One way to increase the effectiveness of a mobile-oriented learning environment is to use augmented reality technology, which enables the integration of real and virtual learning tools using mobile Internet devices. The purpose of the article is to theoretically substantiate the use of augmented reality technology in physics classes. The article describes and substantiates the relevance of the application of augmented reality technology, considers possible uses of this technology in the educational process, in particular in terms of mobile distance learning. (...) Examples of mobile applications aimed at practice-oriented learning using augmented reality technology are described. Examples of real educational systems that allow to study the disciplines of physical orientation on the basis of this technology are considered. It was found that augmented reality technologies stimulate the educational process and provide the opportunity to implement knowledge in both humanities and natural sciences. This technology expands the educational process towards clarity and motivates the student to further study the material. Visual education is the best thing that can be offered to modern students, which will contribute to the development of scientific and technological progress. The introduction of augmented reality technology makes it possible to improve the quality of education by motivating students to self-study, increasing audience interest in educational material, developing a desire to use modern interactive technical capabilities and technologies, replacing textbooks and laboratory equipment with multimedia computer models. distance learning. (shrink)

Aimed at graduate students, research logicians and mathematicians, this much-awaited text covers over 40 years of work on relative classification theory for nonstandard models of arithmetic. The book covers basic isomorphism invariants: families of type realized in a model, lattices of elementary substructures and automorphism groups.

Various authors have argued that in the future not only will it be technically feasible for human minds to be transferred to other substrates, but this will become, for most humans, the preferred option over the current biological limitations. It has even been claimed that such a scenario is inevitable in order to solve the challenging, but imperative, multi-agent value alignment problem. In all these considerations, it has been overlooked that, in order to create a suitable environment for a particular (...) mind – for example, a personal universe in a computational substrate – numerous other potentially sentient beings will have to be created. These range from non-player characters to subroutines. This article analyzes the additional suffering and mind crimes that these scenarios might entail. We offer a partial solution to reduce the suffering by imposing on the transferred mind the perception of indicators to measure potential suffering in non-player characters. This approach can be seen as implementing literal empathy through enhanced cognition. (shrink)

We define certain properties of subsets of models of arithmetic related to their codability in end extensions and elementary end extensions. We characterize these properties using some more familiar notions concerning cuts in models of arithmetic.

Стаття присвячена тематизації механізмів інституційного запозичення. Розбудова системи державних інститутів України супроводжується значними запозиченнями з досвіду умпішних демократичних держав та міжнародних організацій. Цей процес характеризується перенесенням інституцій, що сформовані в межах однієї системи на «грунт» іншої. При цьому відбувається суттєва трансформація як самих інститутів (їх цілей та структур) так й характеру їх взаємодій з іншими інститутами. Фактично відбувається адаптація інституту до усталених комплексних зав’язків взаємоузгодженої системи.

Współcześnie próby systematyzowania sztuki na podstawie jej wartości zastępują raczej teorie opisowe, które stronią od jej ocen. Co więcej, refleksja postmodernistyczna, zmieniając swój stosunek do sztuki niskiej, skutecznie zatarła różnice w hierarchizacji walentnych treści sztuki. Wzmocnienie głoszonych w awangardzie programowych tez zmierzających do unieważnienia dotychczasowych kryteriów postaw oceniających wartość sztuki przyszło wraz z tzw. filozofią postmodernizmu. Założenia postmodernizmu ukazują wizję sztuki współczesnej, która osiągnęła kres swoich możliwości twórczych, innymi słowy nie ma współczesnej możliwości powiedzenia w sztuce czegoś nowego, co nie (...) będzie tylko cytatem, powtórzeniem, rekapitulacją tego, co już w sztuce było. Tego rodzaju hipoteza zakłada, że wyobraźnia ludzka jest zbiorem skończonych możliwości, a w procesie rozwoju kultury doszliśmy w czasach współczesnych do punktu, w którym wszystkie możliwe kombinacje zostały już wykorzystane. W tej sytuacji możemy albo przyjąć postawę zniechęcenia, albo sięgnąć do czasów minionych i wyselekcjonować poszczególne elementy, zestawiając je w eklektycznej kombinacji tak, aby nosiły znamiona nowości. Ale, aby przeprowadzić ten eklektyzm, który ma spełniać pozory nowości, trzeba wyjść od zwątpienia w kategorię racjonalnego rozumu, czyli braku wiary w naturalny porządek świata. Tylko wtedy głównym operatywem na gruncie kultury pozostanie wszechobecna ironia. I w tym duchu, zgodnie z założeniami postmodernizmu, należy czytać tzw. wielkie narracje historyczne, czyli systemy filozoficzne, religie, projekty społeczne czy też teorię sztuki. Obecne w historii narracje należy traktować jak wielkie literackie opowieści, które, być może, mają ciekawą fabułę, ale nie są prawdziwe i nie wychodzą poza zdawkowy komentarz. Katalog często stawianych hipotez wybranych i omówionych w artykule wskazuje na ich niejasną i często wadliwą konstrukcję. Nie oznacza to jednak niemożności stawiania pytań o wartościowanie na gruncie estetyki. Należy pamiętać, że pewne kwestie pozostają niezmienne w ocenie sztuki. Kryterium oceny dzieła sztuki uzyskane na podstawie cech empirycznych pozostaje niezmienne, a zatem to, co nazywamy kwestiami warsztatowymi, może przejść jako pierwsza przesłanka uznania, bądź nie, dzieła sztuki za wartościowe. Podobnie na bazie pewnej fikcji wizualnej urzeczywistniane są wartości, które nie są dostępne w świecie realnym, tym samym nie pełnią funkcji czystej repetycji doświadczenia ze świata realnego, więc mogą zaistnieć w świecie sztuki. Tym samym wartość sztuki może być mierzona skalą wprowadzenia do doświadczenia podmiotu poznającego czegoś, czego dotąd podmiot nie doświadczył. (shrink)

Russian translation of the XVIII and XIX sections of the third volume of Ingarden R. Spór o istnienie Świata . Translated by Maxim Lebedev and Yanina Kubka from Polish, the translation is compared with German translation by Alexander Nesterow.

Im zweiten Halbband der Formalontologie wird zunächst das Problem der Identität eines individuellen zeitlich bedingten Gegenstandes erörtert, sodann die Form eines Seinsgebiets und die Form der Welt betrachtet und schließlich, nach der vorbereitenden Analyse seines materialen Wesens, die Form des reinen Bewußtseins untersucht, das als Strom eines reinen Ichs kein Seinsgebiet, sondern ein individueller Gegenstand ist. Erst auf dieser Grundlage werden die möglichen existentialen Beziehungen zwischen dem reinen Bewußtsein und der realen Welt diskutiert. Dabei fällt neues Licht auf die eigentümliche (...) Verkoppelung der Frage nach der Existenz der Welt mit dem Problem des Verhältnisses von Leib, Seele und Bewußtsein. (shrink)