REMARKS ON EVOLUTION AND TIME-SCALES, Graham Cairns-Smith; HODGSON'S BLACK BOX, Thomas Clark; DO HODGSON'S PROPOSITIONS UNIQUELY CHARACTERIZE FREE WILL?, Ravi Gomatam; WHAT SHOULD WE RETAIN FROM A PLAIN PERSON'S CONCEPT OF FREE WILL?, Gilberto Gomes; ISOLATING DISPARATE CHALLENGES TO HODGSON'S ACCOUNT OF FREE WILL, Liberty Jaswal; FREE AGENCY AND LAWS OF NATURE, Robert Kane; SCIENCE VERSUS REALIZATION OF VALUE, NOT DETERMINISM VERSUS CHOICE, Nicholas Maxwell; COMMENTS ON HODGSON, J.J.C. Smart; THE VIEW FROM WITHIN, Sean Spence; COMMENTARY ON HODGSON, Henry (...) Stapp. (shrink)

INDUS-EM is India’s only level one conference imparting and exchanging quality knowledge in acute care. Specifically, in general and specialized emergency care and training in trauma, burns, cardiac, stroke, environmental and disaster medicine. It provides a series of exchanges regarding academic development and implementation of training tools related to developing future academic faculty and residents in Emergency Medicine in India. The INDUS-EM leadership and board of directors invited scholars from multiple institutions to participate in this advanced educational symposium that was (...) held in Thrissur, Kerala in October 2013. (shrink)

A vibrant example of living literature, the Bhagavata Purana is a versatile Hindu sacred text written in Sanskrit verse. Finding its present form by the tenth century C.E., the work inspired several major north Indian devotional (bhakti) traditions as well as schools of dance and drama, and continues to permeate popular Hindu art and ritual in both India and the diaspora. Introducing the Bhagavata Purana's key themes while also examining its extensive influence on Hindu thought and practice, this collection conducts (...) the first multidimensional reading of the entire text. Each essay focuses on a key theme of the Bhagavata Purana and its subsequent presence in Hindu theology, performing arts, ritual recitation, and commentary. The authors consider the relationship between the sacred text and the divine image, the text's metaphysical and cosmological underpinnings, its shaping of Indian culture, and its ongoing relevance to contemporary Indian concerns. (shrink)

We developed an on-line intelligent argumentation system which facilitates stakeholders in exchanging dialogues. It provides decision support by capturing stakeholders’ rationale through arguments. As part of the argumentation process, stakeholders tend to both polarise their opinions and form polarisation groups. The challenging issue of assessing argumentation polarisation had not been addressed in argumentation systems until recently. Arvapally, Liu, and Jiang [, ‘Identification of Faction Groups and Leaders in Web-Based Intelligent Argumentation System for Collaborative Decision Support’, in Proceedings of International Conference (...) on Collaborative Technologies and Systems] earlier developed a method to identify polarisation groups. These groups, however, tend to overlap to a certain degree; each stakeholder may be a member of multiple polarisation groups to varied degrees. Quantifying stakeholders’ membership in multiple polarisation groups is an important issue in the argumentation for collaborative decision-making, which is not addressed earlier. We present a novel approach using fuzzy clustering algorithm to address this issue in this article. The method is evaluated using data sets produced from the discussions of 24 stakeholders. Experimental results indicate that our method is effective for both identifying polarisation groups and quantifying stakeholders’ degree of membership in each polarisation group. (shrink)

Hadis rivâyet etmek konusunda bazı muhaddislerin ihtiyatlı bir tutum sergilediği dikkatlerden kaçmamaktadır. Böyle bir tavra neden olan birçok unsur bulunmakla beraber hadis rivâyetinden geri bırakan etkenler genelde hadislerin asıllarını korumaya yönelik çabalar ve ravilerin konuyla ilgili hassasiyetleri zemininde değerlendirilmiştir. Bu çalışmada hadis rivâyetine engel olan unsur-lar tespit edilmeye çalışılmış, ancak sıhhat endişelerinin oluşturduğu hassasiyetler ve bu konu etrafında ifade edilen râvi titizlikleri ile ilgili hususlar dikkate alınmamıştır. Rivâyet etmekten alıkoyan unsurları kendi içinde güçlü ve zayıf olarak iki grupta ele almak (...) mümkündür. Ancak makalede davranış kalıplarına dönüşmeye sebep olan, etkin unsurlar ifade edilmiştir. Hadis rivâyetine engel olan durumlardan bir kısmı aktarım esnasında ortaya çıkabilecek eklemelere, azaltmalara ve yanılmalara karşı bir bilinç oluşturmak üzere ortaya çıkmıştır. Bunun yanında bir kısım çekinceler de rivâyet etmekten veya rivâyetin kendisinden değil, nakletmek için uygun şartların oluşmadığı harici unsurlardan kaynaklanmıştır. Son olarak hadis rivâyetini azaltan diğer bir unsur, râvilerin bu konuda takip ettiği yöntem ve tarzla ilgilidir. (shrink)

Çocuk evliliği, tarih boyunca farklı toplumlarda bilinen ve uygulanan sosyal bir olgu olsa da son zamanlarda, modern duyarlılıkları giderek daha fazla rahatsız eden bir hal almıştır. Son iki asır öncesine kadar, Avrupa hukuki düşüncesinde çocuklar yargı önünde farklı bir muamele görmelerine imkan veren istisnai bir statüye sahip değildi. Diğer taraftan, İslam hukukunun çocuklara, özel bir hukuki statü kazandırma konusunda bazı öncü adımlar attığını söyleyebiliriz. Nitekim, en eski İslam hukuku kitaplarının bile, insanın fiziksel ve zihinsel gelişim aşamalarına ve her bir aşamada (...) ortaya çıkan hukuki hükümlere dair son derece teknik ayrıntılarla dolu olduğunu görebiliriz. Ancak çocuk hakları konusundaki bu erken farkındalığa rağmen, çocuk evliliği olgusu hem İslam toplumlarında hem de İslam hukukunda kendini gösterebilmiştir. Çünkü, İslam çocuk hukuku, ilk ortaya çıktığı dönemin kültürel şartlarından ciddi şekilde etkilenmiştir. Üstelik bu kültürel şartlar, İslam dünyası boyunca İslam çocuk hukukunun temel zemini olma işlevini sürdüre gelmiştir. Bu çalışma, alimlerin çocuk evliliğini delillendirmek üzere yapageldikleri bazı aşırı yorumları ortaya koymaya ve konuyla ilgili âyetleri metinsel bağlamıyla daha uyumlu bir şekilde okumaya çalışmaktadır.Özet: Her bağlam için geçerli olabilecek, standart bir çocuk tanımı yapmak göründüğünden daha güçtür. Bu nedenle çocuk araştırmaları sahasında çalışan akademisyenlerin, muhtelif sosyal disiplinler tarafından yapılacak herhangi bir çocuk tarifi konusunda memnuniyetsizlik içinde olması doğaldır. Diğer yandan, İslam hukukunda baştan beri ayrıntılı bir çocuk hukuku teorisi mevcuttur. İslam hukuk düşüncesinde, insanlar doğum ile yetişkinlik arasındaki gelişim döneminde üç aşamadan geçerler: Çocukluk (küçüklük), buluğ ve rüşt. Bütün fıkıh mezhepleri, insanın doğumu ile ergenliği arasındaki dönemde küçük çocuk sayılacağı kanaatindedirler. Bu çocukların mallarının en iyi şekilde idare edilebilmesi için yasal temsilcileri bulunmak zorundadır. Fakîhler çocuğun velisinin, özellikle de baba veya baba tarafından dedenin, velâyeti altındaki küçük çocuklar üzerinde mücbir bir yetkisi olduğu (velâyet-i mücbire) konusunda geniş bir fikir birliğine sahiptirler. Buna göre veliler, velâyetleri altında bulunan çocukları uygun gördükleri kişilerle evlendirme yetkisine de sahiptirler. Fakat zaman zaman beşik kertmesi olarak da anılan bu uygulama bir ön sözleşmeden ibarettir. Yani bu sözleşme doğrudan doğruya fiziksel boyutları da olan müşterek bir evlilik hayatını meşru kılmamaktadır. Çünkü cinsel hayatın ancak buluğdan sonra gerçekleşmesi ön görülmektedir. Modernite öncesi İslam tarihi boyunca, İbn Şubrume (ö. 144/761), Ebû Bekr el-Esamm (ö. 200/816) ve Osman el-Bettî (ö. 143/760) gibi bir kaç fakih dışında küçük çocukların evlenmesine kategorik olarak karşı çıkan kimselere pek rast gelinmemektedir.Hanefi mezhebinde, herhangi bir zihinsel özrü olmaksızın buluğa eren erkek ve kız çocuklar evlilik konusunda mücbir velâyetin kapsamı dışına çıkarlar. Bu, evlilik sözleşmelerini bizzat gerçekleştirebilecekleri anlamına gelmektedir. Fakat veli, uygunsuz bulduğu evliliğe karşı dava açarak bunu yargı yoluyla geçersiz kılma yoluna gidebilir. Diğer üç Sunnî mezhep ise erkek ve kız çocuklar arasında bir ayrım yapar: Buluğa eren erkek kendi evlilik akdini yapabilme hakkını elde ederken aynı durumdaki kız çocuklar velâyet altında kalmaya devam ederler. Şâfiʿî mezhebine göre, velâyeti gerekli kılan illet (bekaret) hâlâ geçerliliğini korumaktadır. Dolayısıyla veli, kızları evlendirme konusundaki icbâri yetkisini elinde tutmaya devam etmektedir. Bu durumda kızın rızasının alınması, akdin geçerliliği için şart olmaktan ziyade sadece nezaket gereğidir. Rüşte ulaşmak veya fizyolojik olgunlaşma sürecini tamamlamak ise İslam hukukunda evlilik için şart görülmemiştir.Modern zamanlara kadar geleneksel İslam hukukunun erken evlilik lehinde gösterdiği bu yaklaşımda herhangi bir değişiklik olmamıştır. 1917 yılında çıkan Hukuk-ı Aile Kararnamesi daha önce benzeri görülmemiş bir dizi düzenleme getirmiştir: İlk olarak, evlilik yaşı erkek için on sekiz kız için ise on yedi olarak belirlenmiştir. On sekiz yaşın altındaki erkeklerin hakimden evlenme izni alması; on yedi yaşından küçük kızların ise hem veli onayı hem de hakim iznine sahip olması zorunlu hale getirilmiştir. On iki yaşın altındaki erkekler ile dokuz yaşından küçük kızların ise asla evlendirilemeyeceği kararlaştırılmıştır.Mantıkî bağlam ve sentaktik yapı elverişli olmamasına rağmen fakihler çocuk evliliğini desteklemek üzere bazı Kur’ân âyetlerine (Nisâ 4/3-6, Nisâ 4/127, Talâk 65/4) referansta bulunmuşlardır. Makale içeriğinde detaylı şekilde açıklandığı üzere zorlama yorumlamalarda bulunmuşlardır. Bu makale, söz konusu âyetlere daha tutarlı bir yorum getirmeye çalışmaktadır. Aynı şekilde, Kur’an’ın çocuk evliliğini kolaylaştırıcı bir tavır içerisinde olmadığını, çocukların evlendirilebilmesi yönündeki yaklaşımların tarihsel ve kültürel şartlara bağlı olarak yapılan bazı zorlama yorumlara dayandığını ileri sürmektedir.Hz. ʿÂişe’nin Hz. Peygamber ile oldukça erken bir yaşta evlendiğine dair nakledilen rivâyet de konuyla ilgili olarak ileri sürülen başka bir argümandır. Bu rivâyetin sahih olduğuna inanılmaktadır. Buna rağmen ilginç bir şekilde bu rivâyet çok az fakih tarafından kullanılmıştır. Bunun sebebi, fakîhlerin Hz. Peygamberin mahremiyetinden bahsetmek istememeleri olabilir. Rivâyetin hücciyeti konusuna kuşkuya kapılmış olmaları da mümkündür. Söz konusu rivâyete daha yakından bakıldığında, ifadedeki menfi üslup hemen dikkat çekmektedir. Çünkü rivâyette Hz. ʿÂişe, Hz. Peygamberle evlendiği günü anlatırken sürekli olarak fizyolojik ve psikolojik açıdan olumsuz koşullardan bahsetmektedir. Nitekim Hz. ʿÂişe birden bire oynamakta olduğu salıncaktan alınmakta ve kendisinin de bilmediği bir yere doğru götürülmektedir. Rivâyet, sadece çocuk evliliğinin cevazını ortaya koymakla yetinmemekte, sanki aynı zamanda çocukların uygunsuz koşullardaki evlilik taleplerine bile itaatkar olmaları gerektiğini salık vermektedir. İçerik yanında teknik olarak bakıldığında bu rivâyet, haber-i vâhiddir. Çünkü rivâyet, sadece Hz. ʿÂişe tarafından bilinebilecek detayları içermektedir. Tarihî açıdan bir öneme sahip olmasına rağmen dinî hükümlere kanıt olma niteliğinden yoksundur. Çünkü bu rivâyette, râvi konuyla ilgili Hz. Peygamber’e ait resmi bir açıklamayı nakletmemekte; sadece kendi zaviyesinden maruz kaldığı bir durumdan bahsetmektedir. (shrink)

The 65th year of a scholar who has devoted 40 years to editing and elucidating Robert Grosseteste provides us with a collection of essays. Not surprisingly, they emanate from colleagues and former students of Richard Dales and reflect his interest, among other concerns, in Grosseteste's aspectus et affectus - range of vision and disposition of mind - those twin peaks with which the 13th century thinker helped to get Christian thought through Aristotle without mutual destruction.

Rev. ed. of: Analytical psychology: notes of the seminar given in 1925 / by C.G. Jung; edited by William McGuire. c1989.

This paper starts with an overview of C.G. Jung’s notion of archetypes. His ideas imply that Jungian archetypes can be viewed as the most general examples of the shared awarenesses that occur in groups of people of all sizes, ranging from families to humanity as a whole. The term ‘archetype’ is used in connection with such shared awarenesses in the subsequent discussion. The distinction that Jung made between archetypal representations and archetypes themselves is retained and emphasized. It is then pointed (...) out that archetypal representations are sets of Dawkins’ memes appearing in awareness. Pursuing the line of thought suggested by this, it is further proposed that the meme set can be regarded as analogous to the genotype in biology, while the representation itself resembles the phenotype in heuristically useful respects. Archetypes, as opposed to their representations, are the factors which predispose particular sets of memes to spread within a group of people and enter their awarenesses. It follows from the biological analogy that archetypes can be thought of as regularities that occur in an ‘ecology’ of representations. Because memes are subject to pseudo-Darwinian influences, parallels between the behaviour of representations and the phenomena of parasitology and epidemiology will sometimes be observed. The view of archetypes arrived at opens up a possibility that they might be responsible for some mass behaviours; e.g. those involved in the production of social movements such as Nazism or certain medical conditions of obscure aetiology. Archetypal representations possess in some circumstances the power to fill the consciousnesses of individuals ‘infected’ by them for long periods of time. These points are illustrated in a brief account of fatigue syndromes. Finally, should consciousness have a quantum theoretical basis, details of the epidemiology of archetypal representations will differ from those to be expected if it has no such basis. The phenomenon of alien abduction, presumed to be of archetypal origin, is discussed as an example. (shrink)

The Hegel Lectures Series Series Editor: Peter C. Hodgson Hegel's lectures have had as great a historical impact as the works he himself published. Important elements of his system are elaborated only in the lectures, especially those given in Berlin during the last decade of his life. The original editors conflated materials from different sources and dates, obscuring the development and logic of Hegel's thought. The Hegel Lectures series is based on a selection of extant and recently discovered transcripts and (...) manuscripts. Lectures from specific years are reconstructed so that the structure of Hegel's argument can be followed. Each volume presents an accurate new translation accompanied by an editorial introduction and annotations on the text, which make possible the identification of Hegel's many allusions and sources. Hegel's Lectures on the Philosophy of Religion represent the final and in some ways the decisive element of his entire philosophical system. His conception and execution of the lectures differed significantly on each of the occasions he delivered them, in 1821, 1824, 1827, and 1831. The older editions introduced insoluble problems by conflating these materials into an editorially constructed text. The present volumes establish a critical edition by separating the series of lectures and presenting them as independent units on the basis of a complete re-editing of the sources by Walter Jaeschke. The English translation has been prepared by a team consisting of Robert F. Brown, Peter C. Hodgson, and J. Michael Stewart, with the assistance of H. S. Harris. Now widely recognized as the definitive English edition, it is being reissued by Oxford in the Hegel Lectures Series. The three volumes include editorial introductions, critical annotations on the text, textual variants, and tables, bibliography, and glossary. 'The Consummate Religion' is Hegel's name for Christianity, which he also designates 'the Revelatory Religion'. Here he offers a speculative interpretation of major Christian doctrines: the Trinity, creation, humanity, estrangement and evil, Christ, the Spirit, the spiritual community, church and world. These interpretations have had a powerful and controversial impact on modern theology. (shrink)

Islamic Thought and the Art of Translation honors two of the most beloved and productive scholars in the field of Islamic Studies, Professors William Chittick and Sachiko Murata. For the past five decades, and in over 40 books (monographs, editions, translations, edited volumes) and more than 300 articles, Professors Chittick and Murata have presented us with philologically astute and analytically sound expositions of the pre-modern Islamic intellectual tradition, particularly in the areas of Sufism and philosophy. They have done so primarily (...) by zeroing in on the technical vocabularies of these disciplines (in Arabic, Persian, and Chinese), demonstrating just how important the functions of philology and cross-cultural translation are when studying pre-modern cultures and civilizations. (shrink)