Collaborative learning has recently achieved very significant results. It still suffers, however, from several issues, including the type of information that needs to be exchanged, the criteria for stopping and how to choose the right collaborators. We aim in this paper to improve the quality of the collaboration and to resolve these issues via a novel approach inspired by Optimal Transport theory. More specifically, the objective function for the exchange of information is based on the Wasserstein distance, with a bidirectional (...) transport of information between collaborators. This formulation allows to learns a stopping criterion and provide a criterion to choose the best collaborators. Extensive experiments are conducted on multiple data-sets to evaluate the proposed approach. (shrink)

The trial of major Nazi war criminals in Nuremberg was a landmark event in the development of modern international law, and continues to be highly influential in our understanding of international criminal law and post-conflict justice. This volume offers a unique collection of the most important essays written on the Trial, discussing the key legal, political, and philosophical questions raised by the Trial both at the time and in historical perspective. -/- The collection focuses on pieces from those involved in (...) the Tribunal, discussing the establishment of the Tribunal, the Trial itself, and the debate that followed the Judgment. Also included are representative essays of the academic debate that has surrounded Nuremberg in the sixty years since the Trial. Ranging from the contribution of Nuremberg to the substantive development of international criminal law to the philosophical evaluation of legalism in post-conflict international relations, the perspectives provided by the essays offer a unique overview of the persistent significance of Nuremberg across a range of academic disciplines. -/- The collection also features newly translated essays from key German, Russian, and French writers, available in English for the first time; a new essay by Guénaël Mettraux examining the Nuremberg legacy in contemporary international criminal justice; and an exhaustive bibliography of the literature on Nuremberg. (shrink)

« L’histoire de la “pensée clinique” – prise en son sens le plus large – peut être dite vectorisée par une dé-singularisation toujours plus nette des situations de soin. Que ce soit en médecine somatique, en psychiatrie ou en psychologie, le colloque soignant/soigné s’est progressivement standardisé, par l’opérationnalisation d’un ensemble de procédures thérapeutiques jugées efficaces. La psychanalyse, dernière-née des sous-disciplines cliniques, occupe à ce titre une position “à la limite”. Soucieuse comme les autres de connaître pour mieux soigne r, elle (...) monte en généralité ( cf. ses étiologies, ses diagnostics et le modèle métapsychologique). Mais elle adopte simultanément – suivant cette même exigence d’efficacité – une démarche inverse qu’on peut à bon droit nommer “descente en singularité”. De fait, Freud met en évidence que certaines représentations uniques verbalisées au cas par cas de ses patients (non reproductibles par d’autres, et non utilisables pour d’autres) constituent le principal levier thérapeutique pour une série de troubles et souffrances psychiques. Son legs scientifique consiste ainsi en une reproblématisation de la question des niveaux logiques opérants dans le champ clinique : est-ce avant tout au niveau du générique (comme en médecine) qu’il faut situer l’effort de vérité pour bien soigner, à l’échelle du typique (comme en psychologie), ou, au contraire, dans l’ordre de l’ unique (proposition originale de la psychanalyse)? Une relecture du fameux cas freudien de Lucy R., tiré des Études sur l’hystérie (1895) – permet de préciser ces enjeux épistémo-cliniques, toujours d’actualité. Est alors discutée la proposition de l’extension de l’usage de l’adjectif “clinique” pour désigner toute pensée du singulier – même hors cadre thérapeutique –, dans l’art, en littérature ou en sciences humaines. ». (shrink)

Η προετοιμασία του δεύτερου τόμου του Corpus des inscriptions grecques d'Illyrie méridionale et d'Épire, αφιερωμένου στο Βουθρωτό της νότιας Αλβανίας, οδήγησε τους συγγραφείς να αναζητήσουν, ανάμεσα σε χιλιάδες ονόματα ελεύθερων ανδρών (αρχόντων, ιερέων, ιδιοκτητών δούλων, μαρτύρων) που αναφέρονται σε επιγραφές αυτής της πόλης, το όνομα Άπποίτας 'Αντιγόνου. Το όνομα αυτό φέρει ο θεαροδόχος των Δελφών στο Βουθρωτό, στο σύντομο δελφικό κατάλογο που χρονολογείται γύρω στα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Από τις 24 επιγραφές που αναφέρουν κάποιον Άπποίτα και λαμβάνοντας υπόψην (...) τις μαρτυρίες χωρίς πατρώνυμο ή εθνικό, είναι δυνατόν να ταυτιστούν τρία διαφορετικά άτομα, που προσδιορίζονται με τα εθνικά Έρμίατος, Όπάτας και Κύ8εστος. Μόνον οι δύο τελευταίοι είναι με βεβαιότητα γιοι του Αντίγονου. Ο δεύτερος, ο Κύδεστος, φαίνεται να ταυτίζεται καλύτερα με την ιδιότητα του θεαροδόχου, μετά το 150, εξαιτίας του ρόλου που έπαιξε η οικογένεια του στο νέο κράτος των Πρασαιβών. (shrink)

L'inscription inédite d'Ambracie, qui est ici publiée, fait connaître le règlement frontalier entre les deux cités qui est intervenu après la destruction de l'Épire par Paul-Émile en 167 avant J.-C. Elle comprend le texte d'arbitrage entre Ambraciotes et Charadrites, puis les dispositions pratiques prises pour le bornage et le texte du serment. Elle permet de résoudre bien des problèmes de géographie historique : le fleuve Aphas est le Louros, Horraon — Horreum chez Tite-Live — est localisé dans le beau site (...) archéologique voisin d'Ammotopos, Charadros à Palaia Philippias. La délimitation frontalière peut être reconstituée et fait penser à celles qu'Ambracie tente de régler, à la même époque, avec ses voisins Athamanes et Acarnaniens. Le document permet d'identifier le grand temple archaïque dégagé à Arta comme étant celui d'Apollon Sôter et souligne les relations étroites entretenues avec l'Élide et la Thessalie ; il renseigne sur les institutions des deux cités et complète le calendrier épirote. (shrink)

Il était une fois un matérialiste pur et dur qui disait : « À quoi rime tout ce jargon mentaliste d’“esprits”, d’“idées”, et de “sensations”? En réalité, ces soi-disant entités ou événements “mentaux” n’existent tout simplement pas. Dans nos têtes – ô combien matérielles –, il n’y a que des processus physiques! » Il était une fois un autre philosophe qui lui rétorqua : « Quel chef-d’œuvre de confusion...

To assess the effectiveness of Visual Thinking Strategies in medical education curricula, a pretest–posttest experimental study design was used to evaluate the impact of participating in VTS workshops on first-year medical students. A total of forty-one intervention and sixty comparative students completed the study which included the analysis of clinical images followed by a measurement of word count, length of time analyzing images, and quality of written observations of clinical images. VTS training increased the total number of words used to (...) describe clinical images, the time spent analyzing the images, and the number of clinically relevant observations. (shrink)

Propõe a expansão da classe Espiritismo na Classificação Decimal de Dewey. Justifica a proposta devido ao grande número de adeptos e à produção literária espírita. Evidencia que o Espiritismo é a oitava religião com mais praticantes no mundo e a terceira no Brasil. Apresenta a importância da doutrina espírita ao redor do mundo e no Brasil. Utiliza a teoria proposta por Vanda Brougthon para religião e acrescenta as facetas ciência, filosofia, religião e aspectos gerais da Doutrina Espírita. Analisa propostas de (...) expansão de classes existentes e elabora uma revisão de literatura acerca da história do espiritismo. Utiliza a metodologia de Barité para modificação de esquemas de classificação. Os termos foram coletados a partir do tesauro espírita e da obra de referência da Federação Espírita Brasileira e sistematiza os conceitos hierarquicamente. Propõe a expansão da classe 202 – Doutrina a partir da identificação e sistematização dos conceitos, colocando-os de forma notacional. Conclui que uma doutrina com tantos adeptos e com uma grande produção literária deve ser representada adequadamente na Classificação Decimal de Dewey e a que a mesma oferece pouco espaço de representação na classe 200 para as diversas religiões praticadas no mundo. (shrink)

Les parlers poitevins nord-occidentaux (Noirmoutier, Marais nord vendéen) présentent une variation allophonique complexe du vocalisme. On peut distinguer plusieurs niveaux de diphtongaison qui rendent ces variétés particulièrement intéressantes pour l’analyse phonologique. L’étonnante diversité des formes phonétiques en surface peut cependant se réduire à deux grandes catégories de noyaux vocaliques, simples (monophtongues) et complexes (monophtongues longues et diphtongues sous-jacentes). Les premières sont sujettes à des contraintes d’expression liées à l’atérité, ou laxité, tandis que les deuxièmes alternent des voyelles tendues avec des (...) diphtongues décroissantes ou fermantes dans l’oral spontané. Cette contribution traite principalement de comment une enquête sur la structure phonologique d’une variété dialectale peut durer vingt ans, en faisant alterner diverses approches et divers angles de vue sur les données : transcription phonétique, spectrographie acoustique, analyse phonologique tendant à devenir une enquête phonologique amenée à remettre en cause ses prémisses et ses instruments d’observation des faits de parole pour aboutir à une description de la langue. (shrink)

Οί συγγραφείς προτείνουν Ινα συνεχές κείμενο τών στίχων 12-45 τοΰ αποσπάσματος Β, σχολιασμένο χαί μεταφρασμένο. 'Επίσης μερικές παρατηρήσεις σχετικά μέ τό απόσπασμα Α αύτοΰ τοΰ σημαντικού κειμένου πού δημοσιεύθηκε άπό τους P. Cabanes καί J. Andréou.

Çağdaşlaşma veya batılılaşma şeklinde de tavsif edilen modernleşme sürecinin sadece pratik sonuçlarıyla yetinmeyen, bunun ötesinde söz konusu sürecin kök nedenleriyle ilgilenen teorik bir çabanın çağdaş Türk düşüncesi açısından önemi ve değeri açık olsa gerektir. Her halükarda meselenin teorik veçhesine yoğunlaşacak bir düşünce çabasında Türk düşüncesinde felsefi düşüncenin ihraz ettiği mevki esaslı bir tartışma konusu olacaktır. Türk modernleşmesinin felsefe ile temasını ele almak, Çağdaş Türk Düşüncesinin kapsamlı bir tasvirine ve gelişim imkanına da önemli katkılar sunacaktır. Meşrutiyetten Cumhuriyete geçiş evresinde yaşamış olan (...) Ziya Gökalp, modern sosyolojiye ve felsefeye duyduğu ilgiyle Türk düşüncesine dair kuşatıcı ve özgün bir perspektif sunan ender düşünürler arasında yer almaktadır. Türk düşüncesinde felsefi düşünce alanına ilişkin özgün bir perspektif geliştiren Gökalp’in klasik pozitivist tutumdan farklı olarak felsefi düşünceyi kültürle ve insanın ideal dünyasıyla ilişkili bir düşünce etkinliği olarak tasarladığı görülmektedir. Gökalp’in felsefeyi kendisiyle refaha ve zenginliğe ulaşılan özel bir düşünme biçimi olarak tayin etmekten ziyade, felsefeyi maddi refahın sonrasında ortaya çıkan özel bir düşünce etkinliği olarak ele aldığı görülmektedir. Mevcut çalışma, Gökalp'in modernleşme tecrübesi içerisinde felsefeye nasıl bir konum biçtiğini tartışmaktadır. (shrink)

Quand on évoque la philosophie comme manière de vivre, on imagine le bleu de la Méditerranée, le soleil d’Italie et les rivages hellènes. Parfois on s’aventure jusqu’à penser à une bibliothèque, au premier étage d’une vieille tour, à ses poutres sur lesquelles le maître des lieux faisait peindre des sentences en grec et en latin ; certains vont jusqu’à évoquer un étang en Nouvelle-Angleterre, une cabane en Norvège. Qui imaginerait un presbytère, des grands marronniers, une église de village, et, en (...) toile de fond la forêt des Ardennes? On trouve la philosophie dans les lieux les plus insolites, et les plus inattendus, là où, les hommes simples vivent, simplement en hommes. (shrink)

L'oeuvre et la pensée de Henry David Thoreau (1817-1862) semblent devoir éternellement se résumer à ses cieux textes les plus célèbres, Walden ou la vie dans les bois et La Désobéissance civile, occultant un parcours riche et complexe. Chantre de la liberté individuelle, engagé activement dans la lutte contre l'esclavage, il ne fut pas cet ermite vivant clans sa cabane retirée au bord d'un lac, dans la forêt, bien qu'il entretînt une relation panthéiste avec la Nature. Inlassable arpenteur de sa (...) région, autour de Concord, en Nouvelle-Angleterre, il vécut de son métier de géomètre qui lui permit de s'adonner à l'observation de la faune et de la flore. Nourri de littérature classique et de philosophie orientale, éternel célibataire aux nombreuses amitiés masculines et féminines, brillant conférencier, il concentre en lui cette indépendance intemporelle et cet appel du Wild qui constituent l'âme de la nation américaine. Au risque d'écorner l'image d'Epinal que s'est faite de lui la postérité, cette biographie se propose de révéler les aspects les moins connus de la vie du grand écrivain, qui tint son Journal pendant un quart de siècle. Loin d'en souffrir, l'image de Thoreau se trouve au contraire rehaussée par cet éclairage nouveau. (shrink)

Bu araştırma hicri birinci asrın ilk yarısında varlık gösteren Basra’nın, fıkhıyla meşhur bazı sahâbîlere ev sahipliği yapmasına rağmen hadis ve fıkıh ilimlerinde, aynı dönemde öne çıkan Kûfe’den geri kalmasının muhtemel sebeplerine odaklanmaktadır. Söz konusu sahâbe arasında öne çıkanlar, Basra’da on iki sene ikamet etmiş olan Ebû Musa el-Eş’arî ve dört sene bulunan İbn Abbas’tır. Mezkûr iki sahâbenin fıkhî müktesabatlarının yanında çok sayıda hadis rivayetine sahip olduğu da bilinmektedir. Ancak buna rağmen her ikisinin de İbn Mes‘ûd’un, Kûfe’de yaptığı etkiyi gösterdikleri söylenemez. (...) Araştırmada, Basra’da meskûn bulunan sahâbeyle ilgili rivayetlerin tahlil ve değerlendirmesine dayalı bir yöntem takip edilmiş olup, özellikle sahâbe ile tâbiînin ilmî ilişkilerine yoğunlaşılmıştır. Bununla beraber coğrafya ve kuruluş bakımından benzerlik gösteren Kûfe şehrindeki sahâbenin ilmî etkisi ve tâbiîn neslinin faaliyetleri bakımından bir takım karşılaştırmalarda bulunulmaktadır. Makalenin, konu hakkında öngördüğü birinci ihtimal, söz konusu sahâbîlerin ordugâh şehrinde yaşamanın gereği olarak fetihlerle meşgul olmalarıdır. Bu sonuç ilk olarak Ebû Musa el-Eş’arî’nin sireti üzerine yapılan incelemelerde ortaya çıkmıştır. Söz konusu ilmî gecikmeye sebep olan ikinci ihtimalin ise bahsi geçen sahâbenin ilimlerini yaymak adına aktif davranmamaları olduğu söylenebilir. Bu durumda sahâbenin ilmî kişiliklerinin önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Diğer bir ihtimal, Basra’daki tâbiîn neslinin, sahâbeden ilim alma hususunda sarfettikleri çabanın, Kûfelilere kıyasla daha az olmasıdır. Bahsi geçen durumda Basra’nın bedevî kabile yapısının önemli bir etkili olduğu düşünülmektedir. Konuyla ilgili zikredilebilecek son ihtimal ise ilmî yapının teşekkül etmeye başladığı süreçte vuku bulan fitne ve karışıklıklardır. Nitekim bir müddet valilik görevini yürüten İbn Abbas’ın, bu süre zarfında ilim ve eğitim faaliyetleriyle ilgilenemediği görülür. Özetle araştırmanın ulaştığı en önemli sonuç; Basra’nın hicri birinci asrın ilk yarısında, İbn Mes’ûd tarafından kurulan Kûfe’ye kıyasla hadis ve fıkıh ilimlerinde gelişmiş bir şehir olmadığıdır. (shrink)

Allah’ın ilk insanı, ilk peygamber yapmak suretiyle, insanoğlu ile iletişim kurmayı ve ona hitap eden vahiyler göndermeyi amaçladığı anlaşılmaktadır. Söz gelimi Tevrât’ı İbranice, İncîl’i Süryanice ve Kur’ân’ı Arapça göndermek suretiyle insanlar tarafından anlaşılmak istemiştir. Bununla birlikte onun İbranice kelâmı, Süryanice sözünden ve Arapça kelâmı da diğer dillerdeki sözünden farklı bir tabiata sahiptir. Bu gerçeklikten hareketle İslâm düşünce-fikir tarihine bakıldığında ilim adamlarının ilâhî kelâmın mâhiyetini, tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda bir çabanın içerisine girdikleri görülmektedir. Esasen Allah’ın nasıl bir kelâma sahip (...) olduğunu anlamak ve kavramak, cismanî/fizik âleminden gayrı cismanî/fizikötesine doğru bir bakış çabasıdır. Buna rağmen hakikatin yılmaz arayıcısı insan, bu konuda söyleyecek bir söz bulabilme çabası içindedir. “İlâhî kelâmı”, Allah’ın bir sıfatı olarak değerlendirenler olduğu gibi bunu “ilâhî bir fiil” olarak telakki edenler de bulunmaktadır. İlâhî kelâm sıfatının veya fiilinin tecellîsinin Kur’ân olduğu da ehlince müsellemdir. Kur’ân lafızlarının aidiyeti konusunda başlıca üç görüş ortaya konulmuştur. Bu görüşler içerisinde hâkim ve râcih bakış açısına göre Kur’ân metni, lafız ve mana itibariyle Allah’a aittir. Buna göre Hz. Muhammed’e nâzil olan Kur’ân vahyi hem lafız hem de manadan oluşmaktadır. Bu telakkîyi savunan müelliflere göre vahyin oluşumu ve iletimi konusunda ne Cebrâil’in ne de Hz. Muhammed’in herhangi bir müdahale veya katkısı olmuştur. Dolayısıyla peygamberin vahiy nüzûl sürecinde rolünün tamamen pasif olduğu söylenebilir. Cibrîl, Kur’ân’ı önceden yazılı olarak bulunan bir mekândan, yani levh-i mahfûzdan ezberleyerek veya Allah’tan işiterek ya da Allah’ın lafızları ona vahyetmesiyle Hz. Peygamber’e indirmiştir. İkinci yaklaşıma göre Kur’ân metninin manası Allah’a, lafızları Hz. Peygamber’e aittir. Bu yaklaşıma göre Cebrâil, sadece manaları Hz. Peygamber’e indirmiştir. Hz. Peygamber de kendisine bildirilen manaları kavramış ve onları Arapça ifade kalıplarında söylemiştir. Üçüncü yaklaşıma göre ise Kur’ân’ın manası Allah’a, lafızları Cebrâil’e ait olmaktadır. Yani Cebrâil’e yalnız mana ilkâ edildi ve o lafızları oluşturdu. Bu çalışmada İslâm düşünce tarihinde ilim adamlarının kelâmullâhın tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda lafızların aidiyeti konusunda ortaya koydukları söz konusu yaklaşımlar öncelikle deskriptif (tasvîrî/betimleyici) bir üslupla incelenmektedir. Akabinde bu doğrultuda serdedilen yaklaşımlar Kur’ân’ın bütünlüğü ve klasik dönem tefsir merviyyâtı açısından analitik (tahlîlî/istidlâlî) bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Denilebilir ki Kur’ân’ın mana yönüyle Allah’a aidiyeti konusunda ilim ehli arasında herhangi bir ihtilâf yoktur. Temel ihtilâf Kur’ân lafızlarının Allah’a mı Cebrâil’e mi yoksa Hz. Muhammed’e mi ait olduğu hususudur. Kur’ân’ın bütünlüğü ve vahyin nüzûl keyfiyetine dair klasik dönem tefsir rivayetleri dikkate alındığında hâkim görüşün diğer iki görüşe göre daha tutarlı olduğu kanaatine ulaşılmaktadır. (shrink)

« Ma Chérie, ceci n'est pas censé être un journal, et il se peut même que ça ne te parvienne jamais, mais j'aime penser à toi en train de le lire, page après page, un jour dans les années à venir, après que je serai partie. J'aimerais t'entendre rire en regardant ces photos de moi. Je suis seule dans ma cabane ce soir et fatiguée ». Avertissement ou défi, ceci est la première lettre écrite par Calamity Jane à sa fille (...) le 25 septembre 1877. Une vingtaine d'autres lettres suivront, de fa.. (shrink)