Cognition in work teams has been predominantly understood and explained in terms of shared cognition with a focus on the similarity of static knowledge structures across individual team members. Inspired by the current zeitgeist in cognitive science, as well as by empirical data and pragmatic concerns, we offer an alternative theory of team cognition. Interactive Team Cognition (ITC) theory posits that (1) team cognition is an activity, not a property or a product; (2) team cognition should be measured and studied (...) at the team level; and (3) team cognition is inextricably tied to context. There are implications of ITC for theory building, modeling, measurement, and applications that make teams more effective performers. (shrink)

Certified nursing assistants (CNAs) provide the majority of direct care to nursing home residents in the United States and, therefore, are keys to ensuring optimal health outcomes for this frail older adult population. These diverse direct care workers, however, are often not recognized for their important contributions to older adult care and are subjected to poor working conditions. It is probable that social‐based discrimination lies at the core of poor treatment toward CNAs. This review uses perspectives from critical social theory (...) to explore the phenomenon of social‐based discrimination toward CNAs that may originate from social order, power, and culture. Understanding manifestations of social‐based discrimination in nursing homes is critical to creating solutions for severe disparity problems among perceived lower‐class workers and subsequently improving resident care delivery. (shrink)

Background: Short latency afferent inhibition provides a method to investigate mechanisms of sensorimotor integration. Cholinergic involvement in the SAI phenomena suggests that SAI may provide a marker of cognitive influence over implicit sensorimotor processes. Consistent with this hypothesis, we previously demonstrated that visual attention load suppresses SAI circuits preferentially recruited by anterior-to-posterior -, but not posterior-to-anterior -current induced by transcranial magnetic stimulation. However, cerebellar modulation can also modulate these same AP-sensitive SAI circuits. Yet, the consequences of concurrent cognitive and implicit (...) cerebellar influences over these AP circuits are unknown.Objective: We used cerebellar intermittent theta-burst stimulation to determine whether the cerebellar modulation of sensory to motor projections interacts with the attentional modulation of sensory to motor circuits probed by SAI.Methods: We assessed AP-SAI and PA-SAI during a concurrent visual detection task of varying attention load before and after cerebellar iTBS.Results: Before cerebellar iTBS, a higher visual attention load suppressed AP-SAI, but not PA-SAI, compared to a lower visual attention load. Post-cerebellar iTBS, the pattern of AP-SAI in response to visual attention load, was reversed; a higher visual attention load enhanced AP-SAI compared to a lower visual attention load. Cerebellar iTBS did not affect PA-SAI regardless of visual attention load.Conclusion: These findings suggest that attention and cerebellar networks converge on overlapping AP-sensitive circuitry to influence motor output by controlling the strength of the afferent projections to the motor cortex. This interaction has important implications for understanding the mechanisms of motor performance and learning. (shrink)

Universities are expected to be places where knowledge is shared freely among academicians. However, the reality shows that knowledge sharing is barely present within universities these days. As Malaysia shifts towards building a knowledge-based society, academic institutions, particularly the public universities, now face ever-growing faculty demands for sharing quality resources and expertise. As a result, knowledge sharing in academia has become a rising concern. The purpose of this study, then, is to uncover the factors that propel knowledge sharing among academicians (...) in higher learning institutions of Malaysia. Using the Theory of Reasoned Action as the basis for this study’s research framework, data was gathered from 447 academicians in 10 public universities scattered throughout the country. Findings from the Partial Least Squares analysis revealed that extrinsic motivation, reciprocal relationships, sense of self-worth and subjective norm are vital determinants of an academician’s attitude towards knowledge sharing. In turn, this attitude that is formed will largely determine whether the academician engages in knowledge sharing behaviors or not. Besides having a positive effect on attitude, sense of self-worth also exhibited a positive impact on the subjective norm to share knowledge. Consequently, this subjective norm will have an impact upon knowledge sharing behavior. In addition, perceived behavioral control and organizational climate were discovered to have a direct influence on knowledge sharing behaviors. Implications, limitations as well as suggestions for future research are accordingly discussed in this paper. (shrink)

Los discursos públicos que circulan sobre las matemáticas y su aprendizaje determinan el modo en que las familias y los alumnos dan sentido a sus experiencias escolares. En Estados Unidos, estos discursos pueden desempeñar un papel importante en el desarrollo de la política educativa pública debido al compromiso de los consejos escolares públicos de escuchar las voces de la comunidad, así como al reciente (aunque no nuevo) aumento de la organización de grupos de padres conservadores bien financiados que trabajan para (...) mantener -y exacerbar- la desigualdad de oportunidades educativas que persiste en este país. En este trabajo analizamos el discurso público en torno al aprendizaje de las matemáticas en una reunión del consejo escolar local de la ciudad de Nueva York. Utilizando herramientas de análisis de la interacción, examinamos el discurso en torno a una propuesta para restablecer la selección basada en exámenes para la admisión en la escuela secundaria. Delineamos dos características clave de los supuestos de "sentido común" en torno al aprendizaje de las matemáticas que circularon en esta reunión -los estudiantes de matemáticas permanecen en una trayectoria de aprendizaje unidimensional, y con diferentes tasas de avance- e investigamos cómo estos supuestos jugaron en la construcción de un mundo figurado de "matemáticas escolarizadas". Argumentamos que las consecuencias que se derivan necesariamente de estos supuestos de sentido común construyen las matemáticas como jerárquicas y fijas, situando a los alumnos en una trayectoria de aprendizaje unidimensional. Por último, situamos este conjunto de supuestos emergentes en el proyecto racial neoliberal y consideramos las formas en que configuran una imaginación particular de la escolarización y las matemáticas bajo el neoliberalismo. (shrink)

Because visual narratives demand complex inference abilities, they can potentially be used as a tool for developing inferential skills in other domains, like reading. The Inferential Language Comprehension (iLC) Framework proposes an approach to using visual narratives in educational settings to sponsor inference skills by building on cognitive, developmental, and language research.

Kategoriler’de, iki tür ontolojik yüklemleme ilişkisi ve karşılık gelen iki temel varlık ayrımı karşımıza çıkar. Aristoteles, bir taşıyıcı içinde olma ifadesiyle tözleri ilineklerden, bir taşıyıcı için söylenir olma ifadesiyle de tümelleri, özleri bakımından aynı olan tikellerinden ayırır. Anılan ayrımlar bize Aristoteles’in varlık görüşündeki iki temel prensibi verirler: Var olan çok anlamlıdır ve her zaman belirli bir şeydir. Bu bakımdan Kategoriler, şeylerin hem özlerini hem de ilineklerini açıklama ve böylece ilgili yüklemleme problemlerini çözme iddiasına sahiptir. Bu doğrultuda, metnin kendisinde doğrudan bir (...) atıf bulunmasa da literatürde Kategoriler’in Platoncu formlara yönelik iki temel eleştiri getirdiği sonucuna varılır: (1) Formlar teorisi var olanları tek anlamlı varsayarak şeylerin ilineksel özelliklerini açıklamakta başarısız olur; (2) formlar teorisi ilişkisel bir yüklemleme modeli kabul ettiğinden şeylerin özlerini açıklamakta başarısız olur. Bu yazı, Kategoriler ve Platoncu formlar arasındaki bu eleştirel ilişkinin Metafizik’in A kitabında yer alan bir pasajda (990b22-991a3) açıkça görülebileceği iddiasını taşır. Bilhassa Afrodisyaslı Aleksandros’un şerhi ışığında ele alındığında, pasajda formlar teorisine yöneltilen karşıt argümanların kategoriler kuramını varsaydığı ve argümanlar ile tam da literatürde konu edilen iki eleştirinin yapıldığı görülür. Bunun devamı olarak pasajdan, Kategoriler’in kaçındığı fakat formlar teorisinin yüzleşmek zorunda olduğu bazı ontolojik zorlukları çıkarsamak da mümkündür. Bu yazı ile, anılan pasaj bir kanıt olarak sunulmakta ve böylece Kategoriler’de formlar teorisinin örtük bir eleştirisi bulunduğu yönündeki literatür okumalarına katkıda bulunulması amaçlanmaktadır. Bunun için önce Aristoteles’in bu metinde ortaya koyduğu yüklemleme kuramı açıklanmakta ve ardından anılan pasaj analiz edilmektedir. (shrink)

In its comprehensive overview of Alain Locke's pragmatist philosophy this book captures the radical implications of Locke's approach within pragmatism, the critical temper embedded in Locke's works, the central role of power and empowerment of the oppressed and the concept of broad democracy Locke employed.

The distinctive security features of the Spanish electronic national identity card, known as Documento Nacional de Identidad electrónico, allow us to propose the usage of this cryptographic smart card in an authentication framework that can be used during the registration and login phases of internet services where the validation of the user’s age and real identity are key elements, as it is the case for example of the so-called social networks. Using this mechanism with NFC-capable devices, the identity and age (...) of the potential user can be determined, allowing or denying the access to the service based on that information. (shrink)

Antik Yunan felsefesinde “nasıl yaşamalıyız?” sorusuna farklı okullar tarafından verilmiş farklı cevaplar, büyük ölçüde “mutluluk ahlakı” ile ilişkilendirilir. Buna göre, insan yaşamının nihai ereği, merkezinde erdemin yer aldığı mutluluktur. Sokratesçi küçük okullar arasında yer alan ve kendine özgü bir hazcı ahlak anlayışı benimseyen Kirene Okulu ise, haklarındaki sınırlı antik kaynaklardan edindiğimiz tanıklıklar ışığında, bu genel çerçevenin dışında duruyor gözükür. Bu yazı, Okulun ahlak kuramının geleneksel Yunan mutluluk ahlakı ile uyuşmama iddiasını, Okulun benimsediği şüpheci bilgi kuramı ile gerekçelendirmeyi amaçlamaktadır. Bunun için, (...) Okulun, bilgi kuramlarına dayanan üç temel fikir kabul ettiği öne sürülmüş ve bu fikirler doğrultusunda mutluluk ahlakı altında yer alan varsayımları reddettiği gösterilmeye çalışılmıştır. (shrink)

Education is better thougt of as an activity or social practice, from the individual praxis, whose main purpose is to help others become persons. The purpose of this paper is to offer a sold foundation for the natural human sociability, the social virtues, and the ideal of cooperation, three areas currently invoked by thinkers of greatly divergent points of view. This paper is written along the lines of the classics and follows the thought of Prof. Polo.

Se investiga el valor fundamental del constructivismo para el proceso educativo y se establecen conclusiones valiosas al respecto. Se analizan ideas claves de J. Dewey, L. Vigotsky y H. Maturana sobre educación, para concluir con una consideración positiva del constructivismo como proyecto pedagógico consciente y realista respecto al valor del ser humano, y de las necesidades y desafíos que las personas tienen en la actual realidad social. The article explores the fundamental values of constructivism for the educational process and draws (...) conclusions in that respect. It analyzes the key ideas of J. Dewey, L. Vigotsky, and H. Maturana regarding education and closes with a positive evaluation of constructivism as a conscious and realistic pedagogical project with respect to the value of human beings and the needs and challenges people face in contemporary social reality. (shrink)

This article analyzes Elizabeth Anscombe's short piece “Hume and Julius Caesar” from the standpoint of traditional foundationalist epistemic criteria, and concludes that while Anscombe may be right about finding a mistake in Hume, she has also failed to fill in her own arguments in the way that her overall aim requires. Special allusion is made to the work of J. L. Austin, especially insofar as that work has to do with reformulating sentences so that they appear to meet foundationalist criteria.

El presente estudio busca describir fenomenológicamente la forma que exhibe la pena en el cuerpo, después de la pérdida de un ser querido. Para esto, se consideran las hipótesis de movimiento centrı́peto orientado a la autoafección, y movimiento centrı́fugo aludido a la ruptura de la intercorpereidad. Ambos movimientos, hacen referencia a la sensación ambigua que el cuerpo vive en la pena asociados a la presencia y ausencia del otro que ya no está, ya que el dolor provee un estado de (...) desincronización temporal que vuelve simultáneos el presente-pasado y presente-futuro. Esto trae como consecuencias, la contracción y extensión del cuerpo a partir de la maleabilidad de sus propios lı́mites. (shrink)

There are two sides to this oddly titled book, one good and one bad. The good side is its penetrating analysis of Thomas Aquinas's natural law theory, to which fortunately the major portion of the essay is devoted. Much of its inspiration comes from the late Jasmin Boulay, a charismatic teacher who published little in the span of his relatively brief academic career but had a profound influence on the few students who were privileged to study with him. One can (...) be grateful that, through the diligence of a close associate, Boulay's insights have now been developed and made available to a broader public. (shrink)

Paru une première fois en février 1968 à l'enseigne de la galerie Claude Givaudan, L'Abolition de l'art est l'un des textes les plus emblématiques parmi ceux préfigurant Mai 68, mais aussi dans la réflexion d'Alain Jouffroy sur l'art. Accompagné ici, et pour la première fois, du film éponyme réalisé dans la foulée, et de deux textes qui en redistribuent les enjeux (« Que faire de l'art? », écrit en août 1968, et « Le futur abolira-t-il l'art? », écrit en 1970); (...) les propositions de L'Abolition de l'art se présentent désormais comme un ensemble autonome dont Alain Jouffroy donnait la portée inaugurale en ces termes : « C'est au moment où, devant une oeuvre nous oublions qu'elle relève de l'art, au moment où la méthode d'exécution suscite dans le spectateur, une méthode de méditation - une série d'actes organisés par la pensée – que nous sommes confrontés vraiment avec nous-même, avec le feu. C'est ce basculement que j'appelle l'Abolition de l'art (...). » Cette édition, accompagnée des plans des « Urgences » de Daniel Pommereulle et du DVD du film, est préfacée par Pablo Durán. Alain Jouffroy est né en 1928. (shrink)

Dans cet ouvrage au titre inspiré de Proust, récemment publié dans la collection « Penser le Genre » des Presses universitaires de Provence, Coline Zellal nous propose une histoire sexuée de la parfumerie à Grasse dans la première moitié du xxe siècle. Difficile de penser l’histoire sans les femmes à Grasse, nous dit-elle en introduction, quand l’historiographie locale et l’iconographie mettent systématiquement au premier plan les cueilleuses dans les champs de roses ou de jasmin. À Grasse, v...

“Dil politik bir zorunluluk olmanın yanı sıra, iletişim boyutunda bir oluş biçimi olarak estetik bir tutum da varlığa getirir. Bir şeye, dışarıda duran bir şeye gönderme yapma, gönderenin o şeyle olan tutum alışını gösterir. Ağaç ormanda bir anlama bürünürken, bir park alanında ya da yol kenarında başka bir anlama bürünür. Ağaç her zaman bir ağaç değildir; çünkü o ağaç olmaklığını benden bağımsız olarak almış olmasına rağmen, orada bir varlık olarak benim ifade etme biçimime bağlı olarak farklı anlamlara açıktır. Yine (...) de benim olan ağaç ile benim varlığıma gereksinim duymayan aynı ağaç, benim ağaç dediğim şeyle aynı değildir. “ağaç hakkında konuşuyorum,” bir betimleme sunmaz, dahası olmayan ağaç üzerinden bir ağaç var eder. Bu bir anlamada “o bir balık değil, balık resmidir,” türü bir yargıya doğru ilerler.” Bu örnek aslında felsefenin dilsel bir etkinlik olan nitel ya da nicel belirleniminin bize sunduğu ontolojiden bağımsız bir düşünüm olamayacağını açıklar mahiyettedir. (shrink)

Geçmişte yazılan ve kütüphanelerimizde çoğu yazma hâlinde duran pek çok ilmî eserin isim, müellif ve mütercimlerinin tespiti konusunda ciddî hatalar yapıldığı görülmektedir. Bu da bir kısım önemli eserlerin gün yüzüne çıkmasını engelleyerek sahip olduğumuz hazineden gereği gibi istifade etme imkânını elimizden almaktadır. Bu minvalde bazı araştırma ve kütüphane kayıtlarında 15. yüzyıl Osmanlı âlimlerinden Mûsâ İznikī’nin (öl. 838/1434-35 [?]), Ali b. Muhammed el-Hâzin’in (öl. 741/1341) Lübâbü’t-teʾvîl fî meʿâni’t-Tenzîl adlı tefsirini tercüme ettiği bilgisi yer almıştır. Aynı şekilde yine 16. Yüzyılda yaşamış (...) bir Osmanlı âlimi ve divan şâiri olan Muslihuddin Mustafa Sürûrî’nin (öl. 969/1562) tam bir Türkçe tefsir yazdığı iddia edilmektedir. Bu iki iddia, sonuçta aynı mütercim üzerinde birleşmeleri sebebiyle ortak bir noktaya sahiptirler. Bu makalede, bahsedilen iki eserin asılları ve tercümeleri etrafında bir araştırma yapılarak bunların gerçekte kime ait oldukları ve isimlerinin ne olduğu ortaya çıkarılmaya çalışılacaktır. Bu tür araştırmaların kütüphanelerimizdeki binlerce eser için âcilen yapılmasının bir zaruret hâlini aldığı âşikârdır. Zira bazı araştırmacıların bu tür yanlış bilgiler üzerine yüksek lisans ve doktora tezleri binâ ettikleri ve çeşitli makaleler yazdıkları görülmektedir. Bu makalenin maksadı, yukarıda zikredilen ve haklarında yanlış bilgiler ile bazı kapalı noktalar bulunan iki eserle ilgili bir takım yeni tespitleri ortaya koyarak hem ilim dünyasına katkıda bulunmak hem de bu alanda yapılacak çalışmalara olan ihtiyaca dikkat çekmektir. Doküman tarama, veri toplama ve veri analizi yöntemi kullanılan bu araştırma neticesinde şu sonuçlara varılmıştır: Mûsâ el-İznikī’nin tercüme ederek Tefsîru’l-Lübâb ismini verdiği eser aslında Hâzin’in Lübâbü’t-te’vîl’i değil Necmeddîn-i Dâye’nin (öl. 654/1256) Baḥrü’l-ḥaḳāʾiḳ ve’l-meʿânî isimli tefsirinin muhtasarıdır. Bundan hareketle tespit edilen diğer bir nokta da şu olmuştur ki günümüzde et-Teʾvîlâtü’n-Necmiyye ismiyle meşhur olan eser Dâye’nin kaleme aldığı tefsirin orijinal hâli değildir. Dâye zâhiri ve işârî tefsîri cem eden mufassal bir tefsir telif etmiş, müridlerinden biri olan Şemseddin Muhammed es-Savcı da, zâhirî tefsir kısımlarını çıkarıp sadece işârî yorumları bırakmak sûretiyle bu eseri telhis etmiştir. İznikī de işte bu telhisi tercüme etmiş ve eserine Tefsîru’l-Lübâb ismini vermiştir. Sürûrî’ye nispet edilen tefsirin de onun tarafından telif edilmediği tespit edilmiştir. Yapılan mukayeseler neticesinde bu eserin Ebü’l-Leys Semerkandî’nin (öl. 373/983) Tefsîrü’l-Ḳurʾâni’l-Kerîm veya Tefsîru Ebi’l-Leys̱ es-Semerḳandî diye anılan ve bugün Baḥrü’l-ʿulûm ismiyle basılan kitabının tefsîrî bir tercümesi olduğu ortaya çıkmıştır. Bu tercüme bazı kaynaklar ile kütüphane kayıtlarında aynı anda hem Ahmed-i Dâî’ye (öl. 824/1421’den sonra), hem İbn Arabşah’a (öl. 854/1450) ve hem de İznikī’ye nispet edilmektedir. Farklı kişilere nispet edilen nüshalar karşılaştırıldığında hepsinin aynı eser olduğu görülmüştür. Bazı kadîm nüshalarda görülen ferağ kayıtları ile yazma nüshalar üzerinde yapılan incelemeler bu tercümenin de yine İznikī tarafından yapıldığını göstermektedir. İznikī bu ikinci tercümesine Enfesü’l-Cevâhir ismini vermiştir. İlim dünyasında bu isim konusunda da bir karışıklık olmuş, bazı araştırmacılar onun Hâzin tefsirinin tercümesine verildiğini zannetmişlerdir. Ancak ilk devir yazmalarında bu ismin Semerkandî tefsirinin tercümesine verildiği açıkça görülmektedir. Kütüphanelerimizde Enfesü’l-Cevâhir’in muhtasar nüshalarına da rastlanmış ancak bu ihtisar faaliyetinin kimin tarafından yapıldığı tespit edilememiştir. (shrink)

Unlike many of the major figures in Western philosophy, Kierkegaard explores many issues of interest to feminist theorists today. Moreover, he does so in a style—labyrinthine, many-voiced, multilayered, adverse to authority—that adumbrates _écriture féminine_. A major question probed in the volume is whether Kierkegaard's writings are misogynist, ambivalent, or essentialist in their views of women and the feminine or whether, in some important and vital ways, they are liberatory and empowering for feminists and women trying to free themselves from the (...) maze of patriarchal constructs. The essays also show how the three existence-spheres—aesthetic, ethical, and religious—articulated in Kierkegaard's authorship inscribe different modalities of the sexual relation: seduction for the aesthetic, marriage for the ethical, and absence from commerce with the other sex for the religious. Contributors are Sylviane Agacinski, Wanda Warren Berry, Birgit Bertung, Jane Duran, Leslie A. Howe, Céline Léon, Tamsin Lorraine, Robert L. Perkins, Mark L. Taylor, Sylvia Walsh, and Julia Watkin. (shrink)

Bu makale kapsamında, XII. yüzyılda yaşamış önemli Yahudi din âlimlerinden Musa bin Meymûn (öl. 601/1204) ile XVII. yüzyılda yaşamış olan ve düşünceleri neticesinde ateist olduğu suçlamasıyla yirmi dört yaşındayken aforoz edilip bağlı bulunduğu Yahudi cemaatinden kovulan Spinoza’nın (öl. 1088/1677) vahiy ve nübüvvet anlayışları ele alınmıştır. Spinoza, Teolojik-Politik İnceleme adlı eserinde, teolojinin felsefeden ayrılması gerekliliğini göstermek amacındadır. Spinoza’nın bu arzusu onu, İbn Meymûn’la ve onun temsil ettiği gelenekle karşı karşıya getirmiştir. Neticede Spinoza’nın vahiy ve nübüvvet konusunda İbn Meymûn’dan etkilendiği ve onunla (...) bir hesaplaşmaya girdiği görülmektedir. Onun İbn Meymûn’dan hangi bakımdan etkilendiği ya da onunla nasıl bir hesaplaşmaya girdiği makalenin asıl konusunu teşkil etmektedir. Çalışmamız giriş, ana bölüm ve sonuç olarak üç bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde öncelikle vahiy kavramının ne ifade ettiğine ve hem İslam düşünürlerinin hem de İbn Meymûn’un beslendiği ana kaynak olması nedeniyle Platon ile Aristoteles’in kehanet ve rüya hakkındaki görüşlerine kısaca değinilmiştir. Ayrıca Spinoza’nın İbn Meymûn’dan etkilenmesi veya onunla hesaplaşmasının, İbn Meymûn’un da mensubu olduğu İslam filozoflarının temsil ettiği gelenekle alakalı olmasından dolayı giriş bölümünde, bazı İslam filozoflarının görüşlerine de ana hatlarıyla değinme gereği duyulmuştur. Bunu yaparken Müslüman filozofların ilklerinden ve en önemlilerinden kabul edilen Kindî (öl. 252/866?), Fârâbî (öl. 339/950) ve İbn Sinâ’nın (öl. 428/1037) düşüncelerine özlü şekilde değinilmesi yeterli görülmüştür. Bu arada tarihsel açıdan İbn Meymûn’la Spinoza arasında bir yerde duran diğer bir Yahudi filozof Levi ben Gershom’un (öl. 745/1344) fikirleri de kısaca ele alınmıştır. Bu filozofların düşüncelerinden yola çıkılarak vahyin mütehayyile kuvvetiyle, ayrıca rüya ve kehanetle ilgisi gösterilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın asıl bölümünde ise öncelikle İbn Meymûn’un vahiy ve nübüvvet anlayışı incelenmiş, akabinde bu, Spinoza’nın vahiy ve nübüvvet anlayışıyla mukayese edilmiştir. İbn Meymûn’un nübüvvet anlayışı incelenirken yer yer İslam filozoflarından etkilendiği kısımlara değinilmiştir. Bu mukayesede bilhassa İbn Meymûn’un Delâletu’l-Hâirîn adlı eseriyle Spinoza’nın Teolojik-Politik İnceleme adlı eseri ana kaynaklar olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışma neticesinde hem iki düşünürün teolojik yaklaşımının daha iyi anlaşılması hem de Aydınlanmanın müjdecilerinden biri sayılan Spinoza’nın eleştirel dahi olsa İbn Meymûn’a kadar uzanan düşünce kodları gösterilmek istenmiştir. İbn Meymûn’a kadar uzanan bu kodların aynı zamanda İslam düşünce dünyasına uzandığı da vurgulanmak istenmiştir. Bu makalede, konunun kapsamı iki düşünürün peygamber, vahiy ve vahyin oluşmasında rol alan enfüsi ve afaki etmeler ile vahyin dili yönündeki düşünceleriyle sınırlandırılmıştır. İki düşünürün teolojiye ait mucize gibi diğer görüşlerindeki farklılıklar ya da benzerlikler makalenin kapsamı dışında tutulmuştur. (shrink)

Bu çalışmanın odak noktası, siyaset bilgisi ile seçmen ilgilenimi arasındaki ilişkiyi analiz etmek ve siyaset bilgisini ve seçmen ilgilenimini etkileyen sosyal ve demografik faktörleri belirlemektir. Bu amaçla, Tokat ilinde yaşayan 18 yaş üstü 401 katılımcı üzerinde bir araştırma yapılmıştır. Araştırma sonuçları, siyaset bilgisi ile seçmen ilgilenimi arasında olumlu bir ilişki olduğunu göstermiştir. Ayrıca, sosyal ve demografik faktörlerin siyaset bilgisi ve seçmen ilgilenimi üzerinde etkisi olduğu belirlenmiştir. Örneğin, erkeklerin siyaset bilgisi ve ilgisi kadınlardan daha yüksek bulunmuştur. 50 yaş ve üzeri bireylerin (...) siyasete olan ilgileri, orta yaş grubundakilere kıyasla daha yüksek çıkmıştır. Eğitim düzeyi incelendiğinde, ilkokul/ortaokul mezunlarının ve lisans mezunlarının siyasete olan ilgilerinin, lise ve ön lisans mezunlarından daha düşük olduğu gözlemlenmiştir. Meslek gruplarına bakıldığında, esnafların siyaset bilgisi, işsizlerden daha yüksek bulunmuştur. Memurların ve akademisyenlerin siyasete olan ilgileri, öğrenciler ve diğer meslek gruplarına kıyasla daha düşük çıkmıştır. Siyasi ve kültürel kimliklere göre farklılıklar incelendiğinde, siyasetten uzak duran bireylerin siyaset bilgisinin, diğer kesimlere kıyasla daha düşük olduğu görülmüştür. Milli görüşçü olarak kendini tanımlayanların siyasete olan ilgileri, muhafazakar/dindar, milliyetçi ve siyasetten uzak olanlara kıyasla daha yüksek çıkmıştır. Ayrıca, parti tercihinin oy verme davranışını etkilediğini düşünenlerin siyasete olan ilgileri, bu etkiden bahsetmeyenlere kıyasla daha düşük bulunmuştur. Ayrıca, mevcut partisi dışında başka bir partiye oy verebileceğini belirtenlerin siyaset bilgisi ve ilgileri, başka bir partiye kesinlikle oy vermeyeceğini ifade edenlere kıyasla daha düşük bulunmuştur. Elde edilen bulgular, siyasi partilerin seçmenlere projelerini, hedeflerini ve ideolojilerini tanıtırken ve propaganda yaparken hedef kitlelerini belirleme konusunda rehberlik edebilir. (shrink)

Philosophia, hayret ve merak duyguları üzerinden itici gücünü kazanan bir tür “pathos”u şart koşar. Ancak o, etkilenimin yanı sıra bu hâle eşlik eden etkin bir düşünme imkânıyla yani “logos”la tamamlanır. İç içe geçerek birbirini bütünleyen iki durum, “aporia” denilen problem bağlamında en belirgin görünümüne kavuşur. Felsefe tarihinde “aporia”, etkin bir biçimde Platon düşüncesinde kullanılır. Bilme faaliyeti içinde büyüyen bir kriz gibi duran “aporia”, diyaloglarda, genellikle bilmediğini bilmeme ve bilmediğini fark etmeye yönelme gibi iki tipik durumun ortaya çıkmasına vesile olur. (...) Bununla birlikte “aporia”, diyaloglarda bambaşka bir anlamda daha tezahür eder. Bu ikinci ve ilkinin de zemini olan “aporia”, Sokrates’in “Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir” iddiasıyla temsil edilir. Çalışmamızda, Platon’un diyaloglarının paradigmatik unsurları üzerinden “aporia”nın ne tür bir “pathos-logos” rabıtası ekseninde işlendiğini çeşitli katmanları bakımından analiz ediyoruz. Amacımız, diğerlerine temel olan ve beşerî bilgeliğe götüren çıkmazın philosophianın sınırını nasıl çizdiğini göstermektir. (shrink)

Legal decision-support systems have the potential to improve access to justice, administrative efficiency, and judicial consistency, but broad adoption of such systems is contingent on development of technologies with low knowledge-engineering, validation, and maintenance costs. This paper describes two approaches to an important form of legal decision support—explainable outcome prediction—that obviate both annotation of an entire decision corpus and manual processing of new cases. The first approach, which uses an attention network for prediction and attention weights to highlight salient case (...) text, was shown to be capable of predicting decisions, but attention-weight-based text highlighting did not demonstrably improve human decision speed or accuracy in an evaluation with 61 human subjects. The second approach, termed semi-supervised case annotation for legal explanations, exploits structural and semantic regularities in case corpora to identify textual patterns that have both predictable relationships to case decisions and explanatory value. (shrink)

Lee and Schwarz propose grounded procedures of separation as a domain-general mechanism underlying cleansing effects. One strong test of domain generality is to investigate the ontogenetic origins of a process. Here, we argue that the developmental evidence provides weak support for a domain-general grounded procedures account. Instead, it is likely that distinct separation procedures develop uniquely for different content domains.

This paper provides a series of reflections on making the case to senior leaders for the introduction of clinical ethics support services within a UK hospital Trust at a time when clinical ethics committees are dwindling in the UK. The paper provides key considerations for those building a case for clinical ethics support within hospitals by drawing upon published academic literature, and key reports from governmental and professional bodies. We also include extracts from documents relating to, and annual reports of, (...) existing clinical ethics support within UK hospitals, as well as extracts from our own proposal submitted to the Trust Board. We aim for this paper to support other ethicists and/or health care staff contemplating introducing clinical ethics support into hospitals, to facilitate the process of making the case for clinical ethics support, and to contribute to the key debates in the literature around clinical ethics support. We conclude that there is a real need for investment in clinical ethics in the UK in order to build the evidence base required to support the wider introduction of clinical ethics support into UK hospitals. Furthermore, our perceptions of the purpose of, and perceived needs met through, clinical ethics support needs to shift to one of hospitals investing in their staff. Finally, we raise concerns over the optional nature of clinical ethics support available to practitioners within UK hospitals. (shrink)

Eğitim, insanla birlikte var olan bir olgudur. Eğitimin ilmî bir disiplin hâlini alması ise yenidir. Yakın döneme kadar eğitim, din eğitimi, ahlâk ve değer eğitimi şeklinde birbirinden ayrı alanlar da söz konusu değildir. Dolayısıyla bunların ilmî birer disiplin olarak birbirlerinden ayrılmaları da yeni bir hadisedir. Zira tarihsel süreçte eğitim, dinî ve ahlâkî bir karakteri haiz olup bunların her biri diğerinden bağımsız alanlar olarak telakki edilmemiştir. Burada din, eğitime anlamlı gaye ve hedefler sağlarken ahlâk, hem dinin hem de eğitimin önemli amaçlarından (...) birini teşkil etmektedir. Ayrıca tam anlamıyla tahakkuk etmesi, olumlu ve dengeli bir kişilik oluşturması adına eğitimin dinî ve ahlâkî karakteri de önem arz etmektedir. Bu nedenle günümüzde eğitim, din eğitimi, değer ve ahlâk eğitimi şeklindeki adlandırmaların tarihsel süreçte hangi kavramlara karşılandığının ya da hangi kavramlarla ilişkili olduğunun ortaya konması büyük bir önemi haizdir. Ehl-i Sünnet kelâmının ve tasavvufun kurucu isimleri arasında yer alan Hâris el-Muhâsibî (öl. 243/857), insanın dinamik yapısını oluşturan, onun olumlu-olumsuz eylemlerinin kaynağı konumundaki kalp, akıl ve nefsin belli bir ölçü ve denge içerisinde eğitilmesi gerektiği üzerinde duran, bu yönde çok sayıda kavrama yer veren erken dönem âlimlerinden birisidir. Muhâsibî’nin insanın içten dışa değişimi ve dönüşümü, onun eğitimi ve öğretimiyle ilgili farklı kavramlara değindiği görülmektedir. Bu yönüyle çalışmamız, Muhâsibî’nin -günümüzdeki anlamıyla- eğitim, din ve ahlâk eğitimiyle ilgili yer verdiği kavramları konu edinmekte, bunları hangi anlamlarda kullanıldığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu şekilde eğitime dair kavramların gelenekten tevarüs edilen birikimle ve klasik metinler bağlamında ele alınması, eğitimin günümüzdeki muhtevasını, yaşadığı değişimleri, daralmaları vs. anlamayı daha da kolaylaştıracaktır. Hem kavramların hem de bunların sahip olduğu muhtevanın tespit edilmesi bağlamında öncelikle Muhâsibî’nin eserlerinden istifade edilmiştir. Buna göre araştırma yazılı dokümanların incelenmesi yöntemiyle ele alınmıştır. Muhâsibî’nin başta edeb olmak üzere eğitime dair ele aldığı kavramlar -dönemin genel anlayışına uygun olarak- dinî ve ahlâkî bir tema taşımaktadır. Ta‘lîm/te‘allum, ders/tedrîs, edeb/te’dîb, tasfiye, tathîr, ıslâh ve mücâhede (mücâdele ve mükâbede) Muhâsibî’nin yer verdiği başlıca kavramlardır. Terbiye, tehzîb, tezkiye ve riyâzet gibi kavramlara ise ya hiç değinmediği ya da çok az değindiği görülmektedir. Muhâsibî, bunlardan edeble -bilhassa tasavvuf çevresinde ele alındığı şekliyle- dinî/ahlâkî bir içerikle ve daha çok nefsin terbiye edilmesi yönüyle ilgilenmiştir. Bunun yanında diğer kavramların da benzer bir içerikle ele alındığı gözlenmektedir. (shrink)

There is a popular hypothesis that performance on implicit and explicit memory tasks reflects 2 distinct memory systems. Explicit memory is said to store those experiences that can be consciously recollected, and implicit memory is said to store experiences and affect subsequent behavior but to be unavailable to conscious awareness. Although this division based on awareness is a useful taxonomy for memory tasks, the authors review the evidence that the unconscious character of implicit memory does not necessitate that it be (...) treated as a separate system of human memory. They also argue that some implicit and explicit memory tasks share the same memory representations and that the important distinction is whether the task (implicit or explicit) requires the formation of a new association. The authors review and critique dissociations from the behavioral, amnesia, and neuroimaging literatures that have been advanced in support of separate explicit and implicit memory systems by highlighting contradictory evidence and by illustrating how the data can be accounted for using a simple computational memory model that assumes the same memory representation for those disparate tasks. (shrink)