This collection brings together fourteen contributions by authors from around the globe. Each of the contributions engages with questions about how local and global bioethical issues are made to be comparable, in the hope of redressing basic needs and demands for justice. These works demonstrate the significant conceptual contributions that can be made through feminists' attention to debates in a range of interrelated fields, especially as they formulate appropriate responses to developments in medical technology, global economics, population shifts, and poverty.

Narrative ethics taps into an inherent human need to tell our own stories centred on our own moral values and to have those stories heard and acknowledged. However, not everyone’s words are afforded equal power. The use of narrative ethics in bioethical decision-making is problematized by a disparity in whose stories are told, whose stories are heard, and whose stories are believed. Here, I conduct an analysis of narrative ethics through a critical theory lens to show how entrenched patterns of (...) narrative neglect in medicine are harming not only our capacity to make use of narrative ethics but also our capacity to deliver effective healthcare. To illustrate this point, I use three examples where the patient’s gender affects how their stories unfold: autism, weight, and pain management. From these, I argue that the use of narrative ethics without the application of a critical theory lens risks the exacerbation of what Miranda Fricker refers to as “testimonial injustice,” the prima facie harm experienced by individuals whose credibility is undermined by others’ prejudices. Finally, I suggest that narrative ethics can be a powerful tool for mitigating oppressive practices in medicine if we couple it with critical analysis that enables us to understand the power dynamics at play in storytelling. (shrink)

Many languages allow for “fake” uses of their past tense marker: the marker: can occur in certain contexts without conveying temporal pastness. Instead it appears to bear a modal meaning. Iatridou :231–270, 2000) has dubbed this phenomenon Fake Tense. Fake Tense is particularly common to conditional constructions. This paper analyzes Fake Tense in English conditional sentences as a certain kind of ambiguity: the past tense morphology can mark the presence of a temporal operator, but it can also signal a specific (...) modal operator. The ambiguity is proposed to be the result of recategorization: the Simple Past develops a second, modal meaning because of structural similarities between the temporal and the modal/epistemic domain. The proposal is spelled out in the generative semantics framework, using the restrictor approach to conditionals Semantics from different points of view, 1979; in: A. von Stechow and D. Wunderlich Semantics: an international handbook of contemporary research, 1991), and building on von Stechows et al.’s recent work on the English tense system The expression of time in language, 2010; Romero and von Stechow, Tense: introduction, 2008). (shrink)

Fourteen experienced psychiatric nurses participated in a pilot study aimed at describing the experiential aspect of making decisions for the patient. In-depth interviews focused on conflicts, were transcribed, coded, and categorized according to the Grounded Theory method. The theoretical construct, 'modifying autonomy' and its dimensions, such as being aware of the patient's vulnerability, caring for and caring about the patient, were identified. The findings in this study make clear the need for further research into the experiential aspect of ethical decision-making (...) in psychiatric practice. (shrink)

Kadınların mukaddes görevlerini, insan neslinin devamlılığını sağlamayı yerine getirebilmelerine imkân veren aylık kanama dönemlerinin ironik bir şekilde kirlilik sebebi sayılması kadim bir kabuldür. Belki de ilkel inançlarda kana yüklenen tabu anlamı bu kabulün benimsenmesinde rol oynamıştır. Her ne kadar feminist akımlarla beşeriyet tarihinin başlangıcındaki anaerkil dönemde kadınlara kutsallık katan doğurganlıklarının bir uzantısı olan adet görmelerinin, ataerkil düzene geçişle bir aşağılanma ve murdarlık sebebi sayılmaya başlandığı iddia edilmiştir. Fakat bu görüşün dayanakları doğruluğunu ispatlayacak sağlamlıkta olmadığı gibi alanın uzmanlarınca da ortaya atılmıştır. (...) Bir hukukçunun mitolojik anlatıları da referans alarak yaptığı taraflı bir antropolojik okumadır. Ayrıca tarihi süreçte kadınların regl dönemlerindeyken bereket ve şifa kaynağı görüldüklerinin de etrafına pislik bulaştıran bir murdarlık halinde kabul edildiklerinin de örnekleri bulunmak mümkündür. Bununla birlikte hayızlı kadını kirli kabul eden anlayışın daha yaygın olduğu söylenebilir. Özellikle bu güne ulaşan şekliyle Yahudilikte, Cennette işlediği ilk günah sebebiyle cezalandırılmasının sonucu olarak adet gördüğü kabul edilen kadın, manen kirlidir ve bu kiri dokunduğu her şeye bulaştırdığından tecrit edilmelidir. Kanaması bittiğinde temizlenmesiyse özel ritüellerle mümkündür. Zaten Yahudilikte kirlilik sebepleri ve kirliliğin toplumda yaygınlaşmaması için alınması gereken tedbirler ile ilgili ahkâm, geniş ve karmaşıktır. Onlara göre cüzzam hastalığına yakalanmak da kirlilik sebeplerindendir ve cüzzamlı olan kişi de, özellikle din adamlarından, tecrit edilmelidir. Güncel Hristiyanlık, Yahudiliğin hayızlı kadınla ilgili düzenlemelerinin neredeyse uygulanamaz yükünden hepsini yok sayarak kurtulmuştur. Fakat ontolojik açıdan kadını ilk günahtan sorumlu tutma anlayışını genel olarak devam ettirmektedir. Cüzzamlıysa Hz. İsa (as) aracılığıyla tedavi edilerek Tanrı'nın rahmetinin ulaştığı bir konuma gelmiştir. İslam dini ise ilk günahı işlemede kadına ayrı bir sorumluluk yüklemediği gibi adet dönemini de bir kirlilik sebebi saymaz. Ama Medine'de Yahudilerle bir arada yaşayan Müslümanların, İslam öncesi Arap kültüründe de bulunan adetli kadını kirli sayma inancından etkilendiği anlaşılmaktadır. Öyle ki Yahudiler gibi hayızlı eşlerini evden çıkarmaları gerekip gerekmediğini, yaptıkları yemeği yiyip yiyemeyeceklerini sorgulamışlardır. Hz. Muhammed (as), hayızlı kadın hakkında indirilen ayetteki ifadeleri açıklarken, kadınları kirli kabul edip tecrit etmenin yanlış bir yorum olduğunu vurgulamıştır. Aksine bu dönemdeki kadınların temiz oldukları hakikatini hem sözleriyle hem de uygulamalarıyla göstermiştir. Sünnete uygun davranışın adetli eşle, tam bir cinsel birliktelik hariç, ilişkinin devam ettirilmesi olduğunu açığa çıkaran rivayetlerin sayısı çoktur. Öncellikle uygulamaya bizzat şahit olan müminlerin annelerinden ve diğer sahâbeden; Hz. Peygamber'in hayızlı eşiyle aynı yatak ve yorganı kullandığını, aynı sofrada yemek yediği hatta onun ısırdığı yerden ısırıp bardakta dudağının değdiği yerden içtiğini, hayızlı kadının elinin, kan bulaşmadıkça giydiklerinin, tükürüğünün temiz olduğunu açıklayan bilgiler aktarılmaktadır. Yine de konu etrafındaki tartışma ve yanlış uygulamalar tabiîn döneminde devam etmiştir. Zira adetli eşle yatılır mı, aynı yorgan kullanılır mı, yaptığı yemek yenilir mi, döktüğü suyla abdest alınır mı gibi sorgulamalar sürdürülmüştür. Hz. Peygamber'in aile efradından İbn Abbas'ın hayızlı hizmetlisine saçını taratmaktan çekindiği, tabiîn fakihlerinden loğusalık kanaması bittiği halde eşini kırk gün geçmeden yanına kabul etmeyenin veya aynı yorganla yatmamayı tavsiye edenin olduğu nakledilmektedir. Kadim inançların değişiminin zorluğu bu örnekte de açığa çıkmaktadır. Ayrıca kadınların aybaşı hali İslamî literatürde çoğunlukla fıkhî açıdan ele alınmıştır. Çünkü kadınların bu dönemde bulunması ibadetler ve muamelat açısından farklı sonuçlar doğurmaktadır. Bu arada kadınla ilgili kökleri Eski Ahid'deki yaratılış kıssasına giden ontolojik suçluluğu ve cezayı hak ettiği inanışlarının Hz. Peygamber'in sünnetiyle ret edilmesinin önemi dikkatten kaçmaktadır. Kur'an'ın deyimiyle eza/sıkıntı çeken kadına muhabbet ve ilgi gösterip desteklemenin sünnette vurgulanması da meselenin ihmal edilen bir yönüdür. Oysaki nasıl cüzzamlı Hz. İsa aracılığıyla uzak durulması gereken murdarlıktan Allah'ın bir peygamberi aracılığıyla şifa ulaştırılmasına layık kulu konumuna geldiyse, hayızlı kadın da Hz. Muhammed'in sünnetindeki uygulamayla bir arada yaşanacak, manen temiz kişi konumuna getirilmiştir. (shrink)

The notion that Søren Kierkegaard is the “father of existentialism” is so widespread in popular culture that it requires little introduction. Less obvious, perhaps, is what this tagline might mean. This study focuses on five central themes in the existential tradition, comparing and contrasting Kierkegaard's treatment of them with those thinkers who inherit his thought: the self as a synthesis, despair as an imbalanced self‐interpretation, freedom and anxiety, the dialectic of recognition, and the autonomous choice of values.

A recursive notation system of a strong segment of ordinals was developped by Jäger [3]. An unessential modified versionT(J) of this notation system was described in [4]. In the following, the well-ordering ofT(J) is proved in a formal system of second order arithmetic with the axiom schema ofΠ 2 1 -comprehension. It follows, that the proof theoretical ordinal ofΠ 2 1 -analysis is greater than the order type ofT(J).

Heidegger, şeylere bağlanmamaya izin veren meditatif düşünme ile onlarla araçsal ve çıkarcı bir ilişki kuran hesaplayıcı düşünme arasında bir ayrım yapar. Ona göre yeter neden ilkesi, mevcut şeylere hükmetmenin temel yoludur. O, metafiziğin varlık-mahiyet ayrımını da hazır varlık fikrine hizmet eden bu nedensellik paradigmasına indirger; zira Hristiyanlık’ın yaratma kuramı bu ayrımı Yunan felsefesinden uzaklaştıramamıştır. İbn Sînâ ise, İslâm’ın yoktan yaratma kuramını sahiplenerek, yaratılmış dünyanın özüne ontolojik bir fakirlik yerleştirir, zira her şey varlığını kendinde zorunlu varlığa borçludur. Kendinden başkasıyla zorunlu varlık, (...) var edildikten sonra bile kendinde mümkün olma halini korur. Böylece, nedenin bilgisi, bir şey üzerinde hakimiyet kurmak yerine, onun varlığının bizatihi zorunlu varlığa bağımlı olduğunu anlayıp, ona kayıtsız ve ilgisiz kalmayı sağlar. Heidegger’in tersine, nedensel bilgi bir ontolojik yoksulluğun bilgisine dönüşür. Üstelik Heidegger’in meditatif düşünme için referans olarak sunduğu Meister Eckhart, varlık-mahiyet ayrımının sağladığı ontolojik yoksulluk fikrini İbn Sînâ sayesinde geliştirmiştir. İbn Sînâ’nın Heidegger’e yapabileceği bu itirazı ele almakla birlikte, amacımız, nedensellik ilkesinin ve genel olarak aklın etik ve çıkarsız bir şekilde kullanımının imkânını incelemektir. (shrink)

Цель данного издания - познакомить широкий круг читателей с основными вехами жизни ученого, организатора, ее научными трудами, литературой о ней.

Recently there has been a growing interest not only in existentialism, but also in existential questions, as well as key figures in existential thinking. Yet despite this renewed interest, a systematic reconsideration of Kierkegaard’s existential approach is missing. This anthology is the first in a series of three that will attempt to fill this lacuna. The 13 chapters of the first anthology deal with various aspects of Kierkegaard's existential approach. Its reception will be examined in the works of influential philsophers (...) such as Heidegger, Gadamer, and Habermas, as well as in lesser known philosophers from the interwar period, such as Jean Wahl, Lev Shestov, and Benjamin Fondane. Other chapters reconsider central notions, such as "anxiety", "existence", "imagination", and "despair". Finally, some chapters deal with Kierkegaard's relevance for central issues in contemporary philosophy, including "naturalism", "self-constitution", and "bioethics". This book is of relevance not only to researchers working in Kierkegaard Studies, but to anyone with an interest in existentialism and existential thinking. (shrink)

Open peer commentary on the article “Learning about Urban Sustainability with Digital Stories: Promoting Collaborative Creativity from a Constructionist Perspective” by Maria Daskolia, Chronis Kynigos & Katerina Makri. Upshot: Daskolia, Kynigos and Makri’s article offers us a view into potential applications of constructionist learning theory to help students conceive of and collaborate on solutions to today’s complex problems. This work in many ways parallels the efforts of those investigating systems thinking and highlights the importance of digital production in that process. (...) While many efforts rely on simulations and models, the authors place centrally the role of digital production in understanding complexity. This, in turn, calls our attention to the affordances and limitations of our current tools for facilitating learning and collaboration, and ultimately to the need for new tools. (shrink)

Haydar el-Herevî Horasan’dan Osmanlı topraklarına gelen önemli âlimlerdendir. Teftâzânî’nin şeçkin bir talebesi olan bu âlim I. Mehmed’ten büyük saygı görerek onun tarafından himaye edilmiştir. Herevî, Zemahşerî’nin el-Keşşâf’ı üzerine yazdığı şerhi büyük övgü ifadeleriyle I. Mehmed’e ithaf etmiş, ithafın yer aldığı mukaddimede hayat hikayesiyle ilgili önemli ayrıntılar vermiştir. Osmanlı topraklarında geçirdiği uzun yıllar sonra Timur’un oğlu Şahruh ile irtibat kuran Herevî, el-Keşşâf şerhi mukaddimesini tekrardan kaleme alarak aynı eseri bu sefer Şahruh’a ithaf etmiştir. Herevî’nin bu yeni patronaj ilişkisi mukaddimenin ikinci versiyonundan (...) öğrenilmektedir. İkinci versiyonda sadece ithaf kısmı değiştirilmemiş, yeni haminin kimliğiyle irtibatlı olarak muhteva da yeni- den kurgulanmıştır. İlk versiyonda bulunmayan önemli biyografik ayrıntılar ikinci versiyonda yer almaktadır. Mukaddimenin iki versiyonu Herevî biyografisinin neredeyse yegâne kaynağıdır. Bu makalede mukaddimenin ikinci versiyonu ilk defa gün yüzüne çıkarılmış ve her iki versiyonda verilen bilgiler bir araya getirilerek Herevî’nin biyografisi inşa edilmiştir. İki versiyonda herhangi bir tarih verilmemiş, sadece bazı şehirlerdeki ikamet süreleri belirtilmiştir. Biyografi inşa edilirken anlatıda oluşan boşluklar tarihi olaylardan hareketle doldurulmuş ve tarihlendirme yapılmıştır. Bahsedilen olaylar, yapılan nitelemeler ve verilen ikamet süreleri itibara alınarak Herevî’nin hayatının yaklaşık kırk yıllık bölümü tam olarak tarihlendirilmiş, Serahs’tan başlayarak sırasıyla Şîraz, Tebriz, Şirvan, Bursa, Edirne ve tekrar Horasan’a uzanan yıllara dair bütünlüklü bir tablo ortaya konulmuştur. Bu hayat hikayesi ulema-sultan ilişkileri, siyasî gelişmelerin ilim hayatına yansımaları ve hayatını ilim yolculuklarında geçiren bir âlimin zihin dünyası hakkında eşsiz bilgiler sunmaktadır. (shrink)

Level statistics and nodal point distribution in a rectangular semiconductor quantum dot are studied for different degrees of spin-orbit coupling. The chaotic features occurring from the spin-orbit coupling have no classical counterpart. Using experimental values for GaSb/InAs/GaSb semiconductor quantum wells we find that level repulsion can lead to the semi-Poisson distribution for nearest level separations. Nodal lines and nodal points are also investigated. Comparison is made with nodal point distributions for fully chaotic states.