This study investigates factors that motivate users of social network sites to write responses to support-seeking posts on SNS. In particular, support-seeking message valence and support providers’ efficacy perceptions were examined. An online experiment with 209 participants revealed that participants reported lower support provision efficacy and impression management efficacy when responding to a negative post than a positive post. Message valence and efficacy perceptions impacted word count and emotion words in their responses. Theoretical and pragmatic implications for supportive communication and (...) computer-mediated communication were discussed. (shrink)

In this paper, we prove the correspondence between complete extensions in abstract argumentation and 3-valued stable models in logic programming. This result is in line with earlier work of [6] that identified the correspondence between the grounded extension in abstract argumentation and the well-founded model in logic programming, as well as between the stable extensions in abstract argumentation and the stable models in logic programming.

Motivational regulation is crucial to explaining autonomous self-regulated learning, yet has received relatively little empirical attention. This study therefore examined how 230 college students’ motivational-regulation strategies affected their proximal and distal second-language writing-achievement emotions, and sought evidence of interactive effects of such strategies and self-regulated learning strategies on each of these two types of emotions. All the studied types of motivational-regulation strategy were found to directly predict both proximal and distal writing enjoyment, under a “the more the happier” principle, but (...) only a performance-oriented motivational regulation strategy predicted proximal or distal writing anxiety. A social-behavior learning strategy was found to counteract the high proximal anxiety caused by heavy use of the performance self-talk motivational regulation strategy; and motivational-regulation predictors also emerged as stable predictors of both proximal and distal writing well-being. These findings are expected to be both theoretically valuable to the study of motivational regulation under the self-regulated learning framework, and of practical value to educators, learners, and curriculum designers. (shrink)

The process of inception, development and refinement during the creation of a new dance work is described and explored. The account is based on annotated video of the professional choreographer and dancers as they create and sequence new movement material, as well as weekly journal entries made by one of the dancers. A 24-week chronology is reported. We analyse the choreographic process using the Geneplore model of creative cognition as an organising framework and identify generative and exploratory processes including problem (...) finding and problem solving, metaphorical thinking, non-linear composition, and multi-modal imagery. An analytical tool adapted from the discipline of music analysis is used to explore relationships between recurring themes and visual, visceral, spatial and tactile images. Ideas for experimental work relating to choreographic cognition are discussed. (shrink)

Music is at the centre of what it means to be human – it is the sounds of human bodies and minds moving in creative, story-making ways. We argue that music comes from the way in which knowing bodies (Merleau-Ponty) prospectively explore the environment using habitual 'patterns of action' which we have identified as our innate ‘communicative musicality’. To support our argument, we present short case studies of infant interactions using micro analyses of video and audio recordings to show the (...) timings and shapes of intersubjective vocalisations and body movements of adult and child while they improvise shared narratives of meaning. Following a survey of the history of discoveries of infant abilities, we propose that the gestural narrative structures of voice and body seen as infants communicate with loving caregivers are the building blocks of what become particular cultural instances of the art of music, and of dance, theatre and other temporal arts. Children enter into a musical culture where their innate communicative musicality can be encouraged and strengthened through sensitive, respectful, playful, culturally informed teaching in companionship. The central importance of our abilities for music as part of what sustains our well-being is supported by evidence that communicative musicality strengthens emotions of social resilience to aid recovery from mental stress and illness. Drawing on the experience of the first author as a counsellor, we argue that the strength of one person’s communicative musicality can support the vitality of another’s through the application of skilful techniques that encourage an intimate, supportive, therapeutic, spirited companionship. Turning to brain science, we focus on hemispheric differences and the affective neuroscience of Jaak Panksepp. We emphasise that the psychobiological purpose of our innate musicality grows from the integrated rhythms of energy in the brain for prospective, sensation-seeking affective guidance of vitality of movement. We conclude with a Coda that recalls the philosophy of the Scottish Enlightenment, which built on the work of Heraclitus and Spinoza. This view places the shared experience of sensations of living – our communicative musicality – as inspiration for rules of logic formulated in symbols of language. (shrink)

Tacitus opens the Annals with a succinct sketch of the constitutional history of Rome from the kings to Augustus (1.1.1). The common interpretation holds that Tacitus adopts a cyclical view of this history which identifies the supremacy of Augustus with kingship, and chooses his vocabulary of power primarily with stylistic variation in mind. The terms employed, princeps and imperium, are also held to announce a major interpretative preoccupation of the Annals, the gap between the ‘appearance’ and the ‘reality’ of power (...) under the principate. This essay will demonstrate that these interpretations of the structure and language of the preface are misleading. Tacitus offers a sequential view of Roman constitutional history that casts Augustus as a pivot between the tradition stretching back to the foundation of the city and a new phase which he identifies in its own terms, not as a reversion to kingship. The introduction of the motif of ‘appearance v. reality’ comes not with the language of princeps and imperium, but at 1.2.1. An appendix analyses the use of the term principatus in Velleius Paterculus and Tacitus. (shrink)

This essay offers three arguments concerning the ancient tradition about the mons Caelius. (1) Tacitus’ digression on the name of the mons Caelius at Annals 4.65 provides a useful framework for interpreting the complexity of the tradition: Caeles Vibenna should be regarded as a constant feature, his chronological context as an unstable feature that was recognised as such. (2) Claudius’ report of Etruscan auctores on the naming of the mons Caelius in his speech of A. D. 48 about the Gauls, (...) correctly emended, offers a unique etymology that cannot be reconciled with Roman accounts. (3) The presence of appellitare in Tacitus’ digression and Claudius' speech is normally assumed to prove Tacitus’ debt to Claudius, but this assumption cannot be sustained in the face of their fundamentally irreconcilable treatments of Caeles Vibenna. Tacitus used appellitare independently of Claudius, who was not a source of Ann. 4.65. (shrink)

In social networks, individual heterogeneity is widely existed, and an individual often tends to contact more frequently with friends of similar status or opinion. It is worth noting that the contact preference characteristic among heterogeneous individuals will have a significant effect on social contagions. Thus, we propose a social contagion model which takes the heterogeneity of individual influence and contact preference into account, and make a theoretical analysis of the social spreading process by developing an edge-based compartmental theory. We find (...) that the competition between simple contagion and complex contagion leads to the emergence of crossover phase transition phenomena when the influence of ordinary individuals is low: it changes from being hybrid to continuous, then to hybrid, and eventually to continuous phase transition with the increase of the contact probability of homogeneous individuals. However, it changes from being first-order to continuous phase transition when the influence strength of ordinary individuals is relatively high. In addition, there is an optimal value or range of contact probability of homogeneous individuals which maximizes the spreading size, and the optimal value or lower bound of the optimal range decreases with the increase of transmission probability. Our theoretical prediction results are in good agreement with the simulation results. (shrink)

Chapter I. The Origin of Value. The popular impression is that value originates in utility, but certain well-k nown phenomena seem to contradict this. The duty of the value theorist is not to ignore either side, but to interpret the actual valuations of men in economic life: and the test of the theory is that his value is their value.

ObjectiveThis systematic review aims to make a mixed comparison of interventions for kinesiophobia and individuals with musculoskeletal pain.MethodsA comprehensive search strategy was conducted in the database of PubMed, MEDLINE, and Web of Science with the inclusion criteria: randomized controlled design; patients with musculoskeletal pain as participants; treatments protocols of kinesiophobia as interventions or comparisons; the score of Tampa Scale Kinesiophobia as outcome measures. A network meta-analysis was used to synthesize the data after checking the model consistency. The risk of bias (...) was assessed by the Cochrane Collaboration Risk of Bias Assessment Tool.ResultsThirty-one studies were included in this review after a comprehensive search strategy with a low risk of bias and good consistency. According to the results of the network meta-analysis, a multi-modal treatment protocol had the highest probability to become the best choice in dealing with kinesiophobia caused by musculoskeletal pain, whereas psychological treatment protocols also showed a potentially positive effect on musculoskeletal pain-induced kinesiophobia.ConclusionMulti-modal protocols could be recommended as the preferred option when dealing with kinesiophobia caused by musculoskeletal pain. However, it is still worth mentioning that there are also potentially positive therapeutic effects of psychological interventions. Since the concept of kinesiophobia is based on the fear-avoidance model, the psychological mechanism should be paid enough attention to during treatment.Registration NumberCRD42021286450. (shrink)

Recent research on body and head positions has shown that postural changes may induce varying degrees of changes on acoustic speech signals and articulatory gestures. While the preservation of formant profiles across different postures is suitably accounted for by the two-tube model and perturbation theory, it remains unclear whether it is resulted from the accommodation of tongue postures. Specifically, whether the tongue accommodates the changes in head angle to maintain the target acoustics is yet to be determined. The present study (...) examines vowel acoustics and their correspondence with the articulatory maneuvers of the tongue, including both tongue postures and movements of the tongue center, across different head angles. The results show that vowel acoustics, including pitch and formants, are largely unaffected by upward or downward tilting of the head. These preserved acoustics may be attributed to the lingual gestures that compensate for the effects of gravity. Our results also reveal that the tongue postures in response to head movements appear to be vowel-dependent, and the tongue center may serve as an underlying drive that covariates with the head angle changes. These results imply a close relationship between vowel acoustics and tongue postures as well as a target-oriented strategy for different head angles. (shrink)

Physician–patient disputes are a major problem in healthcare. Physician–patient conflicts, workplace violence, and direct involvement in disputes have a significant negative impact on the well-being of physicians. China and Japan have similar cultures but differing healthcare systems. The present study aimed to examine and compare the experiences and perceptions of Chinese and Japanese physicians regarding medical disputes. Qualitative descriptive content analysis was performed for 18 cases from each country to assess the major issues involved in each case and their impact (...) on the physicians. Common issues in medical disputes for both countries included monetary motives of patients and/or families, violence/threats from patients and/or families, the inability of patients and/or families to understand the risk of complications, and the uncertainties of medicine. The serious impact of medical disputes on the mental health and professionalism of physicians was also an issue shared by physicians of both countries. There were, however, differences in the magnitude and frequency of these issues between the two countries. Pre-existing distrust of physicians among patients and/or families was noted only by Chinese physicians, and insufficient information disclosure by physicians was noted only by Japanese physicians. In conclusion, there were similarities and differences between the two countries in the perceptions of physicians regarding medical disputes. Our analysis revealed differing healthcare situations due to cultural and institutional differences as well as universal problems intrinsic to medicine. Based on our results, we propose several key principles to improve the physician–patient relationship. (shrink)

We propose Rhythmic Relating for autism: a system of supports for friends, therapists, parents, and educators; a system which aims to augment bidirectional communication and complement existing therapeutic approaches. We begin by summarizing the developmental significance of social timing and the social-motor-synchrony challenges observed in early autism. Meta-analyses conclude the early primacy of such challenges, yet cite the lack of focused therapies. We identify core relational parameters in support of social-motor-synchrony and systematize these using the communicative musicality constructs: pulse; quality; (...) and narrative. Rhythmic Relating aims to augment the clarity, contiguity, and pulse-beat of spontaneous behavior by recruiting rhythmic supports and relatable vitality; facilitating the predictive flow and just-ahead-in-time planning needed for good-enough social timing. From here, we describe possibilities for playful therapeutic interaction, small-step co-regulation, and layered sensorimotor integration. Lastly, we include several clinical case examples demonstrating the use of Rhythmic Relating within four different therapeutic approaches. These clinical case examples are introduced here and several more are included in the Supplementary Material. A suite of pilot intervention studies is proposed to assess the efficacy of combining Rhythmic Relating with different therapeutic approaches in playful work with individuals with autism. Further experimental hypotheses are outlined, designed to clarify the significance of certain key features of the Rhythmic Relating approach. (shrink)

Diogenes of Sinope, bilinen adıyla Diogenes ya da Sinoplu Diyojen’e yönelik yapılan bu çalışmada amacım, Dioegenes’in yaşamının, felsefi duruşunun ve benimsediği etik kuralların kapsamlı ve belgelenmiş bir şekilde sunulmasıdır. Diogenes’in hayatını ve öğretilerini güvenilir bir şekilde aktarmak aşırı derecede zordur, çünkü diğer antik filozoflardan ayrı olarak, onun yaşamına ilişkin güvenilir kaynaklar bulmak oldukça sınırlıdır. Ayrıca, fıçının içinde yaşayan bir Kinikli’ye yönelik ortaya konulmuş birçok kurmaca anekdot ile uğraşılması gerekmektedir. Güvenilir bilginin azlığı ve belgesiz atıfların yarattığı zorluklara rağmen, yine de birçok (...) kişinin hayalinde hayatta kalmayı başaran ünlü filozofun portresini ölümünden yirmi üç yüzyıl sonra yeniden inşa etmek mümkün gözükmektedir. Bu bağlamda, Diogenes’in yaşam tarzı ve felsefesine yönelik bilgiler verilecek, ardından temsil ettiği akım olan kinizmin temel öğretileri çeşitli kaynaklardan gösterilerek aktarılacaktır. Son olarak da, Diogenes’in Sinop kültürünün ve kültürel mirasımızın bir parçası olarak kabul edilmesinin mümkün olup olmadığı tartışılacaktır. (shrink)

Eşʿarîliğin son aşamasını temsil eden Îcî’nin argümanları, ekoldeki geleneksel ve felsefî yaklaşımları yansıtmaktadır. Bu makale Îcî’nin Muʿtezile’nin ahlâkî realizmine karşı kullandığı temel argümanlarını sunmaktadır. Çalışmanın amacı Îcî’nin argümanlarını değiştirmeden sağlam bir şekilde sunmak, açıklamak, itirazları tartışmak ve sonunda güçlü ve zayıf yönlerini değerlendirmektir. Makalenin amacı Muʿtezile’nin argümanlarını açıklamak değildir; yine de Îcî’nin argümanlarını daha net anlamak için bazı açıklamalar yapmaktadır. Makalenin ilk kısmında Eşʿarîler ile Muʿtezile’nin ahlâk anlayışları arasında belirgin bir çizgi çizmektedir. Tartışma noktasını belirtip kelâmî argümanlar için zemin hazırlamaktadır. (...) Îcî’nin argümanları üç kısma ayrılmıştır. Birinci kısımda Îcî’nin Muʿtezile’nin ahlâkî temellerine şüphe düşürmek için insanın seçme özgürlüğünü ortadan kaldırmak için polemik argümanını sunmaktayız. Argümana karşı eleştirileri tartıştıktan sonra Îcî’nin insanın gücü ve seçme özgürlüğü konusundaki gerçek görüşünü ortaya koyuyoruz. İkinci kısım, intrinsik değerler görüşüne karşı üç argüman ihtiva etmektedir. İlk iki argüman Îcî tarafından benimsenmiş, üçüncüsü ise genel bir şekilde diğer Eşʿarîlere atfetmiştir. Bu iki argüman yalanı ve doğruyu söylemenin intrinsik etik değerleriyle ilgilenmektedir, üçüncüsü ise Eşʿarîlerin meşhur: “Bir araz başka bir araz üzerinde konamaz” deyişine dayanmaktadır. Makalenin son kısmı, Îcî’nin Muʿtezile'nin ahlâkî vecihler teorisine karşı argümanını tartışmaya ayrılmıştır. Îcî’nin argümanını tartışmadan önce teori ve taraftarları hakkında yeterli bir açıklama yapılmıştır. Ayrıca Îcî’nin ve Muʿtezile’nin ilâhî ahlâk anlayışına dair kısa bir giriş, argümanın içinde tartışılmaktadır. Adalet ve hikmet gibi bazı ilahî nitelikler Eşʿarî ve Muʿtezile’nin bakış açılarından ele alınmaktadır. Sonuç olarak makale, Îcî’nin Muʿtezile’nin ahlâkî realizmine karşı argümanlarını açık ve net bir şekilde ortaya koymakta, itirazları sunup değerlendirmekte ve argümanların güçlü ve zayıf yönlerini göstermektedir. Son olarak, Eşʿarîlerin Muʿtezile’ye karşı ahlâkî argümanlarını daha etkili bir şekilde anlamak için bir çözüm önermektedir. (shrink)

Carl Schmitt, yirminci yüzyılın en ihtilaflı düşünürlerinden biridir. Politik olana dair görüşleri başta olmak üzere hukuk, tarih ve edebiyat gibi alanlarda ürettiği fikirlerle büyük önemi haizdir. Politik tavır alışlarından dolayı çoğu yazar tarafından tepki gösterilen bir isim olsa da kimi mühim araştırmacının, çağdaş politik krizlere çözüm bulma gayeleriyle Schmitt’e başvurması, onu sıklıkla gündeme gelen bir isim hâline getirmiştir. Böylelikle düşünür, dünya genelinde ve Türkiye özelinde hukuk ve politika eksenli tartışmaların daha iyi anlaşılması için değerlendirilir olmuştur. Felsefeciler, hukukçular ve siyaset bilimciler (...) olarak üç ana hatta tasnif edilebilecek araştırmacılar, bilhassa 2000 sonrası dönemde Schmitt çalışmalarına yoğunlaşmıştır. Yoğunlaşan akademik çalışmaların ivmesi Türkiye’de de bir moment oluşturmuş ve Türkçe literatürün sahip olduğu materyal giderek genişlemiştir. Bu bağlamda düşünüre ve görüşlerine yönelik kitaplar, kitap bölümleri, makaleler, tezler ve benzeri doküman kaleme alınmış; yine kitaplar ve makaleler gibi dokümanların da çevirileri yapılmıştır. İşbu bibliyografya çalışması, mevzubahis Schmitt eğiliminin neticesinde üretilen akademik çalışmalara odaklanıp ilerleyen süreçte yapılacak yeni çalışmalara bir literatür taraması olarak yardımcı olma gayesi gütmektedir. (shrink)

Bedir Savaşı Müslümanlar’ın Hz. Peygamber (a.s) önderliğinde yaptıkları, ganimet ve esir aldıkları ilk gazvedir. Bu gazveye dair teferruat Enfâl Sûresi’nin neredeyse tümüne teşmil edilmiştir. Söz konusu sûrede savaş öncesi, savaş esnasında ve savaştan sonra yaşananlar tafsilatlı bir şekilde ele alınmıştır. Çalışmamızı ilgilendiren esas konu bu savaşta ele geçen ganimetler ve esirlerdir. Mezkur durum, sûrenin 67 ve 68. âyetlerine konu edilmiştir. Müfessirlerin kâhir ekseriyeti esir alması sebebiyle Hz. Peygamber’in (a.s) 67. âyetteki itâba muhatap olduğu kanaatindedir. Yine çoğu müfessire göre 68. âyet (...) müminlere ganimetin helal kılınacağını, şayet bu hüküm olmasaydı esirlerden fidye almaları sebebiyle müminlere çok büyük bir azabın ineceğini ifade etmişlerdir. Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) zikredilen iki yorum ve benzeri yorumları tefsirinde ele almış ve eleştirmiştir. Müfessire göre Hz. Peygamber (a.s) esir almamış ve esir alınmasını emretmemiştir. Dolayısıyla 67. âyetin muhatabı değildir. Âyetin muhatabı ganimet alma düşüncesiyle henüz savaş devam ederken esir almakla uğraşan sahabeden bazılarıdır. Aynı şekilde, müminlere ganimetin helal kılınacağı hükmü olmasaydı müminlerin almış oldukları fidye sebebiyle azaba müstehak olacağı yorumu da eleştiriye açıktır. Zira bir fiilden nehyetmeden ona ceza verilemez. Esirlerden fidye almanın haram olduğuna dair akli veya şer’î herhangi bir delil yoktur. Dolayısıyla söz konusu yorum isabetli görünmemektedir. Makale, söz konusu iki âyete dair dile getirilen ve Râzî tarafından eleştirilen diğer yorumları tahlil ve tavzih etmeyi amaçlamaktadır. (shrink)

Jacques Derrida ve Ludwig Wittgenstein düşüncelerini ilişkilendirmek, oldukça ilgi çekicidir. Bunun sebeplerinden biri her iki düşünürün dil konusuna çokça vakit ayırmalarıysa, bir diğeri de birbirlerine yaklaştıkları noktalardır. Her iki düşünür dili nihai bir kaynakla ilişkilendiren özcü mantığa uzaktır. Aynı şekilde her iki düşünüre göre anlam da kaynağını sabit bir mevcudiyette bulmaz. Hem dil hem de anlam, oyun kavramıyla tarif etmenin mümkün olduğu bağlamsal bir ağda belirlenirler. Bu ağ, daima değişimlerin mümkün olduğu dinamik bir ağdır. Bununla beraber, yine her iki düşünür, (...) bu dinamizmin anlamsal bir nihilizm şeklinde yorumlanmasına mesafelidirler. Söz konusu dinamizm dilin bir eksikliği olarak değil, aksine, onun olağan işleyişinin imkânı olarak yorumlanmalıdır. (shrink)

Memlükler döneminin büyük tarihçilerinden kabul edilen Makrîzî, Ehl-i beyt ve Hz. Ali evladı taraftarlığının yanı sıra Arap asabiyesine düşkünlüğü ve muhalif tavrıyla da tanınmaktadır. Tarihin çeşitli alanlarında eserler kaleme alan Makrîzî, bunlar arasında yer alan Kitâbü’s-Sülûk’te Abbâsî Devleti’ni de ana hatlarıyla ele almıştır. Onun buradaki tespit ve yorumları, bu devletin tarihine dair farklı bir bakışı da yansıttığından ele alınmaya değerdir. Zira Makrîzî, Abbâsî Devleti yıkıldıktan sonra bu hanedana mensup bazı kişilerin Mısır’a getirtilerek halife ilan edildiği ve toplumla ulemanın onlara büyük (...) hürmet ve teveccüh gösterdiği bir vasatta umumun görüşlerinin dışına çıkarak Abbâsîler’i tenkit etme cesaretini gösteren ilginç bir tarihçidir. Bu çalışmada, öncelikle Makrîzî’nin hayatı, kişiliği ve tarihçiliğine temas edilmiştir. Ulema ailesine mensup olması, aldığı iyi eğitim ve tarihçilik konusundaki müktesebatı özellikle vurgulanmıştır. Yine çalışmaya konu edilen kısmın yer aldığı Kitâbü’s-Sülûk de ana hatlarıyla tanıtılmıştır. Ardından eserin Abbâsîlerle ilgili kısmı ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmiş ve müellifin diğer risale ve biyografi eserlerinde verdiği malumatla zenginleştirilmiştir. (shrink)

Kant’ın (ö.1804) felsefesi eklektik bir felsefedir ve Aydınlanma felsefesinin devamı niteliğindedir. Aydınlanma felsefesine benzer şekilde felsefesinin temeli akıldır ve aklın sınırları ve kullanımı hakkında fikirler ileri sürmüştür. Kant, dini ele alırken Tanrı’nın varlığının saf akılla ispatlanamayacağı sonucuna varmıştır. Çünkü akılla yapılan ispatlarda Tanrı’nın varlığına getirilen deliller kadar yokluğuna da eşit derecede deliller getirilebilir. O nedenle Tanrı’nın varlığının ispatında saf aklın değil pratik aklın önemli olduğunu ve ahlâksal yasaların bizi Tanrı’nın varlığına götüreceğini ileri sürer. Bu görüşünü desteklemek için eserlerinde teistik delillerin (...) akla uygun olmadığını ve akılla bilinemeyeceğini ispatlamaya çalışmıştır. Ona göre ontolojik, kozmolojik, teleolojik.. vb. teistik delillerin işlevi zihni tanrıbilim için hazırlamaktan ibarettir. Fakat tek başına Tanrı’nın varlığını ispat etmekten uzaktır. Ontolojik delili Tanrı’nın varlığının ispatı ile ilgili belli bir felsefi delilin adı olarak kullanan ilk kişi 18.yy. filozoflarından Christian Wolff’tur (ö.1754). Ontolojik delil, diğer deliler gibi ‘olgulara dayalı’ değildir. Bu delil tamamen kavramsal ve a priori önermelere dayanır. Delil, Tanrı’nın doğrudan doğruya ve hiçbir vasıtaya gerek kalmadan bilineceği üzerine kurgulanmıştır. Tanrı’nın mükemmelliği, ‘Tanrı vardır’ önermesinin sadece düşünsel bir önerme mi yoksa dış varlığa karşılık gelen bir önerme mi olduğu, Tanrı’nın varlığının zorunluluğu meselesi ontolojik delil içinde tartışılan konulardır. Ontolojik delilde ‘Tanrı vardır’ önermesi a priori ve analitik bir önerme olarak kabul edilmektedir. Analitik önermeler ise Tanrı’nın varlığının zorunluluğunu gösterir. Kant’ın eleştirisine göre a priori kavramlar yoluyla her şeyi olanaklı düşünebiliriz ve bunun için zihnimizde herhangi bir sınırlama olamaz. Tanrı ve zorunlu varlık kavramlarını zihnimizde düşündüğümüz gibi Anka Kuşu, Kaf dağı, Pamuk Prenses..vb. kavramların da var olduğu düşünülebilir ve bizim düşünmemiz bunları zorunlu yapmaz, tıpkı Tanrı’yı düşündüğümüzde Tanrı’yı zorunlu var kılmadığı gibi. Bu bildiride Kant’ın düşüncesi ortaya konulduktan sonra onun düşüncesindeki tutarlılık ve tutarsızlıklara değinilecektir. Anka Kuşu, Kaf Dağı, Pamuk Prenses ..vb. gibi hayali kavramlarla Tanrı kıyaslanabilir mi? Biz hayali varlıkları zihnimizde oluştururken yine duyu verilerinden yararlanır ve dış dünyada gözlemlediğimiz canlılara benzer ‘hayali varlıklar’ üretiriz. Dış dünyada, kuş, dağ ve prenses vardır. Bizim tek yaptığımız bunu hayali adlar takmaktır. Fakat Tanrı söz konusu olduğunda dış dünyada gözlem yaparak bir Tanrı’ya şahit olmayız ve bu şahit olduğumuz Tanrı’ya benzer bir Tanrı’yı hayal ederek zihnimizde hayali bir varlık oluşturmayız. Tam tersine Tanrı kavramını zihnimizde oluştururken hiçbir şeye benzemeyen, sebebi olmayan, her şeyi varlığa getiren, mükemmel bir varlık çıkarımını akıl ve mantığımızın bizi götürdüğü sonuçla ortaya koyarız. Çünkü insan olarak biz birbirimize benzeriz, bizim bir sebebimiz vardır, hiçbir şey yaratamayız ve mükemmel değilizdir. Ve evrenin sonsuzluğu, yıldızlar, gezegenler, insanın biyolojik yapısı, matematiksel düzen bizi zorunlu olarak ‘sebebi olmayan mükemmel bir sebep’ aramaya iter. Ve Ontolojik Delil ortaya çıkar. Bu bakımdan Kant’ın eleştirisini kabul etmek mümkün değildir. (shrink)

Mâturîdî’nin istidlâle verdiği önem bilinmektedir. Onun düşünce sisteminde istidlâle dayalı yorumlamanın ayrı bir yeri vardır. İstidlâli doğru haber ve sağlam duyularla birlikte bilgi edinmenin temel yolları arasında gören Mâturîdî’nin düşüncesinde istidlâlin bilgi edinme aracı olarak kullanılmasının reddi mümkün görünmemektedir. Zira istidlâli reddetmek için bile istidlâle ihtiyaç duyulurken, doğru haber ve duyulardan gelen bilginin test edilmesi için de gereken yine istidlâldir. Mâturîdî’ye göre insanlar için istidlâle dayalı yorumlamaya elverişli alanlar bulunmaktadır. Bu alanlarla ilgili istidlâller, genelde duyulur âlemden hareket ederek duyular ötesinin (...) bilgisine ulaşma şeklinde kurgulanır. O, istidlâllerini Allah’ın varlığı ve birliği, ahiretin varlığı, âlemin hudusü gibi konularda görüşlerini delillendirmek maksadıyla kullanmıştır. Bu alanların bilgisine duyulur âlemde elde edilen bilgilerin delâletiyle ulaşmak mümkündür. Ancak Mâturîdî’nin düşüncesinde kişinin olaylara bağlı olarak değişkenlik gösterebilen ruhî yapısı, kimi zaman onun istidlâlde bulunmasını engelleyebilir. İnat ve kibir bu türden ruhî durumlara örnektir. Çalışmamız; literatür taraması, karşılaştırma ve yorumlama yöntemleriyle işlenecektir. Mâturîdî’nin Kitâbü’t-Tevhid ve Te’vîlât, adlı eserleri bu yöntemlerle taranarak Mâturîdî’nin özellikle bu iki eseri çerçevesinde istidlâli hangi açılardan ele aldığı, görüşlerini temellendirirken ondan nasıl yararlandığı, istidlâlin kapsamını ve işlev alanlarını nasıl belirlediği gibi sorular etrafında şekillendirilecektir. (shrink)

Klasik fizik anlayışını değiştiren kuantum kuramı, bilimsel sahada ilk defa ortaya çıkan indeterminizm olması bakımından felsefe ve teoloji alanlarında da büyük etkiler meydana getirmiştir. Evrene yönelik yeni bir bakış açısı sunan bu kuram, tarihte çığır açarak yepyeni bir dönemi başlatmıştır. Devrim niteliğindeki kuantum kuramı, yirminci yüzyılın en önemli entelektüel başarılarındandır. Atom ve atom altı sistemleri inceleyen kuantum kuramı Max Planck’in kuantum hipoteziyle başlamış, kuramın temel prensipleri yine onun tarafından ortaya konulmuştur. Kuantum kuramı; hiçbir kesinliğin olmadığı, nesnelerin ölçüm yapılıncaya kadar hiçbir (...) özelliğinin bulunmadığı sıradışı bir dünyayı betimlemektedir. Kuantum dünyası; parçacıkların uzayda sürekli şekilde bir var olup bir yok olduğu, bir nesnenin aynı anda evrenin her yerinde bulunabildiği ve bir duvarın içinden rahatlıkla geçebildiği, iki cismin galaksiler arası uzaklıkta bile ışık hızından çok daha hızlı ve anlık bir iletişim hâlinde olabildiği tuhaflıklarla doludur. Bütün bunlar tamamen bilimsel olup gerçek sonuçları ve uygulamaları hem mikrodünyada hem de makro dünyada mevcuttur. Kuantum yasaları hiçbir yasanın edilmediği kadar test edilmiş ve bunlardan istisnasız geçmiştir. İslam düşüncesinde önemli bir yeri olan Gazzâlî, mûcizeyi nedensellik bağlamında tartışmıştır. Mûcizeyi âdetullah teorisi üzerine temellendirerek zorunlu nedenselliği reddetmiştir. Ona göre varlıklar özsel niteliklere sahip değildir, onları da aralarındaki ilişkileri de yaratan hakîkî fail olan Allah’tır. Dolayısıyla onların aralarında gerçekleşen neden-sonuç ilişkisi zorunlu değildir. Bu ilişkideki kuralları koyan da değiştirebilecek olan da Allah’tır. Neden-sonuç ilişkisindeki genel kurallar âdetullah, kurallardaki istisnâî değişiklikler ise mûcizelerdir. Gündelik yaşamdaki genel geçer kurallar (âdetullah) işlemekte olup bilim vs. bu kurallara göre yapılır. Mûcizenin gerçekleşmesi ise düşük bir ihtimal olarak her zaman vardır. Gazzâlî’nin, zorunlu nedenselliğin geçersizliğini ispat bağlamında getirdiği ateşin pamuğu yakması örneğinde ateş ile yanma arasında zorunlu bir ilişki yoktur. Başka bir deyişle ateşin özsel bir yakma özelliği bulunmamaktadır. Ona göre bunların kaynağı tamamen Allah’tır ve esasen âdetullah dışında -zıtların bir arada bulunması gibi muhaller hariç- her türlü ihtimal mevcuttur. Gazzâlî’nin bu görüşleri, günümüz kuantum kuramının neden-sonuç ilişkisine dair verileriyle uyum içindedir. Kuantum kuramına göre de maddenin en küçük yapı birimi olan temel parçacıkların farklı özsel nitelikleri bulunmamaktadır. Onların dünyasında dolayısıyla tüm evrende belirsizlik hakimdir. Her parçacık her an evrenin her yerindedir. Bu belirsizlikler ancak gözlemci etkisiyle/ölçümle belirlenir, böylece varlıklar ve olaylar oluşur. Bu oluşta her türlü ihtimal mevcutken gözlemci etkisi/ölçüm, bunu tek ihtimale düşürür. Kuantum kuramına göre gündelik yaşantıdaki yani makro âlemdeki alışılagelen klasik fizik kurallarının işleme sebebi, olasılıklarının çok yüksek olmasıdır. Fakat çok düşük ihtimalle de olsa sıra dışı ya da tabiat dışı olayların meydana gelmesi mümkündür. Bu ise mûcizelerin imkanını göstermektedir. (shrink)

Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliği ilkesine göre iki nesnenin özellikleri aynıysa, o halde onlar özdeştir. Nesnelerin gerçek olup olmadığını öğrenmek için iki gerçek şeyin aynı özelliklere sahip olduğunun kontrolünün sağlanması gerekir. Araştırmamızda ayırt edilemezlerin özdeşliği ilkesi mantıksal bir ilke olup metafiziksel bir çıkarıma işaret ettiğini göstermeyi amaçlamaktayız. Araştırmamızda, Leibniz tarafından önerilen ilkenin gerçek nesnelere uygulanabilmesi için iki şeyin özelliklerinin önceden incelenmesi gerektiğini ve ilkenin uygulanabilmesi için iki şeyin özelliklerinin aynı olduğu önermesinden emin olmamız gerektiğini, bunun için de şeylerin gerçek özelliklerini belirlememiz (...) ve bunları özdeşlikler açısından birbirleriyle karşılaştırmamız gerektiğini gördük. Yine bu çalışmada iki şeyin özelliklerine dair öncülün sağlanması, onların gerçekliklerine dair bir çıkarımın elde edilmesini sağladığını fark ettik. Bununla birlikte, şeylerin olağan başka özelliklerinin mevcudiyetinin ölçümü mümkün olduğu için, olası özellikler ortaya çıkmadığı sürece, şeylerin kendilerine dair çıkarımın her daim metafiziksel ve mantıksal bir sınır zemininde yer aldığını tespit etmiş bulunduk. (shrink)

Dünya Osmanlı Devleti’nin makarr-ı saltanatı olan Dersaâdet’e, Memlûkler zamanında birçok Mushaf-ı Şerîf’in geldiği; XIX. yüzyılın başlarından itibaren muhafaza edilmek üzere vakfedildikleri camilerden, türbelerden, müze ve kütüphâne koleksiyonlarına toplanan eserlerden anlaşılmaktadır. İslâm yazı sanatı, başlangıcında imlâ gelişimine odaklanmış, bu meyanda ilk asır sonrası yazı estetiği üzerine çalışmalar yapılmıştır. Abbâsîler döneminde görülen bu gayretler neticesi yazının kurallara bağlandığı ve çeşitlendiği görülmüştür. Bunlardan Memlûk döneminde, Mushaf yazımında kullanılan Muhakkak ve Reyhâni yazı çeşidi Osmanlı’da Hattat Şeyh Hamdullah’a (1429- 1520) kadar Mushaf yazısı olarak kullanılmıştır. (...) Tarihî seyri içerisinde Memlûkler döneminde Muhakkak yazının gelişimini ve ulaştığı seviyeyi bu Mushaf’ta görmek mümkündür. Makalenin amacı gerek yazı sanatı gerekse süsleme sanatı açısından günümüz sanatkârlarına bir örnek sunmaktır. Mushaf’ta Zer mürekkeple yazılan harflerin etrafı siyah mürekkeple tahrirlenmiş, harekeler ise siyah mürekkeple yazılmıştır. Satırlarda harfler kürsüsünde olup, hat olarak da döneminin özelliklerini aksettirmektedir. Sûre başı yazıları ise Sülüs hat iledir. Görülmektedir ki Mushaf, günümüz yazı sanatında çokça kullanılan Muhakkak yazıya dâir özgün örnekleri ortaya koymaktadır. Araştırmadaki bir diğer gaye de Mushaf’ın hattatı ile ilgili tashihte bulunmaktır. Mushaf’ın, tefsir kısmının ferağ kaydında, “Muhammed b. Su‘ûd eş-Şâfiî” ismi geçmektedir. Bu Mushaf’ın hattatı olmayıp tefsirin müellifidir. Dolayısıyla Mushaf’ın hattatı belli değildir. Mushaf’ın tezhipleri ve cilt kapakları ile “İslâm Kitap Sanatı”nın göz alıcı örnekleri olan bu eser belli bir dönemin üslûbunu ve tekniğini yansıtması bakımından önemlidir. XV. yüzyıldan İstanbul Türk ve İslâm Eserleri Müzesi (TİEM)’nde bulunan bu Mushaf, Memlûk dönemi kitap sanatının ulaştığı mükemmelliği günümüze ulaştıran önemli eserlerdendir. Kitap sanatının hâmisi, Memlûk Sultanı Kayıtbay’ın (1468-1496) hazinesi için yazılan Mushaf, 9 satırlı ve 463 yapraktan müteşekkildir. Salbekli ve oval şemseli, miklepli vişne rengi deri cildi döneminden kalmadır. Bu Mushaf’ın önemli bir özelliği de 439b- 462b’ye kadar yine sûre başlığı altında, âyetlerin kelime anlamlarının Arapça olarak izah edilmesidir. Mushaf’ta Sultan II. Bâyezid’in vakıf mührünün bulunması, Mushaf’ın Sultan II. Bâyezid döneminde Saray’a girdiğini göstermektedir. Eser, 1480- 1490 yılları arasına tarihlenebilir. Sultan III. Ahmed’in annesinin Üsküdar’da yaptırmış olduğu Gülnûş Emetullah Vâlide Sultan Camii’ne konulmak üzere vakfettiği h. 1132/1719 tarihli Arapça yazılmış olan kayıttan anlaşılmaktadır. (shrink)