To assess the effectiveness of Visual Thinking Strategies in medical education curricula, a pretest–posttest experimental study design was used to evaluate the impact of participating in VTS workshops on first-year medical students. A total of forty-one intervention and sixty comparative students completed the study which included the analysis of clinical images followed by a measurement of word count, length of time analyzing images, and quality of written observations of clinical images. VTS training increased the total number of words used to (...) describe clinical images, the time spent analyzing the images, and the number of clinically relevant observations. (shrink)

Bu araştırma hicri birinci asrın ilk yarısında varlık gösteren Basra’nın, fıkhıyla meşhur bazı sahâbîlere ev sahipliği yapmasına rağmen hadis ve fıkıh ilimlerinde, aynı dönemde öne çıkan Kûfe’den geri kalmasının muhtemel sebeplerine odaklanmaktadır. Söz konusu sahâbe arasında öne çıkanlar, Basra’da on iki sene ikamet etmiş olan Ebû Musa el-Eş’arî ve dört sene bulunan İbn Abbas’tır. Mezkûr iki sahâbenin fıkhî müktesabatlarının yanında çok sayıda hadis rivayetine sahip olduğu da bilinmektedir. Ancak buna rağmen her ikisinin de İbn Mes‘ûd’un, Kûfe’de yaptığı etkiyi gösterdikleri söylenemez. (...) Araştırmada, Basra’da meskûn bulunan sahâbeyle ilgili rivayetlerin tahlil ve değerlendirmesine dayalı bir yöntem takip edilmiş olup, özellikle sahâbe ile tâbiînin ilmî ilişkilerine yoğunlaşılmıştır. Bununla beraber coğrafya ve kuruluş bakımından benzerlik gösteren Kûfe şehrindeki sahâbenin ilmî etkisi ve tâbiîn neslinin faaliyetleri bakımından bir takım karşılaştırmalarda bulunulmaktadır. Makalenin, konu hakkında öngördüğü birinci ihtimal, söz konusu sahâbîlerin ordugâh şehrinde yaşamanın gereği olarak fetihlerle meşgul olmalarıdır. Bu sonuç ilk olarak Ebû Musa el-Eş’arî’nin sireti üzerine yapılan incelemelerde ortaya çıkmıştır. Söz konusu ilmî gecikmeye sebep olan ikinci ihtimalin ise bahsi geçen sahâbenin ilimlerini yaymak adına aktif davranmamaları olduğu söylenebilir. Bu durumda sahâbenin ilmî kişiliklerinin önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Diğer bir ihtimal, Basra’daki tâbiîn neslinin, sahâbeden ilim alma hususunda sarfettikleri çabanın, Kûfelilere kıyasla daha az olmasıdır. Bahsi geçen durumda Basra’nın bedevî kabile yapısının önemli bir etkili olduğu düşünülmektedir. Konuyla ilgili zikredilebilecek son ihtimal ise ilmî yapının teşekkül etmeye başladığı süreçte vuku bulan fitne ve karışıklıklardır. Nitekim bir müddet valilik görevini yürüten İbn Abbas’ın, bu süre zarfında ilim ve eğitim faaliyetleriyle ilgilenemediği görülür. Özetle araştırmanın ulaştığı en önemli sonuç; Basra’nın hicri birinci asrın ilk yarısında, İbn Mes’ûd tarafından kurulan Kûfe’ye kıyasla hadis ve fıkıh ilimlerinde gelişmiş bir şehir olmadığıdır. (shrink)

Allah’ın ilk insanı, ilk peygamber yapmak suretiyle, insanoğlu ile iletişim kurmayı ve ona hitap eden vahiyler göndermeyi amaçladığı anlaşılmaktadır. Söz gelimi Tevrât’ı İbranice, İncîl’i Süryanice ve Kur’ân’ı Arapça göndermek suretiyle insanlar tarafından anlaşılmak istemiştir. Bununla birlikte onun İbranice kelâmı, Süryanice sözünden ve Arapça kelâmı da diğer dillerdeki sözünden farklı bir tabiata sahiptir. Bu gerçeklikten hareketle İslâm düşünce-fikir tarihine bakıldığında ilim adamlarının ilâhî kelâmın mâhiyetini, tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda bir çabanın içerisine girdikleri görülmektedir. Esasen Allah’ın nasıl bir kelâma sahip (...) olduğunu anlamak ve kavramak, cismanî/fizik âleminden gayrı cismanî/fizikötesine doğru bir bakış çabasıdır. Buna rağmen hakikatin yılmaz arayıcısı insan, bu konuda söyleyecek bir söz bulabilme çabası içindedir. “İlâhî kelâmı”, Allah’ın bir sıfatı olarak değerlendirenler olduğu gibi bunu “ilâhî bir fiil” olarak telakki edenler de bulunmaktadır. İlâhî kelâm sıfatının veya fiilinin tecellîsinin Kur’ân olduğu da ehlince müsellemdir. Kur’ân lafızlarının aidiyeti konusunda başlıca üç görüş ortaya konulmuştur. Bu görüşler içerisinde hâkim ve râcih bakış açısına göre Kur’ân metni, lafız ve mana itibariyle Allah’a aittir. Buna göre Hz. Muhammed’e nâzil olan Kur’ân vahyi hem lafız hem de manadan oluşmaktadır. Bu telakkîyi savunan müelliflere göre vahyin oluşumu ve iletimi konusunda ne Cebrâil’in ne de Hz. Muhammed’in herhangi bir müdahale veya katkısı olmuştur. Dolayısıyla peygamberin vahiy nüzûl sürecinde rolünün tamamen pasif olduğu söylenebilir. Cibrîl, Kur’ân’ı önceden yazılı olarak bulunan bir mekândan, yani levh-i mahfûzdan ezberleyerek veya Allah’tan işiterek ya da Allah’ın lafızları ona vahyetmesiyle Hz. Peygamber’e indirmiştir. İkinci yaklaşıma göre Kur’ân metninin manası Allah’a, lafızları Hz. Peygamber’e aittir. Bu yaklaşıma göre Cebrâil, sadece manaları Hz. Peygamber’e indirmiştir. Hz. Peygamber de kendisine bildirilen manaları kavramış ve onları Arapça ifade kalıplarında söylemiştir. Üçüncü yaklaşıma göre ise Kur’ân’ın manası Allah’a, lafızları Cebrâil’e ait olmaktadır. Yani Cebrâil’e yalnız mana ilkâ edildi ve o lafızları oluşturdu. Bu çalışmada İslâm düşünce tarihinde ilim adamlarının kelâmullâhın tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda lafızların aidiyeti konusunda ortaya koydukları söz konusu yaklaşımlar öncelikle deskriptif (tasvîrî/betimleyici) bir üslupla incelenmektedir. Akabinde bu doğrultuda serdedilen yaklaşımlar Kur’ân’ın bütünlüğü ve klasik dönem tefsir merviyyâtı açısından analitik (tahlîlî/istidlâlî) bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Denilebilir ki Kur’ân’ın mana yönüyle Allah’a aidiyeti konusunda ilim ehli arasında herhangi bir ihtilâf yoktur. Temel ihtilâf Kur’ân lafızlarının Allah’a mı Cebrâil’e mi yoksa Hz. Muhammed’e mi ait olduğu hususudur. Kur’ân’ın bütünlüğü ve vahyin nüzûl keyfiyetine dair klasik dönem tefsir rivayetleri dikkate alındığında hâkim görüşün diğer iki görüşe göre daha tutarlı olduğu kanaatine ulaşılmaktadır. (shrink)

Çağdaşlaşma veya batılılaşma şeklinde de tavsif edilen modernleşme sürecinin sadece pratik sonuçlarıyla yetinmeyen, bunun ötesinde söz konusu sürecin kök nedenleriyle ilgilenen teorik bir çabanın çağdaş Türk düşüncesi açısından önemi ve değeri açık olsa gerektir. Her halükarda meselenin teorik veçhesine yoğunlaşacak bir düşünce çabasında Türk düşüncesinde felsefi düşüncenin ihraz ettiği mevki esaslı bir tartışma konusu olacaktır. Türk modernleşmesinin felsefe ile temasını ele almak, Çağdaş Türk Düşüncesinin kapsamlı bir tasvirine ve gelişim imkanına da önemli katkılar sunacaktır. Meşrutiyetten Cumhuriyete geçiş evresinde yaşamış olan (...) Ziya Gökalp, modern sosyolojiye ve felsefeye duyduğu ilgiyle Türk düşüncesine dair kuşatıcı ve özgün bir perspektif sunan ender düşünürler arasında yer almaktadır. Türk düşüncesinde felsefi düşünce alanına ilişkin özgün bir perspektif geliştiren Gökalp’in klasik pozitivist tutumdan farklı olarak felsefi düşünceyi kültürle ve insanın ideal dünyasıyla ilişkili bir düşünce etkinliği olarak tasarladığı görülmektedir. Gökalp’in felsefeyi kendisiyle refaha ve zenginliğe ulaşılan özel bir düşünme biçimi olarak tayin etmekten ziyade, felsefeyi maddi refahın sonrasında ortaya çıkan özel bir düşünce etkinliği olarak ele aldığı görülmektedir. Mevcut çalışma, Gökalp'in modernleşme tecrübesi içerisinde felsefeye nasıl bir konum biçtiğini tartışmaktadır. (shrink)

The empirical investigations over the past fifteen years of evolutionary biologists and cognitive scientists have demonstrated the accessibility and power of the human brain. Whatever moral concepts used to acknowledge the normative appraisals of human conduct are now explained through neurological hardwiring. This essay outlines some of the main views of proponents, but especially Marc Hauser, and I argue that it does not render the end of morals. It does provide an opportunity to view the facts of how the brain (...) functions but this essay finds a large domain of valuing unable to be justified by these new scientific challenges. (shrink)

Written over the last 18 months of his life and inspired by his interest in G. E. Moore's defence of common sense, this much discussed volume collects Wittgenstein's reflections on knowledge and certainty, on what it is to know a proposition for sure.

By any measure, Oliver Wendell Holmes, Jr., led a full and remarkable life. He was tall and exceptionally attractive, especially as he aged, with piercing eyes, a shock of white hair, and prominent moustache. He was the son of a famous father, a thrice-wounded veteran of the Civil War, a Harvard-educated member of Brahmin Boston, the acquaintance of Longfellow, Lowell, and Emerson, and for a time a close friend of William James. He wrote one of the classic works of American (...) legal scholarship, The Common Law, and he served with distinction on the Supreme Court of the United States. He was actively involved in the Court's work into his nineties. In Justice Oliver Wendell Holmes, G. Edward White, the acclaimed biographer of Earl Warren and one of America's most esteemed legal scholars, provides a rounded portrait of this remarkable jurist. We see Holmes's early life in Boston and at Harvard, his ambivalent relationship with his father, and his harrowing service during the Civil War. White examines Holmes's curious, childless marriage and he includes new information on Holmes's relationship with Clare Castletown. White not only provides a vivid portrait of Holmes's life, but examines in depth the inner life and thought of this preeminent legal figure. There is a full chapter devoted to The Common Law, for instance, and throughout the book, there is astute commentary on Holmes's legal writings. Indeed, White reveals that some of the themes that have dominated 20th-century American jurisprudence--including protection for free speech and the belief that "judges make the law"--originated in Holmes's work. Perhaps most important, White suggests that understanding Holmes's life is crucial to understanding his work, and he continually stresses the connections between Holmes's legal career and his personal life. For instance, his desire to distinguish himself from his father and from the "soft" literary culture of his father's generation drove him to legal scholarship of a particularly demanding kind. White's biography of Earl Warren was hailed by Anthony Lewis on the cover of The New York Times Book Review as "serious and fascinating," and The Los Angeles Times noted that "White has gone beyond the labels and given us the man." In Justice Oliver Wendell Holmes, White has produced an equally serious and fascinating biography, one that again goes beyond the labels and gives us the man himself. (shrink)

Fabvla misere mutila: this notice in the Oxford edition, reinforced in the critical apparatus, warns the reader against the transmitted text of the Heradidae. It tends to perpetuate the view which Wilamowitz, following up the hints of G. Hermann and A. Kirchhoff, propounded in 1882. The sweeping assurance of his famous article gave it a publicity which makes a detailed rehearsal superfluous. Wilamowitz throughout his life stuck to the opinion that ‘wir lesen die Herakliden in der Bearbeitung eines Regisseurs’. Dissentient (...) voices have been raised from time to time. M. Pohlenz in 1930 even proposed an interpretation of the Heradidae which quietly discarded the thesis of Wilamowitz. Nevertheless the latter appears still to hold the field at least in the English-speaking countries. If it is correct, the Heradidae of Euripides is beyond our reach. This conclusion has indeed, quite recently, been drawn by H. D. F. Kitto. (shrink)

Two classic learning situations are critically reviewed and interpreted from a synergetic point of view: human learning of complex skills, and animal discrimination learning. Both show typical characteristics of nonlinear phase transitions: instability, fluctuations, critical slowing down and reorganisation. Plateaus in the acquisition curves of complex skills can be viewed as phases of arrested progress in which a reorganisation of simple skills is necessary before their integration into complex units is possible. Fluctuations and critical slowing down are expressed in instances (...) of "vicarious trial-and-error," which describe the oscillating behavior of rats at a choice point that is shown only just before discrimination learning is completed. It is concluded that education might pay more attention to the role of individual learning rhythms. (shrink)

Open peer commentary on the article “A Cybernetic Computational Model for Learning and Skill Acquisition” by Bernard Scott & Abhinav Bansal. Upshot: The paper is an admirable example of first-order cybernetics. It does not appear to be developed as part of the constructivist paradigm and of second-order cybernetics. It neglects research as the context that generates problems of observation.