While Christian approaches to the problem of evil have been much discussed, the issue of theodicy in Islam is relatively neglected. This book discusses possible solutions to theodicy and the problem of evil through the early philosophy and theology of Islam as well as through a semantic analysis of evil in the Qur’ān. Reflecting on Said Nursi’s magnum opus, the Risale-i Nur Collection (Epistles of Light), Yesilhark Ozkan puts Nursi’s theodicy into discourse with so called ‘secular’ theodicy or ‘anthropodicy’. Her (...) study offers a fascinating new perspective on the problem of evil for scholars of comparative religion, philosophy of religion, and Islamic thought. (shrink)

In the sacred texts, human beings are described as being created in the most beautiful way. In order to understand and define its integrity of existence in the most accurate way, it is necessary to know both its biological and spiritual aspects. In addition to the well-known and generally accepted characteristics of humans such as will and responsibility, there are also basic realities that constitute humans such as nafs, soul and mind. One of the most powerful factors that make a (...) person virtuous or worthless both in the presence of the Creator and in the eyes of people is the nafs. The nafs has many different meanings such as ”the essence of man, soul, person, self-being, mind, life, lust, desire, the source of bad habits".Philosophers, Sufis and theological scholars with different philosophical ideas in different periods in the history of thought have discussed and evaluated the subject of the nafs. Pythagoras considered the nafs as a substance separate from the body, Democritus as fire or heat, Plato as a substance that gives movement to the body. Aristotle, on the other hand, pointed out the difficulty of defining the soul and talked about three types of the nafs: vegetative, animal and human. The concept of nafs, on whose definition philosophers cannot agree, has a strategic importance as it is accepted as the point of separation of good and evil in religious literature. Because the human nafs, by its nature, has a structure that is prone to worldly pleasures, human desires, wishs and passions. Likewise, human beings are creatures of will, and thanks to this feature, they have the ability and freedom to establish positive and negative relationships and evaluate the beings and events around them. What should be the attitude of a person who has these characteristics towards pleasures, desires and passions? The main theme of our study is Mawardi's answer to this question and the solutions he identified. It was stated that having will makes humans different and superior to other living creatures. In this context, what is expected from a person is to use his will to control his nafs by displaying a sensitive, conscious and astute attitude towards the desires of his soul. It is observed in real life that failure to control one's nafs creates undesirable consequences both individually and socially. If the nafs cannot be controlled consciously, a person may become a victim of excessive passion for the world and the things in it. It is possible for humans to become arrogant and proud and to corrupt the environment, society and the world and make it uninhabitable as a result of pursuing their desires. Therefore, there is a need for a constantly dynamic and active consciousness regarding this feature of the nafs. There is no positive situation that an uncontrollable, undisciplined nafs that is a slave to its desires and passions will bring to its owner. The undisciplined and uncontrolled nafs causes individual, religious, moral and social traumas such as taqiyya, insincere words and actions, formal religious attitudes and behaviors, and alienating others for simple, primitive reasons. This is the point that the thinker focuses on and draws attention to. If a person can manage to control and discipline the passions and desires of his nafs by using his will, space will be opened for virtues that will bring happiness to individual and social life, such as brotherhood, solidarity, altruism. Mawardi evaluated this issue in the fifth chapter of his work Edebü'd-Dünyâ ved-Dîn. Mawardi, who thinks that education is an important factor in the reformation of the nafs, says that the mind and revealed knowledge given to man by God are indispensable elements of this struggle. Because he thinks that the alliance of reason, revelation and knowledge is necessary in distinguishing between right and wrong and in being patient with the harmful and evil tendencies of the nafs. A person who takes revelation, reason, knowledge and wisdom as a guide and whose emotions, thoughts and behaviors are shaped by this guide will not be defeated by his nafs. For this reason, Maverdi emphasizes especially when evaluating the subject of “Literary of the soul” that a person needs decency in adulthood as well as in childhood. In this context, he identified issues such as arrogance, pride, false envy and wrath, which he thought could hinder the evolution of virtue and virtue in individual and social life, and also showed the reasons for these and how to combat them. (shrink)

Tanto en su Iǧāza como en su Fihrist, Ibn al-ʿArabī se refirió a Risāla ilà aṣḥāb al-Šayḫ ʿAbd al-ʿAzīz al-Mahdawī como a una obra separada. Este documento es una carta escrita a los discípulos del Šayḫ ʿAbd al-ʿAzīz al-Mahdawī de Túnez por el propio Ibn al-ʿArabī, y recientemente se ha determinado que también sirve como una especie de prólogo de Mašāhid al-asrār. Este prólogo cubre temas tales como quién debe estudiar el Mašāhid y cómo debe hacerlo, las explicaciones de las (...) palabras difíciles que se encuentran en él y las defensas de posibles críticas contra él. La carta de Ibn al-ʿArabī es importante por derecho propio: desarrolla los conceptos de ḫatmiyya, walāya, nubuwwa y wirāṯa en sus formas originales y hace referencia a discusiones en los círculos académicos de al-Andalus y el norte de África. Este artículo mostrará cómo debe entenderse la Risāla con los Mašāhid y explorará su contenido a la luz de las obras de Ibn al-ʿArabī y su medio social e intelectual. (shrink)

This study deals basically with a critique of ideological and policy-oriented approaches in area studies, and problems of political interventions and ideological inclinations in the Middle Eastern studies. Politics and ideology not only makes the area more complex to understand, since they aim to meet the needs of the governments, but also prevents the academic studies to develop independently. The study aims at putting forth a historical analysis required both to take the issues of the Middle East studies within their (...) unique socio-economic settings, and to regard them from the historical point of view. Central for the paper is to propose bases for the development of area studies depending on the interactions of regional histories and politics with each other. The study argues that Middle East studies in particular and area studies in general would produce reasonable knowledge and add up to the literature within a working relationship with world history, and in a comparative and multi-dimensional manner. (shrink)

This study discusses the formation of national identity and the nation state in the modern Middle East in comparison with Turkey, one of the earlier models of national state formation in the region. The basic aim of the study is to examine the position of religion and religious identity as the source of legitimacy in the modern state. In order to have a better understanding of the relationship between nationalism and religion in the Middle East, the study attempts to look (...) at the development of Egyptian nationalism and the role of religion in the making of modern state in Egypt. The study also attempts to make a comparative historical work by analyzing the history of the early Republican Turkey and the consolidation of the modern Turkish state by legitimacy other than religion hitherto the basic source of authority. (shrink)

Bu çalışmada İslam düşünce tarihinde çokça ele alınan yönetime gelmede “nass ile tayin” anlayışına yönelik genelde Mu‘tezile’nin özelde ise bir Mu‘tezilî âlim Ebû Tâhir Rüknüddin et-Tureysisî’nin eleştirileri konu edinilmektedir. “Nass ile tayin” anlayışı Kur’ân âyetleri ve hadisler üzerinden temellendirilmeye çalışılan bir husustur. Şii çevrelerle özdeşleşen bu anlayış bazı Sünnî ekollerde de dillendirilmiştir. Genelde dördüncü halife Ali’nin imâmeti çerçevesinde konu tartışılsa da bazı çevrelerde birinci halife Ebû Bekir’in imâmeti için de nass ile tayin iddia edilmiştir. Mu‘tezile temelde Şîa’nın imâmet anlayışına birçok (...) eleştiri yöneltmiştir. Bu iddialar doğrudan Kur’ân metni üzerinden yapıldığı için âyetler bağlamında yeniden konunun değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu noktada Mu‘tezilî bilgin Tureysisî’nin yaklaşımı önem arz etmektedir. O, mezheplerin görüşlerini temellendirmede esas aldıkları âyetleri dilin ve aklın sınırında anlama çabası içerisinde olduğu Müteşâbihü’l-Kur’ân adlı eserinde “nass ile tayin” fikrine yönelik eleştirilerini sürdürmektedir. Hem İmâmiyye’nin hem de Bekriyye’nin iddialarını âyetler bağlamında ele almakta ve bu fırkaları tenkid etmektedir. (shrink)

Kur’ân ve hadislerde geçen müteşâbih ifadelerin nasıl anlaşılacağına dair kelâm geleneğinde ciddi tartışmalar yaşanmış ve farklı ekollere mensup âlimler tarafından birçok eser yazılmıştır. Mâtürîdî bir âlim olan Nâsırüddîn es-Semerkandî de bu çalışmada tenkitli neşri sunulan Fethu’l-ğalak fi’t-tevhîd adlı eseri kaleme almıştır. Günümüze ulaşan Arapça elyazması Süleymaniye Kütüphanesi Fatih koleksiyonunda 3142 demirbaş numarasıyla bulunmaktadır. Bildiğimiz kadarıyla bu alanda müstakil olarak kaleme alınmış olup günümüze ulaşan tek Mâtürîdî eser olma özelliğine sahiptir. Akıl ve şeriatten hareketle yapılması gerektiğini savunduğu te’vîlin belirli ilkeler çerçevesinde (...) özellikle de luğavî anlamın dışına çıkmadan müteşâbih ifadelerin muhkemlere hamlederek yapılması gerektiğini belirtmektedir. Bu noktada çizdiği çerçevede olmayan ve uç noktalar olarak gördüğü Bâtinîlerin ve Hanbelîlerin te’vîl anlayışlarını da eleştirmektedir. Müteşâbih ifadeleri te'vîl etmeyi uygun gören Mâtürîdî-Hanefî geleneğin yaklaşımını ortaya koymasının yanında geç bir dönemde yazılan eser bu konuda ele alınan ifadelerin yorumuna dair zengin ve bilgilendirici bir içerik sunmakta ve müteşâbihlerin bütünsel anlaşılması yönünde imkân sağlamaktadır. Bu çalışma kapsamında müteşâbihe dair bir giriş, es-Semerkândî’nin hayatı ve eserin tenkitli neşri dikkatlere sunulacaktır. (shrink)

``I am therefore I have rights," argues this paper. Mere existence qualifies a human being for universal human rights. Yet human beings do not live in solitude; they are always embedded in a network of social relations which determines their rights and duties in its own terms. Consequently, the debate about the universality and relativism of human rights can be best understood by combining legal and sociological perspectives. Such an approach is used in this article to explore the tensions and (...) contests around the universality of human rights in Islamic law. Whether all human beings or just citizens are qualified for the inviolability of human rights is a question which divided Muslim jurists into two schools: Universalistic School, emanating from Abu Hanifa, advocated for the universality of human rights, while Communalistic School, originating from Malik, Shafii and Ibn Hanbal, advocated for civil rights. Universalistic School was adopted by such great cosmopolitan empires as Umayyads, Abbasids, Mughals and Ottomans. It was also reformed by the Ottomans during the nineteenth century in the light of the new notions of universal human rights in Europe to purge remaining discriminatory practices against non-Muslim citizens and to justify constitutionalism and democracy. Yet the universalistic tradition in Islamic law has been forgotten as the chain of memory was broken after the collapse of Ottoman Empire. This article briefly unearths the forgotten universalistic approach in Islamic law to build upon it a modern universalistic human rights theory for which there is a pressing need at this age of globalization. (shrink)

It is expected that the determining role of values, which are accepted as the main reference point in guiding their behaviors, in real life will also be effective on social media posts. However, with the increase and diversification of the opportunities offered by social media to its users, the perception of privacy, which is one of the important values in society, is subject to change and privacy is disclosed based on personal consent. Although there are studies in the literature on (...) the negative effects of increasing social media use on the perception of privacy, there is no study that examines the issue from the perspective of Religious Culture and Ethics Knowledge (RCEK) teachers within the framework of values education. In this study, whether and in what direction the determining role of values in life has changed with the widespread use of social media is examined based on the views of RCEK teachers in the example of privacy value. The aim of the study is to examine the views of RCEK teachers on privacy and the transformation of privacy in the context of social media posts. In this direction; it is aimed to determine the privacy perceptions of RCEK teachers in terms of the definition of privacy, situations that are considered private, social media posts that violate privacy and the criteria that should be in these posts, and to examine their views on what kind of education can be given to students about social media and privacy. The research was designed according to the phenomenology design in qualitative research method. The study group of the research consists of 19 RCEK teachers working in various provinces. The data were collected through semi-structured interviews and analyzed by dividing them into themes, categories and codes by content analysis method. As a result of the research, it was concluded that privacy is violated through social media posts, and the perception of privacy has changed depending on many factors related to social media. It was revealed that today's sharing culture negatively affects the perception of privacy. It is thought that the results of the research have important implications for researchers, teachers, parents and authorities.In this study, whether and in what direction the determining role of values in life has changed with the widespread use of social media is examined based on the views of Religious Culture and Ethics Knowledce teachers in the example of privacy value. The aim of the study is to examine the views of Religious Culture and Ethics Knowledge teachers on privacy and its transformation in the context of social media posts. Based on this purpose; it is aimed to determine the privacy perceptions of RCEK teachers in terms of the definition of privacy, situations that are considered private, social media posts that violate privacy and the criteria that should be in these posts, and to examine and reveal their views on how students can be educated about social media and privacy. The research was designed according to the phenomenology design in qualitative research method. The study group of the research consists of 19 RCEK teachers working in various provinces. The data were collected through semi-structured interviews and analyzed by content analysis method by dividing into themes, categories and codes. As a result of the research, it was concluded that privacy is violated through social media posts, and the perception of privacy has changed depending on many factors related to social media. It was revealed that today's sharing culture negatively affects the perception of privacy. It is thought that the results of the research have important implications for researchers, teachers, parents and authorities. (shrink)

Ülkemiz din eğitiminde insana bakış, teolojisini İslam’a, felsefesini ilerlemeci-hümanist çizgide olan modern eğitim anlayışına dayandıran yaklaşımlara göre şekillenmektedir. Dolayısıyla din eğitiminde insanın ontolojisinin teorik arka planını, İslam düşüncesi ile ilerlemeci-hümanist geleneğin insan tasavvuru oluşturmaktadır. İslam düşüncesinin temelinde varlık âleminin merkezine cüz’i iradesi oranında özgür ve sorumlu bir insan tasavvurunun yerleştirildiği görülmektedir. İlerlemeci-hümanist paradigma ekseninde yürütülen modern eğitim sisteminde ise insana bakış, onun ilgi, ihtiyaç ve deneyimlerini merkeze alarak, bireyin kendini tanımasını ve kendini gerçekleştirmesini temel amaç olarak görmek şeklindedir. Bu durumda (...) din eğitiminin insana bakışının eklektik bir ontolojiye dayandığı söylenebilir. İslam düşüncesinin ve günümüzün modern eğitim anlayışının insanı anlamaya, tanımaya ve eğitimi insanileştirmeye yönelik çabaları büyük bir bilgi birikimi olarak görülse de insanın kendi varlığına yönelik farkındalığı her iki yaklaşımın da eksik yönleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu durumda din eğitiminde insanın varoluşuna yönelik farkındalığın nasıl sağlanacağı, temel kaynaklarının, referanslarının ve insana bakışın hangi zemin üzerinden inşa edileceği sorusu, din eğitiminin ontolojisi için temel bir problemdir. Araştırmanın amacı, din eğitiminde insanın ontolojisine bakışı, İslam düşüncesinin ve modern eğitim anlayışının eksik yönlerinden yola çıkarak ele almak ve bunu varoluşçuluğun temellerini atan Kierkegaard’ın somut insan anlayışına ulaştıran varoluş süreçleri temelinde şekillendirmeye çalışmaktır. Çalışmada kişinin birey olarak varoluşunun farkına varmasında din eğitiminin nasıl bir ışık tutacağının cevabı da aranmaya çalışılmıştır. Çalışmanın sonucunda din eğitiminde insanın ontolojisini yatay ve bireysel düzeyde değil, dikey ve metafizik olanla ilişkili bir zemin üzerinden oluşturmak gerektiği görülmüştür. Din eğitiminde bunu gerçekleştirmek, bireyin aklını ve kalbini tatmin etmek, öğretilenlerin yaşamda bir karşılığının olmasını sağlamak, öznel ve içsel dindarlık anlayışını oluşturmakla mümkün olacaktır. (shrink)

This study is an attempt toexamine the critiques of Mu‘tazilites in general and Rukn al-Dīn Abū Ṭāhir al- Ṭuraythīthī in particular, of “ta’yēen by naṣṣ”(appointment by text or direct proclamation) which has long been discussedwithin the intellectual history of Islam. The concept of ta’yēen by nass is a case which has been attemptedto be grounded on the basis of Qur’ān and Ḥadith. Although it is thought to bepeculiar to the Shiite circles, it has also been expressed in some Sunnischools as (...) well. Despite the fact that it is generally discussed in regard tothe imamate of the fourth Caliph ‘Ali,some also argued that ta‘yēen by ṇass was to be the case for the imamateof Abū Bakr. Concerning this theory, Mu‘tazilalevelled a great number of essential critiques at the Shiites’ understanding ofmatter. Since it has been discussed in direct relation to the textual evidencesfrom the Qur’ān, a re-examination of the subject in the Qur’anic context is required. In this regard, themethodological approach of Mu‘tazilitescholar al-Ṭuraythīthī is an important component to take into consideration.Ṭāhir al- Ṭuraythīthīcriticizes the sects for their understandings of the notion of ta‘yēen by naṣṣ, in his prominent book “Mutashābihal-Qur’ān” inwhich he tries to understand the subject at stake within the boundaries of languageand reason. Moreover, he evaluates the assertions of both Imāmiyya and Bakriyyaand criticizes both sides relying on the contextual basis of Qur’ānic verses. (shrink)

Hadislerin doğru anlaşılması ve yorumlanması çabası ilk defa Hz. Peygamber döneminde başlamış, tâbiîn ve tebeu’t-tâbiîn döneminde hadislerin tedviniyle birlikte hız kazanmış ve bu hususta önemli çalışmalar yapılmıştır. İlerleyen süreçte fıkıh usulünün verilerini kullanarak ahkâm hadislerinden hüküm çıkarma ve lafız-mâna ilişkisi konusunda hakikat-mecaz ekseninde yeni yorum yöntemleriyle uygulamalı olarak ele alınan eserler telif edilmiştir. Bu eserlerin başında İbn Dakīkulʿîd’in, Şerḥu’l-İlmâm bi-eḥâdîs̱i’l-aḥkâm’ı gelmektedir. Şerḥu’l-İlmâm hadis şerh edebiyatında muhteva zenginliğini arttıran ve kullanılan bazı izah yöntemlerini geliştirerek kendisinden önceki şerhleri geride bırakmış bir eserdir. (...) Bu çalışmada İbn Dakīkulʿîd’in hadisleri anlamada ve yorumlamada mecazi anlatım üslubu babında ortaya koyduğu yaklaşım ele alınmıştır. Böyle bir konunun tercih edilmesindeki ana etmenlerin başında mezkûr eserde hüküm istinbâtında hakikat-mecaz bağlamında benzer şerh çalışmalarına nispetle, analitik yaklaşımların ön plana çıkması ve alana katkı sağlaması gelmektedir. Çalışmanın hedefi, Şerḥu’l-İlmâm’da hakikat-mecaz ekseninde İbn Dakīkulʿîd’in hadisleri nasıl yorumladığını ortaya çıkarmak ve elde edilen bulgularla yeni yorum imkânlarına alan açmaktır. Lafzın mânaya delaleti konusunda hakikat ve mecaz arasındaki ilişki ve kesişim noktaları çoğu zaman bir problem olarak durmaktadır. Hadis metinlerinin yorumlanmasında hakikat ve mecazın birlikte kullanım alanlarının tespit edilmesi ve hakikat-mecaz ayırımının işlevsel yönünün ortaya çıkarılması, hadislerin doğru anlaşılmasına ve yorumlanmasına katkı sağlayacaktır. Araştırmada öncelikli olarak Şerḥu’l-İlmâm’ın hadis ve fıkıh sahasındaki önemi ve değeriyle ilgili bilgi verilmiş, sonra hakikat ve mecaz kavramlarının tanımlarına geçilmiştir. Mecaz türleri arasında sadece İbn Dakīkulʿîd’in atıf yaptığı istiare, teşbih, teşbîhu’l-mânevî ve teşbîhu’s-sûrî gibi kavramlara yer verilmiştir. Son olarak İbn Dakīkulʿîd’in hakikat ve mecazı bir yöntem olarak nasıl kullandığı konusu örnekler çerçevesinde tahlil edilmiştir. Araştırmada, İbn Dakīkulʿîd’in hakikat ve mecazın zamansal boyutuna, hakikat ve mecaz ayırımında tazmînin rolüne, hakikat ve mecazın cemʿine, hakikate en yakın mecazlara ve hakikat-mecaz arasındaki tercih sebeplerine değinerek hakikat ve mecazı bir yöntem olarak kullandığı sonucuna ulaşılmıştır. İbn Dakīkulʿîd’in hakikat ve mecazı birlikte kullanmasının işlevsel yönleri ve faydaları arasında; lafızların lugatlarda geçtiği anlamları keşfetmek, lafzın anlamında derin ve net açılımlar yapmak, tekellüflü mânaları ayıklamak, mecaza hamledilmeyi gerekli kılan alâkaları/bağları belirlemek, çözümlemeci yaklaşımla muhtemel mânaları ortaya çıkarmak gibi hususlar yer almaktadır. Eğer İbn Dakîku'l-Îd, el-İlmâm'da sadece 57 hadisi değil de bütün hadisleri şerh etme imkânı bulmuş olsaydı Şerhu'l-İlmâm, hadislerin hakikat ve mecaz temelinde şerh edildiği bugün üzerinde en çok konuşulan eserlerden biri olurdu. (shrink)

Türkiye-Suriye ilişkilerinin son 40 yıllık seyrine baktığımızda en önemli kırılma anlardan birinin 1998 yılının Ekim ayında yaşandığını söylemek mümkündür. 1990’lı yılların ilk yarısında imzalanan güvenlik protokollerine rağmen Suriye’nin PKK faaliyetlerine desteğini sürdürmesi ve Abdullah Öcalan’ın Suriye topraklarında ikamet ediyor olması, 1998 sonbaharında iki ülkeyi savaşın eşiğine getirmiştir. Ekim 1998 Krizi'nin Adana Mutabakatı'nın imzalanması ile son bulması, iki ülke ilişkilerinde yeni bir dönemin kapılarının aralanmasına neden olmuştur. Bu çalışmada PKK faaliyetlerinin Türkiye-Suriye ilişkilerinde oynadığı inşa edici rol, Ekim 1998 Krizi üzerinden analiz (...) edilmektedir. Ekim 1998 Krizi’nin Suriye yönetiminin PKK faaliyetlerine destek vermeyeceğini resmen taahhüt ederek sonlanması, iki ülke ilişkilerinde uzlaşmazlıktan her alanda işbirliği dönemine geçişin başlangıç noktası olmuştur. Bu nedenle Ekim 1998 Krizi’ni bir kırılma noktası olarak değerlendirmek mümkündür. (shrink)

Hasan Akkanat, Universals in Classical Period of Islamic Philosophy [Klasik Dönem İslam Felsefesinde Tümeller], 498 pp.

el-Bâcî is one of the leading jurists and hadith scholars of the Malikis who lived in the tenth century. He contributed to the formation of Andalusian Malikism and was accepted as the leader of Andalusian Malikiism during his time. He came to the fore and was known for his hadithism and proceduralism. He is known for his works in the field of hadith and procedure. He played an important role in authentic hadiths reaching today and understanding Imam Malik's work named (...) al-Muwatta’. el-Bâcî wrote many works in the field of fiqh methodology. He introduced the method of fiqh in his works on methodology and systematically discussed the evidence on which his method is based. He is one of the rare methodologists who explains his fiqh proofs after giving them in a systematic way. The evidence on which it is based in that procedure; he examined it by dividing it into three parts: the original (el-asl), the reasoning of the original, and istishâbu'l-hâl.” He divided his primary evidence, which he expressed with the phrase “al-Asl”, into three parts: the book, the sunnah and the ijma. He divided the understanding of the original (el-asl) into four parts. İstishābul-hāli is discussed in a single part. Unlike the hierarchy of evidence established in the understanding of Islamic procedure, he evaluated qiyas in the part of reasoning about the original (el-asl). In addition to these evidences, el-Bâcî also included the evidence of seddü'z-zerâi' and istihsan; He accepted the istihsan as a weak evidence and the seddü'z-zerâi as confined to a limited area. In his works on procedure, el-Bâcî mentioned the sunnah among the primary evidence, which he called al-asl. He mentioned the dictionary meaning of sunnah and the meaning of the term according to hadith scholars and methodologists. He generally evaluated the sunnah by dividing it into three parts: actual, verbal and confirmation (takriri). He did not directly define the parts of the sunnah, but explained what he meant by the types of sunnah through summary information and some examples. He discussed following the Sunnah on the basis of power and obedience. Cited many verses as evidence in his works on procedure el-Bâcî argued that obedience to the Sunnah is in the same position as obedience to the Quran. He concluded that the sunnah, whose source is certain, ultimately turns into the Quran, and that although it comes after the Quran in the hierarchy of evidence, the sunnah is as effective as the Quran in determining the provisions. Therefore, el-Bâcî defended the view that the verses that command obedience to Allah also implicitly command obedience to the Prophet. He argued that, unlike the common view of the sunnah in the Islamic society, that there is reward in doing it and there is no sin in skipping it, the sunnah is close to the ruling of wajib, not the rule of mandub, and therefore the sunnah cannot be abandoned arbitrarily. He differed from the majority on this issue by accepting the view that the Sunnah abrogates the Quran in some matters. He also focused on the topic of news in order to accurately determine the position of the Sunnah. He evaluated the news as the source of the sunnah by dividing it into two parts: mutawatir and ahad khabar (news from one person). He used mutawatir not only as news that a large group of people transmitted from the Prophet from generation to generation, but also to express situations that were known by everyone and could not be denied. In his understanding of usul, mutawatir khabar conveys essential knowledge. He put forward three conditions for mutawatir to express essential knowledge: the narrator must be intelligent, he must necessarily have the knowledge of what is reported, and the narrators must reach a certain number. Ahad accepted the news as the narration of a single person and as evidence from which no knowledge can be derived. However, he discussed it from a broad perspective in terms of impact. In el-Bâcî's understanding of procedure, ahad khabar explains the summary of the Quran and mutawatir; it allocates the whole of the Quran. He examined the ahad khabar meticulously in order to determine the deed in general. According to whether it requires knowledge and action or not, ahad khabar is divided into two parts: ahad khabar, with which knowledge is formed, and ahad khabar, with which knowledge does not occur. Through whom knowledge was formed, listed six forms of ahad khabar. In order to accept the ahad, he generally took into consideration the narration's narration. He did not accept the Hanafis' principle of umumu'l-balwa. Also he did not mention the condition that ahad news should be in accordance with the practice of the people of Medina and preferred to remain silent on this issue. He claimed that ahad khabar could abrogate the Quran. He cited various examples of this actually happening. (shrink)

Bu makale Fahreddin el-Râzî’nin metafizik yakîn anlayışını te’vîl teorisi açısından incelerken, onun metafizik yakîne ulaşma hususundaki optimistik tutumunu da ortaya çıkarmaktadır. Kuşkucuların lideri (şeyhü’l-müşekkikîn) olarak da bilinen Râzî’nin, kendisinden önceki felsefe ve kelam geleneklerini etraflıca kritik ederken yeni ve özgün bir anlayış ortaya koyup koymadığı tartışılmış, eleştirel düşüncesi kendisinden sonraki düşünürlerce tenkit edilmiş ve bu vesile ile Râzî hakkında çeşitli okuma biçimleri ortaya çıkmıştır. Bu okuma biçimleri arasında Râzî’yi, aklın kelamî bilgide yakîne ulaşamayacağı şeklinde bir metafizik bilinmezci olarak değerlendirenler de (...) olmuştur. Bu çalışma, Râzî’nin metafizik yakîn anlayışını te’vîl teorisi ile birlikte serimlemeye çalışmaktadır. Makalenin ilk ana bölümü metafizik yakîn ve te’vîl ilişkisi ekseninde -başka bir deyişle kelâmî bilgide akıl-nakil tartışmaları açısından- Râzî öncesi düşünceye dair -ipuçları niteliğinde- tarihsel bağlam vermektedir. İkinci ana kısım ise Râzî’nin metafizik bilgide akıl anlayışındaki ilkelerini istivâ’ kavramının te’vîli üzerinden belirginleştirmektedir. Bu makale, Râzî’nin te’vîl anlayışını bütünüyle ortaya koymayı amaçlamamaktadır. Ancak, te’vîl teorisinin temel bileşenlerinden birisi olan akliyyâtın nasıl metafizik yakîniyyâta dönüştüğünü analiz etmektedir. Muʻtezile, akliyyât üzerinden dönüştürdüğü metafizik yakîniyyâti, dini anlama ve yorumlamada kıstas haline getirmiştir. Öte yandan metafizik yakîniyyât anlayışlarındaki iddiaları, farklı din yorumlarına karşı müsamahasız bir tavra dönüşmüş, siyasi erkle birlikte baskıcı hale gelmiş ve Muʻtezile dışı kelam düşüncelerini akılcılık -daha radikal bir ifade ile rasyonelizm- karşısında eleştirel-tepkisel olmaya sevk etmiştir. Doğal bir sonuç olarak diğer doktrinlerin rasyonel gelişimi Muʻtezilî etki yüzünden yavaşlamıştır. Makalenin birinci kısmı, Râzî öncesi Eşʻarî düşünceyi, metafizik yakîniyyât ve nass yorumu açısından değerlendirirken, yorum ve akliyyât ilişkisine dair anlayışlarındaki dakikleşmeyi Muʻtezile’nin tarihsel varlığına ters orantılı olarak ele almaktadır. Ancak Râzî’ye kadar kararsız bir şekilde gerçekleşen dakikleşme süreci, Râzî ile birlikte nihayi formuna ulaşmaktadır. Râzî’nin te’vîl teorisinin temel prensiplerinden ilki, aklın nakle esas (el-ʿakl aṣlu’l-nakl) teşkil etmesidir. Akıl, naklin yalnız ispatı ve anlaşılması bakımından değil, aynı zamanda yorumlanması (te’vîl) açısından da temel belirleyici bir unsura dönüşmektedir. Bu makale, Râzî’nin ilmi hayatının sonlarına doğru, metafizik yakîniyyâta ulaşma noktasında pesimizme düşerek, metafizik bilinmezciliğe doğru yöneldiği şeklindeki anlama biçimlerine karşı, en son eserleri arasında olan ve tamamlanmamış Tefsîr’i üzerinden cevaplar aramaktadır. Râzî, değişik zamanlarda ele aldığı eserlerinde, “naklin zanniliği” hususundaki ısrarlı duruşunu vurgulamaktadır. Bu makale Râzî’nin naklin zanniliği noktasındaki ısrarlı duruşunun, “aklın asıllığı” ilkesindeki kararlılığı ile zorunlu bir paralellik gösterdiğininin altını çizerken, metafizik yakîniyyât açısından da hala optimistik olduğunu savunmaktadır. (shrink)

Al-Jaṣṣāsis a pioneering scholar who wrote the first work of methodology according to the Hanafi/fuqaha method and influenced the fiqh and hadīth scholars who came after him with his methodology work. The theory of khabar comes first among the subjects that al-Jaṣṣās dealt with theoretically and practically in his work al-Fuṣūl fi al-uṣūl and influenced the methodologists who came after him. In his theory of khabar, khabar al-wāhid, which is in the interest of both jurists hadīthists, has a special importance. (...) Al-Jaṣṣās explains the khabar al- wāhid in practice, independently of the theoretical framework, under the title of “specification of general utterances by khabar al- wāhid”. Under this title, al-Jaṣṣās mentions an important feature with the notion of acceptance, which affects the value of khabar al-wāhid and raises it to the level of mutawātir. In this study, it is aimed to reveal the value of the meaning that al-Jaṣṣās attributed to the concept of acceptance in terms of kahbar and the place of the phenomenon of acceptance in the methodology of hadīth. İn the research, firstly, the concepts of as-sunne as-sābite, mutawātir khabar and āhād khabar that al-Jaṣṣās used in relation to khabar were examined. Then, issues such as the understanding of acceptance, which affects the view of the khabar at the level of tawātur; within the framework of this understanding, the information value of the khabar al-wāhid, the examples of the khabar al-wāhid; who is meant by the concept of “people/ummah” in the expression of “تَلَقِّي ‌الْأُمّةِ/الناس بِالْقَبُولِ” and the concept of accepted khabar according to hadīth methodologists are discussed. (shrink)

This study deals basically with the combination of religion and politics in American foreign policy in the Near East in the immediate aftermath of the First World War. The diplomatic activities regarding the protection of American religious, educational, philanthropic institutions, the safety of American interests and missionary activities and the safeguarding of a future for the Ottoman Armenians are examined in two parts: the first dealing with the spread of Protestant missionary activities in the Ottoman Empire, and the second, coping (...) with the US political struggle for protecting American political, religious and commercial interests during the Paris Peace Conference through an analysis of diplomatic correspondence in the US archives. (shrink)

This work is intended to be a textbook for the fundamentals of theoriesand methods in the social sciences and the humanities. Along with theknowledge of the existing theories and methods, this book will provide theanalytical tools that will help the reader comprehend the hidden assumptionsand philosophical underpinnings from a comparative and critical perspective.More precisely, this book aims to introduce not only theories and methods butalso the worldviews from which they emerge and the paradigms that they arerooted in. Crystallizing the ontological, (...) epistemological and methodologicalcategories in mind, this book will also help the reader be consistent in researchquestions, methods and conclusions... (shrink)