corporate social responsibility areas. The results support the application and demonstrate that (...) measures of stakeholder power, strategic posture, economic resources, firm size, and media visibility are related to social disclosure quality. This paper adds to the scarce evidence on social reporting in Taiwan and provides a useful method for evaluating disclosure quality. It also illustrates the impact of two dominant foreign stakeholder groups on social disclosures in Taiwan: organizational buyers in the global supply chain and listing and social rating agencies in international capital markets. (shrink)

The article focuses on the analysis of curriculum documents from Taiwan to investigate how benchmarks for learning nature of science are positioned in different versions of the science curricula. Following a review of different approaches to the conceptualization of NOS and the role of NOS in promoting scientific literacy, an empirical study is reported to illustrate how the science curriculum documents represent different aspects of NOS. The article uses the family resemblance approach as the account of NOS and adapts it (...) for analysis of the curriculum documents. The FRA defines NOS as cognitive-epistemic and social-institutional systems that serve as constructs of knowledge categories with a high level of interconnectedness. The FRA was used as an analytical tool for investigating two sets of Taiwanese curriculum guidelines published 10 years apart, providing an opportunity to discuss how NOS is addressed in the curriculum reforms. The findings show a shift away from the excessive centralization of the cognitive-epistemic system to a consideration of the social-institutional system. Modifications to the benchmarks are proposed in order to achieve a more holistic and progressive approach to NOS. The article contributes to studies on NOS in science education by illustrating how the FRA can act as a tool for exploring interconnectedness of NOS ideas in the curriculum. (shrink)

Nominalism about attributes has serious difficulties in accounting for truths involving abstract nouns. Prominent among such truths are statements of comparative similarity among attributes. This paper argues that one cannot account for the truth of such statements without invoking attributes.

Qu'est-ce qu'entrer dans une pensée? Qui ne souhaiterait par exemple entrer, le temps d'une soirée, dans une pensée aussi extérieure à la nôtre que la chinoise? Mais on ne peut y entrer en tentant de la résumer, ou d'en présenter des notions, ou d'y distinguer des écoles, voire en en traçant l'histoire. Car on reste toujours dépendant, pour le faire, de nos perspectives implicites et de nos concepts. On n'a pas encore quitté sa pensée. Donc on n'a pu entrer dans (...) l'autre. C'est pourquoi je proposerai ici, à titre de travaux pratiques, de commencer par lire une simple phrase de chinois : les premiers mots du Yi King sur le commencement. De la lire du dedans : dans son énoncée et dans son commentaire. Comme aussi du dehors, qu'il soit de la Bible, de la Grèce et de nos prochains et plus lointains Orients. S'érige alors progressivement un seuil qui fait entrer. Du même coup, se répartissent, de part et d'autre, divers possibles de la pensée. Et surgit soudain devant nous une tâche immense : concevoir une histoire de l'avènement de l'esprit qui ne relève plus de la seule Europe. (shrink)

Medine, Hz. Peygamber’in hicret ederek hayatının son yıllarını geçirdiği şehir olarak Müslümanlar için büyük bir öneme sahiptir. Şehrin her köşesi, Allah Resulünün hatıralarıyla doludur. Bu nedenle Medine hakkında yazılan eserler hem İslâm tarihi hem de Hz. Peygamber’in hayatı hakkında daha derinlemesine bilgi edinmek isteyenler için vazgeçilmez kaynaklardır. Muhammed Abdülvehhâb el-Abbâsî tarafından kaleme alınan el-Mu‘cemü’ş-şâmil li’l-Medîneti’l-Münevvere adlı eser, Medine hakkında yazılmış en kapsamlı çalışmalardan biri olarak kabul edilebilir. Bu eser, sadece şehrin coğrafi ve tarihi özelliklerini değil, aynı zamanda Hz. Peygamber'in Medine'deki (...) hayatı, ashabı ve şehrin sosyal yapısı gibi birçok konuyu da detaylı bir şekilde ele almaktadır. Eserdeki haritalar, çizimler ve tablolar sayesinde okuyucular Medine'yi daha iyi anlayabilir ve zihinlerinde canlandırabilirler. Bu eser, hem İslâm tarihçileri hem de Medine ile ilgilenen herkes için önemli bir kaynak niteliğindedir. Eserdeki bilgiler sayesinde Medine'nin sadece dini bir merkez değil aynı zamanda zengin bir kültürel ve tarihi mirasa sahip olduğunu daha iyi anlıyoruz. (shrink)

Bu makale Fahreddin el-Râzî’nin metafizik yakîn anlayışını te’vîl teorisi açısından incelerken, onun metafizik yakîne ulaşma hususundaki optimistik tutumunu da ortaya çıkarmaktadır. Kuşkucuların lideri (şeyhü’l-müşekkikîn) olarak da bilinen Râzî’nin, kendisinden önceki felsefe ve kelam geleneklerini etraflıca kritik ederken yeni ve özgün bir anlayış ortaya koyup koymadığı tartışılmış, eleştirel düşüncesi kendisinden sonraki düşünürlerce tenkit edilmiş ve bu vesile ile Râzî hakkında çeşitli okuma biçimleri ortaya çıkmıştır. Bu okuma biçimleri arasında Râzî’yi, aklın kelamî bilgide yakîne ulaşamayacağı şeklinde bir metafizik bilinmezci olarak değerlendirenler de (...) olmuştur. Bu çalışma, Râzî’nin metafizik yakîn anlayışını te’vîl teorisi ile birlikte serimlemeye çalışmaktadır. Makalenin ilk ana bölümü metafizik yakîn ve te’vîl ilişkisi ekseninde -başka bir deyişle kelâmî bilgide akıl-nakil tartışmaları açısından- Râzî öncesi düşünceye dair -ipuçları niteliğinde- tarihsel bağlam vermektedir. İkinci ana kısım ise Râzî’nin metafizik bilgide akıl anlayışındaki ilkelerini istivâ’ kavramının te’vîli üzerinden belirginleştirmektedir. Bu makale, Râzî’nin te’vîl anlayışını bütünüyle ortaya koymayı amaçlamamaktadır. Ancak, te’vîl teorisinin temel bileşenlerinden birisi olan akliyyâtın nasıl metafizik yakîniyyâta dönüştüğünü analiz etmektedir. Muʻtezile, akliyyât üzerinden dönüştürdüğü metafizik yakîniyyâti, dini anlama ve yorumlamada kıstas haline getirmiştir. Öte yandan metafizik yakîniyyât anlayışlarındaki iddiaları, farklı din yorumlarına karşı müsamahasız bir tavra dönüşmüş, siyasi erkle birlikte baskıcı hale gelmiş ve Muʻtezile dışı kelam düşüncelerini akılcılık -daha radikal bir ifade ile rasyonelizm- karşısında eleştirel-tepkisel olmaya sevk etmiştir. Doğal bir sonuç olarak diğer doktrinlerin rasyonel gelişimi Muʻtezilî etki yüzünden yavaşlamıştır. Makalenin birinci kısmı, Râzî öncesi Eşʻarî düşünceyi, metafizik yakîniyyât ve nass yorumu açısından değerlendirirken, yorum ve akliyyât ilişkisine dair anlayışlarındaki dakikleşmeyi Muʻtezile’nin tarihsel varlığına ters orantılı olarak ele almaktadır. Ancak Râzî’ye kadar kararsız bir şekilde gerçekleşen dakikleşme süreci, Râzî ile birlikte nihayi formuna ulaşmaktadır. Râzî’nin te’vîl teorisinin temel prensiplerinden ilki, aklın nakle esas (el-ʿakl aṣlu’l-nakl) teşkil etmesidir. Akıl, naklin yalnız ispatı ve anlaşılması bakımından değil, aynı zamanda yorumlanması (te’vîl) açısından da temel belirleyici bir unsura dönüşmektedir. Bu makale, Râzî’nin ilmi hayatının sonlarına doğru, metafizik yakîniyyâta ulaşma noktasında pesimizme düşerek, metafizik bilinmezciliğe doğru yöneldiği şeklindeki anlama biçimlerine karşı, en son eserleri arasında olan ve tamamlanmamış Tefsîr’i üzerinden cevaplar aramaktadır. Râzî, değişik zamanlarda ele aldığı eserlerinde, “naklin zanniliği” hususundaki ısrarlı duruşunu vurgulamaktadır. Bu makale Râzî’nin naklin zanniliği noktasındaki ısrarlı duruşunun, “aklın asıllığı” ilkesindeki kararlılığı ile zorunlu bir paralellik gösterdiğininin altını çizerken, metafizik yakîniyyât açısından da hala optimistik olduğunu savunmaktadır. (shrink)

In this essay, I develop the concept of episodic value, which describes a form of value connected to a particular object or individual expressed and delivered through a narrative. Narrative can bestow special kinds of value on objects, as exemplified by auction articles or museum collections. To clarify the nature of episodic value, I show how the notion of episodic value fundamentally differs from the traditional axiological picture. I extend my discussion of episodic value to argue that the notion of (...) episodic value readily incorporates the role of narratives into the construction of identity in personal and social contexts. My main contentions are twofold. First, events or experiences from our personal narratives are episodically valuable insofar as they contribute to shaping our narrative identities. Second, when engaged in a collective action, we write a joint narrative with other participants that confers special meanings on the actions of each participant. (shrink)

Say that some things compose something, if the latter is a whole, fusion, or mereological sum of the former. Then the thesis that composition is identity holds that the composition relation is a kind of identity relation, a plural cousin of singular identity. On this thesis, any things that compose a whole are identical with the whole. This article argues that the thesis is incoherent. To do so, the article formulates the thesis in a plural language, a symbolic language that (...) includes counterparts of plural constructions of natural languages, and shows that it implies that nothing has a proper part. Then the article argues that the thesis, as its proponents take it, is incoherent because they take it to imply or presuppose that some things have proper parts. (shrink)

Consider a specific type of fission where psychological continuity takes a branching form, and one of the offshoots comes into being later than the other offshoot. Let us say that the earlier offshoot comes into being in the left branch at t, and the later offshoot comes into being in the right branch at t+1. With regard to the question how many persons are involved in this case, three answers are worth considering: (i) The original subject persists up to t; (...) a distinct person comes into being immediately after t and continues to exist in the left branch; and the third person comes into being in the right branch at t+1. (ii) The original subject persists up to the moment immediately before t+1; a distinct person comes into being at t+1 and continues to exist in the left branch; and the third person comes into being in the right branch at t+1. (iii) The original subject continues to exist in the left branch; a distinct person comes into being in the right branch at t+1. For those who hold that personal identity consists in psychological continuity of some sort, the aforementioned three options exhaust the sensible ways of understanding how one persists in delayed fission. However, I argue that complications arise for each answer. Hence, delayed fission poses a challenge for the psychological approach to personal identity. (shrink)

The use of mobile technology, such as sports bracelets, is gaining popularity as it modifies the ways and processes of learning and teaching in college physical education. However, little empirical evidence can be seen in literature to demonstrate crucial factors that influence university students’ acceptance of sports bracelets. Guided by the technology acceptance model, this study hence aimed at explaining university students’ intention to use sports bracelets. In total, 445 university students in China responded to a 19-item survey package. Results (...) indicated that users’ attitudes toward technology and perceived usefulness were significant predictors of intention to use sports bracelets. Meanwhile, users’ intrinsic sports motivation significantly promoted users’ positive attitudes toward this technology and was significantly influenced by perceived ease of use and perceived usefulness. Overall, our findings highlighted the importance of stimulating young adults’ intrinsic sports motivation that facilitates their intention to use sports bracelets such that to develop a healthy lifestyle that benefits their physical health. (shrink)

Background Serious ethical problems have been anecdotally identified in the care of children with osteogenesis imperfecta (OI), which may negatively impact their moral experiences, defined as their sense of fulfillment towards personal values and beliefs. Research aims To explore children’s actual and desired participation in discussions, decisions, and actions in an OI hospital setting and their community using art-making to facilitate their self-expression. Research design A focused ethnography was conducted using the moral experiences framework with data from key informant interviews; (...) participant observations, semi-structured interviews, and practice-based research (art-making) with 10 children with OI; and local documents. Participants and research context The study was conducted at a pediatric, orthopedic hospital. Ethical considerations This study was approved by McGill University Institutional Review Board. Findings/results Children expressed desires to participate in their care, but sometimes lacked the necessary resources and encouragement from healthcare providers. Art-making facilitated children’s voice and participation in health-related discussions. Conclusions Healthcare providers are recommended to consider the benefits of art-making and educational resources to reduce discrepancies between children’s actual and desired participation in care and promote positive moral experiences. (shrink)