Consideration of Christian values in a baroque context is a contradictory task in itself. After all, the values of the Baroque period are largely hedonistic, especially in Ukraine. The epoch, which passed in Ukraine under the slogans of religious struggle, quite often violated certain norms and principles established by the Church.

In the national religious studies there was a tendency to know the origins of national spirituality. Such treatment is required by all those processes that take place in the cultural and religious plane of our country. Religious scholars are working to find their own original manifestations of Ukrainian spirituality, while at the same time seeking identification with a particular tradition. This is precisely the task of finding the national content of Ukrainian spiritual heritage. Let's try to do this on the (...) example of Ukrainian Orthodox preaching culture - a phenomenon that originated in the seventeenth century and had its continuation in several generations of Ukrainian preachers. (shrink)

W chwilach szczególnego zagrożenia ludzie zwykle błagają Boga o pomoc dla siebie lub swoich bliskich, modląc się na przykład, żeby lawina zmieniła kierunek lub żeby znalazł się dawca organów dla czyjegoś umierającego dziecka. Taka modlitwa wydaje się naturalna, a dla wierzących nawet rozumna i akceptowalna. Niestosowne wydaje się potępianie takiej typowej modlitwy jako czegoś złego. Ale kiedy dokładnie zbadać, co się rzeczywiście dzieje w takich sytuacjach, to okazuję się, że często tego rodzaju modlitwa jest moralnie dyskusyjna. Autor twierdzi, że (...) taka modlitwa powinna być postrzegana jako forma działania, a tym samym powinna spełniać wysokie standardy moralne, które odnoszą się do działań; ponadto autor twierdzi, że założenie dobroczynności Bóstwa nie wystarcza, aby taką modlitwę legitymizować. (shrink)

Idea wolności jest klamrą spinającą całą filozofię Hegla. Chrześcijaństwo niesie ze sobą świadomość wolności - państwo jest jej realizacją. Dlatego też idea ta w owej podwójnej relacji jawi się jako punkt centralny systemu łączący sferę ducha absolutnego ze sferą ducha obiektywnego. Hegel przezwycięża opozycję, występującą we wcześniejszej filozofii, między "człowiekiem" i "obywatelem" poprzez zjednoczenie woli subiektywnej z wolą rozumną, konstruując w ten sposób etyczną całość - państwo - będące tą rzeczywistością, w której jednostka posiada wolność i korzysta z niej (tylko (...) o tyle, o ile partycypuje w świadomości ogółu). Treścią religii jest prawda absolutna, ale nie jest jej nadana forma myślowa - występuje raczej w postaci wyobrażenia. Stąd państwo jako twór rozumny sytuuje się pod względem formy wyżej niż religia. Pewne sformułowania Hegla, szczególnie zawarte w "Wykładach z filozofii dziejów" nasuwają myśl, że próbował on dokonać sakralizacji państwa. Jednakże w intencji Hegla nie leży oparcie aksjologii państwa o aksjologię religijną, czemu dobitnie daje wyraz w uzupełnieniu do § 270 "Filozofii prawa". Relacja między państwem a religią w planie społecznym ujęta jest przez Hegla następująco: dziedziną religii jest indywidualna wiara, podczas gdy państwo reprezentuje to, co ogólne, rozumne, etyczne. Można by dojść do przekonania, że Hegel optuje na rzecz liberalnej koncepcji rozdziału Kościoła i państwa. Wniosek taki byłby jednak pochopny, albowiem pomija się w ten sposób plan spekulatywny filozofii Hegla. Nowoczesne państwo jest wskroś rozumowe (a przynajmniej tak jest widziane przez filozofię), dlatego też każda różnica co do ich istoty jest z góry wykluczona. W państwie rozumnym świętość nie jest już czymś zewnętrznym w stosunku do rzeczywistości, lecz czystą wewnętrznością. Można zatem stwierdzić, że państwo stoi. nad Kościołem nie dlatego, iż jest sprzeczne z zasadą chrześcijańską, lecz właśnie dlatego, że jest tej zasady urzeczywistnieniem. Choć więc Hegel nie neguje wpływu religii na życie świeckie, to jednak pragnie ugruntować je na swoistych dlań wartości. (shrink)

Ustanowienie w zrodzonym z Boga Ojca Synu-Logosie idealnych wzorów jest pierwotnym aktem stwórczym Boga, ujętego przez Jana Szkota Eriugenę jako Niestworzona Natura Stwarzająca, która powołuje do istnienia Stworzoną Naturę Stwarzającą. Bóg dokonał całości stworzenia jednym aktem. Stworzenie zaistniało jako proste i doskonałe według woli Boga. Eriugena uważa, że stworzenie w Logosie przyczyn prymordialnych zostało w Księdze Rodzaju opisane w formie procesu. Ten alegoryczny zapis stanowi źródło informacji o stworzonej rzeczywistości. Dla Eriugeny całe Pismo Święte jest pełnoprawnym źródłem informacji, ponieważ autorem (...) Pisma jest zawsze prawdomówny Bóg. Stwórca pragnie, aby człowiek, który dokonał błędnego wyboru i utracił doskonałość, mógł powrócić do tego stanu, więc otwiera przed człowiekiem Księgę Natury, którą jest stworzony wszechświat oraz Księgę Pisma, którą jest Pismo Święte. Biblia, zawierająca symbole, nauki i opisy, została dana również współczesnej ludzkości, aby rozumna natura człowieka mogła nakierować go na drogę powrotu do Boga i stanu doskonałości. Analiza stworzenia oraz analiza Pisma Świętego powinny zbliżać człowieka do Boga. Wypowiedź egzegetyczna stanowi ważny aspekt interpretacji Pisma, więc Eriugena stawia warunki, które są konieczne lub stanowią wsparcie dla poprawnego wnioskowania. Warunki te dotyczą niesprzeczności pomiędzy wspomnianymi Księgami, roli ludzkiego intelektu w prowadzonych badaniach oraz znaczenia ludzkich autorytetów. Autor artykułu omawia wymagania, określone przez Eriugenę i dokonuje ich interpretacji uwzględniając fakt rozwoju różnych dziedzin współczesnej nauki. ----------------------- Zgłoszono: 29/03/2022. Zrecenzowano: 12/05/2022. Zaakceptowano do publikacji: 31/05/2022. (shrink)

The Old Testament epigraphs used by Leo Strauss for his study Natural Right and History tend invariably to vex his readers. In the book itself and in other of his writings, Strauss explicitly states that the Old Testament tradition does not know ‘nature’ in the philosophical sense, and hence the concept of ‘natural right’ is unknown or alien to that tradition. Another, more obvious problem they present has been seemingly universally passed over by commentators: neither epigraph tells the reader anything (...) explicitly about right, natural or otherwise. One cannot claim them to contain lessons about right, because such lessons are not directly extractable from the epigraphs as they stand. Here I wish to argue that Strauss's choice of epigraph does two things: first, it points to the fact that Old Testament stories can be given a political reading, or used to illustrate political lessons. In implying this, Strauss is following Machiavelli, who is the most important figure in Natural Right and History. Second, the epigraphs point to the deeply problematic nature of the concept of natural right, primarily the equivocal nature of the term, a difficulty never made explicit by Strauss but the awareness of which permeates his study. (shrink)

El presente artículo corresponde a un análisis sobre la existencia del hombre actual inmerso en el capitalismo y su relación con el sufrimiento humano, modo de vida que él mismo ha ayudado a construir y mantener en procura de un hedonismo que le hace olvidarse como sujeto doliente. Dada su responsabilidad en el devenir de este sistema económico social, el planteamiento que aquí se expone, invita a repensar al hombre en la búsqueda aproximada por la verdad de sí mismo y (...) de su ser-en-el-mundo al modo heideggeriano. Es así como este escrito procura dejar en claro cuál es el estatuto que en la actualidad ocupa el hombre en el mundo capitalista, espacio en el que se requiere responsabilizarse por sí mismo y por los otros. Para ello, se acude a la biografía de Vincent van Gogh como ejemplo de un hombre que decidió vivir de acuerdo con su pasión, en la sencillez y lejos de todo sistema capitalista; que se atrevió a mirar de frente el dolor y a encontrar en su sufrimiento y el de los otros una verdad. Un hombre que logró captar el realismo de la pobreza y de la bondad humana y que por ello pagó y resistió el precio de la diferencia, que por estar ajeno a todo capitalismo fue catalogado con el rótulo de la “locura” en cuya esencia se encubrió un gran saber. (shrink)

A new line of self projection magazines that started blooming in Lagos, Nigeria, about the mid-1990s defined itself by filling almost completely every issue with photographs that depict politicians, businesspeople, sports and show business stars enjoying fruits of their extraordinary achievements on festive occasions. The magazine’s cozy coverage of the rich and famous irks a lot of serious cultural and literary critics who believe that this style resembles praise singing too closely. This paper, unlike mainline criticisms of the pictorial magazines, (...) takes praise singing to be a serious subject. Its central proposition is that the Nigerian magazine culture embraced these magazines because they have successfully translated into photography the panegyric tendency that pervades popular, self-projection arts in the underlying Yorùbá cultural environment of southwestern Nigeria. The sub-genre of Yorùbá panegyric that the magazines rework into the photographic medium is oríkì bọ̀rọ̀kìnní, or praise chants of the eminent. The paper analyzes sample issues of Ovation magazine to outline ways of placing contemporary African cultural forms in a long perspective and to propose an example of how inter-mediality operates today in popular cultures. In the concluding section, the essay proposes that a “poetic” understanding of photography, as opposed to “theatricality” and or melancholic substitution, represents the best way to think about the type of festive portraiture practiced in Ovationand its imitators. (shrink)

This paper examines the possibilities for peripheral localities to achieve upward mobility in the world-system by “hooking on” to larger processes of world-system accumulation. In particular, is it possible for economies that are dependent on foreign investment to receive a flow of investments that is high enough to overcome the negative impacts of a high stock of foreign investment, thus enabling them to cross a threshold and achieve upward mobility in the world-system? An analysis of the recent experience of the (...) southern Irish “Celtic Tiger” economy during 1990-2000 indicates that such an upward movement is possible on the basis of massive foreign investment inflows. On closer examination, however, the Irish-type model appears to be highly deficient, because a high proportion of growth is illusionary and also on grounds of social desirability and lack of generalizability. (shrink)

There is a huge number of publications devoted to civil society. Nevertheless this theme is inexhaustible, because the very subject of it is multidimensional and changing along with the evolution of society. Alongside this, one of the key problems of the civil society theory is a problem of its perception in our mind. Answering these questions, the author, at first, stresses the necessity to differ three historical types of civil society: ancient classical polis, civil communities of the Modern History and (...) contemporary civil society. They all are substantially different inter se from the axiological point of view. That is a reason not to use the ideological and methodological curves developed for historically previous types of civil society for the analysis of contemporary one. Secondly, the author focuses attention upon epistemological aspect of the civil society theory, in particular he proposes to rethink the concept of “totality” not in a formal logic way but in the “logic” of living systems in order to be able by means of this concept to express the unity of the diversity of social system. Thirdly, the author treats the concept of “citizen” in informal sense, stresses its existential, personal content and contemplates it through the dialectical relation of “totality-peculiarity-individuality.” Fourthly, the author researches the phenomenon of contemporary civil society as a counterpart of a state in the complex society the main features of which are the diversity and individuality. He comes to the conclusion that the civil society is not a society in common sense, but rather is some kind of “soil structure,” so called “social mycelium” that fertilizes social system with new opportunities. In the final part of the article author gives the example of one of the approaches to estimate the degree of maturation of civil society, proposed by the world-wide international organization “Civicus.” He stresses that the logic of power distribution in contemporary society presupposes cooperation of different actors, and one of the most influential of them is the civil society. (shrink)