Abstract

Het Duitse kunstenaarschap en met name de Duitse componisten hebben sinds Richard Wagner een soort ethische rol opgedrongen gekregen, dat zij dragers van de Kunstreligion zijn, die de mensheid moet verheffen uit een moeras van banaliteit. Aanvankelijk zag ook Arnold Schönberg zich als profeet van de helende kunst. Zijn "nieuwe" muziek moet de luisteraar weer tot de zuivere oerbronnen terugvoeren. Gedreven door het antisemitisme van na de Eerste Wereldoorlog keerde hij tot het jodendom terug. Zijn opera Mozes en Aaron is zijn bekentenis tot het jodendom zoals hij dat ziet, waarin Mozes de profeet machteloos is tegenover zijn broer Aaron, de politieke volksmenner.