Zarówno wybór zachowań na poziomie jednostkowego umysłu, jak i wybór na poziomie zachowań poszczególnych komórek układu immunologicznego przebiegają zgodnie z wymogami maksymalnej skuteczności dla zachowania istnienia w sytuacjach granicznych. Wspólna zasada owych wyborów jest logika populacyjna darwinowskiej sekwencji dobru naturalnego: proliferacja, selekcja i przetrwanie, wraz z formuła „zwycięzca bierze wszystko”. Wybory te, raz zaadaptowane, ulegają zautomatyzowaniu i nie wymagają bezpośredniego udziału świadomości, co zwiększa świadoma refleksje, która łatwiej może skupić uwagę na jeszcze nieznanych problemach. W neuronauce mechanizm ten nazwano „markerem (...) somatycznym”. Sposób jego powstawania i funkcjonowania pokrywa się ze struktura systemu nerwowego ludzkiego ciała. Krzyżujące się osie układów ośrodkowego i autonomicznego tworzą uniwersalna formę relacji, wspólna zarówno najogólniejszej mapie ludzkiego ciała, jak i strukturze umysłu odwzorowującego te mapę, oraz wszystkich znaków, które służą do konstruowania oraz interpretacji obrazów świata i kosmosu, w którym żyje człowiek. Można ukazać zasadnicza, syn- chroniczna i diachroniczna zgodność kształtu i rozwoju ludzkiego ciała zapisana w każdej komórce ludzkiej z uniwersalna forma każdego znaku oraz forma i funkcjonowaniem wszystkich faktów kulturowych oraz poszczególnych umysłów i społeczeństw. (shrink)

I would like to present a partial account of an investigation into scientifically and philosophically significant changes which quantum physics has made necessary in our views of time. In some cases, these changes resulted from discoveries of new aspects of time, as illustrated by the so-called “T.C.P. Theorem” due to Schwinger, Pauli and Lüders. Their finding determines the transformation of the quantum state of any physical system resulting from a reversal of the direction of time, followed by a reorientiation of (...) the dimensions of space and the replacement of each particle in the system with its antiparticle. A relativistic interpretation of the T.C.P. Theorem in Section III will show that it amounts to the universal interrelatedness of time, space and matter. In other cases, the changes in the scientific concept of time follow from the availability of new methods provided by quantum physics rather than from discoveries of unknown aspects of time. These methods may be applied to issues which bothered philosophers and physicists obsessed with the enigma of time long before Planck’s quantum of action started our century. The quantum approach of von Neumann, Pauli, Fierz and Lüdwig to the second law of thermodynamics and the associated irreversibility or asymmetry of time illustrate the use of the new methods for the solution of old problems of time. The relevance of quantum physical methods to the problem of reality of time will be shown in the last section of this paper. (shrink)

Henryk Elzenberg is one of the most prominent Polish philosophers of this century. His main publications are: the brilliant Foundations of Leibniz’s Metaphysics of 1917; a philosophical diary published in 1963 as Trouble with Being; and a collection of papers Man and Value. Elzenberg’s principal field of inquiry was axiology, in which he put forward a deep and original conception of his own. That, however, remains still mostly in the form of manuscripts and lecture notes, of which we publish (...) two pieces above: a critique of the utilitarian concept of value, and an analysis of Meinong’s position on the same topic. (shrink)

W artykule wykazuję, że życie i twórczość Jana Jakuba Rousseau w kuriozalny sposób wpisują się w schemat tragedii greckiej. Jest to teatr jednego aktora, inspirowany przedstawieniami pierwszego tragika Tespisa. Rousseau przez całe życie z wielkim patosem gra przed światem rolę cierpiętnika, który jako człowiek jest ciemiężony przez ludzi. We wszystkich jego tekstach chodzi tylko o jego własną, jednostkowo pojętą wolność. Rzekomo broniąc tej wolności, Rousseau nakłada wiele teatralnych masek i wciela się w Boga oraz w wiele fikcyjnych postaci, dzięki którym (...) chce zmienić świat na taki, który lepiej odpowiadałby jego potrzebom. Dwa główne dzieła Jana Jakuba, _Umowa społeczna _i _Emil_, powstałe w tym samym czasie, są dramatyczną próbą połączenia _polis _z _oikos _i odtworzenia indywidualnego raju utraconego. Niebawem jego paranoja osiąga apogeum i Rousseau czuje się ofiarą powszechnego spisku przeciw niemu i czyni szaleńcze próby zachowania dla potomnych swego patologicznego dzieła, w którym występuje jako sędzia we własnej sprawie. W _Przechadzkach samotnego myśliciela _wreszcie trafia do swojego raju, ale to oznacza, że zupełnie traci kontakt z rzeczywistością i ulega iluzorycznemu utożsamieniu z wielbioną przez siebie naturą. Występując na wyimaginowanej scenie, Rousseau pewnie nie uświadamia sobie faktu, że sam jest ciemiężycielem bliskich mu osób. Cynicznie wykorzystuje bowiem sprzyjających mu ludzi, by osiągnąć życiowy sukces i potwierdzić swoją niezwykłą wielkość, oraz oddaje własne dzieci do przytułku, by nie przeszkadzały mu w karierze. W ten sposób dyskredytuje się jako człowiek i ponosi klęskę jako tragiczny twórca, ponieważ działa pod wpływem pychy (_hybris_) i nie umie adekwatnie ocenić sytuacji, w jakiej się znalazł (_hamartia_). Być może oczyszczenie z win (_katharsis_) przyniosłoby mu poddanie się medycznej terapii wodnej dla maniaków, o której pisze Foucault w _Historii szaleństwa w dobie klasycyzmu_. Rousseau jednak z niej nie korzysta, a w jego czasach nie jest jeszcze stosowana psychoanaliza Freuda, która pozwoliłaby mu opowiedzieć terapeucie wszystkie swoje sny o potędze, uwolnić się od stłumionych pragnień oraz fantazji i w końcu powrócić do świata normalnych ludzi, jako człowiek bez manii wielkości i manii prześladowczej. (shrink)

This article addresses the problem of the understanding of love in St. Thomas Aquinas. For him love is the basis of ethics. He divides love into the natural, the sensual and the rational. In turn, rational love is divided into appetitive love and benevolent love. The latter is the basis of friendship, which is possible when such love is reciprocated. True friendship is based on virtue, and when her primary subject is God, the friendship becomes a supernatural virtue—that of charity.

One of Albert the Great’s dearest concerns throughout his career was the question of the good; the good which humans naturally desire and which culminates in ultimate happiness. In his earliest work, tellingly entitled De natura boni, Albert’s interest principally concerns epistemological and practical questions: How can we know wherein the good consists? How can we acquire it? Under what circumstances may we lose it and what is necessary to reacquire it? In this initial context, Albert relies on the Augustinian (...) conception that the desired good lies in the “Good of all goods” and that its attainment in this contingent world takes place almost exclusively through moral conduct. With the inception of appropriating Aristotle’s complete Nicomachean Ethics, however, Albert’s conception of the good undergoes a fundamental shift. Based on an intellectualist anthropology according to which the human being is “solely intellect”, Albert advances the intellectual virtues as necessary condition for a... (shrink)

Philosophers are repeating their ancient mantras. Economists are intoxicating by their pseudo-theories. Politicians are just puppets manipulated by the strings held by others. Ordinary people are lost and confused. This is why our civilization is fatuous and superficial. Is it so by some sinister design? Or is it so because we lost our integrity and our inner worth? From this predicament of darkness and impotence, only spiritual light and deeper wisdom can lead to fulfillment and desirable future for all.

The ArgumentFranz Borkenau's book,The Transition from Feudal to Modern Thought(Der Übergang vom feudalen zum bürgerlichen Weltbild[literally:The Transition from the Feudal to the Bourgeois World-Picture]), serves as background for Grossmann's study. The objective of this book was to trace the sociological origins of the mechanistic categories of modern thought as developed in the philosophy of Descartes and his successors. In the beginning of the seventeenth century, according to Borkenau, mechanistic thinking triumphed over medieval philosophy which emphasized qualitative, not quantitative considerations. This (...) transition from medieval and feudal methods of thought to modern principles is the general theme of Borkenau's book, and is traced to the social changes of this time. According to this work, the essential economic change that marked the transition from medieval to modern times was the destruction of the handicraft system and the organization of labor under one roof and under one management. The roots of the change in thought are to be sought here. With the dismemberment of the handicraft system and the division of labor into relatively unskilled, uniform, and therefore comparable activities, the conception of abstract homogeneous social labor arises. The division of the labor process into simple repeated movements permits a comparison of hours of labor. Calculation with such abstract social unities, according to Borkenau, was the source from which modern mechanistic thinking in general derived its origin.Grossmann, although he considers Borkenau's work a valuable and important contribution, does not believe that the author has achieved his purpose. First of all, he contends that the period that Borkenau describes as the period of the triumph of modern thought over medieval should not be placed at the beginning of the seventeenth century, but in the Renaissance, and that not Descartes and Hobbes but Leonardo da Vinci was the initiator of modern thought. Leonardo's theories, evolved from a study of machines, were the source of the mechanistic categories that culminated in modern thought.If Borkenau's conception as to the historical origin of these categories is incorrect in regard to time, Grossmann claims it follows that it is incorrect also in regard to the social sources to which it is ascribed. In the beginning, the factory system did not involve a division of labor into comparable homogeneous processes, but in general only united skilled handicraftsmen under one roof. The development of machinery, not the calculation with abstract hours of labor, is the immediate source of modern scientific mechanics. This goes back to the Renaissance and has relatively little to do with the original factory system that was finally superseded by the Industrial Revolution.While Borkenau, in tracing the social background of the thought of the period, relies chiefly on the conflicts and strife of political parties, Grossmann regards this as one element only in the formation of the general social situation, which in its entirety and in the interaction of its elements explains the development of modern thought. (shrink)

Author: Mamzer Henryk Title: TRANSFORMATION OF PHILOSOPHICAL PROBLEMS INTO THE CULTURAL STUDIES ONES AS THE DEMONSTRATION OF THE PROCESS OF WORLD’S HUMANIZATION (Przekształcanie się problemów filozoficznych w kulturoznawcze jako wyraz procesu humanizacji świata) Source: Filo-Sofija year: 2011, vol:.12, number: 2011/1, pages: 263-278 Keywords: NOTION OF CULTURE, CULTURAL STUDIES, PROCESS OF WORLD’S HUMANIZATION Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:This text is inspired by main research problem undertaken by Jerzy Kmita in (...) his book Konieczne serio ironisty. O przekształcaniu się problemów filozoficznych w kulturoznawcze (Poznań 2007). The mentioned problem is related to this area of culture to which „The human being had invaded and thanks to this started to construct both the world and himself”. Beginning from this moment the way followed by humans equals the process of the world’s humanization. This is not a continuous process. Each epoch, each culture, has its own vision of own functioning and the way which surrounding world functions, the world in which the social actor participates and creates. The practice proves that usually ethnocentric human attitudes influence the way in which original assumptions are introduced into the life. Reaction to this fact is giving up practicing philosophical practices related with the notion of “absolute” and, as consequences, moving into the field of cultural studies. This process is the demonstration of the world’s humanization. The notion of culture is the superior one. In a way – a priori – of all types of human activities. The science and philosophy are produced by the culture as well, and they are shaped by the values and expectations present in given culture. Because of this cultural studies (knowledge on the culture) appears to be “broad meaning type of knowledge”, exceeding the borders of the philosophy. (shrink)

Artykuł charakteryzuje zmianę francuskiej pluralistycznej demokracji zmierzająca do bipolaryzacji systemu partyjnego i podziału ideologiczno - programowego na prawicę i lewicę społeczną. Dwubiegunowo ść bvła pochodną prezydenckiego ustroju V Republiki przy odpowiedzialności premiera przed parlamentem. Ważne były także przemiany w strukturze społeczeństwa na dwie podstawowe klasy i siły społeczne, tj. pracodawców i pracowników najemnych. W kryterium stosunku do własności i zakresu ingerencji państwa w gospodarkę, orientacja prawicowa obejmuje gaullistowski Ruch na Rzecz Republiki i liberalną Unię Demokracji Francuskiej, natomiast do orientacji lewicowej (...) zalicza się nurt socjalizmu reformistycznego i ruch komunistyczny. Omówione zostaną także organizacje skrajne. (shrink)

Autor artykułu polemizuje z szeroko rozpowszechnionym poglądem, jakoby Platon wykluczył poetów z państwa. Czołowym przedstawicielem tegoż poglądu w polskim piśmiennictwie filozoficznym jest Alfred Gawroński, który sprowadza spór miedzy Platonem a greckimi poetami do konfliktu miedzy dialogiem a monologiem. Przy wnikliwszym spojrzeniu na ten problem okazuje się jednak, ze Platon wcale nie był aż tak bardzo krytycznie nastawiony do twórczości poetów, a nawet, ze w swym przyszłym idealnym państwie nadal chciał odwoływać się do poezji, tyle ze odpowiednio dobranej i uporządkowanej ze (...) względu na większy pożytek obywateli. Autor, solidaryzując się z opiniami Wernera Jaegera, znakomitego znawcy greckiej kultury antycznej, uważa, ze Platon niejednokrotnie sięgał po środki wyrazu właściwe sztuce poetyckiej, by osiągnąć cele wychowawcze wysuwane przez jego dialektyczna filozofie. Tak wiec dialogi Platona są zarazem poetycki- mi monologami, a teoretyczne kontrowersje miedzy filozofia a poezja ustępują miejsca praktycznemu zadaniu polegającemu na wzajemnym współdziałaniu w jednym wielkim dziele wychowania Greków, jakim jest paideia. (shrink)

The volume collects classics of Marxist historiography of science, including a new translation of Boris Hessen's “The Social and Economic Roots of Newton's ...

We give new proofs of both incompleteness theorems. We do not use the diagonalization lemma, but work with some quickly growing functions instead.

Dla Schopenhauera miłość płciowa jest zależną od Erosa zasadą świata powiązaną z działaniem potężnej woli życia. Kwestia płciowości i wynikającej zeń płodności ma też fundamentalne znaczenie religijne, o czym świadczy symbolika grzechu pierworodnego. W chrześcijaństwie jest to znaczenie negatywne - jako że funkcje cielesne przeciwstawiają się rozwojowi ducha, ujmowane są w kategoriach zła. Najbardziej radykalna krytyka ciała i materialnego świata uwidacznia się w poglądach gnostyków, ale również myśliciele patrystyczni, ze św. Augustynem włącznie, opowiadając się za duchem, wyraźnie występują przeciw ciału. (...) Zajmujący się problematyką miłości współczesny filozof Max Scheler usiłuje aksjologicznie „wyważyć” proporcje między duchem a ciałem. Jego zdaniem przepojony miłością akt płciowy wyraża jedność wszystkich ludzi w uniwersalnie pojętym życiu w świecie, a nawet w kosmosie. Jednak i ta koncepcja miłości i płciowości musi ustąpić przed realnie samospełniającym się życiem, którego właściwości zostały bardzo dobrze scharakteryzowane przez Schopenhauera. (shrink)

Współczesny coaching dość dobrze sprawdza się w praktyce wychowawczej i terapeutycznej, ale brakuje mu solidnego fundamentu antropologicznego, to znaczy takiej koncepcji człowieka, która mogłaby stać się podstawą konstruktywnego rozwoju w duchu autentycznej wolności. Wydaje się, że w teorii coachingowej warto posłużyć się stworzoną przez Fryderyka Nietzschego koncepcją nadczłowieka. Oczekiwany przez Zaratustrę-Nietzschego nadczłowiek jest człowiekiem, który przezwyciężył własne słabości i potrafi twórczo działać w świecie, kierując się poczuciem odpowiedzialności za Ziemię. Korzystając z tej koncepcji człowieka, coach mógłby skutecznie pomagać swym podopiecznym (...) i wychowywać ich „ku wolności”, zarazem nie uzależniając ich od żadnej doktryny psychologicznej, społecznej czy etycznej. (shrink)