[1]. Pyŏngwa Yi Hyŏng-sang, Hosan Pak Mun-ho yŏnʼgu -- 2. Cho Ik yŏnʼgu -- 3. Kwak Chong-sŏk yŏnʼgu.

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Buddhist-Christian Studies 22 (2002) 244-248 [Access article in PDF] Book Review The Social Self in Zen and American Pragmatism The Social Self in Zen and American Pragmatism. By Steve Odin. SUNY Series in Constructive Postmodern Thought. Albany: SUNY, 1996. xvi + 482 pp. Better late than never! As one of the few volumes—only two to date, actually—in the SUNY Series in Constructive Postmodern Thought to address a perennial philosophical (...) problem by drawing seriously upon both the Eastern (Zen Buddhism) and Western (American pragmatism) philosophical traditions, this book should have been reviewed in the pages of this journal a long time ago. Odin's thesis is that both traditions evidence a paradigm shift during the twentieth century from a monological and subjectivistic concept of an individualized self toward a dialogical and intersubjective concept of social self. He explores this hypothesis in the three parts of the book devoted to the social self in modern Japanese philosophy, the social self in Mead and American pragmatism, and a comparative analysis.Part 1 consists of three chapters focused on the philosophical thought of Watsuji Tetsuro (1885-1962) and Nishida Kitaro (1870-1945), and on the psychological investigations of Doi Takeo (dates not given, but whose primary works were published in the 1970s and 1980s). Watsuji's central idea is a Zen and Confucian ningenmodel of personhood whereby the self emerges in "the betweenness of person and person" as the individual (nin), understood primarily in temporal categories, and society (gen), understood primarily in the spatial categories of nature, community and family, mutually empty themselves into the other. (In a later chapter, Odin draws parallels between the yi-li—spontaneous, novel reaction-ritual action—dialectic of Confucianism and the I-me dialectic of George Herbert Mead.) This notion of self as ningen subsequently served, at least in part, the development of nihonjinron scholarship—"studies of Japanese identity"—as advanced by thinkers like Kimura Bin, Hamaguchi Eshun, and Kumon Shumpei. The goal has been to steer the middle way between individualistic (Western) and collectivistic (Confucian) conceptions of the self toward what Hamaguchi and Kumon call a contextualist (kanjin), and thereby truly Japanese, understanding.Odin's exposition of Nishida focuses on his idea of the true self—the perennial quest of the Zen tradition—as a "social self" (shakaiteki jiko) that emerges from the I-thou, self-other, and individual-environment dialectics that take "place" in the absolutely empty spatial "field" of basho.(Here, Odin suggests that rather than drawing from Martin Buber's philosophy, both Nishida and Buber drew common inspiration from Ludwig Feuerbach's Principles of the Philosophy of the Future [Grundsatze der Philosophie der Zukunft, 1843]). The true self is therefore the no-self in the locus of absolute Nothingness. As such, the true self is also the empty self. This leads Nishida to draw analogies in his last few essays between the Buddhist idea of sunyata, or "emptiness," with the Christian notion of kenosis, or "self-emptiness." In [End Page 244] keeping with the Zen insistence against reifying emptiness, however, the true self is that which overcomes nihilism but yet resists eternalism. Buddhist sunyatais now symbolized by the bodhisattva's self-negating vow of compassion for all sentient beings, even as Christian kenosis is symbolized by Christ's self-emptying love for the world. This leads to the true self conceptualized as the intersubjective self. Odin suggests that this insight of Nishida is latent in the Chan/Zen tradition as captured in the famous Ten Oxherding Pictures. He also briefly portrays how later Kyoto school thinkers like Ueda Shizuteru, Nishitani Keiji, Abe Masao, Tanabe Hajime, and MutoKazuo have extended Nishida's insights and contributed to the Buddhist-Christian dialogue.Meanwhile, Doi Takeo, a distinguished Japanese psychiatrist, has suggested that human intrapsychic drives are not limited to sexual and aggressive instincts as hypothesized by Freud. Rather, there is an amae or dependency drive that explains the human need for love, intimacy, warmth, protection, nurturing, and so forth. This other-reliance and relational aspect of the human being explains, at least from a psychoanalytical perspective, the... (shrink)

1. Sŏron -- 2. Ŭisik ŭi chonggyojŏk ch'ŭngmyŏn -- 3. Yŏng : Chŏng Yag-yong ŭi simnon -- 4. Yŏngch'e : Chŏng Yag-yong ŭi insŏngnon -- 5. 'Yŏngch'e' insŏngnon esŏ pon ch'ŏnin kwan'gye -- 6. Kyŏllon.

Erken dönemlerden itibaren fıkhî meseleler üzerindeki tartışmalar, bir yönteme bağlı kalınarak icra edilmiştir. Tartışmalarda belirli soru ve cevap türlerine başvurulmuş, soruların tertibine özen gösterilmiştir. Bu sayede taraflar kendi görüşlerinin doğruluğunu, karşıt görüşün yanlışlığını çelişkiye düşmeden ortaya koymaya çalışmıştır. Bu çalışmada ilk olarak cedelden ve cedelin fıkha tatbikinden bahsedilmiş, sonrasında münâzaracı kimlikleriyle meşhur olan Hanefî fakihi Kudûrî ile Şâfiî fakihi Ebu’t-Tayyib et-Taberî arasında geçtiği rivayet edilen talâka dair bir münâzara inceleme konusu edilmiştir. Bu münâzarada, muhâlea ile boşanılan kadına, kadının iddeti esnasında (...) tekrardan ricî talâk yapılabileceğini savunan Kudûrî ile bu durumda talâkın geçersiz olacağını söyleyen Taberî’nin karşılıklı istidlal ve itirazları yer almaktadır. Bu tartışmanın temelini Kudûrî’nin muhâlea yapılan kadını ricî talâkla boşanan kadına kıyas etmesi oluşturmaktadır. Taberî bu kıyasın illetine yönelik mutâlebe, itirâz ve muâraza türü sorulara başvurmuş, Kudûrî ise kendi illetinin sıhhatini savunmaya çalışmıştır. Yer yer tartışma kurallarına atıfların yapılması yönüyle de önemli olan bu münâzara incelenirken, cedelin fıkha tatbikine dair kısımda zikredilen bilgilerin pratikte nasıl uygulandığına işaret edilmiştir. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert bir (...) ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

_A wide ranging consideration of the work of contemporary ethicist David Wong._.

We construct a causal-modeling semantics for both indicative and counterfactual conditionals. As regards counterfactuals, we adopt the orthodox view that a counterfactual conditional is true in a causal model M just in case its consequent is true in the submodel M∗, generated by intervening in M, in which its antecedent is true. We supplement the orthodox semantics by introducing a new manipulation called extrapolation. We argue that an indicative conditional is true in a causal model M just in case its (...) con- sequent is true in certain submodels M∗, generated by extrapolating M, in which its antecedent is true. We show that the proposed semantics can account for some important minimal pairs nicely and naturally. We also prove a theorem showing under what conditions intervention and extrapolation will yield the same result, and thus explain how counterfactual and indicative conditionals would behave in a causal-modeling semantics. (shrink)

In the context of the slowing growth of the real economy and the rapid development of the financial industry, more and more non-financial companies are participating in the financial industry for the purpose of development and profit expansion. China has gradually appeared the phenomenon of corporate financialization. This paper uses the panel fixed effect model empirically examines the effect of political turnover on corporate financialization by using data of listed companies and top prefecture level officials in China between 2007 and (...) 2020. We find that the turnover of mayors significantly decreases corporate financialization, while the turnover of party secretaries has no impact on corporate financialization. Moreover, these results are moderated by the characteristics of government officials and firm’s characteristics. Our results further show that changes by mayors increase fixed asset investment and decrease cash holdings, and, thus, reduce corporate financialization. These findings could assist in solving the “from real to virtual” problems, strengthening financial services, and realizing high-quality economic development. (shrink)

This study aims to explore new educational strategies suitable for the mental health education of college students. Big data and artificial intelligence are combined to evaluate the mental health education of college students in sports majors. First, the research status on the mental health education of college students is introduced. The internet of things on mental health education, a structure based on big data and convolutional neural network, is constructed. Next, the survey design and questionnaire survey are carried out. Finally, (...) the questionnaire data are analyzed and compared with the mental health status under traditional education. The results show that the CNN model has good accuracy and ability to distinguish symptoms, so it can be applied to the existing psychological work in colleges. In the symptom comparison survey, under the traditional education and big data network, the number of college students with mild mental health problems is found to be 158 and 170, respectively. It indicates that the number of college students with moderate mental health problems decreases significantly. In the comparative investigation of the severity of mental problems, the number of students with normal mental health, subhealth, and serious mental health problems under the background of traditional mental health education is 125, 56, and 5, respectively. The mental health status of college students under the influence of big data networks on mental health education is better than that of traditional mental health education. There are 140 students with normal mental health, a year-on-year increase of 16.7%. In the comparative survey of specific mental disorders, students with obsessive-compulsive symptoms under traditional mental health education account for 22.0% of the total sample, having the largest proportion. In the subhealth psychological group under the big data network on mental health education, the number of hostile students decreases by 7, which is the psychological factor with the most obvious improvement. Hence, the proposed path of mental health education is feasible. (shrink)

Contributed articles on the life and works of K. Satchidananda Murty,, Indic philosopher and teacher.

1. Sŏron -- 2. Kŭndae wa chonggyo, kŭrigo sinjonggyo -- 3. Han'guk kŭndae sinjonggyo ŭi t'ansaeng -- 4. Han'guk kŭndae sinjonggyo ŭi kyŏngjŏn kwa ŭirye -- 5. Kaebyŏk sasang kwa chisang ch'ŏn'guk -- 6. Kaebyŏk sasang ŭi chonggyobyŏl chŏn'gae -- 7. Kaebyŏk chonggyodŭl ŭi sahoesachŏk chŏn'gae -- 8. Kyŏllon kwa kŭndae ihu.

This article first analyzes the research background of the design elements of cognitive psychology and neural networks at home and abroad, roughly understands the research status and research background of these two courses at home and abroad, and discusses the application of cognitive psychology to neural networks. The design method has not yet formed a systematic theoretical system. Then, a systematic theoretical analysis of the research in this article is carried out to analyze the relationship between the various characteristics of (...) cognitive psychology and the design elements of the neural network, and it uses these relationships to guide the design practice. Second, it analyzes the relationship between the influence and interaction of cognitive psychology on neural network design and connects cognitive psychology with neural network design. Finally, according to the theoretical analysis and research of the system, the application of cognitive psychology in neural network design, design practice, and the relationship between the two are systematically reviewed. Through the exploratory research on cognitive psychology in neural network design, we can see that the combination of neural network design and psychology, art aesthetics, and other cross-disciplinary and multidisciplinary research is necessary, which can promote the scientific and technological progress of neural network design in the context of the information age and the improvement of public mental health. Under the background of the era in which the neural network design becomes the link between people's emotions and culture, we must fully understand the essential role of each element in neural network design and build a design concept based on cognitive psychology and emotional experience. It is hoped that the content of this topic can provide a certain reference value for the future development of neural network design and cognitive psychology and clarify the new development direction. (shrink)

Andreu Nin defines fascism and analyses its class nature, challenging the notion that fascism’s aims match its rhetoric. While recruiting from among Italy’s middle classes, the petite bourgeoisie, it ultimately serves the big bourgeoisie objectively.

Second, follow-up interview of Cecilea Mun by Shelley Tremain.