1. Sŏron -- 2. Ŭisik ŭi chonggyojŏk ch'ŭngmyŏn -- 3. Yŏng : Chŏng Yag-yong ŭi simnon -- 4. Yŏngch'e : Chŏng Yag-yong ŭi insŏngnon -- 5. 'Yŏngch'e' insŏngnon esŏ pon ch'ŏnin kwan'gye -- 6. Kyŏllon.

This longitudinal study examined the development of moral judgement in 37 nursing students attending a university in Suwon, Korea. The participants completed the Korean version of the Defining Issues Test to allow analysis of their level of moral judgement. The development of moral judgement was quantified using ‘the moral development score’ at each stage (i.e. the six stages detailed by Kohlberg) and the ‘P(%) score’ (a measure of the overall moral judgement level). The results were as follows: (1) the moral (...) development score for stage 5A was consistently the highest across the four years of the students’ course, showing significant differences in some sociodemographic factors including home, birth order and monthly income; and (2) the P(%) score was higher in fourth-year (47.47 ± 11.21) than in first-year (46.13±9.73) students. There was no significant difference in the P(%) score according to sociodemographic factors. Further studies will examine in detail the correlation between curriculum and moral judgement development. We suggest that courses in ethics education should be made more relevant. (shrink)

Lorsque nous parlons généralement d’un espace vide, ce vide n’est pas réellement vide physiquement. L’espace vide est rempli d’air, de matière invisible, mais il ne peut pas être vu ou capturé. Pourtant, nous savons bien que l’air, élément indispensable pour tous les êtres vivants, est également présent autour de nous. Devrions-nous alors considérer différemment l’espace vide et l’air dans l’installation? Pour Yasuaki Onishi, sculpteur et installateur in situ, l’espace vide est un lieu essentiel pour l’installation et l’inspiration. Il s’intéresse à (...) l’invisible, à l’espace, à l’air, à l’espace négatif, etc. Il révèle ce qui est invisible, en utilisant un matériau léger tel qu’un adhésif liquide noir et le support de matériaux immatériels tels que la lumière, l’air ou d’autres matériaux intangibles. Parmi ses travaux, en particulier, en analysant les œuvres de la série Vertical Volume, Daily Distance, Gawa, Shaping Air – A Breath of Mobility et Vertical Space, nous cherchons dans cette étude la signification de l’air invisible, du ki, du svi, du wonsang et le sens du vide du Tao et du bouddhisme. Quel est le sens du vide dans une installation de Yasuaki Onishi? Et quel est l’enjeu entre l’espace vide et l’espace plein, l’espace visible et l’espace invisible, la matérialité et l’immatérialité? Dans son travail, qui ne suit pas le processus général de la sculpture traditionnelle, nous trouverons le lien avec la signification de l’espace négatif et avec le terme coréen gan, l’espace-temps, avec le mot japonais ma qui constitue un concept esthétique au Japon. When we generally speak of an empty space, this empty is not really physically empty. The empty space is filled with air, invisible matter, but it cannot be seen or captured. However, we know that air, an essential element for all living things, is also present around us. So should we consider differently the empty space and air in the installation? For Yasuaki Onishi, sculptor and installator in situ, the empty space is an essential place for installation work and inspiration. The empty space that we think is empty is filled with substances that are invisible. The empty space is filled with air, but it can’t be seen or captured. He is interested in the invisible, space, air, negative space, etc. He reveals what is invisible, using a light material such as a black liquid adhesive, with the support of non-material materials such as light, air or other intangible materials. Among his works, in particular, by analyzing the works of the series Vertical Volume, Daily Distance, Gawa, Shaping Air – A Breath of Mobility and Vertical Space, we look for the meaning of invisible air, breath, ki, svi, the etymology of sunyata, wonsang 원상, and the meaning of emptiness of Tao and Buddhism. Through the work of Yasuaki Onishi, what is the meaning of the emptiness in his installation? And what is at stake between empty space and full space, visible space and invisible space, materialism and immateriality. In his work, which does not follow the general process of typical sculpture, we will find the connection with the meaning of “negative space” and the term Korean gan “간 ”, the space-time, as the Japanese word “ma ” that use as a concept of aesthetics in Japan. (shrink)

There is no notion of postmortem Heaven and Hell in both ancient Israeli and Confucian traditions, and the two traditions also share quite a number of similarities about the idea of immortal life after death. Therefore, a comparison of the commonness in this field, e.g. the Jewish Levirate Marriage custom and the Confucian custom of adopting one’s son as heir; the idea of name surviving death in Biblical Judaism and that of glorifying one’s parents by making one’s name famous in (...) future ages in Confucianism, can help us reveal the common pursuit in the two traditions: the postmortem fulfillment of an individual is realized in the form of the continuation of one’s family/ tribe/ nation of which they were, and forever remain, a generational link. In addition, this can help clarify a long faulted Confucian dogma of “Having no male heir being the gravest of the three cardinal offences against filial piety”. (shrink)

RNA localization is a powerful strategy used by cells to localize proteins to subcellular domains and to control protein synthesis regionally. In germ cells, RNA targeting has profound implications for development, setting up polarities in genetic information that drive cell fate during embryogenesis. The frog oocyte offers a useful system for studying the mechanism of RNA localization. Here, we discuss critically the process of RNA localization during frog oogenesis. Three major pathways have been identified that are temporally and spatially separated (...) in oogenesis. Each pathway uses a different mechanism to effect RNA localization. In some cases, localization elements within the 3' untranslated region have been identified and have provided unique insights into the localization process. This important field is still in its infancy, however, and much remains to be learned. BioEssays 21:546–557, 1999. © 1999 John Wiley & Sons, Inc. (shrink)

v. 1. ttŭt ŭl sewŏra -- v. 2. Kukpŏp ŭn chiŏmhan kŏt ida -- v. 3. Punsu nŭl nŏmji mara.

Resumen: El piano, de origen europeo, es la cristalización de la civilización musical occidental y es conocido como el rey de los instrumentos musicales. Después de cientos de años de desarrollo, ha desarrollado un sistema relativamente completo de creación, interpretación y enseñanza. En este proceso, se puede ver que hay muchas obras de música para piano con el estilo y el encanto únicos del pensamiento tradicional chino, utilizando el método de la música folclórica china y la melodía con características chinas. (...) La combinación de pensamientos tradicionales y piano demuestra el encanto único de la música china, con una fuerte herencia cultural y atractivo artístico. Por lo tanto, las obras de música para piano infiltradas en el pensamiento tradicional chino no son sólo un tesoro de China, sino también un elemento indispensable en la interpretación y educación del piano chino. El propósito de este artículo es comprender y reflexionar profundamente sobre las obras de música para piano en la cultura tradicional china, explorar la singularidad y el encanto de las obras de música para piano chinas y comprender la encarnación de los pensamientos tradicionales chinos en la creación de música para piano, explorando así la singularidad y la innovación. de la creación de música para piano china, proporcionando referencia y apoyo para promover el desarrollo de las obras de música para piano china. (shrink)

김석문이 생존했던 17세기 후반과 18세기 초반 조선 학계는 예론 중심주의, 주자 중심주의가 주류를 이룬다. 16세기에는 조선조 대부분의 학자들이 가담했던 사단칠정론과 18세기에 이르러서는 새롭게 등장한 인물성동이론이 조선 학계의 주된 담론들이었다. 당시의 주자학자들은 자연에 대한 연구보다는 이기심성론이나 예설에 천착하는 것이 일반적이었다. 그러나 김석문의 관심은 자연에 있었으며, 그의 자연에 대한 관심은 그 이후 조선 학계 관심의 지평을 넓히는 데 공헌을 했다. 이런 자연의 복권은 김석문의 「易學二十四圖解」에서 잘 드러난다. 김석문의 자연에 대한 관심은 성리학의 형이상학적 근간을 형성하고 있는 「太極圖說」의 해석에도 영향을 미친다. 김석문은 太極→陰陽→五行→萬物의 도식을 (...) 포기하는데, 이로써 태극과 음양, 오행, 만물의 연결고리는 끊겼다고 할 수 있다. 또한 ‘음양’과 ‘동정’은 재해석되는 과정에서 만물의 변화 법칙의 의미를 상실하게 되는데, 태극이 만물을 관여(또는 주재)할 수 있는 방법이 사라졌다고 할 수 있다. 다시 말하면, 태극이라는 우주의 궁극적 근원이 지상의 만물에 관여할 수 있는 통로와 방법이 원천적으로 봉쇄된 셈이다. 성리학의 형이상학적 토대를 구성하고 있던 「太極圖說」은 김석문에 와서 서양의 자연과학적 지식과 충돌을 일으키며 변화를 겪었다. 그런 과정에서 그것이 가지고 있던 만물의 생성론적 원천의 지위는 약화되었고, ‘동정’과 ‘음양’이라는 변화 원리도 효력을 상실하였다. 그럼에도 불구하고 김석문은 ‘태극’이 가지고 있던 형이상학적 속성을 완전히 폐기할 수는 없었다. 주희와 마찬가지로 김석문은 여전히 태극을 리로 보고 있다. 김석문은 리의 부동성을 강조하면서 리가 만물을 주재한다고 말한다. 그러므로 김석문은 조선 후기 자연의 경험주의적 이해의 새로운 서막을 여는 데 기여했다고 할 수 있지만, 완전히 성공했다고 볼 수는 없다. (shrink)

Cet article s’attache à décrire l’évolution dans l’amitié entre Chŏng Yakyong et Yi Kigyŏng. Beaucoup de choses les rapprochaient, objectivement. Tous deux étaient de brillants lauréats du concours du doctorat de 1789, tous deux étaient membres de la même faction politique, les Namin (les ''Sudistes''), tous deux étaient fonctionnaires civils à la cour du roi Chŏngjo ( r. 1776-1800) dans la Corée de l'ère Chosŏn (1392-1897), et tous deux jouèrent un rôle important dans cette période de grands changements, à la (...) fois socio-politiques, religieux, culturels et intellectuels, que vécut alors la Corée. Chŏng Yakyong s’intéressa à de nombreuses branches différentes du savoir occidental qui parvenait alors à la Corée, et il embrassa même, brièvement après sa confession, la foi chrétienne en 1784. Se sentant critiqué et calomnié, il la renia publiquement en 1797, mais son ami Yi Kigyŏng, auteur du Pyŏgwip’yŏn 闢衛編 ( Compilation de documents pour le rejet de l’hétérodoxie et la défense de l’orthodoxie ), ne voulut jamais y croire. Cet ami devint même un ennemi au point qu’il l’attaqua violemment, en 1801, ce qui valut à Chong Yakyong un long et douloureux bannissement jusqu’en 1818. À travers la lecture des textes dont nous disposons, officiels et personnels, nous tentons de comprendre ce qui s'est joué alors et d'analyser l’évolution de leur amitié face à ce qui les divisa – ces événements qui furent tragiques pour beaucoup de monde. (shrink)

Jamal al-Din al-Afghani (1838-97) was a pan-Islamic thinker, political activist, and journalist, who sought to revive Islamic thought and liberate the Muslim world from Western influence. Many aspects of his life and his background remain unknown or controversial, including his birthplace, his religious affiliation, and the cause of his death. He was likely born in Asadabad, near present-day Hamadan, Iran. His better known history begins when he was 18, with a one-year stay in India that coincided with the Sepoy Mutiny (...) of 1857-59. In what would become a life of constant travel, he soon went to Mecca to perform Hajj, before returning to Afghanistan to join the service of the country's ruler, Dost Mohammad Khan (1793-1863). He later sided with Dost's son Mohammad Aʻzam, who ultimately lost in a power struggle with his British-supported brother Sher Ali. Al-Afghani's political activism eventually took him to Paris, London, Tehran, Saint Petersburg, and Constantinople. It was during his second stay in Egypt (1871-79) that he cemented his role as a reformer. He found in Cairo a class of young intellectuals who gathered around him, established newspapers, and used these papers to disseminate his ideas. Chief among al-Afghani's Egyptian disciples were scholar Muhammad ʻAbduh, journalist ʻAbd Allah al-Nadim, and nationalist politicians Mustafa Kamil and Saʻd Zaghlul. Al-Afghani's influence on both modernist and traditionalist Islamic thought continues to the present. An activist who sought to effect change through political journalism and public speaking, he did not write many books. This treatise, entitled al-Radd ʻalā al-dahrīyīn (Refutation of the materialists), was a rebuttal of the views of the pro-British Sir Sayyid Ahmad Khan, who had argued that science is more important than religion in the rise of civilizations. First written in Persian following al-Afghani's exile from Egypt to India, it was translated into Arabic by his student Muhammad ʻAbduh, with the help of al-Afghani's assistant Arif Efendi. (shrink)

Acostumbrados como estamos a la penetración discursiva de la industria cinematográfica hollywoodiense, la escasez de productos que nos llegan desde Oriente no parece poner en entredicho nuestros conceptos ni códigos; ítem más, en cuanto que esos pocos materiales se acercan a pantallas minoritarias y son visionados por sectores limitados de la población. Nadie se llame a engaño, el control de los medios de distribución y exhibición por parte de grandes multinacionales ligadas al imperio americano es cada día más férreo y, (...) evidentemente, el gigante defiende su producto y lo rentabiliza tanto económica como ideológicamente. Pero las cuotas de mercado no son tan favorables al cine dominante en Extremo Oriente (no mantiene su hegemonía mundial por ser la industria que más artefactos fílmicos lanza al mercado y, desde luego, tampoco por su calidad)... (shrink)

Mevlânâ Celâleddin-i Rûmî’yi (öl. 1273) sevenler arasında, Abdurrahman Câmî’ye (öl. 1492) atfedilen Mevlânâ ve Mesnevî-i Şerîf’ini öven “Peygamber değildir ama kitabı vardır.” mazmunu ile meşhur olan bir beyit vardır. İran’da daha çok yaygın olan ve Câmî’nin beytiyle aynı anlamı taşıyan ve ilaveleri olan üç beytin ise, Bahâeddin Âmilî (öl. 1622) tarafından yazıldığı bilinmektedir. Bu beyitlerde Mesnevî’ye verilen “Farsça Kur’an” lakabı ve “bazılarını hidayete, bazılarını dalalete götüren” ibaresi dikkat çekmektedir. Bu beyitlerin içerikleri, Muhammed İkbal (öl. 1938) ve Muhammed Hüseyin Şehriyâr (öl. (...) 1988) gibi son asrın bazı büyük şairlerinin, Reynold Nicholson (öl. 1945) ve Annemarie Schimmel (öl. 2003) gibi müsteşrik yazarların eserlerinde de görünmektedir. Hz. Mevlânâ ise kendisini Kur’ân’ın kölesi ve Hz. Muhammed’in (s.a.v) yolunun toprağı olarak tanıtmış ve anılan beyitlerin ima edebileceği gibi hiçbir zaman peygamberlik iddiasında bulunmamıştır. Ârif şair Mesnevî’nin çeşitli yerlerinde Kur’ân’ın vasıflarını, emir ve nehiylerini, evrensel mesajlarını ve ayetlerin üzerinde tefekkür etmenin önemini serdetmiştir. Kur’ân’ı daha iyi ve doğru kavrayabilmek için neler yapılmalıdır açıklamış ve yöntemler sunmuştur. Kur’ân’daki bazı hikâyeleri tekrar anlatmış ve detaylandırarak şerh etmiştir. Hz. Peygamber efendimizin yüce makamını övmüş, başka peygamberlerin hikâyelerini, onlara gösterdiği saygıyla aktarmıştır. Hz. Mevlânâ ve Mesnevî-i Şerîf methiyesi olarak söylenen şiirlerdeki tanımlar, bir taraftan Mesnevî’nin dibacesinde Mevlânâ’nın kendi kaleminden çıkmış “Bu Mesnevî kitabıdır ve dinin asıllarının asıllarının asıllarıdır.” cümlesinden esinlenmiş olabilir. Mevlânâ bu mukaddimede eserini Kur’an sıfatlarıyla tavsif etmiş ve onun Allah tarafından korunduğunu söylemiştir. Mesnevî şârihi olan İsmail Ankaravî’nin, “Mesnevî Kur’ân ve Hadis tefsirlerinden meydana gelmiş mecmau’l-bahreyndir.” ifadesi de bu konuyu izah etmektedir. Mesnevî’de belirgin bir şekilde ayetlerin şerhi veya ayetlere yönelik telmihler geçmektedir. Toplam iki bin iki yüzü aşkın yerde ayetlere atıf mevcuttur. Bu da Mesnevî’nin Kur’ân’ın bir tür tefsiri olabileceğini işaret etmektedir. Başka bir açıdan bakıldığında, Mesnevî ile Kur’ân arasında çeşitli yazılış ve biçim benzerlikleri kurulabilmektedir. Mesnevî’nin de Kur’ân gibi bir emirle başlaması, bir ilham (vahiy) ürünü olması, başlangıcında tüm kitabın özetinin geçmesi, anlatım şeklinin genelde hikâye ve temsillerle olması, suretten manaya geçip anlaşılması için şerh ve tefsire ihtiyaç olması vb. birçok müşabih veçheleri vardır. Bu bakımlardan, Mesnevî peygamber olmayan biri tarafından Farsça Kur’ân’a benzetilmiştir denilebilir. Bu çalışmada önce bu nitelemenin çıkma ve kullanma serüveni takip edilecek, sonra Mevlânâ’nın Kur’ân hakkındaki görüşleri, Mesnevî’de Kur’ân’ın yeri, Kur’ân ve Mesnevî’nin ortak yönleri ele alınarak neden bu büyük şair ve yazarlar tarafından Mesnevî’ye Farsça Kur’ân denildiği açıklanmaya çalışılacaktır. (shrink)

Motivated by contemporary debates concerning whether directors inappropriately deploy corporate funds for corporate political donations and the limited research into managerial influence on corporate political donations, we examine the impact of director influences from a network perspective. Using a sample of large listed Australian corporations and their political party donation activity during 2000–2007, we find that both the professional and non-professional networks of directors influence corporate political donations. We observe these influences in relation to donations at the federal and state (...) levels, and with respect to the choice of recipient political parties. (shrink)

Moral ‘saints and heroes’ are generally considered to be admirable, moral exemplars worthy of emulation. J. O. Urmson characterizes them as morally laudable agents who perform supererogatory actions. This characterization, combined with relevant empirical evidence, presents a paradox in which supererogatory acts appear to become, not optional, but obligatory for moral saints and heroes. This is termed the ‘agent–observer disparity’. Drawing on Bernard Williams’ ideas, the concepts of practical necessity and moral incapacity, which are expressive of and grounded in one’s (...) character, are utilized to account for moral saints and heroes’ subjective morality and illuminate their exceptional strength of character. In response to misgivings regarding the imitability of moral saints and heroes and the attainability of their excellences of character, this study suggests that the considerable gap between the characteristics of extreme exemplars and ordinary individuals can provide ordinary individuals with the freedom to consider the moral perspectives of these exemplars that evoke wonder without the exemplars’ actions becoming a threat to ordinary people’s self-concept. The earnest aspiration to reach the moral ideals of moral saints and heroes can move ordinary individuals and trigger an aretaic impulse to act more virtuously without causing stress. It is concluded that moral saints and heroes as extreme exemplars complement the influence of ordinary ‘close-by’ moral mentors and both are key in exemplar-based character education. (shrink)

İlk dönem İslâm fırkalarından biri olan İbâziyye, Türkiye’de İslâm mezhepleri tarihi başta olmak üzere kelâm, hadis, tefsir, fıkıh gibi bilim dalları kapsamında incelenmiş ve önemli akademik araştırmalara konu olmuştur. Cumhuriyet döneminde İbâziyye fırkasına dair yapılan akademik araştırmalar bilhassa yirmi birinci yüzyılda hızlı bir artış göstermiştir. Bu çalışmada İslâm mezhepleri tarihi alanı başta olmak üzere İslâmî ilimlerde İbâzîlik üzerine yazılan kitap, lisansüstü tez, makale ve bildirilerin bir bibliyografyası hazırlanmış ve Cumhuriyet döneminde İbâziyye araştırmalarının tarihi seyri incelenmiştir. İslâm mezhepleri tarihi bilim dalında (...) İbâzîlik üzerine yapılan çalışmalarda iki temel yaklaşımın benimsendiği görülmüştür. Birinci yaklaşıma göre, Sünnî bakış açısıyla geleneksel mezhepler tarihi kaynakları esas alınarak, İbâziyye Hâricîlerin devamı olarak kabul edilmiştir. Bununla birlikte İbâzîlerin bu konudaki itirazları göz ardı edilmiştir. İkinci yaklaşıma göre ise, Sünnî kaynakların yanında İbâzî kaynaklar da esas alınarak fırka anlaşılmaya çalışılmıştır. Burada müellifler İbâziyye’yi kendi kaynakları üzerinden tanımlayarak, Hâriciyye’den bağımsız bir mezhep olarak değerlendirmişlerdir. İbâziyye’nin Hâricî düşünce yapısından farklılaşan yaklaşımları nedeniyle onlardan ayrılarak, günümüze kadar ulaşmayı başardığını vurgulamışlardır. Mezheplere ilişkin yapılan araştırmalarda objektif veriler ortaya koymak için kaynakların karşılaştırmalı olarak ele alınması gerekmektedir. Aksi hâlde yapılan çalışmalar, doğru verileri yansıtmak yerine sonuçları bilimsellikten uzak, tek taraflı bakış açısının ürünü olarak kalmaktadır. Bu sebeple fırkalar incelenirken, kendi kaynaklarındaki tanımlamalarına da yer verilmelidir. Ancak İbâziyye fırkasına ilişkin kaynakların birçoğunun günümüze kadar ulaşmamış olması yahut siyasî, itikadî, fıkhî görüşlerinin yeterince tanınmamış olması gibi nedenler; İbâziyye’nin gerçekte olandan farklı bir zeminde, yanlış bilgiler üzerinden tanınmasına sebebiyet vermiştir. Bunun yanı sıra mezheplerin, teşekkül sürecinin ardından sistematik hâle gelmesine kadar ki dönemde dinamik yapıda olmaları da göz ardı edilmemesi gereken bir diğer husustur. Bu bağlamda araştırmacılar İbâziyye mezhebinin ortaya çıkışından sistematikleşmesine değin oluşturduğu kendine has görüşleri açıklığa kavuştururken, birincil kaynaklar üzerinden mukayeseli okumalar yaparak, bütüncül olarak analiz etmeleri gerekmektedir. Çalışmamızda Cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze kadar İbâzîlik üzerine yapılan araştırmaların bir bibliyografyasını sunduk ve yukarıda belirtilen yaklaşım biçimlerini analiz ettik. Bu kapsamda İslâmî ilimler literatüründe İbâziyye fırkasına ilişkin veriler sunan araştırmacıların konuya dair yaklaşımlarını literatür taraması sonucunda tespit ederek kronolojik olarak sıraladık. Araştırmamız neticesinde, İbâzîlerin kendi kaynaklarını temel alan özgün akademik çalışmaların uzun süre sınırlı kaldığı ve sayıca az olduğu ancak son yıllarda bu alandaki araştırmaların belirgin bir artış gösterdiği sonucuna ulaştık. Bu araştırmaların ivme kazanmasına yönelik çözüm önerilerinde bulunarak İbâziyye ile ilgili çalışmaların daha ileri bir noktaya taşınmasının gerekliliğini ortaya koyduk. (shrink)

This paper delves into the historical development of recombinant DNA technology, examining the pivotal controversies surrounding public health and commercialization that emerged with the prospect of gene cloning in the 1970s. The analysis will focus on the recombinant DNA experiments planned, conducted, and aborted by Janet Mertz and John Morrow, two graduate students at Paul Berg’s Laboratory at Stanford University. Their experiments, as I show, served as catalysts for both fear and excitement within the biomedical research community and beyond. This (...) paper begins by reconstructing in some respects Mertz’s and Morrow’s investigative pathways, their contributions to technical developments in gene cloning, and their youthful perspectives on genetic engineering. While Mertz’s initial experimental plan led to the establishment of the Asilomar I Conference in 1973, Morrow’s subsequent cloning experiment, in collaboration with Stanley Cohen and Herbert Boyer, played a crucial role in shifting scientific and public sentiments around recombinant DNA, intensifying the tension between safety concerns and commercial aspirations before, during, and especially after the more famous Asilomar II Conference of 1975. The latter part of this paper briefly examines the commercial fate of early gene cloning within the context of the complex interplay between scientific advancements, societal and public health concerns, and proprietary interests that culminated in Genentech’s cloning of the artificial insulin gene. This paper concludes by discussing how concerns about responsible research practices and biosafety regulation were by the late 1970s increasingly overshadowed by critiques concerning the impact of regulations and academic patenting on scientific competition and laboratory culture. (shrink)

Many passages in early Confucian texts such as the Analects and Mengzi are focused on virtue, recommending qualities like humaneness (ren 仁), righteousness (yi 義), and trustworthiness (xin 信). Still others emphasize roles: what it means to be a good son, a good ruler, a good friend, a good teacher, or a good student. How are these teachings about virtues and roles related? In the past decade there has been a growing debate between two interpretations of early Confucian ethics, one (...) that sees virtues as fundamental, and the other of which starts from roles. Recently there have been two new contributions to the debate: Virtue Ethics and Confucianism (2013), edited by Stephen C. Angle and Michael Slote, which develops the virtue ethical interpretation, and Henry Rosemont, Jr.’s Against Individualism: A Confucian Rethinking of the Foundations of Morality, Politics, Family, and Religion (2015), which defends the role-based interpretation. This paper lays out the main contours of the debate between Virtue Ethical Confucianism and Confucian Role Ethics, as well as examines the distinctive contributions of these two new works. (shrink)

Medine, Hz. Peygamber’in hicret ederek hayatının son yıllarını geçirdiği şehir olarak Müslümanlar için büyük bir öneme sahiptir. Şehrin her köşesi, Allah Resulünün hatıralarıyla doludur. Bu nedenle Medine hakkında yazılan eserler hem İslâm tarihi hem de Hz. Peygamber’in hayatı hakkında daha derinlemesine bilgi edinmek isteyenler için vazgeçilmez kaynaklardır. Muhammed Abdülvehhâb el-Abbâsî tarafından kaleme alınan el-Mu‘cemü’ş-şâmil li’l-Medîneti’l-Münevvere adlı eser, Medine hakkında yazılmış en kapsamlı çalışmalardan biri olarak kabul edilebilir. Bu eser, sadece şehrin coğrafi ve tarihi özelliklerini değil, aynı zamanda Hz. Peygamber'in Medine'deki (...) hayatı, ashabı ve şehrin sosyal yapısı gibi birçok konuyu da detaylı bir şekilde ele almaktadır. Eserdeki haritalar, çizimler ve tablolar sayesinde okuyucular Medine'yi daha iyi anlayabilir ve zihinlerinde canlandırabilirler. Bu eser, hem İslâm tarihçileri hem de Medine ile ilgilenen herkes için önemli bir kaynak niteliğindedir. Eserdeki bilgiler sayesinde Medine'nin sadece dini bir merkez değil aynı zamanda zengin bir kültürel ve tarihi mirasa sahip olduğunu daha iyi anlıyoruz. (shrink)

Seven speeches on sufism. ʻAbd Allāh ibn Muḥammad ʻAyn al-Quḍāh al-Hamadhānī, -1131.

This book is devoted to the study of human thought, its systemic structure, and the historical development of mathematics both as a product of thought and as a fascinating case analysis. After demonstrating that systems research constitutes the second dimension of modern science, the monograph discusses the yoyo model, a recent ground-breaking development of systems research, which has brought forward revolutionary applications of systems research in various areas of the traditional disciplines, the first dimension of science. After the systemic structure (...) of thought is factually revealed, mathematics, as a product of thought, is analyzed by using the age-old concepts of actual and potential infinities. In an attempt to rebuild the system of mathematics, this volume first provides a new look at some of the most important paradoxes, which have played a crucial role in the development of mathematics, in proving what these paradoxes really entail. Attention is then turned to constructing the logical foundation of two different systems of mathematics, one assuming that actual infinity is different than potential infinity, and the other that these infinities are the same. This volume will be of interest to academic researchers, students and professionals in the areas of systems science, mathematics, philosophy of mathematics, and philosophy of science. (shrink)