In the article herein I address the issue of the non-reductive functionalist stance devised by David Chalmers and advocated by him in his 1995 paper entitled "Absent Qualia, Fading Qualia, Dancing Qualia". I attend to the argument provided in support of the thesis. The argument takes on the guise of neuron-to-silicon-chip switch thought experiment that involves two alternative-end scenarios of phenomenal consciousness, i.e. qualia, either gradually fading away as silicon chips prevail over neurons in the brain or disappearing abruptly with (...) the removal of a single consecutive neuron and its replacement with a silicon chip. I comply with the main thrust of Charmers' account on the origin of phenomenal consciousness to the effect that it is the functional structure of the material bearer of mental faculties rather than the type of material that warrants the emergence of consciousness. Yet I find fault with certain features of Charmers' reasoning. My main criticism refers to the pivotal notion of functional structure that remains an abstract and requires substantiation. The attempt to trace the fact of having sensations and being aware of them back to an entity that is only hinted at and nowhere to be found within the neurophysiological, cognitive or biological domain falls short of a sound explanation. Thus I develop Charmers' line of argument further to specify an adequate and exhaustive characteristic of the said functional structure. I suggest that, apart from the usual aspects attributive of ordinary functional structure which is considered in terms of input, output and the algorithmic operations in-between, "graininess" should also be discerned. A functional structure eligible for inducing conscious sensations should be sufficiently subtle or, in other words, complex. (shrink)

W ciągu około trzydziestu ostatnich lat w filozofii anglojęzycznej pojawiło się nowe rozumienie metody genealogicznej. Rosnąca grupa autorów, odwołująca się do pionierskiej książki _Knowledge and The State of Nature. __An Essay in Conceptual Synthesis _Edwarda Craiga (1990), proponuje, twórczo wykorzystuje i poddaje refleksji metodologicznej tak zwaną genealogię uzasadniającą (GU). GU polega na konstrukcji quasi-historycznej, naturalistycznej i funkcjonalistycznej narracji na temat genezy i ewolucji wspólnotowej praktyki konceptualnej, np. wykorzystywania w życiu społecznym pewnej idei. GU ma za zadanie wyjaśnienie i jednocześnie rekomendację (...) („uzasadnienie”) tej praktyki. Celem artykułu jest prezentacja metody GU i jej wstępna analiza krytyczna. Ma on następującą strukturę: we wstępie przedstawiam podstawowe różnice pomiędzy GU i dotychczasowym, domyślnym, subwersywnym rozumieniem metody genealogicznej; w pierwszej części analizuję najważniejsze założenia GU, czyli historycyzm, naturalizm metodologiczny i funkcjonalizm; w drugiej części rekonstruuję – dla ilustracji – zastosowanie GU w wyjaśnianiu i uzasadnianiu pozytywnej oceny i traktowania jako cnót różnych form wierności prawdzie (M. Fricker, B. Williams); w trzeciej części omawiam trzy podstawowe zarzuty wobec GU: zarzut fikcji, zarzut błędu genetycznego i zarzut instrumentalizmu. O ile mi wiadomo, ta problematyka nie doczekała się dotychczas opracowania w polskiej literaturze akademickiej. (shrink)