The aim of the article is to verify the importance of gesticulation on one’s image in the popular science discourse based on YouTube videos by Wojciech Drewniak, a historian. The study employed the formula of an experiment in which subjects watched a video and defined the image-related characteristics of the YouTuber, and then were asked to write on what bases they assigned individual characteristics. Gesticulation became key for the construction of such image-related characteristics as: “energiczny”, “pasjonat”, “charyzmatyczny”, “o wyrazistej mowie (...) ciała”, “ciekawie opowiada”, “chaotyczny”, “szalony”, “irytujący”, “pewny siebie”, and “wyluzowany”. Apart from gesticulation also tone and the pace of talking as well as expressive facial expressions had a major significance. It is necessary to conduct other studies to check to what extent the achieved results are typical for this type of YouTube communication and to what extent they are specific for Wojciech Drewniak only. (shrink)

This is the translation and interpretation of the Gorgias' speech from Plato's dialogue Gorgias (456A1-457C3). In the commentary it is argued that the Gorgias' speech in the dialogue is based on the philosophical and rhetorical motives which can be found both in Gorgias' epideictic speeches ("Helen" and "Palamedes") and doxographical accounts.

Giacomo Leopardi is one of those authors whose texts oscillate on the border between literature and philosophy. It is true that Leopardi does not use traditional forms of philosophical expression, but the fact is that most of the considerations of the Italian thinker are expressed by the simultaneous conduct of two discourses: literary and philosophical. Leopardi experimented almost every form of literary expression, but he went down in history mainly as a poet, who contained a significant part of his highest (...) beliefs in poetry. The practice of philosophizing through poetry is nothing new in literature, and the various connections between literature and philosophy are almost ancient, but the ongoing discussions in the world of Italian critics about the relationship between Leopardi and philosophy suggest that the reflective lyrics of the famous poet from Recanati are an noteworthy case. This article is a reflection on the use of figures of speech in the process of explaining the worldview by Leopardi, with particular emphasis on metaphor, and on the overall impact of the poetic medium on the presentation and shaping of adopted ideology. (shrink)

Artykuł dotyczy ontologicznego ujęcia sfery publicznej. Ma ona dwa wymiary: jest jednocześnie sferą pojawiania się i wspólnym światem. Autor przedstawia je w kontekście działania i mowy. Dowodzi, że w pierwszym wymiarze jest ona tym wszystkim, co ukazuje się ogółowi i jest dla każdego słyszalne i widzialne. Wspólny świat tworzą natomiast relacje międzyludzkie. Autor wyróżnia za Arendt dwa sposoby bycia we wspólnym świecie, jakimi są bycie razem z innymi i bycie oddzielonym od innych. Ich powiązanie z działaniem oraz mową poprzedza analizą (...) postaci relacji mowy i działania. Wyróżnia relację, w której działający jest jednocześnie mówcą oraz relację, w której mówca jest działającym narracyjnie. Działanie to stanowi manifestację bycia razem z innymi. W przypadku zaś, gdy działanie i powiązana z nim mowa odsłonią będącego mówcą działającego w czynie, powstanie relacja bycia oddzielonym od innych. Autor przyjmuje, że obie relacje kształtuje działanie. Zwraca jednak uwagę na zapośredniczającą działanie i mowę rolę przebaczania oraz składania obietnic, które są aktami mowy. (shrink)

Perhaps the burning issue facing us today is how people from different cultural backgrounds can live together or in close proximity with one another and preserve their identities without destroying one another. This topic is important to me because I believe that new understandings about what we mean by the terms “speech” and “reality”' may contribute towards an improvement in our ability to work together with peoples of diverse backgrounds in order to create a more caring an humane planet. As (...) I approach my three score and ten years of life and think about the importance for future generations of the legacies of my teacher Eugen Rosenstock-Huessy, of Mikhail Bakhtin, Martin Buber and Franz Rosenzweig, two Christians and two Jews, whose lives and writings have also influenced my own life and thinking. I would single out their insights into speech and language as worthy of serious attention by future generations. When asked by students and colleagues if there is a single unifying theme that we should focus our energies on, without hesitation, I say: speech and reality. (shrink)

Artykuł analizuje kategorię cielesnej podatności i kruchości życia w ujęciu Judith Butler. Autorka stawia pytania o projektowany przez Butler nieopozycyjny związek między podatnością podmiotu a oporem. Refleksji poddany zostaje również Butlerowski postulat niestosowania przemocy, dla którego wyzwaniem są analizowane w tekście przykłady działań, wykorzystujących co prawda podatność, ale przybierających postać destrukcji lub autodestrukcji. Zestawiając dwa przypadki samospalenia oraz dwie figury terrorystek, autorka zwraca uwagę na trudną czasem do wytyczenia granicę między „siłą bezsilnych” a „przemocą zranionych”.

According to Peter Halligan, […] it is important to consider that the experience of our body is largely the product of a continuously updated „phantom” generated by the brain. (Halligan 2002, 266). Next, he adds: I will argue (not withstanding pathology to the physical body) that the prevalent common sense assumption of phantom experience as pathological is wrongheaded and largely based on a long-standing and pernicious folk assumption that the physical body is necessary for experience of a body. (Halligan 2002, (...) 252). These two remarks can serve as a backdrop for a discussion of the problem of bodily self-consciousness presented in the article. If experiencing a phantom of an amputated limb is indeed not pathological, and if normal bodily experience is de facto based on the body phantom constructed by the brain, then our conception of this very phantom should prove relevant when trying to explain bodily self-consciousness. (shrink)

W pracy przeanalizowano motyw melancholii jako elementu wpisanego w życie młodopolskich bohaterów literackich zmagających się z gruźlicą. Tematem dociekań jest zależność między chorobą i ograniczonością ciała a nadnaturalnie szybkim rozwojem duchowym. Niezmienność otoczenia, izolację oraz obserwację kondycji fizycznej człowieka, postrzegane przez pryzmat dyskursu maladycznego, uznano w pracy za źródło głębokiej melancholicznej autorefleksji oraz przemyśleń o zmieniającym się świecie, z którego chory jest wykluczony.

The analysis of sexual differences in the representations of illnesses and patients in Polish medical literature in the 1840s shows that female and male patients were depicted in different ways. While female bodies were shown as open, vulnerable and malleable, male bodies were fortified, closed, and resistant. These two modes of representation entail two different concepts of illness: while women’s illnesses were caused by external factors, men’s maladies were believed to be the result of a distortion of inner balance. Interestingly, (...) in the period discussed, there was more and more scientific evidence to support the ‘feminine’ concept of illness. Doctors projected the new vision of malady only on women, equating femininity and modernity and depicting them as dangerous forces disturbing the previous autarky of the men’s world. (shrink)

Author: Jakubowski Jarosław Title: EN QUOI CONSISTE LA FINITUDE DU CORPS PROPRE? À LA RECHERCHE DE LA RÉPONSE DE PAUL RICOEUR (Na czym polega skończoność ciała własnego? W poszukiwaniu odpowiedzi Paula Ricoeura) Source: Filo-Sofija year: 2010, vol:.11, number: 2010/2, pages: 107-124 Keywords: FINITUDE DU CORPS, RICOEUR, „OUVERTURE”, „FERMETURE DANS L’OUVERTURE”, L’ALTERITE DU CORPS PROPRE Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:L’analyse du problème formulé dans le titre se compose de deux (...) parties thématiques. La première présente la conception du corps propre élaborée par Ricoeur et ses sources philosophiques (Maine de Biran, Husserl, Marcel, Heidegger) les plus importantes. La deuxième partie presénte deux significations fondamentales de la notion de la finitude du corps propre chez Ricoeur. Celui-ci distingue la finitude du corps propre considerée comme une „ouverture” (1) et comme une „fermeture dans l’ouverture” (2). La troisième signification de la notion ci-dessus, mentionnée dans la conclusion de l’article, est liée à une catégorie de l’altérité du corps propre. (shrink)

Artykuł służy bliższej eksplikacji problemu wzmocnień przeprowadzanych na ludzkim ciele z użyciem operacji plastycznych, z uwzględnieniem kontekstu społecznego, kulturowego i etycznego. Oprócz racji przemawiających za wdrażaniem wspomnianych wzmocnień, w tekście omówione zostały kluczowe argumenty przywoływane przeciwko stosowaniu wzmocnień ludzkiego ciała, jak również badania mające na celu ukazanie jakiego typu zabiegi z zakresu body enhancement są aktualnie wdrażane, w jakim zakresie się je przeprowadza, czy wreszcie kto jest ich docelowym adresatem.

To początkowy fragment mowy O godności człowieka Pico della Mirandoli." Wstępem poprzedział Danilo Facca, przełożyli Zbigniew Nerczuk i Mikołaj Olszewski. -/- This is an excerpt from the Polish translation of Pico della Mirandola's De dignitate hominis. The preface to the translation by Danilo Facca. Translation by Zbigniew Nerczuk and Mikołaj Olszewski.

The author analyses “The Merchant of Venice” by William Shakespeare, to highlight the transformation of the Christian body and the Jewish soul during the early stages of capitalism. He reveals that the Venice described by Shakespeare is a world without measure, in which money is the only value. People are objects of financial speculation and all of humanity is treated as a commodity, an exchange value. When Bassanio praises the advantages of Portia, he first mentions her ducats, and only after (...) that does he allude to her beauty and virtues of mind. The capitalism that is being formed in the eyes of the viewers mocks significant cultural, ethnic and religious differences. It buries them in heaps of money and then blurs them, forcing a new concept of man, whose existence differs little from plants and animals growing freely. In such a world, a game is the only strategy that allows for survival. In Venice, everyone pretends, wears a mask and lives in hypocrisy. This behaviour is typical of the “carnival” atmosphere. Masks separate people from themselves, covering up their tracks and blurring identities. By wearing them, they can hide behind “someone else”. (shrink)

The topic of the article is the way in which a human being can grasp its own body. The confrontation between Husserl's and Sartre's philosophy about meeting Another is my way of showing the radical change in our understanding of the problem of how we know our own body. According to Husserl both our psyche and body are given to us immediately. The body of Another is given to us by means of our own body. The psyche of Another is (...) made present through his body. This conception is inverted by Sartre. Both the psyche and the body are no longer able to grasp themselves. Yet this does not mean that Another is ungraspable. Knowledge of him does not require self-knowledge. The psyche of Another is given through his body, which is given immediately. Our own body needs the body of Another - it is contained in everything that is not itself. (shrink)