Interviewet er lavet i juli 2021. Dets formål er at belyse emner, der er centrale i Celikates’ tænkning, f.eks. den voksende højrefløjspopulisme, migration, voldelige versus ikke-voldelige protester, civil ulydighed og den kritiske filosofis rolle i dag. -/- When Celikates and I sat down digitally in July 2021, the interview’s primary purpose was to examine topics central to Celikates’ thinking, such as the rise of right-wing populism, migration, violent versus non-violent protest, civil disobedience, and the role of critical philosophy today.

The Turkish market of Qur'an translations and studies is exceedingly oversaturated. Critics find some of these lacking in proper hermeneutical judgement, impelling them to reflect on the conditions of judicious Qur'anic exegesis. These reflections have remained relatively unexplored in English academic literature. In Critical Hermeneutics, Celik explores and compares the hermeneutical philosophies of three Turkish intellectuals, namely Alpyagil, Cündioglu, and Öztürk. By exploring their philosophical views on subjectivity and objectivity in the context of interpreting the Qur'an, Celik draws major implications (...) for reading the Qur'an in new and different ways. (shrink)

This book provides an overview of recent debates about critical theory from Pierre Bourdieu via Luc Boltanski to the Frankfurt School. Robin Celikates investigates the relevance of the self-understanding of ordinary agents and of their practices of critique for the theoretical and emancipatory project of critical theory.

Academic integrity is a vital pedagogical responsibility that educational institutions should explicitly address. One of the best ways to uphold academic integrity is to create a culture of academic integrity throughout the school. This is especially imperative at high schools where students develop their moral identity because students who act dishonestly at high school will likely behave accordingly in post-secondary education and ultimately be dishonest in familial and professional settings. Creating a culture of academic integrity is a challenging, long and (...) multifaceted journey. In this respect, this exploratory case study set out to create a culture of academic integrity at a high school in Türkiye and explore what facilitates and impedes the process. We followed Stephens’ (2016) Multilevel Intervention Model and implemented a School-Wide Education program to guide us through the process. We conducted various activities throughout one academic year, from seminars to competitions. At the end of the term, we conducted individual and focus group interviews with the members of the school community and analyzed the interview data to identify facilitators and barriers of the process. The analysis yielded five facilitators (1) creating buy-in, (2) administrative embracement and support, (3) activities that promote student involvement, (4) external expert and school collaboration as praxis, and (5) policy as the blueprint and five barriers (1) deficiencies in responding academic misconduct, (2) prioritization of academic success over academic integrity, (3) teacher resistance against change, (4) exam-based assessment design, and (5) timing of the activities. Each theme was discussed in detail, and recommendations were made for high schools which set out on a journey of creating academic integrity culture. (shrink)

The goal of this article is to show that mainstream liberal accounts of civil disobedience fail to fully capture the latter’s specific characteristics as a genuinely political and democratic practice of contestation that is not reducible to an ethical or legal understanding either in terms of individual conscience or of fidelity to the rule of law. In developing this account in more detail, I first define civil disobedience with an aim of spelling out why the standard liberal model, while providing (...) a useful starting point, ultimately leads to an overly constrained, domesticated and sanitized understanding of this complex political practice. Second, I place the political practice of civil disobedience between two opposing poles: symbolic politics and real confrontation. I argue that the irreducible tension between these poles precisely accounts for its politicizing and democratizing potential. Finally, I briefly examine the role of civil disobedience in representative democracies, addressing a series of recent challenges made in response to this radically democratic understanding of disobedience. (shrink)

In political economy, the seminal contribution of the Baron–Ferejohn bargaining model constitutes an important milestone for the study of legislative policy making. In this paper, we analyze a particular equilibrium characteristic of this model, equilibrium uniqueness. The Baron–Ferejohn model yields a class of payoff-unique stationary subgame perfect equilibria in which players’ equilibrium strategies are not uniquely determined. We first provide a formal proof of the multiplicity of equilibrium strategies. This also enables us to establish some important properties of SSPE. We (...) then introduce veto players into the original Baron–Ferejohn model. We state the conditions under which the new model has a unique SSPE not only in terms of payoffs but also in terms of players’ equilibrium strategies. (shrink)

İslâm geleneğinin en akılcı fırkası kabul edilen Mu‘tezile’nin özellikle Kur’an kıssaları çerçevesinde tefsirlerde yer bulan israilî rivayetler karşısındaki tutumu merak uyandırıcıdır. Bazı çalışmalarda kimi Mu‘tezilî müfessirlerin isrâiliyyât karşısındaki tutumuna değinilse de İsrâilî rivayetlerin tenkidi söz konusu olduğunda Mu‘tezile’nin bir ekol olarak tutumu herhangi bir araştırmaya konu edilmemiştir. İsrâiliyyât üzerine yapılan son çalışmalarda isrâiliyyât eleştirisinin İbnü’l-Arabî öncesinde Tûsî, Mâverdî hatta Mâtürîdî gibi isimlere kadar geri götürülebileceği söylenirken tamamen Sünnî ve Şiî müfessirler üzerinden bir okuma yapılmakta Mu‘tezilî müfessirlerin görüşlerine yer verilmemektedir. Oysa (...) bu çalışmalarda bahsedildiği üzere erken dönem isrâiliyyât eleştirilerinin genelde ismet meselesi ekseninde yapılması, Mu‘tezilî müfessirler özelinde bir incelemeyi zorunlu kılmaktadır. Nitekim isrâiliyyât eleştirisinde ön plana çıkartılan Mâtürîdî (ö. 333/944, Mâverdî (ö. 450/1058), Tûsî (ö. 460/1067), İbnü’l-Arabî (ö. 543/1148) ve İbn Kesîr (ö. 774/1373) gibi Sünnî ve Şiî müfessirlerden önce Ebû Bekir el-Esam (ö. 200/816), Ebû Alî el-Cübbâî (ö. 303/916) ve Ebû Müslim el-İsfahânî (ö. 322/934) gibi Mu‘tezilî isimler tarafından isrâiliyyât eleştirisinin yapıldığı görülmektedir. Her ne kadar onlar eserlerinde isrâiliyyât kavramını kullanmasalar da bu eleştirileri bazen rivayetlerin kaynağına bazen de içeriğine yöneltmektedir. Daha sonraki Mu‘tezilî âlimlerin de belli âyetler üzerinden bu eleştiriyi sistematik olarak devam ettirdikleri söylenebilir. Çalışmada öncelikle hicrî 2-6. asırda yaşamış el-Esam, Ebû Ali el-Cübbâî, Ebû Müslim el-İsfahânî, Kâdî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Cüşemî (ö. 494/1101) ve Zemahşerî (ö. 538/1144) gibi müfessirlerin, israiliyata bakışına odaklanılmaktadır. Söz konusu müfessirlerin farklı israilî rivayetler karşısındaki tutumu betimsel analiz yöntemiyle değerlendirilmektedir. Ayrıca aynı dönemdeki Sünnî müfessirlerin bu rivayetlere yaklaşımına da atıfta bulunulmaktadır. Mu‘tezilî müfessirlerin isrâiliyyâta yaklaşımı ele alınırken; onların bu rivayetleri reddetmeleri, isrâilî rivayetleri yorumsuz aktarmaları, aklî yorumu isrâilî rivayetlere tercih etmeleri ve isrâiliyyâtla âyetleri tefsir etmeleri gibi farklı yaklaşımlar hususunda ayrıma gidilmektedir. Mu‘tezilî müfessirler eserlerinde birçok İsrâilî rivayet aktarsa da özellikle tefsir geleneğinde sorunlu bazı rivayetlerin te’vilinde eleştirel yaklaşımın ilk örneklerinin onlardan gelen tefsirlerde olduğu söylenebilir. Bu bağlamda çalışmada klasik dönemde isrâiliyyat eleştirisinde Mu‘tezilî müfessirlerin öncü olduğu, özellikle ismet-i enbiyâ ve ismet-i melâike ile ilgili bir takım rivayetlerin eleştirisinin ilk önce Mu‘tezilî müfessirlerle başladığı sonucuna ulaşılmıştır. Yine Mâtürîdî, Mâverdî ve Tûsî gibi Sünnî ve Şiî müfessirlerin kimi yerlerde söz konusu rivayetleri eleştirirken Mu‘tezilî isimlere referansta bulunmasına da dikkat çekilmiştir. Son olarak Mu‘tezilî müfessirler, küllî bir isrâiliyyât eleştirisi yapmasalar da bazı yerlerde söz konusu rivayetleri “Yahudi uydurması ve Tevrat kaynaklı” olarak tanımlamaktadırlar. Bu da onların referans noktaları kendi kelâmî anlayışları olmakla birlikte rivayetleri kaynak açısından da eleştirdiklerini ortaya koymaktadır. Nitekim sistematik bir isrâiliyyât münekkidi olan İbn Kesîr de Peygamberlerin ismetiyle bağdaşmayan kimi rivayetlere tefsirinde yer vermeksizin reddettiği görülürken mucizevî olayları abartılı şekilde resmeden bazı isrâilî rivayetleri yorumsuz aktarmaktadır. Dolayısıyla Mu‘tezilî isimlerin İslâm inancıyla bağdaşmayan isrâilî rivayetlere erken dönemde eleştirel yaklaşması ve bunları nazara itibara almaması kayda değer bir tutumdur. (shrink)

Drawing on the notion of ethical subjectivity (Foucault, in Fruchaud, Lorenzini (eds) Discourse and truth and parrēsia. The University of Chicago Press, 1983; Foucault, in Rabinow (ed) Essential works of Foucault 1954–84, The New Press, 1997), cognitive dissonance theory (Festinger, A theory of cognitive dissonance, Stanford University Press, 1957) and transgressive behaviours (Jenks, Transgression, Routledge, 2003), this research addresses the empirical question of how regular consumers of sustainable fashion overcome cognitive dissonance when they transgress their own code of conduct in (...) sustainable fashion consumptionscapes. We utilize a top-down thematic analysis (Braun and Clarke, Qual Res Psychol 3:77–101, 2006) of 20 semi-structured existential-phenomenological interviews (Cherrier, in Harrison, Newholm, Shaw (eds) The ethical consumer, SAGE Publications, 2005) and depict a novel, behavioural-level, practice-based cognitive-dissonance-reducing strategy that we term the strategy of _alternating moral practices_. We demonstrate this dissonance-reducing strategy to be more than just a withdrawal from the value systems attributed to sustainable fashion consumption, either temporary or permanent. Rather, regular consumers of sustainable fashion demonstrate hands-on efforts to find ways of doing that manifest an alternative ethical behaviour. This strategic action is, in turn, held to be enhancing the ethical subjectivities of the consumers. Theoretical discussions of the relationship between these expanded ethical subjectivities and their host consumptionscapes are provided. Using this new approach to understanding transgressive behaviours in the market for sustainable fashion, a range of directions for future research are suggested. (shrink)

Ontolojinin tam ortasında bağlantı, aşkınlaşma ve geçişlilik sorunu tarafından kat edilen bir parça-bütün bilmecesi durmaktadır. Materyalizm, onun geleneksel formu olan determinizm ve ortaya çıkış (emergence) şeylerin aynı anda içsel ve dışsal varoluşlarını ve birbirleriyle etkileşimlerini, yani varoluşun sürekliliğini ifade etmeyi başaramayarak ontolojiyi metafizik bir boşlukla baş başa bırakmışlardır. Halbuki mevcudat, güzellik temelinde anlaşıldığı an, varoluşun kaleydoskopik sürekliliği birden kendini görünür kılar. Güzellik, aşkınlaşmayı ve zihinselliği mevcudatın zati niteliği kılarak tüm eşyayı güzellik temelinde ve yönelimiyle inşa olan kesintisiz bir estetik akışı (...) olarak yeniden kurgularken ontoloji ve estetik birbirlerinin ayna görüntüsü oluverir: “Güzellik onları komşu parçalarla olan ilişkilerinden çekip almaksızın parçaların diğer bütünler için görülebilir ve erişilebilir olmalarına izin verir.” İşte Lars Spuybroek, başta Platon, Kant ve Burke olmak üzere Alfred North Whitehead, Charles Hartshorne ve William Hogarth gibi isimleri birlikte okuyarak Heidegger’in dört katmanlı statik Varlığına alternatif, mevcudat arenasının estetik sürekliliğini gözler önüne seren kendi diyagramını ortaya koyuyor. (shrink)

Şiî tefsir geleneğinde isrâiliyyât meselesini ele alan yazar Hüseyin Zamur, ilk yedi asır özelinde bir değerlendirme yapmıştır. İlk bölümde isrâiliyyâtın İslâmî kaynaklara geçmesinin sebeplerine dair genel bir tablo çizdikten sonra meselenin Şîa açısından nasıl görüldüğünü resmetmeye çalışmıştır. Yazar, ikinci bölümde peygamberler ve kavimleriyle ilgili ilk yedi asırda telif edilmiş Şiî tefsirlere yansıyan isrâilî rivayetleri değerlendirirken üçüncü ve son bölümde ise başta yaratılış olmak üzere muhtelif meselelere dair nakledilen isrâilî rivayetlere değinmiştir. Burada söz konusu eser, önce genel olarak değerlendirildikten sonra özellikle (...) Şiî tefsir geleneğinde isrâiliyat eleştirisinin başlangıcına dair bir sorgulama yapmaması, Şiî/Ahbârî ekol ile Mu‘tezile’den etkilenen Usûlî ekolün arasını tam olarak ayırt etmemesi ve dolayısıyla Şîa’da isrâiliyyât eleştirisinin arka planındaki Mu‘tezilî etkiyi gözden kaçırması son olarak da Şiî tefsirleri isrâiliyyât açısından Ehl-i sünnet’le mukayese ederken genellikle aynı dönemdeki Sünnî eserlerle değil de daha geç dönemli tefsirlerle karşılaştırması gibi usûl ve esasa dair bazı noktalardan eleştirilmektedir. (shrink)

Haji Mustafa Efendi, also known as Şeyh-i Şirani, is a Sufi and scholarly figure. He was born in 1254/1838 in Sarıca village of Şiran district of Gümüşhane province. His father's name was Ömer Efendi and his mother was Havva Hatun. After receiving madrasah education in his hometown for about fifteen years, he continued his education in Trabzon, Tokat and Uşak. While advancing on the path of knowledge, he was inclined towards Sufism and went to Mecca, where he became affiliated with (...) Yahya Dagestani (d. 1319/1899), one of the sheikhs of the Naqshbandi sect. He served his sheikh for seven years and received Sufi training from him. Then, with the sign and permission of his sheikh, he returned to Anatolia and carried out guidance activities first in Niksar and then in Çorum. In Çorum, where he came in the 1870s, he built a lodge, trained dozens of khalifas and sent these students to various parts of Anatolia on a mission of guidance. Sultan II. Abdulhamit wanted to give him a gift, but since he did not accept this offer, he was exiled from Çorum to Afyon. Haji Mustafa Efendi from Şiran, who died in Medina in 1317/1899 as a result of his sixth pilgrimage, was buried in the Cennetü’l-Baki cemetery. In addition to his qualities as a scholar, murshid and guardian, Haji Mustafa Efendi was also interested in literature. There are ghazals, rubai and some couplets attributed to him. However, there is a lineage belonging to the Naqshbandi sect. Silsile, whose dictionary meaning is "succession, continuation of each other, genealogy", is a concept in Sufism that refers to the list of sheikhs of an order who continue by taking the icazet from each other. The document in which the nâmes that make up the lineage are recorded is called silsile-nâme. The tradition of writing silsile-nâme first appeared in Arab culture, and then passed on to Turkish culture. The first known example of this type in the history of Sufism is the silsila linking Ja'far al-Huldī (d. 348/959) to the Prophet (pbuh). In our culture, verse and prose series of orders belonging to various sects have been written. One of these is the verse series listing the genealogy of the Nakşibendî sect belonging to Haji Mustafa Efendi from Şiran. In the paper, after giving information about the life of Haji Mustafa Efendi from Şiran and his spiritual activities in Çorum, his lineage will be examined in terms of form and content. (shrink)

Despite the growing significance of corporate social responsibility (CSR) in corporate public relations (PR) strategies, there has been a paucity of comprehensive reviews of the extant CSR literature within the PR discipline. The aim of this study is to investigate the relationship between the concept of CSR and the discipline of PR through a hybrid concept-discipline-focused review. We employed latent dirichlet allocation (LDA) via topic modeling as a novel approach for intellectual structure analysis. The dataset for this review comprised 246 (...) peer-reviewed articles on CSR published between 1975 and 2022. Based on the LDA results, five topics were identified and discussed: the political CSR stream, social media-oriented CSR, consumer-oriented CSR, CSR reporting, and business-oriented CSR. Additionally, implications for both academic and practical applications were drawn, along with recommendations for future research. This study is pioneering in its contribution to the literature and practice of CSR-related PR research, offering insights into the intellectual structures and trends within this field. (shrink)

This article argues that, far from being a merely defensive act of individual protest, civil disobedience is a much more radical political practice. It is transformative in that it aims at the politicization of questions that are excluded from the political domain and at reconfiguring public space and existing institutions, often in comprehensive ways. Focusing on the reconstitution of the political community also allows us to reconceptualize constituent power. Rather than portraying it as a quasi-mythical force erupting only in extraordinary (...) moments, constituent power can be conceptualized as a dynamic situated within established orders, transgressing their logic and reconfiguring them from within. Civil disobedience as a transformative and potentially comprehensive practice aimed at reconstituting the political order can then be seen as an internal driving force keeping this dialectic in play. A concrete example can be found in protests and border struggles by irregularized migrants. They show how unexp... (shrink)

Once the Ottoman Empire collapsed, a new Turkish state was established after a struggle for national freedom. The founder of the Turkish Republic, Mustafa Kemal Atatürk,1 aimed to develop a western-like democratic state for the people of the remaining Empire, even though he could have become the next sultan. All stages necessary for the emergence of a new state had already been fulfilled before the collapse of the Ottoman Empire, and the establishment of the Turkish Republic was the final element (...) within the transformation process of the Ottoman state.2 Atatürk, as the successor of the Young Turks who gained political power through the constitutional movement in 1908, abolished the monarchy and established a .. (shrink)

Die Bezeichnung ‚Politische EthikEthikpolitische‘ lässt in Analogie zu Technikethik oder Medizinethik zunächst an eine spezifische Bereichsethik denken. Entsprechend wäre die Aufgabe dieser Bereichsethik eine moralische Reflexion des politischen Systems, seiner institutionellen Strukturen sowie des politischen Handelns. Doch so eindeutig lässt sich das Verhältnis von Ethik bzw. Moral und Politik nicht bestimmen.

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Sadrüşşerîa’nın (ö. 747/1346) Fahreddin er-Râzî’nin (ö. 606/1210) insanın ihtiyârî fiillerini nefyettiği argümanını çü- rütmeye çalıştığı ve Hanefî-Mâtürîdî geleneğin bu husustaki prensiplerini nazarî bir dille yeniden temellendirdiği dört mu- kaddimesi (mukaddimât-ı erba‘) ile Mehmed Birgivî’nin (ö. 981/1573) bu mukaddimeler üzerinden geliştirdiği açıklamaları, diyar-ı Rum’daki düşünürlerin insan fiilleri ve cüz’î iradeye dair tartışmalarına yön vermiştir. On yedinci yüzyılda Hicaz topraklarında faaliyet gösterip Eş‘arî-Ekberî geleneği merkeze alarak ihtiyârî fiillere dair yazdığı eserleriyle bu geleneğin nispeten güçlü olduğu Hicaz, Şam ve Kuzey Afrika’da etki uyandıran (...) İbrâhîm el-Kûrânî (ö. 1101/1690), Hanefî-Mâtürîdî gelenekte Sadrüşşerîa ve Birgivî’nin görüşleri etrafında cereyan eden tartışmalara da bigâne kalmamış, bu âlimlerin me- tinlerini merkeze alarak kaleme aldığı Cilâü’l-enzâr risalesiyle o zamana kadar dolaylı ve nispeten zayıf irtibatının olduğu diyar-ı Rum havzasındaki tartışmalara dahil olmuştur. Kûrânî, bu eserle yaşadığı dönemdeki hâkim Hanefî-Mâtürîdî gele- neğe yönelik eleştiri ve değerlendirmelerde bulunmuş, bu çerçevede insanın sorumluluğunun cüz’î irade ve îkâ üzerinden ispatlanıp ispatlanamayacağı, hallerin yaratmaya konu olup olmadığı ve iradenin tercihinde bir sebebe bağlı olup olmadığı gibi belli meseleleri ele almıştır. Ayrıca mutlak hürriyet (tefvîz) ile mutlak zorunluluk (cebr) arasındaki orta yolun nasıl tesis edileceği konusuna da yoğunlaşmıştır. Kûrânî’nin diğer ilim havzalarıyla kurduğu irtibatlarda olduğu gibi Hanefî-Mâtürîdî geleneğin eleştirisi üzerinden diyar-ı Rum ile kurduğu ilişkinin aynı zamanda kendisinin eğilim ve mezhepleri uzlaştıran fikirlerine alan açmaya matuf olduğunu iddia eden bu çalışma, zikri geçen risalede yer verilen eleştiri ile değerlendirmelerin ortaya çıkarılmasını ve bunun tarihî-fikrî bağlamına yerleştirilmesini amaçlamaktadır. (shrink)

Bireysel ahlak ile toplumsal ahlak arasında kopmaz bir bağ vardır. Bireysel ahlakı oluşturan en önemli unsur da dindir. Din ile toplum arasındaki ilişkide tutarsızlık, ahlaksızlığa ya da kötü ahlak örneklerine neden olacaktır. Tarih boyunca yakınılan bu konu, kelâm açısından da önemlidir. Bu çalışmamızda ahlak ile kelamî anlamda ilim arasındaki bağa değinmeye çalıştık. Hareket noktamız ise bu bağın oluşturduğu düal yapının toplumsal ahlaka tesirleri olmuştur. Buradaki tesir toplumsal değişme meselesini gündeme getirmiştir. Bu konuyu da sosyolojik ya da felsefî yönünden evvel kelamcılar (...) nezdinde ele almaya çalışacağız. Bu yaklaşım, çalışmamızın bu konudaki diğer çalışmalardan farkını göstermektedir. Çalışmamızda ayrıca konunun anlaşılması açısından kötüden iyiye gitme anlamında, Kur’an’ın çizdiği “toplumsal değişme” kavramına, bazı kelamcıların nasıl yaklaştığını değerlendireceğiz. (shrink)

Poverty is a fundamental problem of contemporary societies including both developed and developing democracies. Although the literature on poverty is heavy concentrated on the material well-being of individuals and societies, some other aspects of poverty are to be considered as significant for democratic societies, especially for the discussions of justice and democratic order. In this regard, this work discusses a conception of political poverty based on the idea of free and equal citizenship in a pluralistic democracy in the light of (...) the theory of political liberalism. It also argues for, while defining its scope and aims as well as its main themes, a political conception of citizenship education through which developing free and equal citizens of a pluralistic just democracy and eliminating the problem of political poverty may be realized. (shrink)

The sciences of recitation and hadith are like two parts of a whole that ensures the safe transmission of the two basic sources of religion. Each discipline has its own basic conditions for the establishment of the security of information transfer. In the science of hadith, narrations are divided into two as mutawatir and ahad, according to the number of narrators. According to the number of the narrators of each layer who provide the transmission of Ahad news, it was determined (...) as meshur, azîz and garîb, and the conditions of soundness were created to determine the accepted or rejected ones. Hese two branches of science had similar and different conditions. Memorizing the texts has been the main assurance in the transmission of the Qur'an and hadith from generation to generation. On the other hand, it is seen that the change of the Torah and the Bible is a result of not being memorized and preserved only in the books. The warning about staying away from avoiding mushafi in the transmission of the Qur'an; and the sahafi in the transmission of the hadith has brought to the fore the scholars who have deepened in these sciences and have a strong memory. The condition of soundness/acceptance, which is the correctness of the proof in the science of recitation, expresses a multidimensional reality of meaning, which also includes the condition that there should be no disconnection between the narrators in the science of hadith. In the study, first of all, the sound conditions of the science of recitation were examined in detail under separate headings. Secondly, the sound conditions of the science of hadith are explained. Finally, the sound conditions used by these two disciplines in the transmission of the narration and the related issues are discussed from a comparative perspective. (shrink)