Özgür istemeyi bir illüzyona dönüştüren deterministik öğelere sahip olan bir ideoloji içerisinde insan varoluşunun anlamsız ve saçma bir nitelik arz edeceğini düşünen Dostoyevski, Yeraltından Notlar’da kurguladığı yeraltı adamı karakteri aracılığıyla, doğa yasalarını temel alan ve Çernişevski gibi materyalist düşünürler tarafından savunulan toplumsal mühendislik fikrinin hiçbir şekilde uygulamaya konulmayacağını göstermek ister. Bunu gerçekleştirmek için dolaylı bir yol izleyen ve yeraltı adamı aracılığıyla determinist bir ideolojinin penceresinden dünyaya bakan bir karakter yaratan Dostoyevski, bu karakterin bakışından hareketle tüm insani edimlerin zorunlu bir nedensellik (...) tarafından belirlendiğini idrak eden bilincin verdiği irrasyonel, çelişkili ve bir anlamda saçma tepkileri gün yüzüne çıkarır. Karşıt olduğu öğretinin perspektifinden bir anlatı ortaya koyan Dostoyevski böylece materyalist bir determinizm ileri süren ideolojiyi adeta içeriden çürütmeye çalışır. Bu makalenin amacı Dostoyevski’nin Yeraltından Notlar’ını takip ederek, istemelerini, arzularını ve seçimlerini özgürce hayata geçiremeyeceğinin bilincine varan yeraltı adamının düştüğü çelişkili varoluşu irdelemek ve böylece determinist öğretilerin kabul edilmesi güç olan pratik sonuçlarını anlaşılır kılmaktır. (shrink)

İslam hukuk doktrininde bir fiilin veya sözün hükmünü belirleme noktasında kasıt esas alınır. Kasıt; hukuki işlemlerden elde edilmek istenen neticedir. Bununla birlikte mükellefin söz veya fiillerinin kasıt sonucu meydana gelmesi halinde söz ve fiillerine hüküm bağlanır. Bu takdirde bir akdin esasını onunla elde edilmek istenen hukuki neticeye yöneltilmiş olan tarafların kastı teşkil eder. İslam dini mükelleflerden bir davranışı ortaya koyduğu zaman bunun bilinçli olarak yapılmasını ve o işe kalben yönelmesini istemiştir. Dini emir ve yasakların tamamı bir maksadı gerçekleştirmek için vazedilmiştir. (...) Şari’in emir ve yasaklardaki maksadı da ya kulların maslahatını temin etmek yada onlardan bir mefsedeti gidermektir. Mükelleften istenen de bu maksat doğrultusunda hareket etmesi ve Şari’in maksadından başka bir şeyi kastetmemesidir. Hukuki tasarrufların geçerli olması noktasında bütün mezheplerin kasta önem verdikleri görülmektedir. (shrink)

Sustainability is the result of modern-day design philosophy as a result of major industrial developments and many conflicts and wars. This concept is what prompted this research to focus on the possibility of achieving the principles of sustainability practically - in field reality - through the use of artificial intelligence techniques to create contemporary designs derived from the Saudi Asiri heritage and employ them in printing sustainable clothing supplements. Heritage-inspired design has cultural meaning and importance, and its purpose is to (...) transmit our heritage to our emerging generations, and therefore it is considered a type of sustainable thought. The Asir region in the Kingdom of Saudi Arabia has a rich heritage that is greatly influenced by the charming nature of the place. The Asir region is distinguished by the art of the “Asiri Cat,” which consists of engravings, lines, and aesthetic formations engraved by women specialized in this field. They inherited this art from the women who preceded them. Asiri art is distinguished from other arts. The use of bright natural colors such as blue, green, orange, black and white, as the Asir region is considered one of the important heritage and tourist areas within the Kingdom of Saudi Arabia, has played a pivotal role in enriching the cultural and creative stock not only of the Saudi citizen, but also of the Arabian Gulf region. This is what prompted us in the current research to delve into the analysis of the creative and artistic aspects of Asiri art inscriptions and to benefit from the aesthetic values of Asiri art decorations in contemporary artistic designs that achieve sustainability for the purpose of exploiting them in the manufacture of plastic fittings for clothing supplements to serve small industries. Many diverse designs have been implemented using different printing techniques. From (direct drawing method - stencil printing - pictorial screen printing) the use of different types and colors to implement different products to produce clothing accessories that are closely related to the structure of form and content of Al-Qat Al-Asiri art, and depends on its aesthetic philosophy about the heritage and cultural references associated with the place and the artist’s own vision. To revive Saudi heritage. The research aims to take advantage of the geometric and floral decorative elements in Al-Qat Al-Asiri’s artistic engravings as a source for enriching and sustaining printed designs for women’s clothing supplements that are characterized by authenticity and contemporaryness, and preserving popular motifs by reformulating them. In keeping with the times, and preserving its most prominent features, in a way that enhances belonging and preserves the community’s heritage and values. From extinction, endless horizons of creativity and innovation have been achieved in the field of printing clothing supplements, and sustainable plastic repetition, which the designer or art practitioner resorts to in general, and the field of printing in particular, as a creative pluralistic plastic method.The research followed the descriptive and analytical approach in identifying the origins and characteristics of the Asir artistic inscriptions (the cat), analyzing their vocabulary, reformulating them, and drawing inspiration from them to enrich the printed designs of women’s clothing supplements, in addition to the experimental approach in the applied study through the use of different techniques and materials. The results of the study concluded that there are various aesthetic values in the Asiri cat engraving that can be used to create contemporary designs on clothing accessories using different printing techniques, in order to preserve the Asiri heritage in the southern region of the country. The study recommended the need to pay attention to studying heritage and the arts it contains because of its great importance, as it stimulates appreciation of traditional art and preserves it. (shrink)

Small projects are among the most important projects that bring economic benefit to societies, especially developing societies, because of their effective role in training young people, investing in their energies, and urging them to establish their own small production units, which contributes to eliminating the phenomenon of the unemployment problem. The current research aims to design works of art using Asiri art motifs by recycling scraps of fabric, ready-made clothes, and furnishings using a patchwork method. This has led to an (...) interest in teaching industrial designers how to draw inspiration from Asiri art motifs and the different types that this art includes, whether geometric or floral, as a source of innovative and sustainable design in the field of artistic works using leftover factory fabrics. This is done through designs characterized by aesthetic and artistic values. Therefore, we made several designs suitable for use in artwork, inspired by the decorations of Asiri art in an abstract style, using the experimental descriptive approach. The research was based on three main axes: the axis of patchwork art techniques and the axis of sustainable development of the artwork. Focusing on Saudi traditional artistic decorations and combining them to develop small projects. The results of the research showed the possibility of utilizing leftover fabrics using the patchwork method to achieve sustainable development of artistic works derived from the decorations of Saudi Asiri art, benefiting from them in the field of small projects and employing them in innovative plastic compositions. Which combines simplicity and modernity, both in terms of design and performance. (shrink)

During the Middle Ages, most of theological and philosophical works, like Avicenna’s eş-Şifā: Ilahiyat (The Healing: Metaphysics), al-Ghazālī’s Maqāsıd al-Falāsifa (The Aims of Philosophers), and Averroes’s commentaries on Aristotle’s books were translated into Latin language. Through these translations, many controversial issues in the Islamic thought, like “whether God knows partials in their essence”, “whether God acts necessarily because of His nature”, and “whether reason and revelation can be reconciled or not” were conveyed into Latin West. In addition to these issues, (...) the problem of scope of God’s absolute power has been known by Latin thinkers as well. In this paper, I tried to show the idea of “God can do logically possible affairs and this does not limit God’s absolute power” conveyed in to Latin West through translations of Avicenna’s al-Şifā and al-Ghazâlî’s Makāsıd. As far as I can see, there is a drastic textual similarity between the ideas of al-Ghazâlî and Thomas Aquinas about this matter. Based on the similarities between al-Ghazâlî and Thomas Aquinas, it should be assumed that it is highly probable that Thomas Aquinas’ idea about God’s power goes back to Islamic tradition. (shrink)

Orta Çağ’da, İslam düşüncesi içerisinde yazılmış olan İbn Sînâ’nın eş-Şifâ: İlahiyat’ı, Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’si ve İbn Rüşd’ün, Aristoteles’in eserlerine yazmış olduğu şerhler gibi pek çok felsefî ve teolojik eser Latinceye çevrilmiştir. Söz konusu çeviri eserler vasıtasıyla, İslam düşüncesinde carî olan, Tanrı’nın tikelleri kendi zatlarında bilip bilmediği, Tanrı’nın zatı gereği fiilde bulunup bulunmadığı, din ve felsefenin uzlaşıp uzlaşmayacağı gibi tartışmalı pek çok mesele Batı’ya intikal etmiştir. Bunlara ilaveten Tanrı’nın mutlak kudretinin alanının ne olduğu sorunu da Batı düşüncesinde bilinir hale gelmiştir. Bu çalışmada, (...) “Tanrı mantıksal olarak mümkün olanı yapabilir ve bu durum Tanrı’nın mutlak kudretine halel getirmez” anlayışının Latin Batı dünyasına İbn Sînâ’nın eş-Şifâ’sı ve Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’sinin çevrileri vasıtasıyla intikal ettiği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Tespit edebildiğimiz kadarıyla, Gazzâlî’nin Makâsıdu’l-Felâsife’de bu konuya ilişkin serdettiği fikirler ile Hristiyan teolog/düşünür Thomas Aquinas’ın fikirleri arasında önemli ölçüde benzerlik söz konusudur. Söz konusu benzerlik temele alınarak, Thomas Aquinas’ın bu hususta İslam düşüncesinden beslendiğini söylemek kuvvetle muhtemeldir. (shrink)

Bu araştırma Hz. Peygamber’e izafe edilen “Dünya müminin zindanı, kâfirin cennetidir” rivayetini konu edinmektedir. Zikri geçen hadisle ilgili literatür taraması yapıldığında müstakil bir araştırmaya rastlanmamaktadır. Esasında ilim geleneğimizde tek bir hadisi bütün yönleriyle inceleyen pek çok araştırma vardır. Ancak söz konusu haberin müsellem ve mesajı açık kabul edilmesi hem Arap hem de Batı araştırmalarına konu edilmemesinin gerekçesi olabilir. İlgili rivayetin temel hadis kaynaklarında muhtelif metinlerle, beş ayrı sahâbîden aktarıldığı tespit edilmiştir. Araştırmamızda sözü edilen metin ve senedler ayrı ayrı incelenerek rivayetin (...) hadis ilmi açısından değeri tartışılmıştır. Rivayetin pek çok tariki olduğu için araştırma merfu‘ haberlerle sınırlandırılmıştır. Sözü edilen rivayete temel hadis metinlerinde hangi bâb başlığı altında yer verildiği ve klasik hadis şerhlerinde metne nasıl yaklaşıldığı tetkik edilmiştir. Rivayetin “zühd” konusunun ayrılmaz bir parçası haline geldiği ve buna bağlı olarak vaaz ve irşad literatüründe önemli bir yer tuttuğu tespit edilmiştir. Hadiste müminin dünya hayatıyla ilişkisine dair serdedilen ifadeler, kabaca “fâni olan her şeye yüz çevirmek” şeklinde tanımlayabileceğimiz zühdle ilişkilendirilmesine yol açmıştır. Hadis şârihleri ise mezkûr haberi dünya arzularının cezb ediciliğiyle, süreklilik arz eden meşakkatli ibadetlerle mükellef olmanın verdiği zorlukla ve dünyada bireylerin başına gelen musibetlere karşı sabretmesi gerektiğiyle ilişkilendirmişlerdir. Bu bakımdan musannifler ile şârihlerin hadisi benzer perspektifle değerlendirdikleri görülmüştür. Çalışmamızda, Kur’an ve hadis metinlerinde yer alan metaforik anlatı biçimi göz önünde tutulduğunda hadisi farklı bir bakış açısıyla değerlendirmenin mümkün olup olmadığı tespit edilmiştir. Zira metafor, retorik sanatların önemli bir unsuru olup, benzetme edatlarını kullanmadan farklı konular arasında anlam bağlantısı kurma sanatıdır. İstiare, teşbih, alegori ve kinaye gibi türlerle benzerlikler taşısa da anlatılan konudan ziyade anlatım tarzını vurgulayarak sözleri güçlendirmesiyle diğerlerinden ayrılmaktadır. Metaforlar düşünce dünyasına derinlik katmakla kalmaz, aynı zamanda karmaşık veya soyut kavramların daha anlaşılır ifade edilmesine imkân tanır. Dilin gücünü ortaya çıkarırken, yaratıcı düşünce ve duygusal bağlantılar kurma becerisini pekiştirerek anlatının içerdiği mesajın vurgusunu artırır ve muhatapta daha derin etki bırakmayı sağlar. Tüm bunlardan hareketle ilgili metinde yer alan “zindan” kavramının metaforik bir anlam içerdiği kabul edildiğinde yeni bir yorum denemesine açık olduğu söylenebilir. Özellikle modern dönemde belirgin, açık ve fark edilir düzeyde ortaya çıkan düşünce ve ahlak krizine karşı bir anlamlandırma yolu seçerek ilgili rivayeti “medeniyet ve sünnet” ilişkisini göz önünde tutarak metaforik bir yorum denemesiyle ele aldık. Zira bu sözleriyle Resûl-i Ekrem’in çökmüş ve çürümekte olan medeniyetlerin haksızlık ve sefaletin kaynağı haline getirdiği tek dünyacı anlayışı reddettiği, nimetlere ve mahrumiyetlere karşı gereğinden fazla ya da az değer atfetmeyi kabul etmediği ve ölümle her şeyini kaybedeceğini düşünenlere karşı bilinç uyandırmaya çalıştığı iddia edilmektedir. Bunun yanında modern insanın İslâm medeniyetini yeniden canlandırabilmesini engelleyen bir dizi kriz vardır. Bunlar ruhsal, bireysel, düşünsel, metafizik ve toplumsal krizlerdir. İnsan, ruhsal krizi manevi ilerleme ve aydınlanmayla; bireysel krizi değerleri arzulara bırakmamakla; düşünsel krizi farklı düşüncelere açık bir şekilde eleştirel düşünceyi geliştirmekle; metafizik krizi dünyevi cazibelerden arınarak varoluşsal kısıtlamalara sırt çevirip bilgi ve anlam arayışına yönelmekle; toplumsal krizi toplumdaki değişimlere katkıda bulunarak insan hakları mücadelesi vermekle alt edebilir. Araştırmamızda insanın bu krizlerle başa çıkıp zindandan kurtularak özgürlüğe kavuşacağı ve kendi medeniyetini kurabileceği fikri metaforik bir yorum denemesiyle ileri sürülmüştür. Modern dönemde karşımıza çıkan sorunların tespitinin ve bu sorunlara dair çözüm önerilerinin rivayet kültüründen beslenmek suretiyle yapılmasının mümkün olup olmadığı da bu sayede tetkik edilmiştir. Bu kapsamda “Dünya müminin zindanı, kâfirin cennetidir” rivayetinin ne şekilde anlaşıldığı veya anlaşılması gerektiği etrafındaki tartışmalara temas edilerek yeni bir yorum arayışına gidilmiştir. Söz konusu arayış “deneme” olarak isimlendirilmiş ve sonraki araştırmacıların çok daha kapsamlı denemelerde bulunması hedeflenmiştir. (shrink)

Girard discusses "homosexuality" on three occasions in his oeuvre. Late in the first chapter of Deceit, Desire, & the Novel he discusses the relationship between Veltchaninov and Troussotsky, characters in Dostoyevsky's The Eternal Husband. Then in Part III of Things Hidden since the Foundation of the World the sections entitled "Homosexuality" and "Mimetic Latency and Rivalry" are dedicated to the subject. Indeed, in the latter of these Girard reproduces his discussion of Veltchaninov and Troussotsky from the earlier book. Finally, he (...) touches on the matter in Chapter 4 of A Theater of Envy: William Shakespeare, dedicated to... (shrink)

Philosophical speech is required to reach the core of the things themselves, often at the risk of subsuming the individual thing under the law of a general concept and ruining its singularity. Is another approach available to philosophy at all? The question of the violence of the discourse has been raised by many thinkers in the 20th century. Just as Wittgenstein, Husserl demanded for a replacement of deduction by description which would let the things appear in their own light. Merleau-Ponty (...) has rephrased the task of a maieutic phenomenology in terms of”letting see through words” (faire voir par les mots), whereas the direct, exhaustive thematization is given up for an indirect speech, letting the world speak in its own “prose”. While the “indirect ontology” in Merleau-Ponty’s last works has received wide attention these last years, little case has been made of the linguistic implications of the figure of its philosophical operator, the “indirect speech”. What is the status of the “ logos” in Merleau-Ponty’s phenomeno-”logy”? By relating Merleau-Ponty’s reflections on the language of philosophy (rather than on philosophy of language) to the linguistic discussion on free indirect speech (Tobler, Kalepky, Bakhtin) as well as to its use in literature, from Dostoyevsky to Claude Simon, a new perspective opens up of an “indirect ethics”, which implies that whoever speaks in the name of the Other is already spoken by him or by her. (shrink)

Rodion Raskolnikov, the central figure in Dostoyevsky’s Crime and Punishment, is one of the best-known characters in the world of the novel but one who continues to pose major interpretive problems. Why exactly does he murder the old pawnbroker and her sister? Why, throughout the novel, does he continue to believe that he has committed no crime? And why, despite this belief, does he suffer a form of psychological breakdown and eventually give himself up to the police? This article, which (...) traces Raskolnikov’s literary ancestry to Les Liaisons dangereuses and Le Père Goriot, argues that Raskolnikov, a prototype of the modern “virtuous assassin” described by Albert Camus in L’Homme révolté, commits murder to implement a “magnificent” idea that will establish his worth as a human being. His ultimate collapse results not, as sometimes suggested, from guilt or remorse, or a belief that he has deluded himself about his motives, but from the state of irremediable solitude into which his act plunges him. -/- _PLEASE NOTE:_ This journal is moving from Oxford to Johns Hopkins. The move is still under way (4/2/25) so my Crime and Punishment article may not be accessible at the moment at either. In the meantime I've uploaded a copy to "archive" on this site. Derek Allan. (shrink)

This study aims to the role of emergency paramedics in transporting cases to hospitals, the rate of completion of emergency paramedics in transporting cases to hospitals in record time, the role of emergency paramedics in saving people’s lives, a questionnaire was prepared via Google Drive and distributed to the population aged 25-55 years, men and women, in the city of Mecca. As for the questionnaire, it was distributed via the social networking program (WhatsApp) for the purpose of distancing for fear (...) of the presence of the Corona virus. 400 questionnaires were distributed, and 380 responses were obtained via email to the principal researcher. The paramedic writes a brief report and sends it with the injured person when he is transported to the doctor or to the hospital? Yes 91.1%. From the participants’ opinions, we it concluded that the role of the emergency paramedic is extremely important in saving people’s lives. (shrink)

This brief text assists students in understanding Dostoevsky's philosophy and thinking so they can more fully engage in useful, intelligent class dialogue and improve their understanding of course content. Part of the Wadsworth Notes Series, (which will eventually consist of approximately 100 titles, each focusing on a single "thinker" from ancient times to the present), ON DOSTOEVSKY is written by a philosopher deeply versed in the philosophy of this key thinker. Like other books in the series, this concise book offers (...) sufficient insight into the thinking of a notable philosopher, better enabling students to engage in reading and to discuss the material in class and on paper. (shrink)

Obsesif Kompulsif Bozukluk (OKB), istem dışı beliren ve kaygıya neden olan düşünceler, dürtüler ve düşlemlerden oluşan obsesyonlar ile bu obsesyonların oluşturduğu sıkıntıyı azaltmak için istekli olarak yapılan zihinsel ve davranışsal tepkiler şeklinde ortaya çıkan psikiyatrik bir hastalıktır. Çeşitli semptom örüntülerine göre sınıflandırılan bu hastalığın alt tiplerinden biri de dini obsesyon ve kompulsiyonlardır. Bu çalışmada, dini içerikli obsesyonel düşüncelerin yanı sıra ibadeti engelleyip Allah’tan uzaklaştıran ve olumsuz olarak nitelendirilebilecek davranışlara yol açan her türlü obsesyonel düşünce ile dini kavramların ilişkisi değerlendirilmektedir. Bu (...) doğrultuda obsesyonların dini literatürdeki karşılığına dair bazı tespitlerde bulunulmakta ve obsesyonlardan muzdarip olan kişilerin bu düşünceleri yorumlama biçimi İslamî yaklaşıma göre açıklanmaktadır. Teorik bir bakışla ele alınan bu çalışmanın farmakolojik tedavinin yanında farklı terapötik tedavi yöntemleriyle entegre edilen manevî/dini temelli tedavi yaklaşımlarını geliştirmeye katkı sağlayabileceği düşünülmektedir. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Julia Annas ACTION AND CHARACTER IN DOSTOYEVSKY'S NOTES FROM UNDERGROUND Notes from Underground was written with a specific purpose in mind: to answer Chernyshevsky's novel What Is to Be Done?1 And many features of Dostoyevsky's work can only be understood when we bear in mind its specifically Russian setting. The narrator is a romantic idealist of the forties transformed into something rather different by 1864, and no doubt we (...) lose much if we do not bear in mind that Dostoyevsky is looking back across the gulf of imprisonment and suffering at his own idealistic youth.2 But the intense and radically peculiar nature of Dostoyevsky's writing takes us to a level of the work which is accessible to those without knowledge of the local conditions of the work's production. As Mochulsky says, "the author steadily emerges beyond the confines of the Russian intellectual... the underground man's paradoxes are not the whims of some half-mad eccentric, but a new revelation of man about man." The book is "the philosophical preface to the cycle of the great novels" (p. 245). Even though Dostoyevsky's passionate and extreme temperament made him quite incapable of constructing a piece of precise philosophical argument, there is much of genuine philosophical interest in part I. It is not just a particular moral and political theory, like Chernyshevsky's, which is to be discredited, but something deeper, the presuppositions of a whole type of moral theory. In this article I shall examine the implications of what Dostoyevsky says for the philosophy of action and thence for ethics. I shall argue that he challenges a very basic model of human action, which is both intuitively plausible and basic to many moral theories. I shall also argue that as the work stands, there is a lack of continuity between parts I and II on the philosophical as well as on the literary level. In concentrating on the consequences for moral theory, I shall be ignoring the social and political aspects of the work. It may well be urged that such a division of the moral from the political is unrealistic in treating 257 258Philosophy and Literature a Russian writer. In defense I can only say that this narrowing of focus brings out in a sharper and more tractable way the philosophical issue which is my main concern. I Tell me, who was it who first declared, proclaiming it to the whole world, that a man does evil only because he does not know his real interests, and if he is enlightened and has his eyes opened to his own best and normal interests, man will cease to do evil and at once become virtuous and noble, because when he is enlightened and understands what will really benefit him he will see his own best interest in virtue, and since it is well known that no man can knowingly act against his best interests, consequently he will inevitably, so to speak, begin to do good. Oh, what a baby! Oh, what a pure innocent child! (part I section 7; all quotations are from the translation by Jessie Coulson [London: Penguin, 1972]). What exactly is the target here of the Underground Man?3 Every moral theory presupposes some theory of human action, although this may not be explicit; since moral philosophy is concerned with human actions, it must presuppose some account of what it is for a human action to be performed. One very influential tradition thinks of the paradigm of action as essentially aimed at some good: "Every art and every inquiry, and similarly every action and pursuit, is thought to aim at some good" is the opening sentence of Aristotle's Ethics.4 What is it for every action to aim at some good? We have the assumption here that every action is purposive and rational; purposive in that there is some goal which the agent sees as a good and rational in that performing the action is believed by the agent to be an appropriate means or way of bringing about the desired goal. This model of action is developed very fully in Aristotle, but it is not conceptually linked to... (shrink)

Rosenberg was a chronicler and a good one, yet much of his inner dialogue was not with the present so much as the omnipresent artistic past. The central question, posed early in his life, concerned a man's individuality. Dostoyevsky had called it his "dearest" possession. At no time, even in his Marxist youth, did Rosenberg relinquish his vision of the individual as the central, most important player in any drama. Rosenberg was positively possessed with Dostoyevsky's doubts. One can hear the (...) rant of the man from the underground repeatedly in Rosenberg's written works—the stubborn hero who maintains the right even to be absurd and to "desire for himself what is positively harmful and stupid" if he claims it as a right. The right of the individual to live up to man's nature which, as Dostoyevsky said, "acts as one whole, with everything in it, conscious or unconscious" was Rosenberg's most consistent ideal. The individual he most admired, both in himself and in others, was the artist. But only in spite of everything. No one was more alert to the tartufferie that bedevils the world of the artist. Rosenberg craved sincerity with the same kind of passion for it he had found in Dostoyevsky. Art and artifact would not be a substitute for ethics and hard thought. Rosenberg's deepest conviction is revealed in his 1960 essay, "Literary Form and Social Hallucination," which begins with Dostoyevsky complaining about literature that does not lead to truth. Dore Ashton, professor of art history at The Cooper Union, is the author of numerous works, includingArt Before Columbus, Poets and the Past, A Reading Of Modern Art, and, most recently, A Fable of Modern Art. Her previous contribution to Critical Inquiry, "No More than an Accident?" appeared in the Winter 1976 issue. (shrink)

In this research, I tried to collect and study Qur’anic verses related to the topic of tolerance temper in the prophets’ calling to their people, through the calling of the Prophet Ibrahim, may God bless him and grant him peace, to his people. At the end of the research, it concluded with results, the most prominent of which were: that the Holy Qur’an is the constitution of morals and etiquettes, and it includes sublime etiquettes and refined morals, and that the (...) Prophet Ibrahim, may God bless him, was the most prominent worker of divine directives, especially with regard to tolerance temper with his people when calling them to Islam. The research also ended with a recommendation to conduct specialized studies on tolerance temper among the prophets in the rest of the Qur’anic surahs. (shrink)

In this research, I tried to collect and study Qur’anic verses related to the topic of tolerance temper in the prophets’ calling to their people, through the calling of the Prophet Muhammad, may God bless him and grant him peace, to his people. At the end of the research, it concluded with results, the most prominent of which were: that the Holy Qur’an is the constitution of morals and etiquettes, and it includes sublime etiquettes and refined morals, and that the (...) Prophet, may God bless him, was the most prominent worker of divine directives, especially with regard to tolerance temper with his people when calling them to Islam. The research also ended with a recommendation to conduct specialized studies on tolerance temper among the prophets in the rest of the Qur’anic surahs. (shrink)

Veba, kızamık, sıtma, kolera, İspanyol gribi gibi salgın hastalıklar Osmanlı’yı her açıdan etkilemiş ve dönemin konjonktürüne göre çeşitli alanlarda çeşitli tedbirler alınmıştır. Bu çalışmada özellikle son dönemin seçilme sebebi, hem daha fazla salgın tespitinin yapılmış olması hem de bu dönem kayıtlarının fazla olmasıdır. 1800’lerden sonra Osmanlı’da belirli sebeplerle belirli süreçler ve sonuçlarıyla farklı salgınlar yaşanmıştır. Bunlardan bir kısmı mikro düzeyde bazıları ise makro düzeyde etkilemiştir devleti. Salgınlardan en çok etkilenen kesim şüphesiz çocuklar olmuştur, özellikle eğitim çağındaki çocukların hem hastalıktan etkilenme (...) süreci hızlanmış hem de en çabuk müdahale grubu olmuştur. Osmanlı salgınlarda eğitim ile ilgili ayrı tedbirler almıştır. Okulları, öğretmenleri, öğrencileri, kaldıkları yerleri ve ebeveynleri de zaman zaman içine alan bu önlem çabaları, devleti kurumsal anlamda etkilemiştir. Arşiv belgelerine baktığımızda, okulların tatil edilmeleri, aşılama politikaları, dezenfekte çalışmalarının yaygınlaştırılması, öğrencilerde ve ebeveynlerinde bu konuda bilinç oluşturma, bu konular için ayrı ödenekler ayarlanması, öğretmenlerin bu konuda maddi manevi desteklenmesi gibi hususlar salgın ve eğitim tedbirleri konusunda en çok dile getirilen meseleler olmuştur. Çoğunlukla Osmanlı ve Cumhuriyet arşiv belgeleri ve dönemin kroniklerine dayanarak, doküman analizi yöntemi ile hazırlayacağımız bu çalışma, dönemin salgınları karşısında eğitimin aksamaması için devletin aldığı tedbirleri ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. (shrink)

Discussions of the sources for Levinas’s philosophy have tended to focus on Greece and the Bible to the neglect of his Russo-Lithuanian cultural heritage. Almost no work has been done examining the impact of Russian literature on Levinas’s thinking. The present essay seeks to overcome this neglect by examining the influence that Dostoyevsky in particular exerted on the development of Levinas’s philosophy. I am aware that the notion of “influence” is philosophically vague, and not something whose truth can easily be (...) ascertained. Might there be nothing more than simply a confluence between the thinking of Dostoyevsky and that of Levinas? Could it be that Levinas was attracted to the work of Dostoyevsky because he found there what he was already looking for? Although Levinas credits Dostoyevsky with introducing him to philosophy, it would be facile to draw the conclusion that St. Petersburg occupies as important a place in Levinas’s intellectual itinerary as Athens or Jerusalem. Dostoyevsky provided neither an ontology nor any of the “pre-philosophical experiences” (EI 24) on which, according to Levinas, all philosophical thought rests. But he did give Levinas a way to think about art, religion, and, most importantly of all, ethics after the Holocaust, an event that more than any other, according to Levinas, demonstrated the absolute failure of philosophical theodicy. It was Dostoyevsky, I submit, rather than the Bible, the Greeks, or Kant who taught Levinas that the moral imperative, addressed to the singular existing individual, supersedes the religious imperative, whose validity is placed in question by the suffering of innocents and the absence of the all-powerful and providential God of theism. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Editors’ Introduction“Between the Bible and the Philosophers”: ShakespearePeter Atterton (bio) and Sean Lawrence (bio)It is not clear when Levinas first read Shakespeare, but we do have some clues. The first complete translation of Shakespeare’s works into Russian, Levinas’s mother tongue, appeared between 1865 and 1868. These volumes doubtless graced the shelves of his family’s bookstore in Kovno (now Kaunas), in Lithuania, then part of the Russian empire. Kovno served (...) as capital of one of three губернии gubernias (provinces), but also as the de facto center of Lithuanian intellectual life. The family bookstore catered to the highbrow tastes of government officials and served the needs of teachers and students at the local lycée. One also imagines that it fired the literary imagination of the young Levinas, who taught himself to read Russian at a young age. However, it would have been highly unusual for one so young, even for one as precocious as Levinas, to have read Shakespeare recreationally and self-educationally during this period (1906–1915). It probably was not until he entered the lycée in Kharkov, in Tsarist Ukraine, where his family emigrated at the beginning the Great War, or after his family’s return in 1920 to Lithuania, where Levinas attended the Hebrew lycée in Kovno, that Levinas read Shakespeare for the first time. We know that Russian gymnasiums and technical schools assigned Shakespeare.1 His gymnasium education, between the ages of eleven and seventeen, is therefore the latest point by which Levinas could have read Shakespeare for the first time, though we do not know what or how much.He certainly acknowledged Shakespeare’s influence on his early thought. In an interview broadcast on Radio France Culture in February 1981, Philippe Nemo asked Levinas what were “the first great books” he encountered, “the Bible or the philosophers?” Levinas answered by saying that he read the Bible while very young but only began to read philosophy with any seriousness at university. He proceeded, however, to volunteer a third category of great books, [End Page 1]between the Bible and the philosophers, the Russian classics—Pushkin, Lermontov, Gogol, Turgenev, Dostoyevsky and Tolstoy, and also the great writers of Western Europe, notably Shakespeare, much admired in Hamlet, Macbeth and King Lear.2If we treat this as a chronology, then Levinas would have first read Shakespeare at some time “between” the age of six, when he began reading the Bible and other Hebrew texts with a private tutor, and the age of seventeen, when he enrolled at the University of Strasbourg.A polyglot, Levinas could have read Shakespeare in English as well as in Russian translation, but also in French, German, or Hebrew translation. For that matter, he could have read it in Lithuanian translation.3 We don’t know which French edition he read first or drew upon most closely.4 In Time and the Other, he follows the translation of Émile Montégut for Macbeth but for Romeo and Juliet, as noted in Sean Lawrence’s article, he does not repeat verbatim any of the major translations. When he quotes Shakespeare in English, he follows an original spelling edition. In the notebooks that he kept during imprisonment, and part of which we have translated here, Levinas appears to quote Shakespeare in English from memory, but incorrectly.This error notwithstanding, the Carnets de captivité show the imprisoned Levinas reading widely in English. Perhaps he expected a victory by the anglo-phone powers, or perhaps he practiced a sort of defiance in reading the language of his captors’ enemies, or perhaps he sought to strengthen his understanding of one of the European languages he had neglected in the precocity of his youth. Besides Shakespeare, we find him reading D. H. Lawrence’s Lady Chatterley’s Lover and Charles Morgan’s Sparkenbroke within our selection. Elsewhere in the notebooks, he refers to Arthur Conan Doyle, Charles Dickens, L. Ryder Haggard, Maurice Baring, Millen Brand, Pearl Buck, and Edgar Allan Poe.5 His references range from the cursory—in the case of Brand’s The Outward Room, it consists only of its title and author—to the surprisingly detailed and suggestive. After reading... (shrink)

Yüzyıllardır tartışılagelen zihin-beden sorunu, günümüzde bilinç ve beyin arasındaki etkileşim problemi olarak ele alınmaktadır. Ortaya konan nörolojik verilerden hareketle, tamamen maddi bir organ olan beyin ile fiziksel özellikler taşımayan bilinç arasında, nasıl bir ilişki olduğunu açıklamak için felsefi kuramlar ileri sürülmektedir. Bu kuramlardan bazıları, bilinç ile beynin birbirinden tamamen bağımsız olduğunu iddia eden düalist kuramlardır. Bazıları ise, bu bağımsızlığı reddederek ikisinden birini diğerine indirgeme yolu ile çözüme ulaşmaya çalışan monist kuramlardır. Bu çalışmada, beyin-bilinç ilişkisini açıklamaya çalışan (...) çağdaş felsefi kuramlar ele alınacaktır. (shrink)

Zihin felsefesindeki güçlü temsilci kuramlara göre, bilinç durumlarının fenomenal yönü, temsil içeriklerine tam olarak indirgenerek açıklanabilir olduğu kabul edilmektedir. Özellikle ağrı gibi nesnesi tam olarak belirlenemeyen algı deneyimleri, güçlü temsilci teorilere karşı argümanların geliştirilmesinde sıkça kullanılmaktadır. Güçlü temsilci teorilere göre, bilincin fenomenal özellikleri temsil içeriklerine indirgenir ve temsil içerikleri izlenme teorileri aracılığıyla dışsal fiziksel süreçlerle bağlantı kurularak fizikalist kuramlara uygun bir şekilde açıklanır. Bu makalede, ağrı deneyimi özelinde vücutsal duyuların şeffaflık argümanı temelinde güçlü temsilci teorilere çıkardığı zorluklar ele alınacaktır. (...) Ağrı deneyiminin özgünlüğünü vurgulamak için öne sürülen gerçeklik/görünüş ayrımı argümanının, nesne/algı/edim ayrımının örtük bir kabulüne dayandığı öne sürülecek ve makalenin sonunda bilişsel bilimlerin deneysel verileri ile ağrı deneyimi özelinde gerçeklik/görünüş ayrımı argümanının sağlam bir temele dayanamayacağı savunulacaktır. (shrink)

Bu çalışmanın amacı, fenomenoloji ile fenomenolojik yöntemin ne olduğunun ve neyi hedeflediğinin varlık ve bilgi problemlerinden hareketle incelenmesidir. Husserl, fenomenoloji felsefesini Avrupa bilimler krizinin neden olduğu felsefesizliğe bir tepki olarak geliştirmiştir. Fenomenolojinin hedefi, bilince verili olan fenomenleri çözümlemektir. Fenomenoloji şeyler hakkında değil, onların kendilerini gösterme biçimleri hakkında konuşur. Fenomenolojik yöntem fenomenolojik tavırla başlar, yönelimsellikle de devam eder. Fenomenolojik yöntem araştırmasını daha sonra fenomenolojik epoke, fenomenolojik redüksiyon, fenomenolojik refleksiyon ve fenomenolojik betimleme ile sürdürür. Bu süreçte bilincin ulaştığı özler, üzerlerine bilginin temellendirileceği (...) immanent özlerdir. Fenomenolojik ontolojide bir töz metafiziği yapılmaz, varlığın nasıl doğru okunup bilinebileceği aracısız ve nedensiz olarak araştırılır. Fenomenolojik epistemolojide ise bilginin temeli araştırılarak bilginin nasıl mümkün olduğu açıklığa kavuşturulur. Böylece fenomenoloji felsefesi hem Kartezyen felsefenin hem de determinizm, empirizm ve pozitivizmin aksine özne ve nesneden birini diğerine indirgemeyerek bilince verili olan fenomenlerin anlamını kendine özgü ve özel bir yöntemle açıklığa kavuşturmaktadır. (shrink)

Uzak doğu toplumlarının tarihinde yabancı dinlere karşı diğer toplumların tarihine nazaran daha esnek ve senkretik bir yaklaşım benimsenmiş olduğu kabul edilir. Bu coğrafyadaki topluluklar yeni gelen dinleri genellikle yumuşak güç kullanarak dönüştürüp kendi benliğine uygun hale getirmiştir. Budizm’in Çin’e, ardından Japonya’ya gelişi ve sonrasında bu toplulukların rengine boyanması bu esnek ve senkretik yaklaşımın birçok örneğinden biridir. Ayrıca Çin’de Konfüçyanist, Taoist ve Budist dini geleneklerinin üçünün bir arada uygulanmasına yönelik teori ve pratiklerin ortaya çıkmış olması da bu yaklaşımın göstergesidir. Aynı şekilde (...) Japonya’da yüzyıllar boyunca Şintoizm ve Budizmin birlikte uygulanması, Şinto kamileri ile Budist Buddha ve bodhisatvalarının aynı yüce varlıklar olarak kabul edilmesi de aynı bağlamda karşılaşılan birincil örneklerdendir. Fakat yabancı dinlere yönelik bu esnek ve senkretik yaklaşımın istisnaları da yok değildir. Bu istisnalardan biri Tokugava shoğunluğu döneminde ‘yabancı din’ Hristiyanlığa yönelik yaklaşım ve politikalar sonucunda ortaya çıkmıştır. Shoğunluğun Hristiyanlık öğretisine ve yerli ve yabancı Hristiyanlara karşı peyderpey sertleşen ve kapsamı genişleyen agresif politikaları Japon tarihinde örneğine az rastlanılan ‘yer altına inmiş din’, ‘gizlenen cemaat’ olgusunu ortaya çıkarmıştır. Shoğunluğun Hristiyanlığa yönelik sert politikaları ve yasakları Japon Hristiyanlarını inançlarını gizleyerek yaşamaya itmiş ve Japon Hristiyanlar Tokugava şoğunluğu sonuna değin iki buçuk asır boyunca inançlarını saklayarak varlıklarını devam ettirmiştir. Tokugava döneminin sonlanmasıyla birlikte Hristiyanlığa yönelik devlet politikası değişip misyon hareketlerine izin verilmesinin ardından Hristiyan kiliseleri Japonya’ya tekrardan gelmiş, fakat iki buçuk asır boyunca inançlarını gizli olarak devam ettiren Japon Hristiyanlarından bir grup Hristiyan kiliseleri ile birleşmeyi reddetmiş ve ayrı bir cemaat olarak günümüze değin varlığını devam ettiren Kakure Kirishitan cemaatini oluşturmuştur. Japon toplum ve kültürünün temel özelliklerinden biri olan karşılaştığı ‘yabancı’ ve yeni unsurları adapta etme-uyarlama-dönüştürme eğiliminin bir örneği olarak Kakure Kirishitan cemaati ve kutsal metinleri Tenchi bu çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın temel kaynağı ‘Budist Kitab-ı Mukaddes’ olarak da isimlendirilebilecek olan Kakure Kirishitan cemaatinin kutsal metni Tenchi’dir. Temel iddiası ise Kakure Kirishitan cemaatinin Hristiyanlığa yönelik sert ve acımasız devlet politikaları karşısında varlığını devam ettirebilmesini mümkün kılan temel etkenin Japon kimlik ve kültüründe var olan uyarlama eğilimi olduğu ve Kakure Kirishitan cemaatinin kutsal metni olarak kabul edilen Tenchi’nin de Budizm başta olmak üzere Japon din ve geleneklerinden belirli öğelerin Hristiyanlık öğretileriyle birleştirilerek temelde -zorunluluk arz eden şart ve koşullar yadsınmamak kaydıyla- bu uyarlama eğiliminin sonucu olarak ortaya çıktığıdır. Sonuç olarak Japon toplum ve kültürünün genel kimlik ve davranış tarzına ters bir şekilde dine yönelik uygulanan yasak ve baskı politikası Japon tarihinde örneğine az rastlanan yer altına inmiş din-cemaat olarak Kakure Kirishitan cemaatini ortaya çıkarmış ve ironik bir şekilde bu cemaat varlığını temelde Japon kimlik ve kültüründe bulunan bu esnek ve senkretik eğilim sayesinde devam ettirebilmiştir. (shrink)

İtikadi mezhepler arasındaki en temel tartışma konularından birisi, insanın dine taalluk eden eylemleri söz konusu olduğunda, ilahi fiillerin gerçekleşmesine esas teşkil eden mananın nasıl tanımlanacağı problemidir. İnsan, dine uygun ameller işlediğinde Allah’ın da bunu destekleyecek fiiller yapması gerektiğine inanan Mu’tezile “zorunluluk” fikrine ulaşırken, gerekçe ne olursa olsun Allah’ın hiçbir şeye mecbur olmadığına inanan Eş’arîler “keyfilik” olarak anlaşılabilecek bir yaklaşımı benimsemişlerdir. Kanaatimizce itikadi mezheplerin, aynı inanç paradigması içinde olsalar bile belli bir konuda iki uç noktada konumlanmalarının temel sebebi arkasında siyasi, kültürel (...) ve sosyal faktörlerin olduğu mezhebi asabiyettir. Mezhebi asabiyetin doğal sonucu, Kur’an’ın mevzubahis konudaki hükümlerini bütünlük içinde ele almada gösterilen zafiyettir. Bu çalışmada, Mu’tezilîler ile Eş’arîlerin, insanın dine taalluk eden amelleriyle ilgili olarak gerçekleşen ilahi fiillere dair yaklaşımları hülasa bir şekilde ele alındıktan sonra, Kur’an’ın bu konudaki yaklaşımına yer verilecektir. Kur’an’ın bu husustaki yaklaşımını belirlemek üzere önerdiğimiz kavramsal çerçevenin, mezhebi refleksler sebebiyle göz ardı edilen bütüncüllüğün korunmasında işlevsel olduğunu düşünmekteyiz. (shrink)

By combining the art of Saudi heritage, because of its aesthetic values that increase and enrich the work, and the recycling of old environmental materials, innovative artistic artifacts were produced. The importance of the research came Attention was paid to the decorations of Al-Qat Al-Asiri art and benefiting from it in creating innovative artistic artifacts. The The research aims to demonstrate the aesthetic values of Al-Qat Al-Asiri art and benefit from them in creating innovative modern art objects through the idea (...) of recycling. The research assumes the possibility of making artistic artifacts through recycling using the idea of Al-Qat Al-Asiri art. The research problem is represented in the following question. (shrink)

John Rawls'a göre adalet kavramı toplumla doğrudan ilgilidir. Toplum adalet kavramı olmadan doğru kurulabilecek bir yapı değildir. Bu yapının işleyişi için adalet bir zorunluluk taşımaktadır. Rawls için toplum durumunun adil olmasını sağlamak ana hedef olarak görülür. Rawls’un adalet düşüncesinin temellerinde Kant etkisini görmek mümkündür. Kant ilkesel olarak Rawls’a bir yol gösterici olarak görülür. Rawls'un adalet düşüncesi kapsayıcı bir akıl yürütme üzerinedir. Rawls adalet düşüncesinin oluşumu sırasında başlangıç durumu, bilgisizlik peçesi, adalet ilkeleri, örtüşen görüşbirliği gibi kavramlardan yararlanır. Bu kavramlarla beraber Rawls'un (...) adalete bakış açısı teorik bir temele dayanır. Bu temel çerçevesinde oluşan adalet düşüncesi, bütün bireyler için geçerli bir düzen oluşturur. Düzen Rawls’un ortaya koyduğu belirleyiciler ve toplum içerisindeki bireyler tarafından oluşturur. Rawls bu anlamda adalete, toplum sözleşmesine benzer bir bakış açısıyla yaklaşmıştır. Rawls'un adalet düşüncesi adalet ilkeleriyle somut hale gelir. Adalet ilkeleri, bireyler için geçerli ve herkese eşit fırsatlar tanıyan bir kapsayıcılığa sahiptir. Rawls en baştan adaletin şartlarını belirleyerek ilerisi için oluşması muhtemel sorunların da önüne geçmek istemektedir. Rawls toplumun kuruluşundan sonra siyasal adaleti sağlamak istemektedir. Adalet düşüncesinin oluşumu bağlamında örtüşen görüşbirliği ve hakkaniyet olarak adalet burada ortaya çıkar. Bu metinde Rawls'un adalet teorisinin ana dayanakları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu çerçevede adalet düşüncesinin oluşum şartları incelenmektedir. Son bölümde de adalet ilkelerinin problemleri ve Habermas’ın eleştirileri tartışılmaktadır. (shrink)

Yazar bu eserde, Osmanlı Aile Hukuku’nun kaynağını, uygulama örneklerini ve dönüşüm serüvenini, farklı şehirlerdeki mahkeme sicillerinden hareketle ele almaktadır. İslam aile hukukunun, özel de Hanefî mezhebinin Osmanlı imparatorluğundaki pratik uygulamalarının sicillere yansıyan somut tarafının örneklerini aksettirmektedir. Genel itibariyle fıkıh kaynaklarındaki görüşlerle uygulamanın problemsizdir. Ancak, bazı ihtilaflı konularda Hanefî mezhebine ait furû kaynaklardaki görüşler uygulamada sıkıntıya sebep olmuştur. Devlet erki, sıkıntılı durumları bertaraf etmek için Şeyhülislam’ın talebiyle kanunnâme, adâletnâme ve fermanlarla devreye girerek çare aradığı açıklanmıştır. İslam Aile Hukuku’nun uygulamasıyla ilgili olarak (...) bu kayıtların yanında Osmanlı ülkesinde bulunmuş seyyah, elçi ve araştırmacılarında gözlem ve notları aktarılmış. Özellikle çelişki akseden kısımlarına vurgu yapılmıştır. Konu kitapta, Klasik Dönem ve Tanzimat Sonrası Osmanlı Aile Hukuku olarak iki bölüme ayrılarak incelenmiştir. İkinci bölüm içerisinde yer alan Hukûk-ı Aile Kararnamesi’nin hazırlanmasıyla İslam/Osmanlı aile hukukunda dört mezhebin görüşlerine yer verilerek radikal bir değişikliğe gidildiği belirtilmiştir. (shrink)

RESUMEN (ES): ¿Es posible una moral sin Dios (Jean-Paul Sartre) o con un dios que existe en una dimensión suprahumana (Viktor Frankl)? La famosa "cita" de Dostoyevski ("Si Dios no existe, todo está permitido") no fue escrita así por Dostoyevski. El Holocausto, como punto de inflexión e interrupción en la historia, la filosofía y la teología, abre nuevos interrogantes "después" de Auschwitz. En el presente artículo discuto la moral sartreana y la frankleana, analizando la famosa "cita" de Dostoyevski y preguntándome (...) si acaso una moral con un dios ausente es capaz de prevenir futuras barbaries. /// ABSTRACT (EN): Is it possible a morality without God (Jean-Paul Sartre) or with a God that exists in a suprahuman dimension (Viktor Frankl)? The famous «quote» by Dostoevsky («If God does not exist, everything is permitted») was not written like that by Dostoevsky. The Holocaust, as a turning point and as an interruption in history, philosophy, and theology, opens new questions «after» Auschwitz. In this paper, I discuss Sartrean and Franklean morality while analyzing the famous «quote» by Dostoevsky and wondering if a morality with an absent God can prevent future barbarities. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Reflections on Raphael PAUL BAROLSKY The essence of all appreciation and analysis of art is the translation of visual perceptions into compelling verbal form. —Ralph Lieberman cultural unity Horace Walpole, Sir Joshua Reynolds, Johann Wolfgang Goethe, Eugène Delacroix, Honoré Balzac, Friedrich Hegel, Charles Baudelaire, Friedrich Nietzsche, Pierre Renoir, Nathaniel Hawthorne, August Wilhelm von Schlegel, Heinrich von Kleist, Franz Grillparzer, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Turgenev, Wilhelm Heinrich Wackenroder, George Eliot, Jean-Auguste (...) Dominique Ingres, Roger Fry, Bernard Berenson, Theodor Hetzer, Roberto Longhi, Heinrich Wölfflin, and Stendhal are among the many essayists, critics, novelists, poets, painters and art historians who have responded to Raphael’s work as painter, architect or archeologist over the centuries. I can well imagine all of those listed above, among many others, united in an imaginary painting similar to the School of Athens—in other words, a vision that reconciles their various views of the world in a harmony analogous to the unity of philosophers in Raphael’s great fresco. Raphael is a towering figure in the history of European culture. The year 2020 was the 500th anniversary of the death of the great painter in Rome at the age of thirty-seven. In the wake of recent exhibitions that commemorated the artist’s achievement, I propose to touch briefly and lightly on a few aspects arion 28.2 fall 2020 100 reflections on raphael of Raphael’s life and works. Please think of these remarks as a series of suggestions, not attempts at definitive interpretation. I think of this essay as a rather experimental piece. THE SCHOOL OF ATHENS i should like to begin with a few brief remarks on what must be Raphael’s most famous work of art. I mean his School of Athens (fig. 1), which is, like Leonardo’s Mona Lisa and Last Supper or like Michelangelo’s David and Creation of Adam, an image widely known and admired. What more is there to say about The School Of Athens, one of the central images in the Stanza della Segnatura? You might spend the rest of your life reading about this great work and never understand it fully. Nevertheless, I want to focus for a moment on a central detail of the work and, on the basis of my description, point to a significant aspect of the fresco that has been universally overlooked. First the description, then the aperçu. Fig. 1. School of Athens. Ca. 1510–1512. Photo Credit : Erich Lessing / Art Resource, NY. Paul Barolsky 101 At the center of the School of Athens we behold the two great philosophers of classical antiquity: Plato and Aristotle. Plato holds a copy of his Timaeus, a dialogue that concerns the harmony of the heavens; Aristotle holds a copy of his Ethics, a work that pertains to human relations in this world. It was the goal of Renaissance thinkers to create a harmony or concord of the thought of these philosophers: a Concordia Platonis et Aristotelis. Raphael’s fresco, as is well known, presents the visual ideal of such harmony. Whereas Aristotle gestures downward, alluding to this world, in which his Ethics matter, Plato points heavenward, evoking the order of the cosmic realm described in Timaeus. Raphael makes visible the ideal of concordia when he movingly pictures the way in which the two philosophers gaze into each other’s eyes, as if to suggest this harmony. Borrowing from the language of Raphael ’s friend, Baldassare Castiglione, Raphael renders “the joining” of their souls. The monumental architecture of the scene, which echoes Bramante and has taproots in Piero della Francesca and Perugino, consists of three barrel-vaults beyond which we see patches of blue sky and puffs of cloud (fig. 2). The grandiose architecture of the image magnifies Raphael’s philosophers. Within this architectural framework, Plato’s gesture is deeply meaningful, since it prompts the viewer to look up and thus ascend toward the perfection of the celestial realm, beyond the imperfections of the physical world. Above the first barrel vault in the fresco we behold a section of the drum of a dome which is open to the sky. Within this section of drum there are two columns that are lined up directly... (shrink)

The paper deals with the problem of human freedom and the freedom of person, as seen by Russian personalist philosophers of the 20th century in their Parisian exile - N. Berdyaev and N. Lossky, both of them influenced by F. M. Dostoyevsky. Their philosophical conceptions derive from existentialism, which is the existential-experiential source of the modern personalism in general. The Russian personalists saw human freedom as one of the absolute values and included its problematic together with the paradoxes of the (...) particularity of individual being into their sear_ching for the true essence of humans. In justifying freedom as the basic human right both thinkers combine their anthropocentric approach with the Christian doctrine. The free philosophy is religious and intuitive at the same time. (shrink)

Článok analyzuje antropologicko-existencialistickú a etickú koncepciu človeka v diele F. M. Dostojevského a jej aktuálnosť v súčasnosti. Chce ukázať, že Dostojevského človek je zložitou, vnútorne protirečivou bytosťou, v ktorej sú nerozlučne spojené dobro a zlo, sebaobetavosť s egoizmom, čistota so zlomyseľnosťou. Je tiež pokusom o vymedzenie princípu etickej zodpovednosti a zmyslu života ako kľúčových princípov etiky Dostojevského.This article analyzes the anthropological - existential and ethical concept of man in the work of F. M. Dostoyevsky and its currentness. It aims to (...) show that Dostoyevsky’s man is a complicated and internally ambivalent being, in which good and evil, selfishness and self-sacrifice, purity and mischievousness are inextricably connected. It also attempts to define the principle of ethical responsibility and meaning of life as key elements of Dostoyevsky's ethics. (shrink)

Yenidoğanlara ve hayvanlara dair herhangi bir soru sorduğumuzda ve soruyu cevaplamaya çalıştığımızda çoğu örtük olan birtakım varsayımlarımız vardır. Bunlardan en önemlisi, insanı insan yapan ve diğer canlılardan ayıran temel unsurlar hakkındadır. Yani, “insanı insan yapan nedir?” sorusuna keskin sınırları olan bir cevabımız varsa, bu cevabımız, aynı zamanda yenidoğanlara ve hayvanlara dair birtakım soruların da cevabı haline gelir. Örneğin “insanı insan yapan veya en azından onu diğer canlılardan ayırt eden unsurların en önemlilerinden biri dildir ve dil öğrenebilmesidir” dersek, bu ifade, en (...) temelde, dünyaya henüz gelen bebeğin ve örneğin bir kedinin yalnızca “gelişmemiş” değil, aynı zamanda “aynı zeminde gelişmemiş” olduğu yönünde bir varsayıma bizi götürür, zira dil öğrenmek veya öğrenebilmek ve bu süreç neticesinde alışageldiğimiz, bildiğimiz anlamda diller aracılığıyla iletişim kurabilmek ve düşünebilmek “gelişmek”tir. Bu yazının amacı, yenidoğanlara ve hayvanlara dair özellikle bilinç çalışmalarının, bu eksende yürütülen dil ve en genel anlamda felsefe ve psikoloji araştırmalarının (yukarıdaki örnekteki gibi) temel varsayımlarını ve hareket noktalarını sorgulamak ve son dönemde Yalçın Koç’un geliştirdiği aşkınlık tasavvuru çerçevesinde eleştiriler ve öneriler sunmaktır. Son olarak, bir tecrübe sahibi olmak ile en geniş anlamıyla tecrübe sahibi olmaya dair bir fikriyat inşa etmek ve -mümkünse- bilimini yapmak arasındaki ilişkiye değineceğiz. (shrink)

Most works on moral psychology direct our attention to the positive role morality plays for us as individuals, as a society, even as a species. In What's Wrong with Morality?, C. Daniel Batson takes a different approach: he looks at morality as a problem. The problem is not that it is wrong to be moral, but that our morality often fails to produce these intended results. Why? Some experts believe the answer lies in lack of character. Others say we are (...) victims of poor judgment. If we could but discern what is morally right, whether through logical analysis and discourse, through tuned intuition and a keen moral sense, or through feeling and sentiment, we would act accordingly. Implicit in these different views is the assumption that if we grow up properly, if we can think and feel as we should, and if we can keep a firm hand on the tiller through the storms of circumstance, all will be well. We can realize our moral potential. Many of our best writers of fiction are less optimistic. Astute observers of the human condition like Austen, Balzac, Dickens, Dostoyevsky, Eliot, Tolstoy, and Twain suggest our moral psychology is more complex. These writers encourage us to look more closely at our motives, emotions, and values, at what we really care about in the moral domain. In this volume, Batson examines this issue from a social-psychological perspective. Drawing on research suggesting our moral life is fertile ground for rationalization and deception, including self-deception, Batson offers a hard-nosed analysis of morality and its limitations in this expertly written book. (shrink)

Hegel düşüncesinde Fenomenoloji, Bilincin kendi tarihini ortaya koyar. Bu süreç esasen Bilincin kendi gerçekliğini Tin’de bulmasıyla bu sefer gerçekten Tinin Fenomenolojisine dönüşür. Bu da Akıl bölümü sonrasında bilincin kendi gerçekliğini var olduğu toplumda bulmasıyla ortaya çıkar. Akıl bu süreçte modern çağın tarih dışı aklının ifadesi olarak ortaya çıkarken kendi bilme sürecinin de zeminini en sonunda toplumsallıkta bulur. Akıl bu haliyle bilmenin koşullarının ne olduğuna dair bir sonuç elde eder. Bireyselliği Tinin karşısında dağılır gibi olmuştur. Bu esasen modern toplumsallığın tekrar oluşturulmasıdır. (...) Bu Tözün aynı zamanda özne olarak görülmesi gerektiği düşüncesinin ortaya konmasıdır. Modern bireysellik ve toplum burada iç içe ve beraberdir. Hegel’in Tinin Fenomenolojisi bu durumda aynı zamanda Kantçı ve Fichteci felsefi pozisyonların tinsel düzlemde tekrar kurgulanmasıdır. Bu bir bakıma inşacı bir düşünce sistemi demektir. Hegel’de Tin Kantçı ve Fichteci inşacı düşüncelerin tekrar kurgulandığı yerdir. (shrink)

Bilinç ile beyin arasındaki ilişki, düşünce tarihi boyunca tartışma konusu olmuştur. Son yüzyıla kadar zihin-beden ya da ruh-madde gibi kavramlarla anılan bu mesele, nörolojinin ivme kazanmasıyla birlikte beyin ve bilinç arasındaki ilişkiye indirgenmiştir. Bu bağlamda, insanın beyninde ortaya çıkan bilinçlilik durumunun, başka bir deyişle fenomenal deneyimlerin, nasıl meydana geldiği ve beyin ile bilincin birbirlerini nasıl etkiledikleri, hem bilimsel verilerle hem de bu verilerden hareketle ortaya konan felsefi yaklaşımlarla açıklanmaya çalışılmaktadır. Bu çalışmada, beyin ve bilinç arasındaki etkileşim sorununun (...) nörolojinin verilerinden hareketle nasıl ele alındığı incelenecektir. (shrink)

Friedrich Nietzsche 19. yüzyıl felsefesinde tüm ahlaki ve dinsel inançlara savaş açarak yeni değerler arayan bir filozoftur. Bu eğilimini “Böyle Buyurdu Zerdüşt” isimli eserinde Zerdüşt karakterine yükleyen Nietzsche, Zerdüşt aracılığıyla bütün dinsel inançların çöktüğünü ve geleneksel ahlaki değerlerin yıkıldığını haber verip, insanları bağlı oldukları inançlardan kurtarmaya çalışan bir yeryüzü peygamberi portresi çizmiştir. Nietzsche’nin değerlerin altüst edilişinin simgesi ve sözcüsü olan Zerdüşt günümüz dinlerinin peygamberinden oldukça farklı bir yol çizmektedir. Nietzsche Zerdüşt üzerinden sadece değerlerin ters yüz edilmesini ve yıkılmasını savunmakla kalmaz (...) aynı zamanda bu yıkımın üzerine yeni bir değer sistemi oluşturmaktan da söz etmektedir. Fakat hitap ettiği kitle henüz buna hazır değildir. Bunun için insanın üstinsan mertebesine geçmesi gerekecektir. Bu çalışmadaki amacımız Nietzsche’nin üstinsan tasavvuru ile güç istemi ilişkisini “Böyle Buyurdu Zerdüşt” özelinde tartışmaktır. Ancak çalışmanın hacmi dar olacağından hedefimiz öncellikle güç istemi ekseninde yoğunlaşarak bu istem üzerindeki kutsallığı analiz etmek olacaktır. (shrink)

Kuşak kavramı toplumun aynı zaman diliminde meydana getirdiği akran grubu olarak tanımlanmaktadır. Kuşak ayrımı konusunda yapılan çalışmalar, Z kuşağını 1995 ve sonrası doğanlar olarak belirlemektedir. Bilinçli farkındalık burada ve şimdi olana yargısız şekilde dikkatini vermek ve deneyimi olduğu gibi kabul etmektir. Yaşamın anlamı ise bireyin varoluşunun anlamı ve bir anlama yönelik arayışı olarak tanımlanmaktadır. Mâneviyat, bireyin yaşamı boyunca kutsalıanlamanın ve kutsal ile ilişki kurmanın yeni yollarını keşfettiği ruhsal bir arayış sürecidir. Teknoloji nesli olan Z kuşağında pek çok olumlu psikolojik değişken (...) ile ilişki olan yaşamda anlam bilinçli farkındalık ve mânevî kaynaklar arasındaki ilişkinin incelenmesi araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Araştırmanın katılımcıları Akdeniz Üniversitesinde öğrenim gören bireylerden tesadüfi yöntemle seçilen 500 öğrencidir. Araştırmada bilinçli farkındalık düzeyini ölçmek üzere Brown ve Ryan tarafından geliştirilen, Özyeşil, Arslan, Kesici ve Deniz tarafından Türkçeye uyarlanan Bilinçli Farkındalık Ölçeği kullanılmıştır. Yaşamın anlamı değişkeni için ise Steger ve arkadaşları tarafından geliştirilen, Yarar tarafından Türkçeye uyarlanan Yaşamın Anlamı Ölçeği tercih edilmiştir. Son olarak mânevî kaynaklar değişkeni için Westbrook ve arkadaşları tarafından geliştirilen, Ekşi ve arkadaşları tarafından Türkçeye uyarlanan Mânevî Kaynaklar Ölçeğinden yararlanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 26 ile yapılmıştır. Araştırma bulgularına göre bilinçli farkındalık, yaşamın anlamı ve mânevî kaynaklar arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. (shrink)

Thomas Aquinas famously argues that it is not necessary to be virtuous in order to be wise. To many contemporary moral philosophers, this claim signals Aquinas’s failure to address the interrelatedness of our moral and intellectual life. I conduct a case study of Ivan Karamazov to demonstrate that this view is mistaken. After sketching Ivan’s character, I present Aquinas’s accounts of wisdom and pride and their nuanced relationship. I argue that Ivan illustrates the Thomistic view that pride, though not an (...) insurmountable obstacle to one’s acquisition of some intellectual virtues, makes it impossible for anyone to achieve wisdom. The vice of pride therefore proves truly devastating to one’s intellectual life, since wisdom, for Aquinas, is the highest and most important of intellectual virtues. (shrink)

Virilio himself referred to his 1980 work The Aesthetics of Disappearance as a "juncture" in his thinking, one at which he brought his focus onto the logistics of perception -- a logistics he would soon come to refer to as the "vision machine." If Speed and Politics established Virilio as the inaugural -- and still consummate -- theorist of "dromology", The Aesthetics of Disappearance introduced his understanding of "picnolepsy" -- the epileptic state of consciousness produced by speed, or rather, the (...) consciousness invented by the subject through its very absence: the gaps, glitches, and speed bumps lacing through and defining it. Speed and Politics defined the society of speed; The Aesthetics of Disappearance defines what it feels like to live in the society of speed."I always write with images," Virilio has claimed, and this statement is nowhere better illustrated than with The Aesthetics of Disappearance. Moving from the movie theater to the freeway, and from Craig Breedlove's attainment of terrifying speed in a rocket-power car to the immobility of Howard Hughes in his dark room atop the Desert Inn, Virilio himself jump cuts from such disparate reference points as Fred Astaire, Franz Liszt, and Adolf Loos to Dostoyevsky, Paul Morand, and Aldous Huxley. In its extension of the "aesthetics of disappearance" to war, film, and politics, this book paved the way to Virilio's follow-up: the celebrated study, War and Cinema.This edition features a new introduction by Jonathan Crary, one of the leading theorists of modern visual culture.Foreign Agents seriesDistributed for Semiotext. (shrink)

Bu çalışma, Türkiye’deki Şer’i yönetişim aktörlerinden olan banka içi danışma komitelerinin Şer’i yönetişimdeki yeri ve önemini keşfetmeyi amaçlamaktadır. Bu minvalde nitel araştırma desenlerinden olan durum çalışması tercih edilmiş ve 5 danışma komitesi üyesi ve 2 danışma komitesi başkanıyla yarı yapılandırılmış mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Mülakatlar neticesinde toplam 625 dakikalık ses kayıtları elde edilerek çözümlenmiş ve 85 sayfalık metin elde edilmiştir. Elde edilen metinler ve görüşme notları ATLAS.ti programı aracılığıyla analiz edilerek BİDK, Şer’i yönetişim ve Merkezi Danışma Kurulu olmak üzere 3 ana tema (...) ve bunlara bağlı 26 alt temaya ulaşılmıştır. İlgili temalar BİDK’nin Türkiye’deki Şer’i yönetişimdeki yeri ve önemini keşfetmek açısından zengin bir içerik sunmaktadır. Türkiye’deki Şer’i yönetişimi ele alan çalışmaların literatürde sınırlı olması ve bu çalışmanın hem saha çalışmasına hem de Türkiye’deki Şer’i yönetişimde yer alan, katılım bankacılığının tarihine eş bir ömre sahip BİDK’ları konu etmesi literatürde özgün bir yere sahip olacağına işaret etmektedir. Islamic finance has developed the Shariah governance mechanism to ensure compliance and control of IFIs with the principles of Islamic law. However, the levels of Shariah governance are different from each other due to the different legal affiliations of each country, the level of development of Islamic finance, and regime differences. International Islamic financial institutions such as Islamic Financial Services Board and The Accounting and Auditing Organization for Islamic Financial Institutions have published standards to define the general lines of Shariah governance and have brought Shariah governance practices to a certain point, at least in principle. After the Shariah governance standards of IFSB and AAOIFI, studies on Shariah governance have increased rapidly. By 2010, while there were only 18 publications on Shariah governance in the two most well-known indexes, this number increased to 42 in 2015 and 159 in 2020. This academic interest shows that Shariah governance issues are followed closely. In this context, there have been some remarkable developments at the regulatory and supervisory level in terms of Shariah governance in Turkey, and the TKBB Advisory Board was established in 2018, bringing one step closer to international Shariah governance practices. (shrink)

Uluslararası hukuk sistemin, internet, sivil toplum kuruluşlarının (STK) etkisinin artışı, bununla beraber tartışmalı da olsa Vestfalya devlet merkezli sistemin zayıflaması ve uluslar ötesi demokrasinin gelişmesi ile çok önemli değişimlere maruz kaldığı kabul edilen bir gerçektir. Bu çalışma, öncelikle sivil toplum kuruluşlarının uluslararası alanda artan etkisine vurgu yaparak uluslararası hukuk sisteminin tecrübe ettiği bu değişimi inceliyor. Bu gelişme ile zayıflayan devlet merkezli sistem ve uluslararası hukukta gelişen bir olgu olan demokrasi konusu arasındaki ilişkileri değerlendiriyor. Uluslararası hukuk sisteminin şahit olduğu gelişmelerin aslında (...) birbirlerine bağlı oldukları sonucuna varılıyor öyle ki sivil toplum kuruluşlarının artan etkisi demokrasinin ulusal sınırları aşması ve devlet merkezli sistem üzerinde baskı oluşması gibi sonuçlara yol açmıştır. (shrink)