Bu eser onlarca ulkede, seckin magazalarda satisa sunulmustur. Satin alabileceginiz ulke ve networkleri http: //cagaloglu.com/tr/dergah-yayinlari adresinden gorebilirsiniz.

Nurettin Topçu (1909-1975) built religious philosophy on the philosophy of willpower and motion. For him, willpower is the existence of a conscious balance between driving and braking forces that are innate and flowing from the inside out of us. Willpower is constantly rising towards God and infinity with a historical motion. The aim of willpower is to help human reach eternity. This historical motion occurs in accordance with certain steps. Willpower is affected not only by individual habits and passions (...) but also by the social structure. The function of willpower for humans, who are longing for eternity, is to make them recognize the consciousness and anguish of God. With this awareness, the human moves on to the motion. The willpower, which realizes the direction and aim of the motion, emerges in social structures such as State and nation, and takes up the role of establishing and sustaining these structures. Willpower lastly shows itself in art. The artist, who longs for eternity and can’t find a way to reach it, feels the lack in his willpower, acts to complete the lack and gets engaged in an existence or a thing. This engagement is a savior illusion and love that means sheltering someone other than himself with his total willpower is born. Upon the completion of this lacking, faith (love) emerges. The spirit falls in love with motion. Faith has two dimensions. When the artist turns to ‘the only” and “the internal”, this is called religious faith. If he leans to/relies on/believes in plurality and the external, this is called aesthetical faith. When, in time, the body that leans to the external and the spirit that turns to the internal surrenders to the eternity, the transcendent, God as a whole, mystic faith occurs. ‘Truth’ rises from this mystic union and surrender to love and thereby renaissance initiates. Because the driving power that starts renaissance is art. The understanding of religious experience of Topçu is nested with art. As art generates religious experience, renaissance emerges as a result of religious experience and the human reaches salvation in every sense. (shrink)

Yirminci yüzyıl Türk düşüncesinin Anadolucu milliyetçiliğinin önemli bir figürü olan Nurettin Topçu’nun ahlak, din ve irade ve eğitim konusundaki görüşleri oldukça sık irdelenmiş ve bu alanda düşüncesinin özgünlüğünü ortaya koyan pek çok çalışma olmasına rağmen onun parlamenter demokrasi fikrine yönelik görüşlerini ele alan çalışma sayısı pek fazla değildir. Topçu’nun benimsediği Anadoluculuk fikri 20. Yüzyılın başında ortaya çıkmış bir düşünsel akımdır ve farklı Anadoluculuk ekollerinin varlığından söz edilebilir. Topçu’nun ruhçu milliyetçi sosyalist bir Anadoluculuk fikrini savunması, onu diğer milliyetçi yaklaşımlardan farklı (...) kılmaktadır. Özellikle Topçu’daki kapitalizm eleştirisi onun parlamenter demokrasi fikrine de eleştirel yaklaşmasına neden olmuştur. Nurettin Topçu geliştirdiği devlet anlayışı çerçevesinde demokrasiyi milliyetçiliğe aykırı bir sistem olarak görür ve bu yönden eleştirir. Bu eleştirinin sonucu olarak da parlamenter demokrasiye dayalı çoğulcu bir siyasal yapı yerine; korporatif otoriter bir siyasal sistemi önerir. Bu makalede düşünürün milliyetçilik anlayışı diğer milliyetçilik anlayışlarından ayrıldığı noktaları ortaya koyarak, kapitalizm eleştirisine dayalı olarak parlamenter demokrasi fikrine getirdiği eleştirileri ele alacağız ve parlamenter demokrasi yerine otoriter bir korporatizmi önerdiğini göstermeye çalışacağız. Bu çerçevede yazarın demokrasi kavramına getirdiği eleştirinin de popülist bir romantizm temelinde getirilen bir eleştiri olduğu gösterilmeye çalışılacaktır. (shrink)

Tanzimat’la başlayan eğitim felsefesi ve politikamız, Batı eksenli bir seyir içerisine girmiştir. Cumhuriyet’e kadar yürütülen iyileştirme ve ıslah çalışmaları ise kayda değer bir gelişme gösterememiştir. Osmanlı dönemindeki birtakım önemli girişimler ve düzenlemeler, Cumhuriyet dönemini hazırlamıştır. Islahat, Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemleri, Batılı paradigmaların çevresinde eğitimi konumlama ve kodlama çalışmalarıyla sürmüşse de bu eğitim paradigmasının manevî ve yerli/millî değerlerden kopuk, pozitivist eksenli olması eğitimde beklenen olumlu neticeyi vermemiştir. Bir ülkenin eğitim politikası, o ülkenin önem verdiği ve eğitim sistemine de yansımış olan değerlerle (...) başlar. Bu değerler eğitimin çerçevesini, amaçlarını ve yönünü belirler. Bir ülkenin eğitim politikası, o ülkenin önemsediği ve eğitimine de yansımış manevî, milli/yerli değerlerle başlar. Bu değerler, eğitim politikasının genel hatlarını, hedeflerini ve gidiş yönünü belirler. Manevî ve milli bir “Eğitim Felsefesinin” ve “Eğitim Politikasının” nasıl olması gerektiği konusunda yapılan akademik çalışmaların sayısı son yıllarda giderek artmaktadır. Bu çalışmalardan biri de Prof. Dr. Bayram Ali Çetinkaya’nın kaleme almış olduğu “Eğitim Politikamız ve Felsefemiz” başlıklı çalışmasıdır. (shrink)