Abstract

Με την παρούσα ανακοίνωση επιχειρείται να δικαιολογηθεί η άσκηση της πολιτικής ανυπακοής εντός του πλαισίου του καθήκοντος για συμμόρφωση στο νόμο ως καθαρά πολιτικό μέσο αντίδρασης μίας μειοψηφίας, η οποία φέρει κατ’ ανάγκη την πλειοψηφία αντιμέτωπη με το δίλημμα είτε να αποδεχθεί αυτήν την ερμηνεία των ενεργειών της είτε να αναγνωρίσει εν όψει του κοινού αισθήματος περί της δικαιοσύνης τη νομιμότητα των αιτημάτων της μειοψηφίας, έχοντας ως τελικό στόχο να προκαλέσει μια αλλαγή στην πολιτική διά της δημόσιας αντιπαράθεσης. Παράλληλα αναδεικνύει ότι η πολιτική ανυπακοή δεν νοείται έξω από τη δημοκρατία και ότι η δημοκρατία χρειάζεται την πολιτική ανυπακοή ως την ύστατη υπενθύμιση της κοινωνίας προς την εξουσία ότι το «συμβόλαιο με το λαό» δεν τηρείται.