The purpose of this article is to address the complex relationships within the geography of virtues. Based on the recent prototypical theories of concepts as idealized cognitive models arising from abstraction, the article argues that the relations between virtues are asymmetrical, with a prototypical virtue characterizing the whole category and specific virtues being character traits or skills derived from the prototypical virtue. It also argues that the most promising candidates for the role of prototypical virtue are phronesis (practical wisdom) and (...) the virtue of care, for their ability to represent and elicit any virtuous behavior when the situation calls for them. It therefore confronts the two options, which embody competing perspectives. In the concluding section, it proposes two possible directions for further research to settle in favor of one of the candidates. The article can be taken as an illustration of the potential of prototype theory for analyzing ethical concepts. (shrink)

Błąd genetyczny to nieformalny błąd w rozumowaniu (fallacy) polegający na pomieszaniu kontekstu odkrycia i kontekstu uzasadniania oraz przyjęciu, że deskryptywne przesłanki dotyczące genezy danego twierdzenia mają znaczenie normatywne, przesądzają jego wartość logiczną lub mogą być wykorzystywane w celu jego uzasadniania bądź obalania. Błąd genetyczny stanowi więc podstawowy i być może „śmiertelny” zarzut wobec metod filozoficznych, które koncentrując się na badaniu genezy przekonań, nie rezygnują zarazem z normatywnych ambicji. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie możliwych strategii obrony przed tym zarzutem, wypracowanych (...) w niedawnej anglosaskiej filozofii (post) analitycznej w ramach refleksji nad relatywnie nową formą takiej metody, jaką jest tak zwana genealogia uzasadniająca (wykorzystywana i analizowana w pracach między innymi E. Craiga, B. Williamsa, M. Fricker, M. Queloza). Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza służy prezentacji metody genealogii uzasadniającej. W części drugiej omawiam zagadnienie błędu genetycznego. W części trzeciej analizuję trzy strategie uchylania zarzutu błędu genetycznego, sformułowane w kontekście genealogii uzasadniającej: 1) strategię normatywnej skromności, 2) strategię logiczną, 3) strategię funkcjonalistyczno-pragmatyczną. W ramach konkluzji twierdzę, że zarzut błędu genetycznego nie musi skutecznie podważać normatywnych ambicji genealogii uzasadniającej. (shrink)

W ciągu około trzydziestu ostatnich lat w filozofii anglojęzycznej pojawiło się nowe rozumienie metody genealogicznej. Rosnąca grupa autorów, odwołująca się do pionierskiej książki _Knowledge and The State of Nature. __An Essay in Conceptual Synthesis _Edwarda Craiga (1990), proponuje, twórczo wykorzystuje i poddaje refleksji metodologicznej tak zwaną genealogię uzasadniającą (GU). GU polega na konstrukcji quasi-historycznej, naturalistycznej i funkcjonalistycznej narracji na temat genezy i ewolucji wspólnotowej praktyki konceptualnej, np. wykorzystywania w życiu społecznym pewnej idei. GU ma za zadanie wyjaśnienie i jednocześnie rekomendację (...) („uzasadnienie”) tej praktyki. Celem artykułu jest prezentacja metody GU i jej wstępna analiza krytyczna. Ma on następującą strukturę: we wstępie przedstawiam podstawowe różnice pomiędzy GU i dotychczasowym, domyślnym, subwersywnym rozumieniem metody genealogicznej; w pierwszej części analizuję najważniejsze założenia GU, czyli historycyzm, naturalizm metodologiczny i funkcjonalizm; w drugiej części rekonstruuję – dla ilustracji – zastosowanie GU w wyjaśnianiu i uzasadnianiu pozytywnej oceny i traktowania jako cnót różnych form wierności prawdzie (M. Fricker, B. Williams); w trzeciej części omawiam trzy podstawowe zarzuty wobec GU: zarzut fikcji, zarzut błędu genetycznego i zarzut instrumentalizmu. O ile mi wiadomo, ta problematyka nie doczekała się dotychczas opracowania w polskiej literaturze akademickiej. (shrink)

I argue that an aretaic model is apt for religious faith. I begin with a presentation of two rival and radical models of faith present in philosophy of religion, which I label as, respectively, “intellectual” and “anti-intellectual” model. Then, I try to show some essential characteristics of faith that are ignored by these models, which results in a serious theoretical difficulty for philosophy of religion. I present the aretaic model as a convincing alternative, using Julia Annas’ developmental theory of virtue (...) and some other conceptual tools provided by representatives of contemporary virtue ethics. The core of the argumentation presumes that religious faith and morality are similar, thus also the issues of philosophy of religion and ethics are similar. (shrink)