ḥeleḳ rishon. Sheʼelot u-teshuvot be-ʻinyanim shonim mi-toratenu ha-ḳedoshah shebi-khetav ṿeshe-be-ʻal peh -- ḥeleḳ sheni. Leḳet mikhtavim u-maʼamarim le-ḥizuḳ ṿe-hitʻorerut ba-ʻavodat ha-Shem yitbarakh -- ḥeleḳ shelishi. Leḳet mikhtavim me-a.m. ṿe-r. ha-Rav Ḥayim Shaʼul z. l.l. h.h. Grainiman baʻal ha-ḥidushim u-veʼurim".

Shaʻar ha-ṭohorah. Liḳuṭim mi-Sefer ḥasidim -- Śiḥot u-maʼamarim.

Śiḥot maran ha-Mashgiaḥ Mohari Leṿinshṭain, zatsal -- Ḥidushe torato ʻa. Mas. B.ḳ. ṿe-liḳuṭim -- Leḳeṭ mi-maʼamraṿ mi-moreshet Daṿid Heber ṿe-ʻinyene ha-shaʻah.

Critical study chiefly of the teachings of Ibn al-ʻArabī, 1165-1240 and various other noted Muslim personalities.

The rapid growth of educational technology in higher education has led to the widespread use of Learning Management Systems (LMS) in distance learning. However, limited research has focused on measuring instructors' satisfaction with these systems, despite its critical role in course engagement and enhancing student interaction with course content. This study proposes a comprehensive framework for evaluating instructors' satisfaction with LMS usage. Thus; We adopted DeLone and McLean's Information System Success Model to empirically assess the relationships between Information Quality (INQ), (...) System Quality (SYQ), Service Quality (SQ), Perceived Usefulness (PU), User Loyalty (UL), and User Satisfaction (US). The results indicate that SQ has a greater effect on the US than SYQ, PU, and INQ. Moreover, the results show that the US has a significant direct influence on UL. The study focuses on higher education instructors and employs a questionnaire-based survey for data collection. Based on the results, it is recommended that LMS design should consider the needs of both instructors and students, incorporating the latest technological advancements. Neglecting instructors' satisfaction in LMS development could negatively influence the outcomes of distance learning courses. (shrink)

Bu kitapta, Ebû İshâk es-Saffâr’ın (öl. 534/1139) kelâmî görüşleri, Telḫîṣü’l-edille li-ḳavâʿidi’t-tevḥîd adlı eserinde Allah’ın isimlerinin anlamlarını açıklarken yaptığı yorumlar çerçevesinde ele alınmaktadır. Ebû İshâk es-Saffâr, 6./12. yüzyıl Hanefî-Mâtürîdî âlimlerinden biridir. Kelâma dair Telḫîṣü’l-edille eserinde esmâ-i hüsnâ konusuna ayrıntılı olarak yer vermektedir. İki cilt hâlinde yayımlanan bu eserin yaklaşık üçte birlik bir kısmını esmâ-i hüsnâ konusu oluşturmaktadır. Bu kısım incelendiğinde, Saffâr’ın Allah’ın varlığı, birliği ve sıfatları ile ilgili konular başta olmak üzere pek çok konuyu 175 esmâ-i hüsnâya dayanarak izah ettiği görülmektedir. (...) O, esmâ-i hüsnâ bölümünde yer vermediği bazı isimlere ise müstakil başlıklar altında değinmektedir. Örneğin el-Mütekkelim ismi kelâm sıfatını bağlamında ve halku’l-Kur’ân ile icâz’ul-Kur’ân gibi konularla ilişkili bir şekilde ele almaktadır. Bu isimler de listeye dahil edildiğinde sayı 178’e ulaşmaktadır. Bu durumda eserin yarısını esmâ-i hüsnâ konusu teşkil etmektedir. -/- Saffâr, esmâ-i hüsnâ bölümünde alfabetik bir sıra içerisinde ele aldığı ilâhî isimleri öncelikle lugavî (semantik) yönden izah etmektedir. Sonrasında ise değerlendirdiği ilahî ismi, bir kelâm konusu ile bağlantı kurarak kelâmî perspektifle açıklamaktadır Esmâ-i hüsnâ temelinde ele alınan konuların hilâfet meselesi hariç diğer kelâm bahislerini kapsadığı görülmektedir. Saffâr öncesi Hanefî-Mâtürîdî kelâm literatürü içinde esmâ-i hüsnânın bu kadar kapsamlı ele alındığı başka bir eser bilinmemektedir. -/- Bu kitap; üç ana bölümden oluşmaktadır. “Metodolojik Çerçeve” başlıklı giriş bölümünde çalışmanın konusu, önemi, amacı, yöntemi ve kaynakları hakkında bilgi verilmiştir. Birinci bölümde Saffâr’ın yaşadığı sosyokültürel çevre olan Mâverâünnehir bölgesi ile Buhara ve Merv şehirlerinin siyasî, sosyal ve dinî durumu ortaya konulmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde esmâ-i hüsna konusunun anlaşılmasına temel oluşturan isim, tesmiye, müsemmâ, sıfat ve vasf gibi kavramlar ile esmâ-i hüsnânın sayısı ve ihsâsı gibi kelâmî tartışmalara değinilmiştir. Sonrasında Saffâr öncesi dönemde kaleme alınan esmâ-i hüsnâ litaratürü hakkında bilgi verilmiştir. Bölüm sonuna Saffâr’ın rivayet ettiği 178 ilahî isme dair ayrıntılı bir tablo eklenmiştir. Üçüncü bölümde öncelikle, Saffâr’ın esmâ-i hüsnâyı izah ederken dikkate aldığı kelâmî ilkeler tespit edilmeye çalışılmıştır. Sonrasında ise Saffâr’ın Telḫîṣü’l-edille’de ilâhî isimleri açıklarken ortaya koyduğu kelâmî görüş ve değerlendirmeler belirlenerek sistematik bir şekilde kategorize edilmiştir. Bu kapsamda ele alınan her konunun sonuna ilgili ilâhî isimleri ve bağlantılı olduğu tartışmaları içeren tablolar eklenmiştir. Sonuç bölümünde ise Saffâr’ın esmâ-i hüsnâ anlayışına dayanan kelâm yöntemine dair ulaştığımız sonuçlara yer verilmiştir. Bu kitapta onun, esmâ-i hüsnânın %75’inde kelâmî yorumlarda bulunduğu ve bilgi-varlık bahsinden âhiret hayatına kadar bütün kelâm konularını esmâ-i hüsnâ ile bağlantılı yorumladığı tespit edilmiştir. Ulaşılan bu sonuçlar, Saffâr’ın kelâm anlayışının ilâhî isimlerin yorumuna dayandığını ortaya koymaktadır. [his book discusses the theological views of Abū Isḥāq al-Ṣaffār d. 534/1139), within the framework of his comments on the meanings of Allah’s names, provided in his work titled Talkhīṣ al-adilla. Abū Isḥāq al-Ṣaffār is one of the Ḥanafite-Māturīdite scholars in the 6th/12th century. In his work titled Talkhīṣ al-adilla li-qawāʿid al-tawḥīd on kalām, he spared extensive space for al-asmāʾ al-husnā. Approximately one third of this work, published in two volumes, is devoted to al-asmāʾ al-husnā. An examination of the related section reveals that al-Ṣaffār explains many issues, particularly those related to the existence, unity and attributes of Allah, based on 175 al-asmāʾ al-husnā. He mentions some of the names that he does not include in the al-asmāʾ al-husnā section under separate headings. For example, the name al-Mutakallim is addressed within the context of the attribute of kalām and in relation to subjects, such as the khalq al-Qurʾān and i‘jaz al-Qurʾān. Upon the addition of these names to the list, the number names reaches 178. This means that half of the work deals with the subject of al-asmāʾ al-husnā. -/- al-Ṣaffār lists the divine names in alphabetical order and explains them semantically in the chapter of al-asmāʾ al-husnā. Then he goes on to clarify each divine name through a theological lens with a specific reference to the subject of kalām. In the pre-Saffar Ḥanafite-Māturīdite theological literature, there is no other work that addresses al-asmāʾ al-husnā in such an extensive way. -/- This book consists of three main sections. The first section titled “Methodological Framework”, elaborates on the focus, significance, purpose and method of the study, along with the sources used. The first part describes the political, social and religious status of Transoxiana (Mā-warāʾ al-Nahr) region and the cities of Bukhara and Marw, the sociocultural environment in which Saffar lived. The second chapter addresses various concepts, which promote the understanding of al-asmāʾ al-husnā, such as name, tasmiya, musammā, attribute and qualification in addition to the theological debates such as the number and iḥṣāʾ of al-asmāʾ al-husnā. Then, it provides information about the al-asmāʾ al-husnā literature produced in the pre- Ṣaffār period. The end of each chapter comes with a detailed table with the 178 divine names mentioned by al-Ṣaffār. In the third chapter, the author initially discusses the theological principles that al-Ṣaffār considered while explaining the essence of al-asmāʾ al-husnā. This section also determines and systematically categorizes the theological views and evaluations put forward by al-Ṣaffār while explaining the divine names in Talkhīṣ al-adilla. The tables with the divine names and the related discussions can be seen at the end of the discussion for each subject. The last section presents the conclusions reached, regarding the kalām method based on al-Ṣaffār’s understanding of the essence of al-asmāʾ al-husnā. The present study revealed that he made theological interpretations in 75% of the al-asmāʾ al-husnā and interpreted all theological issues ranging from the subjects of knowledge and existence to the Afterlife in connection with the al-asmāʾ al-husnā. These results indicate that al-Ṣaffār's understanding of kalām is based on the interpretation of the divine names.]. (shrink)

Translated from Telugu by Adivi Radha Krishna and Seeta Rama Hanuma Kumari.

Political science - Iran - History ; Political science - Philosophy.

The Elements of Islamic Metaphysics signals a new approach to the teaching of Islamic philosophy. It provides a useful overview of 20th century philosophy in Iran, and traces the development of philosophical thought in the context of a religious tradition whose intellectual character was determined to a large extent by the contents of the Qur’anic revelation and the prophetic teachings. At the same time it attempts to demonstrate how philosophical thought is by nature independent of religious doctrine and differs from (...) theology, which depends on revelation and tradition. (shrink)

1. al-Akhlāq mundhu ʻuṣur mā qabla al-tārīkh ḥattá al-Ṣīn al-Qadīmah.

Om Blandt andet kampen mod bahāʼī i Iran, og om fundamentalismens tankegange, som er bange for kvinder, hvis de ikke er det svage og det tredje køn i samfundet, derfor undertrykker de dem og begrænser deres rettigheder.

Collected essays chiefly on religious life in Islam.

In this essay we explore extensive modes of enactive engagement among humans, physical and computational media richer than the modes represented by classical notions of interaction and relation. We make use of a radically material and a potential-theoretic account of event to re-conceive ad hoc, non-pre-schematized activity in responsive environments. We can regard such activity as sense-making via dehomogenization of material that co-articulates subjects and objects.

Machiavelli, Niccolò, 1469-1527-Criticism and interpretation ; Political science-Translating.

On basic principles of the Islamic worldview from the Indonesian viewpoint.

Articles on materialistic element in Indian philosophy.