Handbook for Buddhist ethical aspects for Bhutanese youngsters.

作者是西藏共產黨的創始人，也是世界第一人以辯證法證出月球存有液態水。這是一本以辯證法原理闡述的論文彙編，書中詳細分析質量的運動周期，為了解辯證結構規律及運動規律之專著。.

本书作者耗费数十年心血,研究和总结出来辩证法结构与运动规律的逻辑公式、周期定律及其示意图解,对社会科学和自然科学各主要学科作了辩证的分析,探索了它们的本质联系和运动规律。.

本书基本内容可分主体的社会辩证法与次体的自然辩证法两大部分。对于辩证法构成根基的逻辑公式及推动根基的周期定律,对社会及自然各主要学科的辩证分析作了扼要的论述。.

Collected works of author predominantly on Sakyapa liturgical, rituals, and sadhanas texts.

Comparative analytical study on two truths according to interpretation of eminent masters Gautama Buddha and Mi-bo Gśen-rab of Bon-po sect; includes their brief biographies.

Selected writings, including those of Gʹyu-thog Yon-tan-mgon-po, 1126 to 1202, on the morality of Tibetan medicine.

Study on Trilaksaṇa, the four seals of the Buddhist doctrine.

Exegesis of Blo rig and Rtags rigs, treatise in logic in Tibetan Buddhism.

Selected works of author's predominantly on Buddhist dialectical studies and mind training (Blo-sbyoṅ).

Commentary on Yon tan rin po cheʼi mdzod text of ʼJigs-med-gliṅ-pa Raṅ-byuṅ-rdo-rje, 1729 or 30-1798, dealing on Rdzogs-chen doctrine of Rñiṅ-ma-pa sect.

Duygular; insanın epistemik, etik ve estetik yönleriyle doğrudan ilişkili varoluşsal özniteliklerdir. İnsan anlam-lı, değerli ve güzel bir hayat kurarken akılla birlikte duygulardan motivasyon almaktadır. Duygular, çok fonk-siyonlu yapısıyla insanın niyet, tutum, tavır ve eylemlerini belirleme, harekete geçirme, yönlendirme, etkile-me, dönüştürme, frenleme ve bazen de manipüle etme araçlarıdır. Bu nedenle ahlak başta olmak üzere insan eylemlerini problem edinen her araştırma, duyguları ele almak durumun¬dadır. İnsanı tam anlamıyla tanıma-nın yolu, pratik yaşantısı içerisinde ortaya çıkan duygusallığını anlamaktan geçer. Dolayısıyla teorik olanın durağanlığı ile (...) hayatın akışkanlığı arasındaki uçurumda duygular, felsefi bir soruşturmanın konusu olmakta-dır. Duygunun dinamik yapısını ve sınır çizilemeyen doğasını dilin sınırları içerisinde ifade etmek kolay değildir. Bu-nunla birlikte insan için duygular, kendini, evreni, doğayı, maddeyi, bireyleri, toplumları, iyiyi, kötüyü, değerli olanı ve olmayanı anladığı, olgu ve olaylarla başa çıktığı, pratik hayatını yönettiği, karar verme süreçlerinde, niyetlerinde, yönelimlerinde ve seçimlerinde etkin, tüm bu süreçlere içkin, dinamik, fonksiyonel ve bilişsel öznitelikler olarak öne çıkmaktadır. İnsan, günlük yaşamı içinde çok çeşitli duygu durumlarını tecrübe etmek-tedir. Böylece o, tecrübe ettiği bu duygu durumları ile sürekli değişen ruh hallerine sahip olmaktadır. Bu tec-rübeler, dış etkenlere bağlı olabildiği gibi insanın içsel dinamiklerinin etkisiyle de ortaya çıkabil¬mektedir. Sosyal yaşantısı itibariyle insan, duygusal tepkiler veren ve duygusal etkiler alan dinamik bir ahlak yaşantısı-na sahiptir. Bu bağlamda duygular, insanın kendi benliği ile yaşadığı toplumun benliği arasında denge kurma-sını sağlamakta ve insanın temel yönelimlerini belirlemektedir. Duygular, insana eylem motivasyonu kazan-dıran, onun tasavvurlarına, geçmiş, şimdi ve gelecekle ilgili değerlendirmelerine yön veren, harekete geçirici yetilerdir. Pişmanlık, bizzat benliğe yönelen ve onun ahlâkîliğini içsel olarak düzenleyip inşa eden ahlâkî bir özdenetim duygusudur. Bu duygu gerek bireysel ve gerekse sosyal yaşamda insanı etkileyen doğasıyla özel-likle ahlâkî değer dünyasında merkezi bir rol oynamaktadır. Pişmanlık, en yalın haliyle insanın geçmişteki eylemine ya da eylemsizliğine dönük olumsuz yargısını içeren acı bir his biçiminde ortaya çıkmakta ve keşke ifadesiyle dile gelmektedir. Pişmanlık duygusu insanda içsel tesirlerin etkisiyle oluşmaktadır. Çoğu ahlak duygusu gibi pişmanlık da hem fenomenolojik bir duyuş hem de bilişsel bir yargı içermektedir. Psikolojik ve kavramsal açıdan karmaşık bir duygu olan pişmanlık; üzüntü, hayal kırıklığı, özlem, nostalji ve bazen bir şey-den pişmanlık duymamanın verdiği rahatlama gibi bir dizi duyguyu ortaya çıkarmaktadır. Pişmanlık aynı zamanda güçlü, motive edici bir üzüntü ve işlerin istendiği gibi gitmediğine dair tutkulu bir şikâyet olarak da kendini gösterebilmektedir. O, bugünümüzü ve geleceğimizi şekillendiren genellikle geçmişe dönük bir acı deneyimidir. Pişmanlık, genellikle kişinin yaptığı şeyi onaylamadığını, farklı şekilde olmasını arzuladığını, üzüldüğünü, utandığını veya suçlu olduğunu ifade eden ve farkındalıkla ortaya çıkan bir duygudur. Pişmanlık, insanı geçmişteki ve şimdiki hatalarından ders çıkarmaya ve gelecekteki davranışlarını düzeltmeye teşvik eden, insanın özdenetim yeteneğinin bir parçasıdır. Bu duygu, kişinin kendi eylemleriyle ilgili içsel muhasebe-sinin bir sonucu olarak ortaya çıkan düzeltici ve iyileştirici ahlaki bir özdenetim duygusudur. Pişmanlık, insa-nın ahlaki doğasının zorunlu bir sonucudur. Bu duygu onun seçim yapabilen bir varlık olmasından, yani ahlaki özgürlüğünden kaynaklanmaktadır. Pişmanlığın oluşabilmesi için ahlaki eylemin en az iki seçenek arasından yapılacak bir seçim sonucunda gerçekleşmiş olması gerekir. Bu nedenle, pişmanlığın ön koşulu özgürlüktür. Akıl ve duygunun düşüncelerimiz ve eylemlerimiz üzerindeki karşılıklı rolleri, özellikle pişmanlık olgusunda belirgindir. Dolayısıyla ister pratik ister teorik alanda olsun pişmanlık, sadece insanın duygusal yanıyla değil, bilişsel yanıyla da ilgili bir duygudur. Pişmanlığın, geçmişte yaşanmış veya bugün etkisi devam eden bir olgu üzerinde kişinin hatasını fark etmesiyle oluşan bir üzüntü hali olması, onun bir değerlendirme duygusu oldu-ğunu gösterir. Duyguların harekete geçirici yönü pişmanlıkta geriye doğru işlevsiz olacağından, bu teşvik edici yön gelecekte pişmanlık yaratan durumun tekrarını önleme yönünde kendini göstermektedir. Böylece geç-mişte yaşanan üzücü bir durum, olumsuzdan olumluya, yıkıcıdan yapıcıya doğru ahlaki bir evrime zemin hazırlayacaktır. Bu makalede duygu etiğinin ilkeleri, kavramsal ve kuramsal çerçevesi göz önünde bulundurulmak suretiyle pişmanlık duygusunun mahiyeti, değeri ve fonksiyonelliği felsefî açıdan analiz edilip yorumlanacaktır. (shrink)

Kelâm âlimleri “mûcize” kavramını iki farklı şekilde tarif etmişlerdir. Bunlardan ilkinde mûcize “Peygamber olduğunu ileri süren kimsenin elinde, onun doğruluğunu kanıtlamak için meydana gelen hârikulâde olay” şeklinde tanımlanmıştır. İkinci tarife göre ise mûcize: “Peygamberlik iddia eden bir zâtın elinde, inkârcılara meydan okuduğu bir sırada, kendisini doğrular mâhiyette, başkalarının benzerini yapamadıkları, Allah tarafından yaratılan, olağanüstü olay”lara verilen addır. Tanımlardan da anlaşılacağı üzere “mûcize” kelimesiyle genel olarak “hissî mûcize”lere işaret edilmektedir. Zaten erken dönemden itibaren görünür olmaya başlayan İcazu’l-Kur’ân çalışmalarını dışarıda tutarsak “mûcize” (...) teriminin kelâmî metinlerde yer almaya başladığı IV. yy. dan itibaren genelde Hz. Peygamber’in (sav) hissî mucizelerinin bulunup bulunmağı temelinde tartışmalar yaşanmıştır. Hatta Kur’ân’da yer verilen geçmiş peygamberlere ait hissî mucize örneklerinden hareketle mesele zaman zaman peygamberlerin hissî mucizelerinin birbiriyle yarıştırılması boyutuna kadar taşınmıştır. Tüm bu tartışma safahatında geçmişte ve günümüzde ihmal edilen, gözden kaçırılan ya da yeteri kadar değer verilmeyen -bizce en önemli ve bugün de gözle görülür, dost, düşman, insaf sahibi herkesin takdirle karşıladığı- mûcize örneği ise Hz. Peygamber’in topyekûn dinî ve siyasî alanda sergilediği insanları dönüştürme kabiliyetidir. Kaldı ki Hz. Peygamber’in bu türden sergilediği mûcize örnekleri geçmişte bir noktada yaşanmış ve misyonunu tamamlayarak tarihin dehlizlerinde kaybolmuş da değildir. Aksine bu dönüştürme ameliyesi nebevî prensiplerin ikâmesi ile asr-ı saâdette ve sonrasında olduğu gibi günümüzde ve kıyamete kadar devam edecek olan zaman dilimlerinde de örnekliğini sürdürmeye ve fonksiyonunu icra etmeye devam edecektir. Hz. Peygamber’in başta Bedir Savaşı ve Hudeybiye Antlaşması olmak üzere birçok siyasî alanda yine bireysel ve toplumsal olarak içinde yaşadığı toplumun yüceltilip yükseltilmesinde olağanüstü bir başarı sağladığı yadsınamaz bir gerçektir. Elde ettiği başarıların kendisini hiçbir şekilde asıl hedefinden, tevhid merkezli yaşantısından uzaklaştırmaması, günün sonunda yine “rabbine şükreden bir kul” vasfını koruması onun şahsî kemâlinin ve vahye muhatap oluşunun en büyük göstergelerindendir. John William Draper (ö. 1882) gibi Batılı bilim insanlarına şu türden cümleleri kurduran en mühim sâik de kuşkusuz Hz. Peygamber’in sözünü ettiğimiz o eşsiz dönüştürme kabiliyetidir: “Tüm insanlar arasında, insan ırkına en fazla tesir eden kişi, Justinianus'un (ö. 565) ölümünden dört yıl sonra Mekke’de, Arabistan'da doğan kişidir. Pek çok imparatorluğun manevî ve dinî lideri olmak, insan ırkının üçte birinin günlük hayatını yönlendirmek, belki de ‘Allah'ın Elçisi’ unvanının gerçek olduğunun delilidir.” İşte “Bir Mûcize Örneği Olarak Hz. Peygamber’in İnsanları Dönüştürme Kabiliyeti” başlığını taşıyan bu makale, Müslüman toplumun kendi ekseninde yükselmesi ve yücelmesi adına hayatî önemi hâiz, günümüz insanının hayat felsefesine yön vermesi açısından da son derece kıymetli ve yol gösterici olan Son Elçi’nin bireyi, toplumu ve insanlığı dönüştürme kabiliyetini onun vahye muhatap kimliği ve tevhid eksenli hayatı çerçevesinde ortaya koymayı hedeflemektedir. (shrink)

İslam ve demokrasi arasında bir çatışma ya da uyum olduğuna ilişkin tartışmaların oldukça uzun bir geçmişi bulunmaktadır. Konu gerek İslam dünyasından gerekse İslam dışı dünyadan çok sayıda düşünürün ve araştır-macının ilgisini çekmekte ve araştırmalarına yön vermektedir. Tunus’ta bir siyasi ve dinî hareket olan Nahda’nın kurucusu ve lideri Raşid Gannuşi de İslam ve demokrasi tartışmalarına aktivist ve entelektüel olarak yoğun bir katkı sunmuş ve halen sunmaya devam etmektedir. Onun gerek teorik gerekse pratik alanda gösterdiği çabalar İslam ve demokrasinin birlikte var olabileceğini, (...) dahası İslamî bir demokrasinin mümkün olduğunu kanıtlamaya dönük olarak karşımıza çıkmaktadır. Gannuşi İslamî demokrasi kavramına olan bağlılığıyla tanınmaktadır. Bu çalışma, Gannuşi’nin konuyla ilgili yaklaşımını anlamaya çalışmak ve onun İslam ve demokrasinin birbiriyle uyumlu olduğuna ilişkin argümanlarını analiz etmek amacındadır. Çalışma aynı zamanda, İslam ve demokrasinin çatışmadığı yönündeki tezi hangi gerekçeler ve nasıl bir motivasyonla desteklediğini anlama teşebbüsü içindedir. Konu farklı yönlerden ele alındıktan sonra yazar sonuç bölümünde kendi değerlendirmesini sunmaktadır. (shrink)

Hüseyin Atay’ın akademik çabasının merkezinde, insanı, içine doğduğu geleneğin tahakkümüne karşı akıl ve Kur’an’a dayanarak özgürleştirme ve özgünleştirme amacı bulunmaktadır. Onun temel motivasyonunu, Müslümanların içinde bulunduğu mevcut durumdan rahatsız olması ve bu duruma bir çözüm üretme amacı oluşturmaktadır. O, bu çabasıyla mevcut Müslüman düşünce geleneğinin hak ve hakikat zeminine dayanıp dayanmadığını tahkik ve tespit etmeyi hedeflemektedir. Söz konusu tahkik sürecinin metodolojisini din ile kültür ayrımı oluşturmaktadır. Bu bağlamda Atay’ın halkın, ulemanın ve Kur’an’ın dini şeklinde yaptığı tasnif, geleneksel din anlayışları içerisinde (...) meşrulaşan yanlışların tespiti ve ayıklanmasına imkân sağlayacak niteliktedir. Ona göre Kur’an, akla, ilme, fıtrata, yaşamın farklı boyutlarında insanın karşılaşabileceği problemlere çözüm sunan bir din getirmektedir. Bu yapısıyla Kur’an, insanlara akıl ve fıtrat temelinde iradi davranışlarını şekillendirmesi için doğru-yanlış, maruf-münker, sevap-günah kavramları ile belirlenmiş bir ahlak önerisinde bulunmaktadır. Akıl ile din arasında tam bir mutabakat olduğunu kabul eden Atay’ın din anlayışının sacayağını bilgi, iman ve ahlak oluşturmaktadır. Ona göre İslam’ın getirdiği tüm iyilikler ve güzellikler din, dil, renk, etnik köken, coğrafya farkı gözetmeksizin herkesi kuşatacak şekilde adalet ve hakkaniyete, hukuk ve ilkeye göre davranmayı gerektirmektedir. Kur’an’ın amacının, insan ve onun mutluluğu olduğunu belirten Atay, insanın kendini gerçekleştirmesi ve mutluluğu elde etmesinin iki boyutu olduğunu belirtmektedir. Bu boyutlardan ilki, birey olarak insanın yetkinleşmesi; ikincisi ise toplum içinde hem cinsleri ile olan ilişkisinde adalet temelinde kendi varlığını gerçekleştirebilmesidir. Atay, birey olarak insanın yetkinleşmesini, kendi varlığını borçlu olduğu yaratıcıyı bilmesi, tanıması, O’nun dışında hiçbir varlık önünde eğilmemesi ve kendisini özgür kılan Allah’ın verdiği onuru korumasına bağlamaktadır. Toplumsal boyutta insanın yetkinleşmesinin ise yaşamsal fonksiyonlarını gerçekleştirmek ve ihtiyaçlarını gidermek amacıyla insanın hem cinsleriyle ve doğayla kurduğu ilişkide adalet ilkesine uygun davranmasıyla mümkün olacağını belirtmektedir. Bu çalışma Hüseyin Atay’ın, Kur’anî ilkelerden hareketle “İslam” kelimesi üzerine bina ettiği ahlak anlayışını irdelemeyi amaçlamaktadır. Bu çerçevede, Atay’ın bireysel ve toplumsal boyutuyla ahlaki özne olan insanın yapıp etmelerine yön veren, ahlakın kesişim noktasını oluşturan bilgi ve iman arasındaki ilişkiye dair görüşleri, Kur’an’da insan doğasına uygun bir formda sunulan ahlakî kök değerler çerçevesinde ele alınmıştır. (shrink)

是東漢哲學家、思想家桓譚的主要論着，但早己亡佚。今存之輯本有《指海》內佚名氏輯本、清孫馮翼輯本、清嚴可均輯本、黃以周輯本，及近人朱謙之輯本，但均有不足。有鑒於此，吳則虞先生於1962年着有新輯本，收錄 二百餘條，以類相從，分為八卷，並添加附編，匯涵桓譚佚文、存疑、訂訛之文；記載桓譚事跡、著述、評論之文。 桓譚，后漢時人，官至給事中。博學多識，破讖緯迷妄，去虛妄偽飾，先於王充、張衡，具有唯物啟蒙學者之學識，是漢時哲學思想家。《新諭》是桓譚主要論着，但早已亡佚。據歷史記載，明有二卷本，清有孫之騌輯本，皆不 傳。另有《指海》內佚名氏輯本、清孫馮翼輯本、清嚴可均輯本、黃以周輯本及近人朱謙之輯本。從今日的學術、校勘、編排諸方面來看，諸本均有不足：或短椾零篇，漫無倫紀；或望文歸屬，強系篇名；或條目重復，內容雜陳 迭見；或引用刻本，多有遺漏；或雖沿用十七卷篇目之名稱，但其條目已不能再顯現原書各篇的思想內容。有鑒於此，吳則虞先生於一九六二年着有新輯本，收錄二百余條，以類相從，分為八卷，並添加附編，匯涵桓譚佚文、存 疑、訂訛之文；記載桓譚事跡、著述、評論之文；最后殿以輯校引用書目及版本之詳目，以便於讀者查閱與研究。此書成為目前桓譚《新論》集大成之著作。.

Bruineberg et al. provide compelling clarity on the roles Markov blankets could (and perhaps should) play in the study of life and mind. However, here we draw attention to a further role blankets might play: as a hypothesis about cognition itself. People and other animals may use blanket-like representations to model the boundary between themselves and their worlds.

In this paper, we present a (propositionaI) modal-Iogic approximation to Quantum Mechanics from a reduced and characteristic number of “crucial experiments” and so independently of the lattice of subspaces of Hilbert space. Kripke’s semantics, which determinates this system, allows to define, from a new point of view, the notions of “measurement process” and “virtual world” and admits a natural interpretation which in turn can help us to understand the measurement problem. In this way, we can attempt a “many-worlds” interpretation of (...) Quantum Mechanics, in the way of Everett. (shrink)

Filant la métaphore du « bestiaire », cet article retrace les différents gestes du processus créateur de l’historien. Bien sûr, il ne s’agit pas ici d’emprunter des concepts aux travaux sur le symbolisme animal dont j’avoue très volontiers que je ne les ai pas consultés . Les figures animales convoquées dans ce court article correspondent à l’image que j’en ai, de façon spontanée et non savante. Quatre animaux peuvent être cités : le lion, la fourmi, le renard et le castor. (...) À eux quatre, ils symbolisent les diverses attitudes que j’ai pu prendre au cours de la préparation et de la rédaction de ma biographie d’Offenbach. (shrink)

What is social entrepreneurship? In, particular, what’s so social about it? Understanding what social entrepreneurship is enables researchers to study the phenomenon and policy-makers to design measures to encourage it. However, such an understanding is lacking partly because there is no universally accepted definition of entrepreneurship as yet. In this paper, we suggest a definition of social entrepreneurship that intuitively accords with what is generally accepted as entrepreneurship and that captures the way in which entrepreneurship may be altruistic. Based on (...) this we provide a taxonomy of social entrepreneurship and identify a number of real cases from Asia illustrating the different forms it could take. (shrink)

After more than a century in which social learning was blackboxed by evolutionary biologists, psychologists and economists, there is now a thriving industry in cognitive neuroscience producing computational models of learning from and about other agents. This is a hugely positive development. The tools of computational cognitive neuroscience are rigorous and precise. They have the potential to prise open the black box. However, we argue that, from the perspective of a scientific realist, these tools are not yet being applied in (...) an optimal way. To fulfil their potential, the shiny new methods of cognitive neuroscience need to be better coordinated with old-fashioned, contrastive experimental designs. Inferences from model complexity to cognitive complexity, of the kind made by those who favour lean interpretations of behaviour (‘associationists’), require social learning to be tested in challenging task environments. Inferences from cognitive complexity to social specificity, made by those who favour rich interpretations (‘mentalists’), call for non-social control experiments. A parsimonious model that fits current data is a good start, but carefully designed experiments are needed to distinguish models that tell us how social learning _could_ be done from those that tell us how it is _really_ done. (shrink)

This paper explores the ethical and conceptual implications of the findings from an empirical study (reported elsewhere) of decision-making capacity in anorexia nervosa. In the study, ten female patients aged thirteen to twenty-one years with a diagnosis of anorexia nervosa, and eight sets of parents, took part in semistructured interviews. The purpose of the interviews was to identify aspects of thinking that might be relevant to the issue of competence to refuse treatment. All the patient-participants were also tested using the (...) MacArthur Competence Assessment Tool—Treatment test of competence. This is a formalized, structured, interviewer-administered test of competence, which is a widely accepted clinical tool for determining capacity. The young women also completed five brief, self-administered questionnaires to assess their levels of psychopathology. The issues identified from the interviews are described under two headings: difficulties with thought processing and changes in values. The results suggest that competence to refuse treatment may be compromised in people with anorexia nervosa in ways that are not captured by traditional legal approaches. (shrink)

It is often remarked that East Asian polities have been hierarchical and the “elite” category continues to figure prominently in works on Chinese society and politics. Many scholars believe that hierarchy and elitism are deeply rooted in Confucianism, which served as the state orthodoxy in imperial China and provided the “psycho-cultural construct” of the way of life in other East Asian cultural communities as well. It is therefore not surprising that some should believe that if modern Confucian societies are to (...) be democratic at all, elitism must be reconciled with democracy. In contrast, elitism is commonly a pejorative term in liberal democracies today, especially the United States, notwithstanding the portrayal of these polities by political scientists as cases of “democratic elitism.”. (shrink)

Critical study predominantly on Budhist philosophy; includes some artciles on Tibetan literary criticism.