Religious education is a communication process between teacher and student. Martin Buber is one of the philosophers who attach importance to the communication and relationship that should be established between teachers and students in education. In Buber's dialogue philosophy, it is underlined that a reciprocal relationship should be established between teacher and student. Our study from this point aims to draw attention to the efforts of a sound communication opportunity between teacher and student in religious education in the light of (...) Martin Buber's thoughts. In this study designed as a qualitative research, the document analysis method was used. In this sense, the main theme of our study is Buber's books and articles translated into Turkish and English. Besides, the studies of Cohen, Friedman, Blenkinsop, and Boschki have also been studied. The relationship of the individual with the world in Buber's philosophy of dialogue takes place in two styles. The first is the I-S/He relationship style. The person who has this level of a relationship sees the world as an object to be experienced only for himself/herself. For this reason, there is no reciprocity in their relations and experience takes place within the individual. According to Buber, the second type of relationship is based on the I-You perspective. The individual who has this form of relationship makes the world meaningful in an open, sincere, and mutual relationship. In the education based on I-S/He behavior style, the teacher has a one-way relationship with students, which is not based on reciprocity. In this process, the teacher focuses more on the subject the student will tell. Buber criticizes this kind of education, which is avoided and not related to the student. According to Buber, education should be done according to the I-You behavior style. In this way, it is possible to realize the unique existence of the child and to unite with his/her inner and outer world with the power of mutual relationship and participation. In order for the learners to establish a sound relationship with the world in general and religious and moral phenomena in particular, the learners should be in contact with religious educators in the first place. In religious education, it is necessary to establish a relationship by the teacher in which religious beliefs and values are not imposed on the student and the authenticity of a student is respected. This relationship is only possible if the student trusts the teacher and knows that the teacher is really with him/her in person. The religious educator should provide the learner with real experiences that s/he can experience and feel and should be able to follow the inner world and thoughts of the learner in this process. In this context, it is necessary to turn onto the reality, problems, and needs of the period in which students live more than the future and adulthood. The tradition should be handled as a living organism that touches the student's life, not in the form of dull, finished events and stories, and focused more on principles and messages than events and people. As a result, education should aim not only to improve cognitive development and creativity but also to develop and excel in all aspects of the person. For this reason, emotional and social phenomena should be a part of religious education. The best way to include emotional and social phenomena in religious education lies in the relationship between teachers and students. For this reason, we think that it is necessary to concentrate more on relations theoretically between religious educators and learners. In fact, we also aim to remove the issue of communication from a technical issue and place it in an ontological issue perspective. This study aims to be a humble beginning for these purposes. (shrink)

Existing regulation of end-of-life care is flawed. Problems include poorly-designed laws, policies, ethical codes, training, and funding programs, which often are neither effective nor helpful in guiding decision-making. This leads to adverse outcomes for patients, families, health professionals, and the health system as a whole. A key factor contributing to the harms of current regulation is a siloed approach to regulating end-of-life care. Existing approaches to regulation, and research into how that regulation could be improved, have tended to focus on (...) a single regulatory instrument (e.g., just law or just ethical codes). As a result, there has been a failure to capture holistically the various forces that guide end-of-life care. This article proposes a response to address this, identifying “regulatory space” theory as a candidate to provide the much-needed holistic insight into improving regulation of end-of-life care. The article concludes with practical implications of this approach for regulators and researchers. (shrink)

Background Voluntary assisted dying became lawful in Victoria, the first Australian state to permit this practice, in 2019 via the Voluntary Assisted Dying Act 2017 (Vic). While conscientious objection by individual health professionals is protected by the Victorian legislation, objections by institutions are governed by policy. No research has been conducted in Victoria, and very little research conducted internationally, on how institutional objection is experienced by patients seeking assisted dying. Methods 28 semi-structured interviews were conducted with 32 family caregivers and (...) one patient about the experience of 28 patients who sought assisted dying. Participants were interviewed during August-November 2021. Data from the 17 interviews (all with family caregivers) which reported institutional objection were analysed thematically. Results Participants reported institutional objection affecting eligibility assessments, medication access, and taking the medication or having it administered. Institutional objection occurred across health settings and was sometimes communicated obliquely. These objections resulted in delays, transfers, and choices between progressing an assisted dying application and receiving palliative or other care. Participants also reported objections causing adverse emotional experiences and distrust of objecting institutions. Six mediating influences on institutional objections were identified: staff views within objecting institutions; support of external medical practitioners and pharmacists providing assisted dying services; nature of a patient’s illness; progression or state of a patient’s illness; patient’s geographical location; and the capability and assertiveness of a patient and/or caregiver. Conclusions Institutional objection to assisted dying is much-debated yet empirically understudied. This research found that in Victoria, objections were regularly reported by participants and adversely affected access to assisted dying and the wider end-of-life experience for patients and caregivers. This barrier arises in an assisted dying system that is already procedurally challenging, particularly given the limited window patients have to apply. Better regulation may be needed as Victoria’s existing policy approach appears to preference institutional positions over patient’s choice given existing power dynamics. (shrink)

Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında burada tartışma konusu yapılan hadisler haberî sıfatları konu alan ve müşkil nitelikte olan rivayetlerden oluşmaktadır. Bu rivayetleri genelde Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının tecsîm ve teşbîh içerdiği iddiasıyla münker kabul ettikleri görülmektedir. Ehl-i re’y özellikleri taşımakla birlikte ilahî sıfatlar konusunda Mu’tezilî bir anlayışa sahip olduklarından tenzih anlayışları gereği sıfatları reddetmektedirler. Yaratılmışlara ait niteliklerin yaratıcıya nisbet edilmesini tenzîh anlayışlarına aykırı gördüklerinden bu tür müşkil rivayetleri ya kendi anlayışları doğrultusunda te’vîl ya da reddettikleri gözlenmektedir. Sert (...) bir ehl-i hadîs âlimi olan Osman ed-Dârimî ise, ayet ve hadislerde bildirilen ilahî sıfatlara iman edilmesi gerektiğini kabul etmektedir. Bu anlayışı sebebiyle bu rivayetlerde bildirilen haberî sıfatlara da te’vîl etmeksizin lafzî anlamıyla yaklaşmakta; kendi görüşü doğrultusunda Bişr el-Merîsî ve taraftarlarının yaptığı te’vîlleri reddetmekte, bu te’vîllerin ta’tîle yol açacağını ileri sürmektedir. Bu rivayetlerin lafzî (literal) anlamları doğrultusunda anlaşılması gerektiğini savunmaktadır. Bu hadisler üzerinde yapılan tartışmalar, temel hadis eserlerinin yazıldığı dönemde Ehl-i re’y ve Ehl-i hadîs ekollerine mensup âlimlerin hadislere yaklaşımlarını göstermesi bakımından önem arzetmektedir. Burada vermiş olduğumuz hadisler üzerindeki tartışmalar bu iki ekolün uluhiyet anlayışını, haberî sıfatlara yaklaşımlarını ortaya koyduğu gibi bunların genel anlamda hadis perspektifi hakkında bizlere bilgi vermektedir.ÖzetBu araştırma, temel hadis kitaplarının yazıldığı dönemde, yani III./IX asırda, haberî sıfatlar ihtiva eden bazı hadisler üzerinde yapılan tartışmaları ele almaktadır. Tartışma Osman ed-Dârimî (ö. 280/894) ile Bişr el-Merîsî’nin (ö. 218/833) taraftarları arasında geçmektedir. Hadisler üzerinde Ehl-i hadîs ile Ehl-i re’y mensubu âlimler arasında gerçekleşen bu tartışmalar bir yönüyle hadislerin anlaşılması ve yorumlanmasını ilgilendirmektedir. Tartışmanın, burada ele alınan hadislerin nasıl anlaşılması gerektiği; lafızların kelime anlamı mı (literal) yoksa bu lafızların ötesindeki muhtemel mecazî anlamları dikkate alınarak mı anlaşılması gerektiği noktasında odaklandığı söylenebilir. İnceleme konusu yapılan hadisleri tartışan tarafları kısaca tanıtmak yerinde olacaktır. Sözünü ettiğimiz rivayetlerle ilgili tartışmalar Bişr el-Merîsî taraftarları ile Osman ed-Dârimî arasında geçmektedir. Ehl-i hadîs’in önemli simalarından biri olan Osman ed-Dârimî, hadislerle ilgili bu tartışmaları içeren ayrı bir eser yazmıştır. Bu eser, Allah’ın sıfatları ve bazı hadis meseleleri konusunda Bişr el-Merîsî ve onun iki talebesinin görüşlerine reddiye olarak yazılmıştır. Bişr el-Merîsî, Ebû Yusuf’tan (ö. 182/798) fıkıh tahsil etmiş, önemli bir kelâmcı olarak tanınmıştır. O, kelâmla ilgili konularda aralarında İmâm Şâfiî’nin (ö. 204/820) de bulunduğu pek çok âlimle ilmî tartışmalar yapmış bir ehl-i re’y âlimdir. Halife Me’mûn’un (ö. 218/833) danışma meclisinde bulunmuş, Kur’ân’ın yaratılmışlığı (Halku’l-Kur’ân) görüşünün benimsenmesinde önemli payı olmuştur. Osman ed-Dârimî ise, Yahyâ b. Ma’în (ö. 233/848), Ali b. Medînî (ö. 234/848-49), İshâk b. Râhûye (ö. 238/853) ve Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855) gibi döneminin otoritelerinden hadis öğrenmiş bir ehl-i hadîs âlimidir. Hadis tahsili için önemli bütün şehirleri dolaşarak hadis öğrenmiş ve rivayette bulunmuştur.Haberi sıfatları ispat ve bunlarla ilgili rivayetlerin teviline karşı çıkan anlayış ile, bu rivayetlerin tenzih anlayışına uygun biçimde tevilini savunan kesimler ilk dönemden itibaren eserler telif etmişlerdir. Osman ed-Dârimî’ye göre, ehl-i hadîs’in eleştiri edebiyatının ortaya çıkmasında, Mu’tezile’nin ilahî sıfatları reddetmesi etkili olmuş ve pek çok müellif bu yönde eserler yazmışlardır. Ebû Hüreyre’den nakledilen bir rivayetle ilgili olarak muârız, bu rivayetin Allah için bildiğimiz göz ve kulak organlarından oluştuğu izlenimi verildiğini söyler. Osman ed-Dârimî, bu hadisin göz ve kulak organlarını değil görme ve işitmeyi ispat ettiğini söyler. Hiçbir konuda Allah’ın benzerinin bulunmadığını belirtir. Dolayısıyla Allah’ın organlardan oluştuğu iddiasını ehl-i hadîs’e nisbet etmek iftiradır. Ebû Dâvûd, bu hadis ile Allah için görme ve işitme sıfatlarının ispat edildiğini ve Cehmiyye’nin ilahî sıfatları inkar görüşüne reddiye olduğunu belirtir. Ebû Hüreyre’in Hz. Peygamber’e nispet ederek naklettiği: "İman Yemenlidir, hikmet Yemenlidir! Ben Rabbi’nizin nefesini Yemen tarafından hissediyorum!" rivayetini de muârız münker kabul etmiştir. Çünkü Bişr el-Merîsî ve ashâbına göre nefes ancak karın boşluğu olanlardan çıkar, Allah ise bundan münezzehtir. Osman ed-Dârimî’ye göre, muârız yanlış anlamıştır. Burada kastedilen, Yemen tarafından esen ve insanı rahatlatan rüzgardır. Bu rivayet bağlamında bakıldığında, Bişr el-Merîsî taraftarlarının rivayeti literal değerlendirdiğini, Osman ed-Dârimî’nin ise rivayeti yorumladığını görmekteyiz. İbnü’s-Selcî, "Siz, Allah’a ondan çıkandan (Kur’ân’dan) daha faziletli bir şeyle yaklaşamazsınız!" rivayeti hakkında, Müşebbihe’nin bunu, karın boşluğu olan, kendisinden kelâm çıkan şeklinde anladıklarını belirtir. Allah boşluğu olmayan anlamında "samed" olduğundan bu anlayış geçersizdir. Bu hadisle, Kur’ân’ın Allah’tan değil O’nun katından çıkması kastedilmiştir. Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin asıl maksadı Allah’ın kelâm sıfatını inkâr etmektir. Kur’ân’ın O’ndan çıktığında bir şüphe yoktur, bunu sadece kelâm sıfatını kabul etmeyenler inkâr etmektedir. İbn Abbâs’a atfedilen; "Rükn (Hacerülesved) yeryüzünde Allah’ın sağ elidir, halk ile onunla musafaha eder" rivayetinde geçen "yemînullah" (Allah’ın sağ eli) sözünün anlamı, İbnü’s-Selcî’ye göre bildiğimiz sağ el değil, Allah’ın nimeti ve ikrâmıdır. Hacerülesved ile elin kastedilmediğini kabul eden Osman ed-Dârimî’ye göre, İbnü’s-Selcî’nin maksadı, geçersiz te’villerle Allah hakkında ayet ve hadislerde belirtilen iki eli inkar etmektir. İbn Abbâs’ın Hz. Peygamber’den naklettiği başka bir rivayeti İbnü’s-Selcî’nin eserine alıp nakletmesini eleştiren Osman ed-Dârimî, bu tür zayıf rivayetlerin yayılmaması gerektiğini söyler. Buna ilave olarak İbnü’s-Selcî’nin yaptığı yorumun da çirkin olduğunu belirtir ve eleştirir. Çünkü sözü edilen rivayette Allah, yeşil bir takım elbise giymiş kıvırcık saçlı bir genç olarak tasvir edilmektedir. Böyle bir rivayet Hz. Peygamber’den gelen sahih rivayetlerle çeliştiği için de güvenilmez bir rivayettir. Rivayetle ilgili bu değerlendirmeyi yapan Osman ed-Dârimî, rivayet hakkında muârızın yaptığı yorumları da reddeder. Muârıza göre, "Rabbimin yanına girdim" sözü, "Adn cennetinde Rabbimin huzuruna girdim" demektir. Osman ed-Dârimî’ye göre bu gibi müşkil (problemli) hadisler re’y ile tefsir edilmemeli, rivayet edilip bırakılmalıdır. Hz. Peygamber’e dayandırılan ve Allah’ın kendisine geldiğinden bahisle cevabını bilemediği bazı sorulan sorduğundan, sonra Rabbinin elini sırtına koymasıyla parmaklarının serinliğini hissettiğinden ve her şeyi öğrendiğinden bahseden rivayetle ilgili olarak muarız şu değerlendirmede bulunur: Allah Resûlü’ne gelen Rabbi değil güzel suretli bir melekti, o melek Allah tarafından yönledrilmekteydi ve elini koyan da o melekti. Osman ed-Dârimî, muârızın bu yorumunu reddeder. Bu yorum aynı zamanda diğer sahih hadislere de aykırıdır. Osman ed-Dârimî, sözkonusu rivayet hakkında muârızın yorumunu reddettikten sonra zikrettiği sahih rivayetlere dayanarak buna güvenilemiyeceğini ifade etmiştir. İlahî sıfatlar hakkında konuşmak en zor konular arasında görüldüğünden, selef âlimleri bu konuda susmayı tercih etmişlerdir. Ancak sonraki nesiller bu konuda farklı yollar tutmuşlardır. İlahi sıfatları anlama konusundaki temel yaklaşımları tefvîz, teşbîh ve te’vîl şeklinde üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Tefvîz, selef alimlerinin benimsediği yol olup, Allah’ın zâtı ve sıfatlarının mahiyetine ilişkin bilgiyi ilâhî ilme havale etmek demektir. Teşbîh, Allah’ı yaratılmışlara veya yaratılmışları Allah’a benzetmek anlamına gelir. Te’vil, Allah’ın yaratılmışlara benzediği izlenimini veren ayet ve hadisleri dil bilimi ve aklî bilgilerle yorumlamaktır. Sıfatları inkar edenlere Muattıla denilmiş, sıfatları ispat edenler Sıfâtiyye diye anılmıştır. Ehl-i re’y’e göre Allah’a atfedilen ve sözlük anlamı bakımından teşbîh ve tecsîm izlenimi veren sıfatları uygun biçimde te’vil etmek gerekir. İlâhî sıfatlarda Mu’tezile tenzihi öne çıkarmış, Eş’ariyye ve Mâtürîdiyye ise tenzihe uygun te’vili benimsemiştir. Müşebbihe, Vehhâbî-Selefî anlayış da ilahî sıfatlardaki lafızları zahiri anlamlarıyla almışlardır. Hadis ilminde en önemli temel eserlerin telif edildiği II./VIII. ve III./IX. asırda yaşamış olan âlimler arasında cereyan eden inceleme konusu yaptığımız tartışma, ilk döneme ait olması bakımından önemlidir. Bunun yanında tartışma, âyet ve hadislerden oluşan naslara yaklaşımda, iki temel yaklaşımı göstermesi bakımından da önemli bilgiler ihtiva etmektedir. Bu iki temel yaklaşımdan biri ehl-i re’y ekolünü, diğeri ise Ehl-i hadîs anlayışını temsil etmektedir. Osman ed-Dârimî genel olarak rivayetin lafzına bağlı kalmayı savunmakta, Bişr el-Merîsî ve ashâbı ise münker olduğu gerekçesiyle rivayeti eleştirmekte ya da te’vil etmektedir. Nadir de olsa Osman ed-Dârimî’nin rivayeti ret ya da te’vil ettiği, Bişr el-Merîsî ve ashâbının ise rivayeti savunduğu yerler de görülebilmektedir. Müteşâbih (problemli) rivayetler hakkında Bişr el-Merîsî’nin yaptığı te’viller sonraki âlimler üzerinde etkili olmuştur. Onun te’villeri, Cübbâî (ö. 303/916), Kādî Abdülcebbâr (ö. 415/1025), Ebü’l-Hüseyin el-Basrî (ö. 436/1044) gibi Mu’tezilî âlimlerin yanı sıra, İbn Fûrek, Gazâlî (ö.505/1111), İbn Akîl (ö. 513/1119), Fahreddîn er-Râzî (ö. 606/1210) gibi sünnî âlimler tarafından da iktibâs edilmiştir. Rivayete dayalı olan hadis ilminde hakikatin ortaya konulabilmesi, "rivayet" ve "re’y" seçeneklerinden birini tercih etmekle değil; bunların her ikisini de yerinde ve dengeli olarak kullanılmasına bağlı olduğunu hatırda tutmak gerekir. Hakikatin ortaya çıkarılmasında rivayet re’ye, re’y de rivayete muhtaçtır. Rivayet ve re’y birbirinin rakibi değil tamamlayıcı unsurları olarak görmek gerekir. (shrink)

Citizenship under Fire examines the relationship among civic education, the culture of war, and the quest for peace. Drawing on examples from Israel and the United States, Sigal Ben-Porath seeks to understand how ideas about citizenship change when a country is at war, and what educators can do to prevent some of the most harmful of these changes.Perhaps the most worrisome one, Ben-Porath contends, is a growing emphasis in schools and elsewhere on social conformity, on tendentious teaching of history, and (...) on drawing stark distinctions between them and us. As she writes, "The varying characteristics of citizenship in times of war and peace add up to a distinction between belligerent citizenship, which is typical of democracies in wartime, and the liberal democratic citizenship that is characteristic of more peaceful democracies."Ben-Porath examines how various theories of education--principally peace education, feminist education, and multicultural education--speak to the distinctive challenges of wartime. She argues that none of these theories are satisfactory on their own theoretical terms or would translate easily into practice. In the final chapter, she lays out her own alternative theory--"expansive education"--which she believes holds out more promise of widening the circles of participation in schools, extending the scope of permissible debate, and diversifying the questions asked about the opinions voiced. (shrink)

However, the barriers and facilitators of such changes - law reform perspectives - have been virtually ignored. Why do so many attempts to change the law fail but others are successful? International Perspectives on End-of-Life Law Reform aims to address this question by drawing on ten case studies of end-of-life law reform from the United Kingdom, the United States, Canada, the Netherlands, Belgium and Australia. Written by leading end-of-life scholars, the book's chapters blend perspectives from law, medicine, bioethics and sociology (...) to examine sustained reform efforts to permit assisted dying and change the law about withholding and withdrawing life-sustaining treatment. Findings from this book not only shed light on changing end-of-life law but also provide insight more generally into how and why law reform succeeds in complex and controversial social policy areas. (shrink)

The nature of unconscious information processing is a heavily debated issue in cognitive science , and neuroscience . Traditionally, it has been thought that unconscious cognitive processing is restricted to knowledge that is strongly prepared by conscious processes . In three experiments, we show that the task that is performed consciously can also be applied unconsciously to items outside the current task set. We found that a same–different judgment of two target stimuli was also performed on two subliminally presented prime (...) stimuli. This was true for target and prime stimuli from entirely different categories, as well as for prime and target stimuli at different levels of abstraction. These results reveal that unconscious processing can generalize more widely than previously accepted. (shrink)

An introduction to comparative philosophy relates European and Oriental philosophies and brings to light such aspects of Eastern philosophy as intellectuality, reasoning, and logical analysis usually associated with Western thought.

Lotteries have long been used to resolve competing claims, yet their recent implementation to allocate school places in Brighton and Hove, England led to considerable public outcry. This article argues that, given appropriate selection is impossible when parties have equal claims, a lottery is preferable to an auction because it excludes unjust influences. Three forms of contractualism are discussed and the fairness of lotteries is traced to the fact that they give each person an equal chance, as a surrogate for (...) their equal claim to the good. It is argued that this can be a reason to favour an artificially-constructed lottery to a 'natural' lottery where there is suspicion that the latter may be biased. (shrink)

The Everyday Life Reader brings together a wide range of thinkers from Freud to Baudrillard with primary sources on everyday life such as the Mass Observation survey and key texts by Michel de Certeau and Henri Lefebvre, to provide a comprehensive resource on theories of everyday life. Ben Highmore's introduction surveys the development of thought about everyday life, setting theories in their social and historical context, and each themed section opens with an essay introducing the debates. Sections include: * Situating (...) the Everyday * Everyday Life and National Culture * Ethnography Near and Far * Reclamation Work * Everyday Things. (shrink)

Mindreading in schizophrenia has been shown to be impaired in a multitude of studies. Furthermore, there is increasing evidence to suggest that metacognition is damaged as well. Lack of insight, or the inability to recognise one's own disorder, is an example of such a failure. We suggest that mindreading and metacognition are linked, but separable.

Abstract This work is about the viability domain corresponding to a model of fisheries management. The dynamic is subject of two constraints. The biological constraint ensures the stock perennity where as the economic one ensures a minimum income for the fleets. Using the mathematical concept of viability kernel, we find out a viability domain which simultaneously enables the fleets to exploit the resource, to ensure a minimum income and stock perennity. Content Type Journal Article Category Regular Article Pages 1-19 DOI (...) 10.1007/s10441-012-9153-5 Authors C. Sanogo, LIRNE, Mathmatics Engineering Team, Ibn Tofail University, Kenitra, Morocco S. Ben Miled, ENIT-LAMSIN, Tunis el Manar University, Tunis, Tunisia N. Raissi, LAA, Mohamed V University, Rabat, Morocco Journal Acta Biotheoretica Online ISSN 1572-8358 Print ISSN 0001-5342. (shrink)

Johannes Kniess argues that a generational smoking ban, which prevents all those born after a certain date from buying tobacco, need not violate relational egalitarian commitments.1 Those denied the freedom to smoke need not be regarded as inferior, discriminated against, stigmatised or have their interests neglected. However, his argument focuses on a comparison between the younger cohort, who are permanently denied the freedom to smoke, and existing smokers, who retain the freedom to smoke because withdrawing this would impose greater burdens (...) on them. As illustrated in table 1, there are three relevant groups in society: (1) older smokers, (2) older non-smokers and (3) younger non-smokers. (The ban, if effective, means that there will not be any smokers in the younger cohort, so the potential fourth category is empty.) The comparisons Kniess makes focus on groups 1 and 3, but neglect group 2: those who are old enough to smoke, but who are not already smokers. View this table: Table 1 Groups in society A generational ban involves differential treatment of older cohorts (groups 1 and 2) and younger cohorts (group 3). Kniess argues that such differential treatment can be …. (shrink)

We prove that for every simple theory $T$ (or even simple thick compact abstract theory) there is a (unique) compact abstract theory $T^fP$ whose saturated models are the lovely pairs of $T$. Independence-theoretic results that were proved in [Ben Yaacov, Pillay, Vassiliev - Lovely pairs of models] when $T^fP$ is a first order theory are proved for the general case: in particular $T^fP$ is simple and we characterise independence.