"La métaphysique de tradition analytique ou continentale est florissante. Elle n'est plus seulement travaillée comme objet de l'histoire de la philosophie, elle est redevenue sujet de l'activité philosophique et productrice d'oeuvres nouvelles - qu'il s'agisse de la tradition dite continentale ou de celle dite analytique. Du côté "continental", hérité de Heidegger, c'est estimer que la métaphysique, en tant qu'enquête rationnelle sur l'être, doit être dépassée au profit d'un questionnement poétique. Du côté analytique, hérité du Cercle de Vienne, et notamment de (...) Carnap, c'est prolonger l'oeuvre de philosophes qui estimaient que la logique symbolique nouvellement façonnée devait permettre d'établir le fait que tous les énoncés métaphysiques étaient dénués de sens. L'apologiste de la science que fut Carnap, tout comme son pourfendeur que fut Heidegger, ont l'un et l'autre convergé sur un même mot d'ordre :"le dépassement de la métaphysique". Ce renouveau actuel est donc d'autant plus étonnant que ces deux courants se réclamaient l'un et l'autre de l'héritage de Kant, lequel récusait déjà la triple ambition de la métaphysique théorique à connaître rationnellement la surnature, les choses en soi et les faits ultimes constituant la nature. Cet ouvrage, qui réunit d'éminents spécialistes de la question, propose ainsi un état des lieux de la réflexion métaphysique contemporaine."--Page 4 of cover. (shrink)

明治時代、煩悶青年を魅了した思想家・綱島梁川。独自の哲学的宗教論と祈りや伝道の実践の分析から、綱島思想の展開を描出する。.

v. 1 - 2. Yan Yuan wen ji -- v. 3 - 4. Li Gong wen ji -- v. 5. Yan shi xue ji. Yan Xizhai zhe xue si xiang shu -- v. 6. Yan Xizhai he Du Wei zhe xue si xiang ji jiao yu si xiang de bi jiao yan jiu. Yan Li xue pai -- v. 7. Yan Yuan ping zhuan. Yan Yuan yu Li Gong -- v. 8. Li Gong ping zhuan. Li Gong si xiang yan (...) jiu -- v. 9 - 10. Yan Li xue pai yan jiu wen xuan. (shrink)

Ben shu wei wo she chong dian tu shu hua xia wen ku ru xue shu xi zhong di yi ben. Gai shu yi jian ming de wen zi gou le le Gu Yanwu, Wang Fuzhi, Huang Zongxi san wei Ming mo da ru sheng huo de shi dai bei jing, hong ru de sheng ping jing li, ta men de xue shu zao yi (zhu yao zhi ta men zai ru xue fang mian de cheng jiu), cheng yu jiao (...) you yi ji san wei zai li shi shang de di wei he gong xian, ta men ren sheng de kan ke du lai ling ren bu sheng xi. (shrink)

Ben shu yi han si{692126}kai mi sen de fa lü li lun ji qi shi jian wei zhong xin lun shu le kai mi sen xiang guan fa lü li lun de yuan yuan, chuan tong ji qi shi jian te xing, lun shu le kai mi sen zuo wei " ao di li xian fa de she ji shi " dui yu ao di li fa lü li lun ji qi shi jian suo zuo chu de gong xian. tong (...) shi, kai mi sen de fa lü li lun zhi gen yu xi fang de fa zhi li nian yi ji de yi zhi de fa lü li shi chuan tong, 1848 nian ge ming qi jian chan sheng de zhu duo xian fa yi ji ao xiong di guo de di guo fa yuan chuan tong wei kai mi sen de fa lü li lun dian ding ji chu, jiang kai mi sen de li lun ji qi shi jian zhi yu fa zhi li shi he de yi zhi fa lü li shi fa zhan de da huan jing zhong yu yi shen shi, ke yi geng hao di li jie kai mi sen de li lun ji qi shi jian de yi yi yu jia zhi. (shrink)

Yüan shu shih wei Mei-kuo ta hsüeh sheng chʻu hsüeh fa lü erh tso, ku chʻi nei jung tsʻe chung Ying Mei fa lü ti yen chiu.

Ben shu de zhu yao nei rong shi chan shu zhe xue de te shu de li lun xing zhi he du te de huo dong fang shi,Bing tong guo ju ti lun zheng zhe xue dui gou cheng si xiang de ji ben xin nian,Ji ben luo ji,Ji ben fang shi,Ji ben guan nian,Zhe xue li nian de qian ti pi pan,Zhan xian zhe xue fa zhan de zi wo pi pan de huo li he yong bu ku jie (...) de li lun kong jian. (shrink)

Medical migration appears to be an increasing global phenomenon, with complex contributing factors. Although it is acknowledged that such movements are inevitable, given the current globalized economy, the movement of health professionals from their country of training raises questions about equity of access and quality of care. Concerns arise if migration occurs from low- and middle-income countries to high-income countries. The actions of HICs receiving medical practitioners from LMICs are examined through the global justice theories of John Rawls and Immanuel (...) Kant. These theories were initially proposed by Pogge and Tan and, in this work, are extended to the issue of medical migration. Global justice theories propose that instead of looking at health needs and workforce issues within their national boundaries, HICs should be guided by principles of justice relevant to the needs of health systems on a global scale. Issues of individual justice are also considered within the framework of rights and social responsibilities of individual medical practitioners. Local and international policy changes are suggested based on both global justice theories and the ideals of individual justice. (shrink)

Prezentowana tu książka jest poświęcona relacjom między filozofią a polityką, politycznemu zaangażowaniu filozofii bądź jej ucieczce przed owym zaangażowaniem. W moim ujęciu pytania o autowizerunek filozofa w XX wieku są pytaniami o jego uwikłania, i uwikłania jego filozofii, w politykę. Nigdy wcześniej filozofowie nie żywili takich nadziei na przemodelowanie społeczeństwa z pomocą polityki (i tym się różnili od licznych wcześniejszych utopistów) zgodnie ze swoją filozoficzną wizją jak właśnie w XX wieku. Jest to zarazem książka o tradycyjnych antynomiach i opozycjach filozoficznych: (...) bios teoretikos i bios praktikos, teoria i praktyka, myśl i działanie, interpretowanie świata i jego zmienianie, człowiek kontemplacji i człowiek czynu, wieża z kości słoniowej i zaangażowanie etc. etc. I dlatego, pisząc tu o autowizerunku filozofa, mam na myśli jego autowizerunek ujmowany z punktu widzenia polityki. Interesują mnie tu odpowiedzi na pytanie o stosunek między filozofią a polityką, bowiem to pytanie uważam dzisiaj z racji historycznych za fundamentalne. Dlaczego pytam tu o autowizerunek filozofa? Uważam, że w filozofii (pytającej o swoje uwikłania w politykę) sposób ujmowania siebie determinuje sposób ujmowania świata. Im bardziej filozofia zostaje odniesiona do „teraz”, tym wymaga większej precyzji, dokładniejszego usytuowania siebie w ramach dostępnych bądź wyobrażonych w kulturze możliwości. Autowizerunek to platforma, z której korzysta filozof, to pewien horyzont konstytuujący jego tożsamość, podający zakres możliwych do przyjęcia ról w kulturze. Zupełnie inny jest autowizerunek filozofa w filozofii odniesionej do „teraz”, a zupełnie inny w filozofii nastawionej na uniwersalność, wieczne i niezmienne prawa, na spoglądanie na świat sub specie aeternitatis. Kluczowe słowa w takiej perspektywie to choćby rewolucja intelektualna, przemoc, nowy świat, nowy człowiek, nowa era, zmiana, postęp, konstruktywny wkład, przyłączenie się i zaangażowanie czy wymogi chwili. Pytam tutaj o chęć wywoływania zmian politycznych mocą filozofii i poprzez filozofię jako narzędzie, pytam o filozofa jako politycznego „zbawcę” (Habermas o Martinie Heideggerze), o filozofa jako egzekutora wyroków historii dysponującego pełną świadomością doniosłości chwili, która nikomu poza filozofami nie może się w pełni odsłonić i ujawnić. Dlaczego jednak filozofia potrzebuje siły? Skąd bierze się jej odwieczne marzenie o wykroczeniu poza uniwersum teorii, myśli, kontemplacji - ku realnemu światu, w którym filozof działa? Książka ta w pewnej mierze stanowi analizę marzeń o filozofii działającej, o filozofii czynu - o filozofie przekonanym o swoim posłannictwie jako posłannictwie człowieka działania. Filozof działający to człowiek oddany wspólnocie - przekonany o politycznie sprawczej roli wypowiadanego, filozoficznego słowa; zwierciadlanym odbiciem tego ideału jest filozof oddany tekstowi, czyli (bezpośrednio) lekceważący społeczne powinności i zobowiązania — przekonany o politycznej i społecznej bezsilności tegoż słowa, skoncentrowany na dostarczaniu interpretacji kolejnych interpretacji tekstów filozoficznych. Jednak oprócz nich w perspektywie autowizerunku politycznego pojawiają się i inni: tekstualiści marzący o drobnych, choć społecznie wpływowych wspólnotach czytelników; wspólnotowcy pragnący działać poprzez filozoficzne słowo, a jednak zarazem pozbawieni złudzeń co do swojej historycznej skuteczności, poniekąd z góry świadomi, że tą drogą świata (przynajmniej w przewidywalnym horyzoncie czasowym) zmienić się nie da; miłośnicy tekstu budujący programy społecznej naprawy świata, a poszukujący wśród tekstualistów (na przykład genealogicznej czy dekonstrukcjonistycznej) „metody”, którą można by wprost zastosować w praktyce, na sposób działających w historii wspólnotowców. Tekst, wspólnota - to jedynie ogólne hasła wywoławcze mające ewokować pewne marzenia o miejscu filozofii i filozofa w kulturze. Z jednej strony stoi autowizerunek, w ramach którego naczelnym hasłem jest „robienie historii” (Emil Cioran) czy „robienie rewolucji”, z drugiej autowizerunek z naczelnym hasłem „robienia tekstów”, czyli bycia uważnym czytelnikiem tekstów filozoficznych i uważnym ich autorem. A oprócz tego, pomiędzy nimi, jest miejsce na autowizerunki pośrednie, mieszane i mniej czy bardziej skłaniające się ku któremuś ze skrajnych wyborów oraz na autowizerunki, których powyższe przeciwstawienie nie uchwytuje. Oba motywy mają do pewnego stopnia organizować prezentowaną książkę, ale nie mają stać się jakimś nowym kluczem pozwalającym na zupełnie nową odsłonę filozoficznego pejzażu. Stoi przecież za nimi długa, filozoficzna tradycja, korzystająca na przestrzeni dziejów z określeń pochodzących z różnych słowników. Kto powiedział, że filozofia ma „robić rewolucję”, tzn. gruntować ją i przygotowywać, promować i usprawiedliwiać, znajdować dla niej wielki intelektualny kontekst, stanowić jej awangardę i magazyn niezbędnych pojęć, legitymizować jej przemoc i uzasadniać jej terror, dawać jej broń w walce i podtrzymywać marzenia o jej nieuchronności, wyjątkowości, celowości i wartości? Kojeve, Heidegger, de Man, Sartre, Bataille (w analizowanych tu przeze mnie tekstach i w ściśle określonych okresach) - byli o tym przekonani. Dlaczego odpowiadał im właśnie taki autowizerunek? Co więcej - albo co innego - daje filozofowi „filozofia wspólnoty” niż „filozofia tekstu”, by sięgnąć do dwóch skrajności w ramach długiego continuum? Czym jest owa nadwyżka? Uczuciem spełnienia, świadomością realizacji marzeń, wcielenia w życie filozoficznych ideałów? Przejściem do świata rzeczywistego - a może wreszcie „pracą”, w mocnym sensie tego terminu? Jednak im filozofia była bliżej świata, tym większe rodziła napięcia. Tym większe miała wyrzuty sumienia. Kluczowy problem analizowanych tu propozycji filozoficznych można by podsumować tak: czy szukać przejść — a jeśli tak, to jakie powinny one przyjmować formy - między uniwersum. zagadnień filozoficznych a światem rzeczywistym? Jaka relacja wiąże filozofa ze światem realnym: z historią, postępem, zmianą? Kim jest filozof zanurzony w historii, kim jest filozof „robiący historię”? W jakiej mierze filozofia jest niezbędnym fundamentem społecznych transformacji i społecznych rewolucji? Jak związać filozofię z czynem i z działaniem? Jak związać spekulację i kontemplację z aktywizmem? Jaki stosunek wobec gwałtownych i radykalnych zmian w świecie społecznym ma zajmować filozof - i w jakim charakterze? Filozofa? Obywatela? Obywatela-filozofa? Czy umieszczać filozofię w głównym nurcie zmian społecznych - w ramach toczących się rewolucji — czy przyjmować w niej postawę wyczekującą, obserwującą, niezaangażowaną, która pozwala spoglądać na akcydentalne zawirowania świata rzeczywistego z perspektywy jego istoty? Czy filozofia ma brać na siebie odpowiedzialność za zmienianie świata? Czy ma się do niego dostosowywać, czy może wręcz je ugruntowywać, znajdując dla niego szeroki, metafizyczny kontekst? Spis treści Wprowadzenie. „TYRANIA HEGLA” I MYŚLENIE PONOWOCZESNE W KONTEKŚCIE PYTAŃ 0 AUTO WIZERUNEK FILOZOFA (9) „Uwolnić się od Hegla”? (10) Panorama (15) „Przyszłość świata” a „interpretacja pism Hegla” (24) Podsumowanie: filozof czynu, filozofia działania (27) Rozdział 1. Przykład wspólnotowy: Alexandre’a KOJEVE’A filozof zmieniający świat (FRANCUSKI HEGEL) (37) Antropologia, panowanie, niewola (41) Kojeve-Strauss: debata stulecia? (44) Filozof wedle Straussa (47) Filozof wedle Kojeve’a (50) Historia, filozofia, przemoc. „Humanizm” i „terror” (57) Rządzenie: zdolności i powinności (61) Kres historii (63) Podsumowanie (68) Rozdział 2. PRZYKŁAD TEKSTUALNY: DELEUZE’A 1 KLOSSOWSKIEGO FILOZOF TWORZĄCY TEKST (francuski Nietzsche) (70) „Jakiegoż to adwersarza, jakiegoś wroga należy pokonać?” (73) „Między Heglem a Nietzschem nie może być kompromisu” 77 Nietzsche, Freud, Marks 90 Historia i genealogia 96 Kwestia stylu 99 Rozdział 3. PRZYPADEK GEORGESA BATAILLE’A: MIĘDZY HEGLEM A NlETZSCHEM? 106 „Człowiek integralny” a działanie 110 Rewolucja, ekstaza, krew 115 W towarzystwie Nietzschego 124 Ekonomia nadmiaru 128 Rozdział 4. WOKÓŁ ZAANGAŻOWANIA. OD WSPÓLNOTY DO TEKSTU I DALEJ: SARTRE, BARTHES, BLANCHOT, FOUCAULT 133 „Umiłowanie mądrości” a polityka 133 Filozofia, polityka - tekst, wspólnota 136 Pisarze i piszący 138 „Co to znaczy pisać?”142 Pisanie - czysta bierność na marginesie historii? 151 Poza opozycję esteta/pisarz zaangażowany 157 Intelektualiści - władza 161 Książki-doświadczenia i książki-prawdy 166 „Tyrania prawdy”168 Rozdział 5. FILOZOF A CZASY PRZEŁOMU. FRANCUSKIE BURZE WOKÓŁ MARTINA HEIDEGGERA W PERSPEKTYWIE SPORU O MIEJSCE FILOZOFII W SFERZE OBYWATELSKOŚCI. 172 Początki 172 Heidegger - francuski „mistrz myślenia”180 „Czy można jeszcze wierzyć filozofom?” 184 Heideggera sen o przywództwie 188 Dyskusje, dyskusje 205 Specyficzna aura filozofa? 210 „Przyjdźcie do nas, a będziecie mogli przekuć waszą myśl w czyn” 230 Rozdział 6. WOKÓŁ PAULA DE MANA - EUROPEJSKIE PYTANIA O SŁOWA JAKO CZYNY 233 Kontekst europejski - rewolucja intelektualna 238 Nowy porządek, nowy początek 248 „Konstruktywne” podejście do rewolucji a „humanizm” 255 Europejski cień człowieka czynu 257 Ideologia estetyczna 262 Rozdział 7. W STRONĘ ESTETYKI EGZYSTENCJI: MICHEL FOUCAULT 266 „Dać żyjącym exempla...” 271 Kanta i Nietzschego „troska o siebie” 272 Etyka jako estetyka 283 Foucault, Kant i „ontologia teraźniejszości” 291 „Troska o siebie” jako praktyka wolności 302 Myślenie - niebezpiecznym aktem? 310 Bibliografia 313 SUMMARY 331 CONTENTS. (shrink)

Yen Fu was one of the four representatives who looked to the West for truth before the birth of the Chinese Communist Party. Our research on his life and work is still insufficient. Needless to say, both Yen Fu and Lin Shu were known as famous translators in pre-Liberation days. But Lin Shu cannot be equated with Yen Fu, insofar as their ideological and academic achievements and their contributions to modern China are concerned. From the post-Liberation days to the eve (...) of the Great Cultural Revolution, research works on Yen Fu remained scanty and he was seldom mentioned in articles on the advanced models among modern Chinese thinkers. More articles on Yen Fu appeared during the Criticize-Lin, Criticize-Confucius Campaign because Yen Fu had been mentioned by Chairman Mao. But the "Gang of Four" openly defied Chairman Mao's explicit direction by tampering with modern Chinese history, fabricating the struggle between the Confucians and the Legalists and describing Yen Fu as a Legalist. Chairman Mao pointed out: "Before the May Fourth movement, the struggle on the Chinese cultural front was one between the new bourgeois culture and the old feudal culture, and the antagonisms between modern schools and imperial examinations, between the new learning and the old learning and between Western thought and Chinese thought were all of the same nature." But, in the articles by Liang Hsiao and Lo Ssu-ting, all this has been described as the struggle between Legalists and Confucians and between Legalism and Confucianism. Thus, Chang Tai-yen, not Sun Yat-sen, is regarded as a bourgeois revolutionary and "Legalist." Yen Fu, not the "Confucian" K'ang Yu-wei, is treated as a representative of the bourgeois Reformists. This attitude has caused serious theoretical, ideological and academic chaos. We should do away with the chaos, conduct a thorough criticism of the "Gang of Four" and push forward our academic research work in accordance with the principle of "letting a hundred schools of thought contend.". (shrink)

Oncogenic transformation is often associated with aberrant glycosylation in experimental and human tumors. The carbohydrate epitopes, resulting either from incomplete synthesis or neosynthesis, accumulate in high density, possibly in a novel conformation, at the tumor cell surface. A variety of monoclonal antibodies have been developed that recognize tumor‐associated carbohydrate antigens and their aberrant organization at the cell surface. These carbohydrate epitopes and the antibodies specific to these structures are being exploited to develop novel diagnostic tools and therapeutic strategies for cancer.

Wychodząc od studiów postkolonialnych oraz od studiów nad postzależnością, autorka tekstu proponuje kategorię dyslokacji postzależnościowej, którą definiuje jako strategię narracyjną, polegającą na ulokowaniu postaci na styku dwóch przestrzeni, z których jedna nosi ślady historii lokalnej, naznaczonej sytuacją zdominowania, druga zaś jest przestrzenią odblokowanej historii. W części analitycznej autorka identyfikuje obecność dyslokacji postzależnościowej w dwóch tekstach: My zdes’ emigranty (1991) Manueli Gretkowskiej oraz Una primavera per a Domenico Guarini (1980) katalońskiej autorki Carme Riery. Bohaterki tych tekstów zwracają się ku kulturze europejskiej, (...) noszącej cechy uniwersalnego rezerwuaru wiedzy i epistemologicznego fundamentu, w poszukiwaniu zasobów, które nadadzą sens ich tożsamościowej metamorfozie. Dyslokacja postzależnościowa pozwala zarazem uchwycić specyficzne pozycjonowanie się podmiotu wobec historii lokalnej. (shrink)

Die Reden des Studentenpfarrers Bolzano -- Von den Grausamkeiten der Christen an den Juden -- Über den Mut -- Über den Selbstmord -- Über das Verhältnis der beiden Volksstä̕mme in Böhmen -- Über Lug und Trug -- Die Edition der Reden in der Bolzano-Gesamtasugabe : Korrekturen, Konjekturen und Annotationen -- Anhang: Sprachliche Eigentümlichkeiten der Schriften Bolzanos und ihrer Editionen im 19. Jahrhundert.

The progress of electronic health technologies and biobanks holds enormous promise for efficient research. Evidence shows that studies based on sharing and secondary use of data/samples have the potential to significantly advance medical knowledge. However, sharing of such resources for international collaboration is hampered by the lack of clarity about ethical and legal requirements for transfer of data and samples across international borders. Here, the International Clinical Trial Center Network reports the legal and ethical requirements governing data and sample exchange (...) across four continents. The most recurring requirement is ethical approval, whereas only in specific conditions approval of national health authorities is required. Informed consent is not required in all sharing situations. However, waiver of informed consent is only allowed in certain countries/regions and under certain circumstances. The current legal and ethical landscape appears to be very complex and under constant evolution. Regulations differ between countries/regions and are often incomplete, leading to uncertainty. With this work, ICN illuminates the unmet need for a single international collaborative framework to facilitate DSE. Harmonising requirements for global DSE will reduce inefficiency and waste in research. There are many challenges to realising this ambitious vision, including inconsistent terminology and definitions, and heterogeneous and dynamic legal constraints. Here, we identify areas of agreement and significant difference as a necessary first step towards facilitating international collaboration. We propose the establishment of a working group to continue the comparison across jurisdictions, create a standardised glossary and define a set of basic principles and fundamental requirements for DSE. (shrink)

Opredelenii︠a︡ filosofii.--Analiz "Vvedenii︠a︡" Porfirii︠a︡.--Tolkovanie "Analitiki" Aristoteli︠a︡.

Die Aufzeichnungen, die Ludger Kühnhardt in 235 Ländern und Territorien der Erde verfasst hat, lassen ein faszinierendes Panorama entstehen, gespiegelt in persönlichen Eindrücken, Begegnungen und Erfahrungen eines in aller Welt tätigen Politikwissenschaftlers und Publizisten. Das Buch rekonstruiert die Verknüpfungen zwischen den Transformationen Europas und dem entstehenden globalen Zeitalter während sechs Jahrzehnten ab 1960 bis zur Schwelle der post-Corona-Welt 2020.