Dal "disegno su sabbia" delle donne australiane alle terrecotte delle donne del Camerun, dai retablos peruviani agli altari vodou degli immigrati haitiani a New York, dalla "Casa del popolo" del regno di Bandjoun alle "vetrinette" italiane degli anni Sessanta, dai malanggan e dai manufatti annodati dell'Oceania alla topologia dei nodi, dai bologan del Mali alla "Potlatch Collection" rimpatriata nei nuovi musei indigeni del Canada, dalle maschere gelede degli Yoruba alla figura ubiqua e mediatica di Mami Wata, i saggi (...) di questo volume evidenziano le valenze operative dell'arte: sia nell'arena sociale e politica contemporanea, cui appartengono anche le "tradizioni", sia nel campo cognitivo e religioso. A lungo confinata ai soli territori esotici delle culture "primitive" e limitata da un'eccessiva dipendenza dalle categorie interpretative occidentali, la riflessione antropologica sull'arte e sull'estetica trova oggi un nuovo respiro teorico, e un nuovo fascino. (shrink)

This article is a theoretical treatment of the ways in which local worldviews on wealth acquisition give rise to contemporary manifestations of spirituality in cyberspace. It unpacks spiritual (occult) economies and wealth generation through a historical perspective. The article ‘devil advocates’ the ‘sainthood’ of claimed law-abiding citizens, by highlighting that the line dividing them and the Nigerian cybercriminals (Yahoo-Boys) is blurred with regards to the use of magical means for material ends. By doing so, the article also illustrates that the (...) intersectionality of the spirit world and the acquisition of wealth (crime or otherwise) is connected with local epistemologies and worldviews, and its contemporaneity has social security benefits. Therefore, the view that the contemporary manifestations of spirituality in cyberspace signify a ‘new-danger’ and an ever-increasing outrage in the Nigerian society is misplaced. I conclude that if people believe all aspects of life are reflective of the spiritual world and determined by it, the spiritual realm, by implication, is the base of society, upon which sits the superstructure comprised of all aspects of life, especially wealth. Inferentially, this conceptual position that the spirit world is the base of society is an inversion of Orthodox Marxist’s theory of economic determinism. (shrink)

Perhaps more than most professions, law depends on a corpus of specialized terms of art that are familiar to the practitioners who use them regularly in legal contexts but less familiar to lay people. Apart from the importance of enhancing transparency and public access for a key domain, making legal terms understandable to non-professionals may be crucial when non-professionals are involved in legal processes, such as civil litigation. However, simplifying terms risks changing their meaning, while explaining them in plain language (...) entails the difficulty of assessing how much of the legal content lay people need or are prepared to know. An initial step to making legalese more understandable to non-lawyers is to evaluate what lay people actually understand by the terms they come across, and so this study compared the responses of lay participants when asked about key terms form the Japanese Civil Code with the definitions and explanations given by a legal expert. One of the key findings that emerged was that there is particular difficulty with terms that lay people have some understanding of because of their use in non-legal contexts. It will be argued that supplying some background in legal theory would help facilitate educating the public about the legal meaning of terms. (shrink)

Introduction: Physical distancing under the coronavirus disease 2019 pandemic had a significant impact on lifestyles, including exercise routines. In this study, we examined the relationship between mental health and addictive behaviors, such as excessive exercise and the use of image and performance enhancing drugs across 12 sport disciplines.Materials and methods: A large cross-sectional sample of the adult population was surveyed. The mean age was 33.09. The number of male participants was 668. The use of IPEDs was assessed in conjunction with (...) psychometric measures such as the Exercise Addiction Inventory and the Appearance Anxiety Inventory. The participants were grouped into activity group and non-activity group according to the presence or absence of their exercise habits. The results were compared between these groups, as well as across sport disciplines, while taking into account the relationship between different psychological measures and IPEDs consumption.Results: The frequency of IPEDs use was higher among AG than NAG, although AG participants reported less history of addictions than NAG. The logistic regression analysis revealed that scores equal to or above cutoff points, in both the EAI and AAI, predicted the IPEDs use. Regarding the differences across the various sport disciplines, those who were involved in practicing Weight Lifting and Cross Fit were found to be more at risk of excessive exercising and more inclined to use a wide range of IPEDs.Conclusions: Although exercise could help to increase well-being and prevent addictions during the COVID-19 pandemic, our results show that those in the AG are particularly vulnerable to excessive IPEDs use. Sport disciplines associated with higher EAI and AAI scores have also shown a higher tendency to excessive IPEDs use. Furthermore, the factor of having above the cutoff scores in EAI or AAI in each sport could indicate larger IPEDs consumption regardless of the discipline. In light of the current findings, it is necessary to better define the “non-excessive” levels of exercise in various sport disciplines and an adequate intake of IPEDs to ensure the safety and well-being of people during a pandemic. (shrink)

As social, locative, and mobile media render the intimate public and the public intimate, this volume interrogates how this phenomenon impacts art practice and politics. Contributors bring together the worlds of art and media culture to rethink their intersections in light of participatory social media. By focusing upon the Asia-Pacific region, they seek to examine how regionalism and locality affect global circuits of culture. The book also offers a set of theoretical frameworks and methodological paradigms for thinking about contemporary art (...) practice more generally. (shrink)

The article reviews the book Los, zło, tajemnica: ku twórczym źródłom poezji Aleksandra Wata i Czesława Miłosza [Fate, Evil, Mystery: Toward the Creative Sources of Aleksander Wat's and Czesław Miłosz's Poetry], by Marek K. Siwiec.

[Przekład] Mamy do czynienia z problemem reprezentacji oraz aparatury reprezentacji, która została wynaleziona do rozwiązania tego problemu. Artykuł ten ma dwa cele. Po pierwsze: pokaże on, dlaczego problem reprezentowania przerasta aparaturę reprezentacji w takim sensie, że nawet jeżeli pozbędziemy się owej aparatury, problem pozostanie. Po drugie: wykaże, że pytanie o to, czy poznanie to proces angażujący, czy nieangażujący reprezentacje, to pytanie słabo zdefiniowane i zbyt uproszczone, by mogło pomóc w zrozumieniu natury procesów poznawczych.

W ostatnich latach mamy do czynienia z dynamicznym rozwojem neuroetyki, tj. subdyscypliny nauk o mózgu badającej rozmaite zagadnienia etyczne w kontekście funkcjonowania ludzkiego umysłu i mózgu. Centralnym przedmiotem tych badań jest specyficznie ludzka zdolność do wydawania sądów moralnych oraz jej mechanizmy. Tymczasem twierdzenia neuroetyki mają znacznie szerszy wymiar; wykracza on bowiem poza kwestie czysto opisowe i obejmuje swym zasięgiem zagadnienia teoretyczne etyki. W niniejszym artykule rozważam znaczenie badań neuroetycznych dla analiz przeprowadzanych w obszarze etyki normatywnej oraz metaetyki.

Keith DeRose zauważył, że niezmienności kontekstowej atrybucji wiedzy można bronić za pomocą tzw. manewru z zasadnej stwierdzalności. Stosujący ten manewr inwariantyści (jak np. Tim Black) utrzymują, że wartość logiczna określonej atrybucji wiedzy nie zmienia się wraz ze zmianą kontekstu jej asercji; może się jednak zmieniać to, co takie asercje konwersacyjnie implikują, skutkując poczuciem, że zmienia się wartość logiczna samej atrybucji. Z podobnym manewrem mamy do czynienia w innych sporach filozoficznych. Niektórzy autorzy (m.in. Fred Adams) utrzymują, że zdania fikcjonalne pozbawione są (...) wartości logicznej; jeżeli zdania takie wydają się ją mieć, to tylko za sprawą tego, że wypowiadając takie zdania, implikuje się konwersacyjnie sądy logiczne. Inni badacze (Emery i Hill) argumentują, że za poczucie fałszywości nierzeczywistych okresów warunkowych z niemożliwym poprzednikiem odpowiedzialne są fałszywe implikatury konwersacyjne generowane przez asercje trywialnie prawdziwych zdań tego typu. Z kolei niektórzy, jak Alan Hazlett, twierdzą, że z éA wie, że pù nie wynika to, że p; ale to, że p jest jedynie implikaturą konwersacyjną takiej atrybucji wiedzy. Merytoryczna wartość tego rodzaju argumentacji zależy więc od tego, czy asercje rozważanych zdań rzeczywiście generują określone implikatury konwersacyjne. W pracy wykazałem, że można mieć co do tego wątpliwości. W tym celu identyfikuję i opisuję własność implikatur konwersacyjnych, której – jak pokazuję – nie mają jednak sądy mające być w opinii wspomnianych badaczy implikaturami konwersacyjnymi asercji rozważanych zdań. Własność ta polega na tym, że implikatura konwersacyjna jest wrażliwa na tzw. dociekliwe pytania rozstrzygnięcia – odpowiedź twierdząca na takie pytanie nie generuje implikatury konwersacyjnej, którą asercja takiego zdania mogłaby mieć w innym kontekście. (shrink)

Pokazujemy, że kosmologia współczesna posiada cechy efektywnej teorii fizycznej podobnej do standardowego modelu cząstek elementarnych. Obecnie mamy do czynienia z konstytuowaniem się tzw. standardowego modelu kosmologicznego. W pracy wskazujemy na cechy charakterystyczne takiego modelu, który jest modelem kosmologicznym o maksymalnej symetrii (jednorodność i izotropowość przestrzenna) wypełnionego materią barionową i ciemną materią oraz ciemną energią (ze stałą kosmologiczną). Model ten jest nazywany modelem standardowym LCDM (Lambda - Cold - Dark Matter model) i jest rozwiązaniem klasycznych równań Einsteina z członem kosmologicznym.Proces wyłonienia (...) się modelu LCDM z modelu CDM można traktować jako proces emer- gencji epistemologicznej. Wskazujemy na dwa użyteczne pojęcia: bifurkacji i strukturalnej niestabilności, które mogą być użyteczne w konceptualizacji predykatu nowy, w opisie pojęcia emergencji standardowego modelu kosmologicznego. Na marginesie naszych rozważań formułujemy koncepcję bifurkacyjnego rozwoju kosmologii w drodze kolejnej bifurkacji jej parametrów. Wówczas przejście od modelu dynamicznego CDM do modelu LCDM posiada charakter bifurkacji typu widłowego. Ten scenariusz jest zgodny ze scenariuszem nieliniowego rozwoju nauki Michała Hellera. (shrink)

W artykule przedstawione zostaną różne sformułowania argumentu z pragnień, wysuniętego przeciwko naturalizmowi, autorstwa Clive’a S. Lewisa. Analizie zostaną poddane zarzuty o brak logicznej poprawności jego wywodu oraz dotyczące zwodniczego charakteru czynników irracjonalnych, do jakich zaliczają się uczucia i pragnienia. Wykazane zostanie, że sformułowania, w których mamy do czynienia z brakiem konkluzywności antynaturalistycznego wniosku Lewisa, można jednak traktować jako poznawczo wartościowe, gdyż są one oparte na indukcyjnym schemacie wnioskowania. Istnieją natomiast sformułowania, które jedynie wielkim kosztem, jakim jest uznanie Wszechświata za absurdalny, (...) można uznać za niekonkluzywne. Podejrzenie, iż odwołanie do czynników irracjonalnych osłabia argumentację Lewisa, okazuje się błędne. -------------- Zgłoszono: 22/07/2020. Zrecenzowano: 30/08/2020. Zaakceptowano do publikacji: 19/09/2020. (shrink)

Kiedy ciśnienie aktualnych wydarzeń pozbawia nas swobody wyboru tematu, wielka jest pokusa, by stanąć do wyścigu z Johnami Waynami „wśród nas intelektualistów'', o to, który z nas najszybciej strzeli z biodra. Jeszcze niedawno spory koncentrowany się wokół zupełnie innego tematu - kwestii, czy i na ile mamy poddać się inżynieryjno-genetycznej samoinstrumentalizacji lub dążyć wręcz do samooptymalizacji. Właśnie o pierwsze kroki stawiane na tej drodze rozgorzał spór pomiędzy rzecznikami dwóch wielkich potęg wiary - zinstytucjonalizowanej nauki i Kościoła. Obawy pierwszej strony dotyczyły (...) obskurantyzmu i kierowanego sceptycyzmem wobec nauki osłaniania archaicznych reliktów emocjonalnych, strona druga zwracała się przeciw scjentystycznej wierze w postęp głoszonej przez podkopujący moralność, brutalny naturalizm. Tymczasem 11 września napięcie pomiędzy społeczeństwem laickim a religią eksplodowało w całkiem inny sposób. (shrink)

We wspołczesnej metaetyce terminami „internalizm” i „eksternalizm” oznacza się wiele rożnych tez, tak rożnych, że „internalizm” w jednym sensie może niemal pokrywać się z „eksternalizmem” w innym sensie, i odwrotnie. Definiuję siedem rodzajów internalizmu/eksternalizmu etycznego: 1) internalizm/eksternalizm racjonalności praktycznej; 2) internalizm/eksternalizm treści; 3) internalizm/eksternalizm sądu; 4) internalizm/eksternalizm oceny; 5) internalizm/eksternalizm w sensie niedookreślonym; 6) internalizm/eksternalizm uznania i 7) internalizm/eksternalizm poznania. Klasyfikacja ta jest jasna i użyteczna. Ilustruję jej stosowalność poprzez ustalenie konkretnego zestawu internalistycznych/eksternalistycznych tez, które powinniśmy przyjąć na gruncie eudajmonistycznego (...) utylitaryzmu reguł. Okazuje się, że aby to uczynić, musimy rozróżnić dwa rodzaje powinności moralnej: czysto hipotetyczną i aktualną. W rezultacie mamy utylitarystyczne uzasadnienie osiemnastu internalistycznych/eksternalistycznych tez. (shrink)

Sprawiedliwość jako kategoria etyczno-prawna pozostaje w ścisłym związku z prawem tak naturalnym, jak też pozytywnym. Powiązania te są wszakże tego rodzaju, że umożliwiają traktowanie sprawiedliwości jako odrębnej struktury w ramach ogólnego ładu moralno-prawnego. Dzięki temu również w obrębie etyki chrześcijańskiej istnieje pokaźna literatura poświęcona problematyce oplecionej około tego pojęcia. W czasie, kiedy łacina była w powszechnym użyciu, często pojawiały się traktaty pod tytułem De iustitia bądź De iure et iustitia. Z chwilą, kiedy w filozofii i etyce górę wzięły języki narodowe, (...) sprawiedliwość nadal przyciąga ku sobie uwagę autorów. Owszem krąg zainteresowania się tą problematyki rozszerzył się na teoretyków innych także, poza chrześcijańskich filozofów. Panujący w tym świecie pluralizm doktryn etycznoprawnych spowodował, ze zamiast coraz klarowniejszego pojecia sprawiedliwości mamy coraz więcej znaków zapytania, niekiedy wręcz zasadniczych trudności odnośnie do właściwego rozumienia tego pojecia. W tym stanie poglądów narzuca się konieczność skonfrontowania stanowiska etyki chrześcijańskiej z głoszonymi dziś koncepcjami. Dobrą po temu okazję stwarza praca znanego w Polsce i zagranicą filozofa i teoretyka prawa Ch. Perelmana. Nie jest to autor tak w świecie naukowym populamy, jak np. J. Rawls, ale właśnie jego prace dostarczają najlepszego materiału dla realizacji postawionego sobie przed chwilą celu. (shrink)

Praca jest poświęcona negacji dyskursywnej (metajęzykowej). Omawiane są jej funkcje (np. sprostowanie, uwypuklenie, zaskoczenie), rodzaje (np. implikacyjna, językowa, prozodyczna) i własności (np. pozorna sprzeczność, pragmatyczne odkodowanie, przytoczenie, a nie użycie, brak konstrukcji z prefiksem „nie”, brak konstrukcji z zaimkami negatywnymi). Następnie rozpatrzona została możliwość, że negacja dyskursywna jest jedynie szczególnym przypadkiem innych rodzajów negacji, w szczególności negacji kontrastywnej lub illokucyjnej. Dalej postawiono pytanie, czy w przypadku negacji dyskursywnej mamy do czynienia ze zjawiskiem semantycznym czy pragmatycznym, jak również, czy jest możliwe (...) ujęcie negacji dyskursywnej w ramach mechanizmu konwersacyjnego nazywanego „przywołaniem echem”. (shrink)

Filozoficzne rozważania na temat cywilizacji w ostatecznym rozrachunku stoją pod znakiem zapytania o ich prawomocność. Zdawałoby się, iż studia cywilizacyjne winnioemy zostawiæ antropologom, historykom, politologom i innym przedstawicielom nauk szczegółowych. Filozofie cywilizacji natomiast powinny zostać odłożone do antykwariatu doktryn spekulatywnych. Odpowiedź filozofów na takie pytanie da się łatwo przewidzieć: każda teoria cywilizacji zakłada jakąś jej filozofię. Ale typów tej filozofii jest ledwie kilka, przeto zasadne jest pytanie, czy wobec postępów kulturoznawstwa istnieją jakieś powody – poza antykwarycznymi,które usprawiedliwiałyby referowanie dawnych koncepcji (...) tego czy innego rodzaju, skoro mamy nowsze, w domyśle: zbudowane przy pomocy wyników aktualnych badań, a przede wszystkim jakoś uwzględniające wydarzenia, które zaszły na przełomie XX w. A jednak kumulatywny postęp nauk szczegółowych, szczególnie społecznych nie zawsze koreluje z dopracowywaniem ich paradygmatów. Bywa wręcz odwrotnie, przez co pierwotna postać jakiejś idei filozoficznej może okazać się bogatsza i po prostu ciekawsza niż jej późniejsze formy. Czasami postać pierwotna lepiej ujawnia swój aspekt spekulatywny, zamaskowany późniejszymi, kolejnymi próbami „naukowego udowodnienia”. Zdarza się i tak, że oryginalna idea filozoficzna zostaje zarzucona z przyczyn politycznych albo przeciwnie, ulega upolitycznieniu. Przykładami są dwie doktryny, które zestawiamy w niniejszym artykule. W naszym pojęciu egzemplifikują przeciwstawne a uzupełniające się paradygmaty nauki o kulturze. To, że stworzyli je Polacy: Feliks Koneczny i Erazm Majewski jest z historycznego punktu widzenia znamienne, choć rzecz jasna nie wpływa na ich analizę. Zresztą, o ile wiemy, doktryny Konecznego i Majewskiego nie były jeszcze systematycznie porównywane. A jest to chyba porównanie interesujące samo w sobie, skoro z jednej strony Majewski był, obok Spencera i Znanieckiego, jednym z głównych źródeł inspiracji doktryny Konecznego, a z drugiej sam jest godzien uwagi, niezależnie od paradygmatu, który reprezentuje. […]. (shrink)

The following dramatic scenes were taken from a full-length play that was inspired by my reading of The Mamie Papers. This remarkable collection of letters written to Fanny Quincy Howe, a Boston aristocrat and woman of letters, chronicled the life and times of Mamie Pinzer. Mamie was a “working girl” in the fullest sense of the word. Her struggle to live with autonomy and dignity often placed her at odds with standards of decency preferred by a society that looked with (...) suspicion upon those values in women, if they implied independence from male hegemony. The letters are unique in their detail and passion, as well as the proto-feminist consciousness that emerges through daily confrontation with patriarchy. (shrink)

Machine generated contents note: Part I -- Doctors -- Dr. Joseph Messer -- Dr. Sharon Sandell -- ER -- Dr. John Barrett -- Marc and Noreen Levison, a paramedic and a nurse -- Lloyd (Pete) Haywood, a former gangbanger -- Claire Hellstern, a nurse -- Ed Reardon, a paramedic -- Law and Order -- Robert Soreghan, a homicide detective -- Delbert Lee Tibbs, a former death-row inmate -- War -- Dr. Frank Raila -- Haskell Wexler, a cinematographer -- Tammy Snider, (...) a Hiroshima survivor (hibakusha) -- Mothers and Sons -- V.I.M. (Victor Israel Marquez), a Vietnam vet -- Angelina Rossi, his mother -- Guadalupe Reyes, a mother -- God's Shepherds -- Rev. Willie T. Barrow -- Father Leonard Dubi -- Rabbi Robert Marx -- Pastor Tom Kok -- Rev. Ed Townley -- The Stranger -- Rick Rundle, a city sanitation worker -- Part II -- Seeing Things -- Randy Buescher, an associate architect -- Chaz Ebert, a lawyer -- Antoinette Korotko-Hatch, a church worker -- Karen Thompson, a student -- Dimitri Mihalas, an astronomer and physicist -- A View from the Bridge -- Hank Oettinger, a retired printer -- Ira Glass, a radio journalist -- Kid Pharaoh, a retired "collector" -- Quinn Brisben, a retired teacher -- Kurt Vonnegut, a writer -- The Boomer -- Bruce Bendinger, an advertising executive and writer -- Part III -- Fathers and Sons -- Doc Watson, a folksinger -- Vernon Jarrett, a journalist -- Country Women -- Peggy Terry, a retired mountain woman -- Bessie Jones, a Georgia Sea Island Singer (1972) -- Rosalie Sorrels, a traveling folksinger -- The Plague I -- Tico Valle, a young man -- Lori Cannon, "curator" of the Open Hand Society -- Brian Matthews, an ex-bartender, writer for a gay weekly -- Jewell Jenkins, a hospital aide -- Justin Hayford, a journalist, musician -- Matta Kelly, a case manager -- The Old Guy -- Jim Hapgood -- The Plague II -- Nancy Lanoue -- Out There -- Dr. Gary Slutkin -- Day of the Dead -- Carlos Cortez, a painter and poet -- Vine Deloria, a writer and teacher -- Helen Sclair, a cemetery familiar -- The Other Son -- Steve Young, a father -- Maurine Young, a mother -- The Job -- William Herdegen, an undertaker -- Rory Moina, a hospice nurse -- The End and the Beginning -- Mamie Mobley, a mother -- Dr. Marvin Jackson, a son -- Epilogue -- Kathy Fagan and Linda Gagnon, mothers. (shrink)

Często używa się wyrażenia „wchodzenie w byt'' zamiast np. „zmiana substancjalna" czy w ogóle powstawanie. Aby sprawdzić, czy to wyrażenie jest poprawne, trzeba zbadać, jak rozumie się w nim terminy składowe: „byt" i „wchodzenie". Dlatego artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej będziemy się starali określić, co rozumiemy przez „byt", w drugiej, co mamy na myśli, mówiąc o „wchodzeniu w byt". Kiedy w czasie pewnej dyskusji padło hasło tzw. ontologii dynamicznej, a jako koronny jej przykład podano „rzekę, do której (...) nie można dwa razy wstąpić", uznałem za konieczne zaprzeczyć nie tylko trafności przykładu, ale także zakwestionować bytowość rzeki. Uzasadniłem moje stanowisko tym, ze ruch nie jest zmianą, a więc nie nadaje się do ilustracji ontologii dynamicznej, rzeka zaś to zbiór bytów indywidualnych, mianowicie cząstek H2O i wielu innych, np. CO2, ograniczony warunkami zewnętrznymi. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Feminist Studies 44, no. 3. © 2018 by Feminist Studies, Inc. 699 Jennifer C. Nash The Political Life of Black Motherhood In 1976, Adrienne Rich wrote, “We know more about the air we breathe, the seas we travel, than about the nature and meaning of motherhood.”1 In the four decades since the publication of Rich’s now-canonical Of Woman Born, Andrea O’Reilly has argued for the advent of “maternal theory” (...) as an academic discipline, the maternal memoir has become a highly popular (and profitable) literary genre, and there has been sustained attention to maternal activism with scholarly analyses of such organizations as Mothers Against Drunk Driving and Mothers of the Movement.2 If Mamie Till Bradley boldly “let the world see” her son’s mutilated body in a 1955 public plea to make visible black suffering and antiblack violence, Valerie Castile’s statement after a jury found a police officer not guilty in the death of her son continued in the tradition of 1. Adrienne Rich, Of Woman Born: Motherhood as Experience and Institution (New York: W. W. Norton, 1995), 11. 2. See Andrea O’Reilly, ed., Maternal Theory: A Reader (New York: Demeter Press, 2007); Ann Hulbert, “The Real Myth of Motherhood,” Slate, March 8, 2005; Jennifer C. Nash and Samantha Pinto, “Strange Intimacies: Reading Black Mothering Memoirs,” Public Culture (forthcoming); Danielle Poe, Maternal Activism: Mothers Confronting Injustice (Albany: SUNY Press, 2016); and Ruth Feldstein, Motherhood in Black and White: Race and Sex in American Liberalism, 1930–1965 (Ithaca, NY: Cornell University Press, 2000). 700 Jennifer C. Nash Books Discussed in This Essay Revolutionary Mothering: Love on the Front Lines. Edited by Alexis Pauline Gumbs, China Martens, and Mai’a Williams. Oakland, CA: PM Press, 2016. Laboring Positions: Black Women, Mothering and the Academy. Edited by Sekile Nzinga-Johnson. Bradford, ON: Demeter Press, 2013. How All Politics Became Reproductive Politics: From Welfare Reform to Foreclosure to Trump. By Laura Briggs. Oakland: University of California Press, 2017. Birthing Justice: Black Women, Pregnancy, and Childbirth. Edited by Julia Oparah and Alicia Bonaparte. New York: Routledge, 2016. making black (male) pain visible through grief-stricken black motherhood. Castile said, My son loved this state. He had one tattoo on his body and it was of the twin cities, the state of Minnesota with “TC” on it. My son loved this city, and this city killed my son and the murderer gets away.... We’re not evolving as a civilization, we’re devolving, we have taken steps forward, people have died for us to have these rights and now we’re devolving, we’re going back to 1969.3 Her emotional plea reveals the political currency of black maternal suffering, one of the few spaces in which black pain is readily culturally visible. Indeed, there has been intensified scholarly and popular interest in representing black motherhood as both a site constituted by grief and expected loss and as a political position made visible (only) because of its proximity to death. It is certainly the case that a cultural inattention to motherhood has been replaced by an intense investment in representing at least some aspects of “the nature and meaning of motherhood” and 3. “Philando Castile’s Mother Reacts to Verdict,” Washington Post video on YouTube, posted on June 16, 2017, https://www.youtube.com/watch?v=RJsD4cCpUA. Jennifer C. Nash 701 in representing certain mothers—particularly black mothers—as symbols of trauma and injury, of pain that can be mobilized for “legitimate” political ends and social change. If, as O’Reilly suggests, maternal theory is now a distinct field, it has been fundamentally shaped by the intellectual and political labor of black feminists—Dorothy Roberts, bell hooks, Alice Walker, Patricia Hill Collins, Hortense Spillers, and Audre Lorde—who have captured the myriad ways that black maternity is cast as pathological, excessive, and marked by aberrant performances of gender and heterosexuality that threaten both the nuclear family and the heterosexual state. Drawing on a varied archive from the Moynihan Report to cultural panics about “kids having kids,” from ongoing representations of black women’s “failure” to breastfeed as a public health crisis to the racialized underpinnings of birth control, black feminist theory... (shrink)

Filozofia analityczna po logicyzmie Fregego i atomizmie logicznym Russella odziedziczyła szereg założeń związanych z istnieniem rodzajowej dziedziny bytów indywidualnych, których tożsamość i elementarne określenia już mamy zdefiniowane. Te „indywidua” istnieją tylko w idealnych „światach możliwych” i nie są niczym innym jak zbiorami posiadającymi strukturę bądź czystymi zbiorami matematycznymi. W przeciwieństwie do takich czysto abstrakcyjnych modeli, Hegel analizuje rolę pojęciowych rozróżnień i odpowiednich brakujących inferencji w rzeczywistym świecie. Tutaj wszystkie obiekty są przestrzennie i czasowo skończone. Nawet jeśli rzeczywiste rzeczy poruszają się (...) zgodnie z pewnymi formami, są tylko momentami w całościowym procesie. Wszelako, formy te nie są przedmiotami bezpośredniej, empirycznej obserwacji, lecz zakładają udane i powtarzalne działania i akty mowy. W rezultacie żadna semantyka odnoszącej się do świata referencji nie może obyć się bez kategorii Heglowskich, które wykraczają daleko poza narzędzia opartej wyłącznie na relacjach logiki matematycznej. (shrink)

Książek poświęconych refleksji nad pojęciem racjonalności ukazuje się obecnie wiele, zaś większość z nich przyjmuje bardziej lub mniej jasno wyrażony przesłankę, iż pojęcie to przeżywa obecnie głęboki kryzys. Samo pojęcie kryzysu jest przy tym na ogol stosowane w sposób, który należałoby nazwać intelektualną nonszalancją, gdyby tylko ów niefrasobliwy, niekiedy wręcz metaforyczny użytek, jaki się z niego czyni, był wynikiem świadomego zamiaru. Tak jednak zwykle się nie dzieje, a prace poświęcone trudnościom z prawidłowym zdefiniowaniem pojecia racjonalności i określeniem jego funkcji w (...) obrębie rozważań filozoficznych mówią o kryzysie tak, iż odbiorca ulega niekiedy nieodpartemu wrażeniu, iż chodzi o kryzys porównywalny do kryzysu ekonomicznego, przez który należy możliwie szybko i przy minimalnych stratach własnych przejść i jak najszybciej otrząsnąć się z minionych trudności. Nie miałoby sensu bliższe wnikanie w przyczyny owego stanu rzeczy, bowiem wiąże się one nierozerwalnie z pojmowaniem najważniejszych problemów filozoficznych, przez co niemożliwe jest choćby skrótowe ich omówienie. Przede wszystkim jednak - z punktu widzenia zarówno refleksji nad pojęciem racjonalności, jak i rozważań, które zmierzają do określenia, czy rzeczywiście mamy współcześnie do czynienia z tak poważnym kryzysem racjonalności, jak zdają się sugerować niektórzy autorzy prac poświęconych temu zagadnieniu - poszukiwanie owych przyczyn nie wydaje się czynnością potrzebny. (shrink)

Fantastyka naukowa (ang. science fiction, w skrócie - SF) jest często przedstawianajako gatunek literacki dobrze przystosowany do spekulacji filozoficznej. SF i filozofia dzielą zainteresowanie kwestią nieśmiertelności, a ich ujęcia tego tematu można zestawić i porównać. Proponujemy tutaj zarys taksonomii różnych modeli czy wizji nieśmiertelności oferowanych przez filozofów i autorów fantastyki naukowej. Po wskazaniu istotnych rozbieżności między tymi modelami przedstawiamy sugestię, że pewne problemy oraz wątpliwości wysuwane przez pisarzy SF i filozofów wynikają z pomieszania różnych modeli. Mamy nadzieję, że te porównania (...) pokażą wstępnie, w jakim sensie można powiedzieć, że fantastyka naukowa funkcjonuje jako dyskurs filozoficzny. (shrink)

Zawarta w niniejszym artykule dyskusja z tekstem Saula Smilansky’ego O wątpliwej moralności pewnych form modlitwy składa się z dwóch części. W pierwszej bronimy tezy, że fikcyjne przykłady prezentowane przez autora albo nie stanowią powszechnie akceptowalnych form modlitwy, albo dają się interpretować tak, że nie stanowią etycznego problemu. Życzenie komuś śmierci jest bowiem zawsze nieetyczne, ale w każdej wyobrażalnej sytuacji zagrożenia życia możliwa jest modlitwa o rozwiązanie, które nie pomnaża śmierci.W drugiej części bronimy tezy, że prezentowany w przykładach Smilansky’ego stosunek ludzi (...) do Boga w ogóle nie jest religijny, a w konsekwencji działania w nich opisane nie zasługują na miano „modlitwy”. Kiedy bowiem w naszym nastawieniu do Boga liczy się tylko to, że jest On zdolny zmienić bieg zdarzeń na naszą korzyść, a to, że jest On dobry umyka naszej uwadze, wówczas nie mamy na myśli Boga tradycji religijnej. W tym punkcie przywołujemy myślicieli należących do nurtu tzw. Wittgensteinowskiego fideizmu, których krytyka modlitwy błagalnej idzie być może zbyt daleko, skłania jednak do refleksji nad granicami właściwego stosunku do Boga. (shrink)

Znaczenie epistemiczne aktualnie jasnych i wyraźnych ujęć w epistemologii Kartezjusza W niniejszym artykule omawiam kwestię dotyczącą roli, jaką Kartezjusz wyznaczył w budowie gmachu wiedzy pewnej temu, co można określić mianem aktualnie jasnych i wyraźnych ujęć. Powyższa kwestia jest od dawna przedmiotem ożywionej dyskusji wśród komentatorów epistemologii Kartezjusza. W współczesnej literaturze historyczno-filozoficznej spotkać można dwie zasadnicze interpretacje na temat funkcji jaką pełnią w systemie Kartezjusza aktualnie jasne i wyraźne ujęcia. Pierwszą można nazwać interpretacją psychologiczną, drugą zaś normatywną. Ta ostatnia głosi, że (...) aktualnie jasne i wyraźne ujęcia są całkowicie odporne na wątpienie zanim jeszcze dowiedzie się istnienia Boga i ustali ogólną regułę prawdy. Z tego względu ich pewność nie ogranicza się u Kartezjusza jedynie do pewności psychologicznej, lecz ma charakter normatywny. Opowiadam się za interpretacją normatywną. Przemawiają za nią – moim zdaniem – liczne racje. Ale rodzi ona także pewne trudności. Dlatego po przedstawieniu argumentów przemawiających na jej rzecz i niewątpliwych zalet wynikających z jej przyjęcia, omawiam szczegółowo pewne trudności zarówno tekstowe, jak i merytoryczne, którym musi sprostać ta interpretacja, jeśli mamy ją utrzymać. (shrink)

Artykuł poświęcony jest koncepcji pacjenta-eksperta i analizie podstawowych charakterystyk Uniwersytetu Pacjentów, istniejącego od roku akademickiego 2009/2010 na Sorbonie w Paryżu. Koncepcja pacjenta-eksperta jest pojęciem, które pojawia się w dyskusjach bioetycznych od lat 70. XX wieku. Mamy tu jednak do czynienia z projektem otwartym, którego ostateczna definicja wykuwa się na naszych oczach. Projekt Uniwersytetu Pacjentów zaproponowany przez filozofkę i pedagożkę Catherine Tourette-Turgis jest szczególnie ciekawym sposobem wykorzystania pojęcia pacjent-ekspert ze względu na swój wielowymiarowy charakter. Z jednej strony mamy rozwiązania podyktowane wymogami (...) praktycznymi, ale mamy też refleksje teoretyczną oraz implikacje polityczne. Francuski Uniwersytet Pacjentów jest zatem instytucją, która pozwala na pokazanie szerokiej skali możliwości zawartych w koncepcji pacjenta-eksperta. (shrink)

Jak i dlaczego powstał Wszechświat? Problem z naukowym wyjaśnieniem istnienia Wszechświata polega na tym, że zakłada ono pewną fizyczną przyczynę jego istnienia. Ale jakakolwiek fizyczna przyczyna Wszechświata musi być częścią Wszechświata, którego zaistnienie ma wyjaśnić. Z tego powodu każde czysto naukowe wyjaśnienie istnienia Wszechświata jest skazane na zapętlenie. Być może żadna teoria naukowa nie może przerzucić mostu pomiędzy absolutną nicością a istniejącym już Wszechświatem.Okazuje się jednak, że gdy metafizyczne pytanie typu: dlaczego istnieje Wszechświat? zamienimy na „bardziej naukowe”: w jaki sposób (...) powstał Wszechświat?, to mamy szansę na gruncie fizyki przedstawić współczesną wersję „historii” powstania Wszechświata. Kosmolog Lawrence M. Krauss twierdzi, że w tym celu wystarczy porzucić mętne – z punktu widzenia fizyki – pojęcie absolutnej nicości i za punkt wyjścia uznać fizyczną próżnię. Ponieważ – jak wynika z mechaniki kwantowej – kwantowa próżnia to dalece nie to samo co nicość metafizyczna, możliwe jest – w świetle naszej współczesnej wiedzy – powstanie Wszechświata z „niczego”. (shrink)

Nie ulega wątpliwości, ze jak na książkę filozoficzną praca L. Boreckiego jest pozycją nietypowy i zarazem wyjątkową. Jej nietypowość wynika przede wszystkim z faktu, że autor nie jest zawodowym filozofem, a jego filozoficzne zainteresowania wynikają z problemów, na które natknął się w dziedzinach nie związanych z filozofią. Mamy tutaj do czynienia z książką „filozofującego lekarza", tak osoby autora określa się we Wstępie. Tego rodzaju prac pojawia się dość sporo. Wiele z nich - właśnie dzięki swemu potocznemu, pozbawionemu specjalistycznych wyrażeń językowi (...) - zdobywa popularność, jednakże stosunkowo nieliczne mają rzeczywisty wartość poznawczy, która nie polega wyłącznie na dostarczeniu czytelnikowi porcji przyciągających uwagę ciekawostek i kontrowersyjnych interpretacji, lecz jest odkrywcza z punktu widzenia filozofii. (shrink)

Autorka chciałaby prześledzić niektóre schematy cielesnych zachowań i podstaw w odniesieniu do indywidualnego śpiewu oraz do gry na wiolonczeli w odniesieniu do pojęć piękna, wolności i przemocy. W rezultacie tych analiz chciałaby wskazać na przełamywanie zastanych cielesnych schematów na rzecz muzyki (lepszej gry, lepszego dźwięku, lepszego brzmienia) np. u wirtuozów instrumentalistów Mstislava Rostropovicha czy 2 Cellos a także we współczesnej pedagogice muzycznej oraz u śpiewaków wirtuozów muzyki popularnej, np. Whitney Houston. Zastanawianiu się nad tym, jak dochodzi do przełamania oraz „uwolnienia (...) się” ciała, o ile rzeczywiście z tym mamy do czynienia, w ekspresji wykonania towarzyszyć będzie pytanie o to, w jaki sposób i o ile to właśnie ciało/cielesność (rozumiana tutaj organicznie i funkcyjnie) dyktuje konkretne zachowania wyzwalając się stopniowo z nawyków i dyktatów kultury, a na ile należałby tutaj mówić o rewolucji estetycznej i zastępowaniu jednych schematów (a może ideałów) przez inne. (shrink)

Zamieszanie wokół problem prawdy ma dwa źródła. Zagadnienie to jest zwykle rozpatrywane w dwu perspektywach: [1] albo w perspektywie poznawczej albo [2] ontologicznej, w kontekście rzeczywistości uteoretyzowanej. Problem w tym, że obydwie są usytuowane na tym samym artykułowanym poziomie. Obydwie nie uwzględniają tego, co najważniejsze: ontycznego wymiaru rzeczywistości, ontycznego zakorzenienia, bez którego nie sposób mówić ani o poznaniu, ani o ontologii, ani o prawdzie. Kłopot w tym, że wymiar ontyczny został wyparty z filozofii i w tym należy upatrywać kryzysu współczesnej (...) filozofii. Rzeczywistość Ontyczna to Żywioł Przedpoznawczy. Prawda ma dwa wymiary: ontyczny i ontyczno-epistemologiczny. Pierwszy może być rekonstruowany tylko pośrednio, poprzez praktykę, którą nazywam metafizyką radykalną. Drugi jest rozwijany zgodnie z akceptowanymi normami praktyk artykułowanych. Podczas gdy przeciwieństwem prawdy onto-epistemologicznej jest tylko fałsz, przeciwieństwem prawdy ontycznej może być tylko prawda. Stosownie do powyższego mamy dwa rodzaje realizmu: realizm radykalny oraz wiele modeli realizmów ontoepistemologicznych. Prawda ma podwójną naturę: ontyczną i lekkość energii, tzn. siłę przekraczania aktualnych granic. Aby zmieniać otaczający świat, filozofia winna uwalniać energię uwięzioną w aktualnie obowiązujących teoriach. Mając to na uwadze, zamieniłam tradycyjny realizm na realizm transcendujący, przekraczający istniejące granice naszych aktualnych punktów widzenia i możliwości kognitywnych. (shrink)

Artykuł dotyczy zagadnienia, w jakim sensie można stosować kategorię wyjaśnienia do interpretacji filozofii matematyki Kurta Gödla. Gödel – jako realista matematyczny – twierdzi bowiem, że w wypadku matematyki mamy do czynienia z niezależnymi od nas faktami. Jednym z owych faktów jest właśnie rozwiązywalność wszystkich dobrze postawionych problemów matematycznych – i ten fakt domaga się wyjaśnienia. Kluczem do zrozumienia stanowiska Gödla jest identyfikacja założeń, na których się opiera: metafizyczny realizm: istnieje uniwersum matematyczne, ma ono charakter obiektywny, niezależny od nas; optymizm epistemologiczny: (...) jesteśmy wyposażeni w wystarczająco dobre środki poznawcze, aby uzyskać wgląd w owo uniwersum. Pojęcie rozwiązania problemu matematycznego Gödel rozumie znacznie szerzej niż jako podanie matematycznego dowodu – chodzi raczej o znalezienie wiarogodnych aksjomatów, prowadzących do rozwiązania. Stawiany w artykule problem analizuję na przykładzie hipotezy kontinuum. (shrink)