ḥ. 1-2. ʻAl ha-s. ha-ḳ. Liḳu. M. meyusadim -- ḥ. 3. Meyusad ʻal Liḳu. M. tinyana.

This article examines the impact of traditional Chinese culture on organ donation from the perspective of Confucianism, Buddhism, and Taoism. In each of these cultural systems, it appears that there are some particular sayings or remarks that are often taken in modern Chinese society to be contrary to organ donation, especially cadaveric organ donation. However, this article argues that the central concerns of Buddhism, Confucianism, and Taoism are “great love,” “ren,” and “dao,” which can be reasonably interpreted to support organ (...) donation. The author understands that each cultural system, in order to play its cultural function, must have its central concerns as well as relevant ritual practices (li) that incarnate its religious and ethical commitments. That is, each plays a general cultural role, which influences organ donation in particular not merely through abstract or general ethical principles and teachings, but through a combination of ethical teachings and the forming of particular ritual practices. This article contends that the primary reason Chinese individuals fail to donate sufficient cadaveric organs for transplantation is not because particular remarks or sayings from each of these systems appear to conflict with donation. Neither is it that the central concerns of these systems cannot support cadaveric donation. Rather, it is that modern Chinese individuals have failed to develop and secure relevant ritual practices that support the central concerns of organ transplantation. The article concludes that in order to promote more donations, there is a need to form relevant ritual practices supporting organ donation in conformity with the central concerns of these cultural systems. (shrink)

José Ortega y Gasset publicó en 1939, en la colección Austral, este ensayo filosófico que obtuvo una gran repercusión internacional en su día y sigue siendo en la actualidad una de las obras clave del pensamiento orteguiano. Esta edición conmemora los setenta años transcurridos desde entonces y ofrece la única edición autorizada y revisada personalmente por el autor.

Discussion of a short text on ethics, originally Greek, translated into Arabic and Hebrew, and adopted by some Christians, Muslims and Jews for guiding their lives.

Chapman and colleagues make a compelling case for reforming the Common Rule to better protect group interests in genomics and data-centric research (Chapman et al. 2025). Drawing on insights from p...

Muhtemelen her teist, Tanrı’nın iyi bir varlık olduğu konusunda hemfikirdir. Ancak kimilerine göre, Tanrı’nın iyi olduğu iddiası delilsiz bir varsayımdan ibarettir. Ne Tanrı’nın varlığına ilişkin argümanlar ne de başka gerekçeler, Tanrı varsa bile O’nun iyi olduğu sonucuna rasyonel bir yolla ulaşmak için yeterli değildir. Hatta bazı ateistlere göre, kötü bir tanrıya inanmak da iyi bir tanrıya inanmak kadar makuldür. Stephen Law, bu noktadan hareketle teizme karşı bir argüman geliştirir. İyi veya kötü tanrıya inanmak aynı oranda makulse, bunlardan birinin saçma olması (...) durumunda diğeri de saçma olmalıdır. Çünkü her iki tanrı anlayışı da aynı ya da benzer argümanlarla desteklenebilir. Örneğin, kozmolojik argüman veya tasarım kanıtı, iyi bir tanrının varlığını kanıtlamak için kullanılabileceği gibi, kötü bir tanrının varlığına delil olarak da kullanılabilir. Benzer şekilde, eğer dünyadaki iyiliklerden hareketle Tanrı’nın kötü olamayacağı iddia edilirse, dünyadaki kötülüklerden yola çıkarak O’nun iyi olamayacağı da iddia edilebilir. Kötülük probleminin hâlâ tartışmalı olduğu göz önünde bulundurulursa, evrenden hareketle Tanrı’nın iyi olduğu henüz ikna edici bir biçimde gösterilememiştir. Kısacası, iyi tanrı için geçerli olan argümanlar benzer şekilde kötü tanrı için de kurgulanabilir. Law, benzer argümanlarla desteklenen iki tezin aynı ölçüde rasyonel olması gerektiği iddiasını “simetri tezi” olarak adlandırır. O, kötü tanrı fikrini kimsenin makul bulmayacağını, bir diğer ifadeyle bu fikrin saçma olduğunu öne sürer. Dolayısıyla, onun simetriği olan ve benzer argümanlardan beslenen iyi tanrı fikri de makul görülemez. Bu argüman, Law’un isimlendirmesiyle, kötü tanrı itirazı (the evil-god challenge) olarak bilinir. Law’dan sonra da birçok düşünür tarafından geliştirilerek teizme karşı kullanılan bu itiraz, özellikle son on beş yılda din felsefesinin önemli meselelerinden biri hâline gelmiştir. Bu çalışmada, kötü tanrı itirazına karşı geliştirilen çeşitli çözümleri değerlendireceğim ve onun teizm açısından kayda değer bir sorun teşkil etmediğini öne süreceğim. Kötü tanrı itirazına yönelik burada ele alınacak çözüm önerilerini ana hatlarıyla sıralarsam; öncelikle iyi ve kötü tanrı inançlarının simetrik olduğu iddiasını tartışmaya açarak, dünyadaki düzenin kötü bir tanrıya işaret etmediğini öne süreceğim. Ardından, bir simetriden bahsedilecek olsa bile kötü-tanrı fikrinin saçma olmadığını, dolayısıyla simetriği olan iyi-tanrı anlayışının da bir çırpıda reddedilemeyeceğini iddia edeceğim. Son olarak, iyi-tanrı fikrinin temel inanç (basic belief) olabileceğini, ancak kötü-tanrı inancı için aynı durumun geçerli olmadığını savunacağım. (shrink)

El libro contiene doce lecciones dadas por el autor en la Universidad Central de Madrid en 1933. Ortega desarrolla el planteamiento de los problemas generales de la historia y de la "historiología". Analiza los acontecimientos que causaron el inicio y evolución del pensamiento moderno. La vida de Galileo, en su opinión, marca el inicio del imperio de la razón pura, que comienza con la "rebelión de las ciencias" frente al dominio precedente de la teología. Se hace un estudio del cristianismo (...) como forma de vida, su aparición, justificación histórica y desarrollo, hasta convertirse en el elemento central de la cultura occidental. El autor analiza el cristianismo al margen de la fe y de cualquier dimensión sobrenatural, lo que le lleva a tratar la religión como una más entre las teorías filosóficas existentes. Ortega considera equivocadamente que la base del cristianismo es el reconocimiento de la nulidad del hombre y de la naturaleza. La verdadera línea de desarrollo de la filosofía cristiana --marcada, según él, por Duns Scoto, Eckhart y Nicolás Cusano--, desemboca necesariamente en una completa ruptura entre la fe y la razón. La doctrina de Santo Tomás habría supuesto, en cambio, una deformación del cristianismo, un intento de "racionalizar la fe" mediante la introducción del aristotelismo en el estudio de la teología. (shrink)

Heritable monogenic maladies, the byproduct of single gene mutations, comprise a broad range of over 10,000 inborn afflictions (OMIM® 2023). Some of the more common monogenic disorders in question...

Los discursos públicos que circulan sobre las matemáticas y su aprendizaje determinan el modo en que las familias y los alumnos dan sentido a sus experiencias escolares. En Estados Unidos, estos discursos pueden desempeñar un papel importante en el desarrollo de la política educativa pública debido al compromiso de los consejos escolares públicos de escuchar las voces de la comunidad, así como al reciente (aunque no nuevo) aumento de la organización de grupos de padres conservadores bien financiados que trabajan para (...) mantener -y exacerbar- la desigualdad de oportunidades educativas que persiste en este país. En este trabajo analizamos el discurso público en torno al aprendizaje de las matemáticas en una reunión del consejo escolar local de la ciudad de Nueva York. Utilizando herramientas de análisis de la interacción, examinamos el discurso en torno a una propuesta para restablecer la selección basada en exámenes para la admisión en la escuela secundaria. Delineamos dos características clave de los supuestos de "sentido común" en torno al aprendizaje de las matemáticas que circularon en esta reunión -los estudiantes de matemáticas permanecen en una trayectoria de aprendizaje unidimensional, y con diferentes tasas de avance- e investigamos cómo estos supuestos jugaron en la construcción de un mundo figurado de "matemáticas escolarizadas". Argumentamos que las consecuencias que se derivan necesariamente de estos supuestos de sentido común construyen las matemáticas como jerárquicas y fijas, situando a los alumnos en una trayectoria de aprendizaje unidimensional. Por último, situamos este conjunto de supuestos emergentes en el proyecto racial neoliberal y consideramos las formas en que configuran una imaginación particular de la escolarización y las matemáticas bajo el neoliberalismo. (shrink)

Ülkemizde 6 Şubat 2023 tarihinde 11 il ve ilçelerini kapsayan büyük bir deprem yaşanmıştır. Bu depremde bütün kamu kurumları ve Sivil Toplum Kuruluşları (STK) bölgeye destek olmak için seferber olmuştur. Bazı kamu kurum ve kuruluşları enkaz kaldırma, yaralılara tıbbi müdahale, çadır temini, kurulması, iaşe ve ibate vb. ihtiyaçların karşılanması için görev yaparken, bazıları da yaşanan depremin travmatik etkilerini azaltmaya yönelik manevi destek hizmetleri yürütmüşlerdir. Bir kamu kurumu olan Diyanet İşleri Başkanlığı’na (DİB) bağlı İl ve İlçe Müftülükleri personeli, merkez teşkilatı ve (...) Diyanet Vakfı çalışanları da sahada görev yapmıştır. DİB personelinin deprem bölgesinde manevi danışman olarak hizmet vermesi, o tarihlerde, bazı kesimler tarafından eleştirilmiştir. DİB personelinin alanda yaptıklarının incelenmesi bu çalışmanın konusunudur. Çalışmanın amacı manevi danışman olarak hizmet veren DİB personelinin alanda neler yaptıklarını detaylarıyla belirlemek ve yapılanların manevi danışmanlık mesleğinin ilkelerine uygunluğunu literatür esas alınarak değerlendirmektir. Araştırma nitel araştırma desenlerinden, durum çalışmasıyla (Case Study) yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Kırşehir il ve ilçe müftülüklerinde çalışan din görevlileri oluşturmaktadır. Bu çalışma grubunun seçiminde amaçlı örneklem yöntemi kullanılarak ölçüt örneklem tekniği ile veri toplanmıştır. Burada tercih edilen ölçüt, Kırşehir İl ve İlçe Müftülüklerinde görev yapmak ve depremde manevi danışman olarak, alanda çalışmış olmak şeklinde belirlenmiştir. Katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla sorulan sorulardan elde edilen verilere, betimsel analiz uygulanmıştır. Mülakat soruları araştırma amacına uygun olarak ve literatür taraması esas alınarak araştırmacı tarafından oluşturulmuştur. Bu araştırma sonucunda elde edilen bulgular, DİB tarafından manevi danışmanlara düzenlenecek eğitim programlarının düzenlenmesinde veri oluşturması yönüyle önemlidir. Araştırma sonunda bulgular şöyle sınıflandırılmıştır: Psikolojik/manevi danışmanlık: Ziyaretlerde depremzedelerin ellerinin tutulması, kucaklama, duygusal refakat, çocukların başlarının okşanması vs. yakınlık hissi verilerek depremzedelerin rahatça konuşmalarına imkân oluşturmuşlardır. Bölgenin yapısından dolayı mezhepsel ayırım yapmadan bütün köylere gidip “Siz bizim kardeşimizsiniz, sizin için geldik, yalnız değilsiniz, acınızı paylaşıyoruz, geçmiş olsun” ifadeleri ile duygudaşlık hissi verilmiş ve yardım götürülmüştür. Dinî/manevi danışmanlık: Cenaze yıkamak, kefenlemek, cenaze namazı kıldırmak, çadır mescidinde vakit ve Cuma namazı kıldırmak, Kur’an okumak, dua ve sohbet etmek gibi faaliyetler yapılmıştır. Depremzedelerin yaşadıkları evler, çadır kentler, konteynerler ve köyler düzenli ziyaret edilerek hal ve hatırlarının sorulup, vatandaşın isteği üzerine dini törenler yapılmıştır. Destek hizmeti: Özellikle ilk giden görevliler yemek/su dağıtma, çadır kurma ve AFAD çalışmalarında kurtarma işlemine katılmışlardır. Diğer hizmetler: Depremzede esnafın kalkınması ve ekonomik destek için, esnaftan alış-veriş yapmışlar, nişanlı kızlara çeyiz ve üniversite öğrencilerine kitap yardımında bulunmuşlardır. (shrink)

CON: CUADROS CRONOLÓGICOS / INTRODUCCIÓN / TEXTOS ÍNTEGROS / BIBLIOGRAFÍA / NOTAS / LLAMADAS DE ATENCIÓN / DOCUMENTOS / ORIENTACIONES PARA EL ESTUDIO En septiembre de 1925 Ortega y Gasset reunió en un volumen dos importantes y polémicos ensayos, LA DESHUMANIZACIÓN DEL ARTE e IDEAS SOBRE LA NOVELA, textos que se inscriben en la tarea que se había impuesto el filósofo de interpretar la nueva época cultural que había comenzado con el siglo XX, una época que vive una crisis, la (...) crisis de la razón ilustrada, que afecta a todos los aspectos de la vida europea, dado que se ha producido una ruptura de los valores sobre los que se había venido sustentado la civilización occidental. Ambos ensayos, en parte complementarios, tienen, sin embargo, una orientación distinta. LA DESHUMANIZACIÓN DEL ARTE aborda temas relacionados con todas las manifestaciones del arte nuevo y se refiere, sobre todo, a las artes plásticas, aunque también se aluda a la literatura o a la música; el segundo se centra en un único género literario, la novela. Pero ambos están enlazados por una idea común, el agotamiento de las formas artísticas del pasado, especialmente las del siglo XIX, con el abuso de lo sentimental y de lo narrativo, ha conducido a los artistas jóvenes a evitar la mimesis de la realidad y a convertir el objeto artístico (cuadro, composición musical, poema o novela) en una creación puramente estética que no ha de explicarse como copia de la realidad. (shrink)

Habeşistan Prensi Rasselas Bir Hikâye, Dr. Samuel Johnson’ın (1709-1784) eserlerinin en popüler olanlarından biridir. Eserin ilk okuyucuları onu felsefî ve pratik açıdan önemli bir eser olarak görmüş ve bir roman olarak sınıflandırmanın zor olduğunu düşünmüştür. Johnson, eserini yaklaşık 250 yıl önce yazmasına rağmen bugün de okuyucuya hayatın, ölümün, evliliğin, öğrenmenin, eyleme karşı eylemsizliğin anlamını ve diğer birçok konuyu keşfettirmeye çalışmaktadır. Johnson, ahlak teorilerinden hareketle mutluluğu ele almamaktadır. Ahlakî failin kendisinden, insandan ve insanın yaşadığı hayat ve bunun koşullarından hareketle konuyu anlatmaktadır. (...) Mutluluk anlamında temele alınacak olan fail ve onun içinde bulunduğu şartları değerlendirmektedir. Mutluluk, elde edilenden veya elde etmekten çok arama ve başarmada bulunabilir. Habeşistan Prensi, Voltaire’in (1694-1778) iyimserlik sistemini çürütmek için yazdığı Candide adlı esere, planı ve yapısı bakımından benzerlik göstermektedir. Fakat vardıkları sonuç birbirlerinden oldukça farklıdır. İnsanların mutluluğu bulmayı düşündükleri hemen her unsur ele alınıp bunların istenileni veremeyeceğinin belirtildiği Habeşistan Prensi, yöneticilerden hizmetçilere, yaşlılardan gençlere, bilgelerden cahillere varıncaya kadar her kesimden insanı örneklemektedir. Bütün olaylar mutluluk umuduyla başlamış fakat hayal kırıklığıyla sona ermiştir. Sonuçta romanda kurgusal bir yolculuk aracılığıyla ahlakî bir gerçeklik ortaya konulmaya çalışılmıştır. Johnson, Türkiye'de çok fazla tanınmadığı için makalenin giriş kısmında hayatı ve eserlerinin Habeşistan Prensi ile ilgili olan yönlerine kısaca değindik. Çalışmada yöntem olarak nitel araştırmanın imkanlarından yararlanılmış, literatür ve doküman analizi metotları kullanılarak Habeşistan Prensi’nde mutluluk, kötümserlik, iyimserlik konuları incelenmiştir. (shrink)

This essay conceptualizes the intersections between contemporary catastrophes and political life by exploring how narratives of catastrophe mediate discursive and objective processes of catastrophization. It argues for the need to counteract catastrophization, a discursive and objective political phenomenon, by not only re-cognizing how catastrophes impinge on political life but by offering a more critical understanding of this intersection. The essay thus calls for the politicization of catastrophe as a response to the “catastrophization of political life.” Apropos of these concerns, it (...) engages with Habermas in order to explore how his political theory and interventions illustrate important aspects of the intersections between narratives of catastrophe and contemporary political life, say, how discursive catastrophization leads to the misrecognition of objective modalities of catastrophe. Overall, this essay offers an account of how to conceptualize catastrophe and catastrophization in order to articulate the broad contours of a political theory of catastrophe. (shrink)

Hegel’in Jena döneminde zamanın diyalektiği sorununu yalnızca Tinin Fenomenolojisi’nin “Duyusal Kesinlik” bölümünde ele aldığına yönelik genel anlayış, geçtiğimiz yüzyılda orta Jena dönemi derslerine ait el yazmalarının yayımlanmasıyla yeni bir boyut kazanmıştır. 1804-1805 ile 1805-1806 yıllarına ait olan “Jena Sistem taslakları”nda Hegel’in doğanın zamanın üç boyutuna dair kapsamlı bir diyalektik geliştirdiği görülür. Bu çalışmada Christophe Bouton, söz konusu iki sistem taslağında doğanın soyut zamanına ait momentlerin ürettiği sonlu diyalektiğin Hegelci mantıksal ikili sonsuzluk teorisiyle nasıl aşıldığını inceler. Bouton’a göre orta Jena dönemi (...) taslakları sadece Hegel’in düşünsel gelişim sürecine ışık tutmaz, aynı zamanda Hegel’in Berlin döneminde açıkça ortaya koyacağı doğanın zamanı ile Tinin zamanı olarak tarih arasındaki ilişkiyi de temellendirir. Bu bağlamda Heidegger, Koyré ve Bloch gibi yorumcuların aksine Bouton, Hegelci zaman diyalektiğinin kökeninde geçmişin ya da geleceğin önceliği tezini reddeder. Bouton’a göre Hegel felsefesinde zamanın anlamı, zamanın diğer iki boyutundan yalıtılmış olan geçmişte değil, üç zamansal boyutu kendinde içeren somut şimdidedir. Bouton, zaman ve zamana tabi olan hadiselerin yarattığı açmazın yanı sıra, ezeli ve ebedilik ile somut şimdi arasındaki ilişkiyi Jena dönemi ile Berlin dönemine ait dersler ışığında inceler. (shrink)

Special issue: Pre ́cis and Commentaries on Veit’s ‘Animal Consciousness’ Abstract: Facing stress and producing stress responses are crucial aspects of an organism’s life and the evolution of both its species and of the other species in its environment, which are co-evolving with it. Philosophers and biologists emphasize the importance of environmental complexity and how organisms deal with it in evolution of cognitive processes. This article adds to these discussions by highlighting the importance of stress physiology in processes connected to (...) plant cognition. While this article supports the thesis that life means cognizing (i.e., sensing the environment, arranging internal processes according to that perception, and affecting the environment with its actions), it also emphasizes that there are various kinds of organisms. In this regard, plant cognition is not animal cognition. However, given both the variety and continuity in evolutionary processes and the similarities even between the distantly related organisms in the tree of life, I argue that it is usually useful to consider and compare physiological and molecular mechanisms in plants and animals as well as the concepts and research processes in animal and plant science. Although the “pathological complexity” thesis that Veit (2023) presents is fruitful in considering the evolution of consciousness and cognition, I argue that, when thinking of biological processes in relation to cognition, stress can be a helpful concept (maybe even as suitable as pathological complexity) in thinking of organisms’ responses to environmental complexity and their adaptation and acclimation processes. (shrink)

Frankfurt Okulu felsefe ve sosyolojinin arasında yer alan bir düşünce hareketini oluşturur. Hareketin en tanınmış üyeleri Theodor W. Adorno, Max Horkheimer ve Herbert Marcus’tur. Adorno gibi diğerlerinin de düşünceleri Aydınlanma eleştirisi, estetik, kültür teorisi ve genel olarak çağdaş toplumun değerlendirilmesi gibi oldukça geniş bir alana yayılmaktadır. Karl Marx ve Sigmund Freud Frankfurt Okulu düşünürlerinin düşüncelerinin şekillenmesindeki en önemli iki figürü oluşturmaktadır. Adorno ve Teoloji adlı bu eser, Adorno’nun eserlerinden hareketle teoloji, metafizik ve genel olarak din konusuna taalluk eden konuları ele (...) alıp incelemektedir. (shrink)

Religion and spirituality are considered to be helpful resources during late adulthood where declines and losses are presumably pronounced. In Ghana, religion and spirituality are integral aspects of everyday life. The purpose of the study was to explore and understand how older adults experience and make meaning of their lives using spirituality as a lens. Twelve community-dwelling older adults (age range = 60–81 years) in Ghana were interviewed. Thematic analysis was used to analyze the data. The findings indicated that God (...) or the divine guides the navigation of life situations and infuses life with spiritual goals and concerns. Older adults practiced acceptance and gratitude in both positive and negative circumstances and maintained optimism and hope in other situations. The meaning-making model provided a useful framework for interpreting these findings. Limitations of the study were discussed, and suggestions for future research were offered. (shrink)

Мета. Основна мета статті полягає в порівнянні антропологічного контексту поняття когнітивний досвід у прагматизмі, що базується на емпіричній основі й визначається результатом взаємодії людини як біосоціальної істоти з навколишнім природним і соціальним середовищем шляхом експериментування та вибору найбільш оптимального способу дії у тій чи іншій ситуації відповідно до індивідуальних і суспільних цінностей, – з одного боку, та виключно епістемологічного значення когнітивного досвіду у позитивізмі, спрямованого на спостереження та перевірку емпіричних даних, – з іншого. Теоретичний базис. Антропологічний підхід є важливим для (...) цього дослідження, позаяк його визначальною теоретичною ідеєю є орієнтація на нерозривність теоретичного й практичного підходів до цілісності діяльності людини, запропонованої прагматизмом. На відміну від позитивізму, який абсолютизує теоретичне пізнання реальності, підкріплене емпіричним досвідом, прагматизм розуміє це пізнання як елемент практичної адаптивної діяльності людини як біосоціальної істоти, що конструює необхідне для її життя природне й соціальне середовище, перетворюючи невизначеність у впевненість. Так, із позиції радикального емпіризму В. Джеймса, когнітивний досвід людини охоплює не лише знання того, що є перед очима людини "тут і тепер", але й цінності, інтереси, моральні почуття, які визначають мету, перспективи й мотиви її діяльності. Наукова новизна. Завдячуючи антропологічному підходу, прагматизм досягає більш повного розуміння когнітивного досвіду, ніж позитивізм. Якщо в позитивізмі когнітивний досвід є самоцінним, то в прагматизмі він за допомогою зворотного зв’язку виконує функцію рефлексивного практичного експериментування, яке має забезпечити ефективність практичних дій людини як біосоціальної істоти. Когнітивний досвід – це важливий компонент звички, яка для прагматизму є, з одного боку, накопиченим досвідом тривалого практичного пристосування людини до природного та соціального середовища, а з іншого – як її здатності віднаходити інноваційні способи виживання в разі зміни визначальних обставин життєзабезпечення. Так, в екстремальних екзистенційних умовах існування людини (екологічні й соціальні катастрофи, війни) людино- й соціоцентричні цінності, включаючи й цінності ідентичності, разом із стратегічно вивіреною прагматичною оптимальністю дій, забезпечувані когнітивним досвідом, є важливими для виживання й розвитку людини та суспільства. Висновки. Використовуючи антропологічний підхід, прагматизм розглядає когнітивний досвід у людиновимірному аспекті. З усього спектра когнітивного досвіду, що уможливлює орієнтування людини в природному й соціальному середовищі, є та його частина, що дозволяє людині застосовувати здобуті знання в продуктивній практичній діяльності на основі загальнолюдських цінностей. Із погляду прагматизму, когнітивний досвід, заснований на експериментуванні з рефлексивним зворотнім зв’язком, є важливим для забезпечення ефективності практичних дій людини. В умовах епохальних соціальних трансформацій, що наразі відбуваються у світі, виживання й розвиток цивілізації на основі загальнолюдських цінностей значною мірою залежить від ефективності реалізації актуалізованого когнітивного досвіду людини, її інтелектуальних і моральних ресурсів. (shrink)

There is significant potential for machine learning (ML) models and systems to enhance prognostic, diagnostic, and therapeutic decision-making in the healthcare context. When used in clinical setti...

Responsibility is a central juridical, moral and social concept that calls on individuals to act in ways that are necessary and morally right. It represents a fundamental normative relationship that bridges abstract philosophical ideas with empirical social realities. Despite its everyday importance, the derivation and application of responsibility are complex and often contested. This article explores the meaning and conditions under which responsibility can be justifiably demanded, as well as its practical enforceability. Responsibility is understood as a normative relationship with (...) both moral and legal dimensions, constructed through social interactions. A responsible practice requires intersubjective agreement on the reasons and motives for actions, enabling the formulation and implementation of ethical justifications. (shrink)

Criticism of authority was a prominent feature of medieval philosophical writing. In this study the critiques of two contemporaneous scholars, Moses Maimonides and Fakhr al-Dīn al-Rāzī, are compared. Maimonides criticized Hellenistic authorities, mainly Aristotle. However, the starting point for his critique was Aristotle's admission of the limitations of his own inquiries. Maimonides admired Aristotle's questioning of his own conclusions; indeed, his own thought was characterized by constant self-doubt. Al-Rāzī criticized an earlier Muslim scholar, Ibn Sīnā , an intellectual giant whose (...) imprint was strongly felt in philosophy and medicine. Al Rāzī used his commentaries on a number of Ibn Sīnā's books as a stage for criticizing the master and for arguing for his own, alternative viewpoints. (shrink)