Etyka troski rozwija teorię uogólnionej troski poprzez wyjście od naturalnych praktyk opiekuńczych. Jednak ze względu na jej uwikłanie w naturalizm efektem często jest zarówno wąska definicja kobiecości, jak i wąskie rozumienie troski – może ona dotyczyć tylko ludzi. Przyjęcie opieki nad dzieckiem jako paradygmatu sprawia też, że etyka troski powiela reprodukcyjny futuryzm – fantazmatyczne ujęcie polityczności jako jednolitej wspólnoty ucieleśnianej przez postać Dziecka. By pokazać, że etyka troski nie musi być naturalistyczna, konfrontuję ją z postulatem Donny Haraway, by ograniczyć reprodukcję (...) w imię dbałości o inne niż ludzie istoty, oraz z pojawiającym się w powieściach Octavii Butler motywem opieki nad dzieckiem, które nie jest ludzkie – „potwornego macierzyństwa” – by zarysować nieantropocentryczną etykę troski. (shrink)

Lektorzy pracujący ze studentami kierunków niefilologicznych szczególnie wyraźnie odczuwają, iż kompetentne nauczanie języka obcego nierozerwalnie wiąże się z przekazywaniem wiedzy o kulturze i historii kraju lub krajów, w którym jest on używany. Bez takiej koherencji wiele zjawisk (jak choćby idiomy, specyfika frazeologii czy nietypowe konstrukcje gramatyczne powstałe pod wpływem historycznych kontaktów międzynarodowych) pozostanie w znacznej mierze niezrozumiałe dla osób uczestniczących w lektoracie. Na kwestię „przemycania” w trakcie zajęć językowych wiadomości o dziejach danego kręgu kulturowego spojrzeć można jednak nie tylko z (...) perspektywy nauczyciela języka, ale również z punktu widzenia historyka. Niniejszy artykuł stanowi pokłosie takich właśnie rozważań nad obrazem rodzimej historii, jaki przekazywany jest w trakcie lektoratu języka polskiego obcokrajowcom studiującym w Rzeczypospolitej inne kierunki aniżeli polonistyka. Analizie poddano pomoce edukacyjne, a ściślej wybrane podręczniki tworzone przez natywnych użytkowników języka polskiego, powstałe po 2005 r. Cezura ta podyktowana jest zachodzącymi w glottodydaktyce na przestrzeni ostatniego półwiecza zmianami w podejściu do nauczania aspektów kulturowych. Jako efekt tych dociekań starano się przedstawić następujące kwestie. Po pierwsze: stan badań nad omawianym problemem na przestrzeni końca wieku XX i początku XXI w. przy jednoczesnym porównaniu z ukazującymi się wówczas publikacjami przeznaczonymi do nauczania specjalistycznego języka polskiego w zakresie innych dyscyplin. Po drugie: typologię zagadnień z historii Rzeczypospolitej, jakie wprowadzono do nauczania tegoż języka jako obcego z podkreśleniem postaci, wydarzeń i miejsc, które wyjątkowo często wykorzystywane są w analizowanych materiałach dydaktycznych. Po trzecie: problem możliwości skorelowania rzeczonej typologii z poziomami nauczania języka obcego określonymi w ESOKJ. Wiodącym wynikiem powyższych rozważań jest konkluzja, iż obraz dziejów Polski odmalowywany przed obcokrajowcami za pomocą tekstów niewątpliwie przemyślanych i wartościowych w swej warstwie językoznawczej z punktu widzenia historyka jest niekompletny (zwłaszcza w odniesieniu do okresu nowożytnego i wieku XX). Przez to zaś może prowadzić słuchaczy z innych kręgów kulturowych do niezrozumienia polskiej specyfiki cywilizacyjnej i rzutować na poprawność komunikacji językowej. Sytuacja taka zwiększa zarazem zakres odpowiedzialności lektorów za choćby częściowe uzupełnienie niedostatków występujących w materiałach dydaktycznych. (shrink)

Artykuł opisuje widzenie praw i wolności w Kazaniach sejmowych Piotra Skargi. We wstępie ukazano dzieło jezuity w kontekście innych traktatów społeczno-politycznych XVI wieku. We właściwej części artykułu przedstawiono rozumienie praw przez kaznodzieję. Zaprezentowano różne ich kategorie. Następnie dowiedziono konieczności istnienia ustaw państwowych. Kolejno przybliżono cechy dobrych praw, czyli: sprawiedliwość, krzewienie cnoty i obronę czci Boskiej. Ukazano błędy w polskim prawodawstwie, wśród których na plan pierwszy wysuwa się zniesienie jurysdykcji sądów duchownych oraz pobłażliwe traktowanie morderców. Zobrazowano zależność praw od obyczajów. Podkreślono (...) znaczenie odpowiedniej władzy wykonawczej i przedstawiono kilka uwag w sprawie sądownictwa. W następnej części pracy przybliżono wizję wolności w dziele Skargi. Ukazano więc wartość złotej wolności szlacheckiej ze wskazaniem nieprawidłowości w jej pojmowaniu. Podniesiono złe traktowanie chłopów. Zwrócono uwagę na zagrożenia płynące ze strony innowierców. Kolejno przedstawiono cztery rodzaje wolności. Potem dowiedziono istnienia związku praw i wolności. Wykazano, że do zniewolenia często prowadzi grzech i dlatego należy zapewnić prawne wsparcie religii. Zobrazowano, że rolą praw jest ograniczenie sprawujących władzę — by nie naruszali autonomii innych. Stwierdzono, iż sprawiedliwe prawa mają chronić wszystkich członków narodu. Na końcu dowiedziono, iż posłuszeństwo prawu współgra z koncepcją wolności chrześcijańskiej — w jej tradycyjnym rozumieniu. (shrink)

The bioeconomy is becoming increasingly prominent in policy and scholarly literature, but critical examination of the concept is lacking. We argue that the bioeconomy should be understood as a political project, not simply or primarily as a technoscientific or economic one. We use a conceptual framework derived from the work of Karl Polanyi to elucidate the politically performative nature of the bioeconomy through an analysis of an influential Organization for Economic Cooperation and Development initiative, The Bioeconomy to 2030. We argue (...) that this initiative is a response to some of the most acute challenges facing the current neoliberal-capitalist accumulation regime, which seeks to protect and extend that regime, through both what it occludes and what it promotes. Rather than taking the bioeconomy as a description of some subset of economic activity, we regard it as a promissory construct that is meant to induce and facilitate some actions while deterring others; most explicitly, it is meant to bring about a particular set of political–institutional changes that will shape the parameters of possible future action. The bioeconomy concept highlights the potential dangers of failing to situate ethnographic examinations of horizontal micro-relations within a political–economic macro-context that enables and constrains. Scholarly work in science and technology studies and elsewhere that does not recognize the wider politics of the bioeconomy risks unintentionally contributing to the legitimation of this political project. (shrink)

In critical care medicine, teaching and mentoring practices are extremely important in regard to attracting and retaining young trainees and faculty in this important subspecialty that has a scarcity of needed personnel in the USA. To this end, we argue that Foucault’s Technologies of the Self is critical background reading when endeavoring to effect the positive transformation of faculty into effective teachers and mentors.

In my paper I argue that a successful theory of vagueness should be able to account for faultless disagreement concerning borderline cases.Firstly, I claim that out of the traditional conceptions of vagueness the best equipped to account for faultless disagreement areparaconsistent solutions. One worry concerning dialetheism is that it seems to allow not only for faultless disagreements between different speakers, but also for such ‘disagreements’ between the given speaker and himself. Another worry, at least for some people, is that subvaluationism (...) and dialetheism account for faultless disagreements by allowing contradictions. Next, I go on to argue that contextual conceptions, which are free from this latter worry, are equally well able to account for such disagreements. To this aim I offer a new account of the usage of personal taste predicates and suggest that we model the usage of all vague predicates on them. The idea is that in clear cases “a is F” means “a is F simpliciter”, whereas in borderline cases it means “a is F-to-me”. Since the boundary between borderline and nonborderline cases depends on context, my solution weds content-contextualism with truth-contextualism. (shrink)

In this paper, I critically examine the major philosophical standpoints regarding subsentential speech acts such as “Nice dress”, “Under the table”, or “Where?”. The opponents of this category argue either that apparent subsentential speech acts are ellipses or that they are not full-fledged speech acts. The defenders of subsentential speech acts argue that even though they are not sentences in the syntactic or the semantic sense, they can be used to perform a speech act. I argue in defence of subsentential (...) speech acts and propose to analyze them using Recanati’s moderate relativism. (shrink)

In recent years, countries have begun to establish ministries of transitional justice as part of political transitions from authoritarianism to democracy or from conflict to peace. This may reflect a broader historical trend in the administration of TJ, which has evolved from isolated offices within a particular ministry to ad hoc cross-ministry coordinating bodies to the establishment of dedicated ministries. The reasons for the establishment of specific ministries to pursue TJ, what we call ministerialization, have not attracted scholarly attention. This (...) article explores the causes and likely consequences of this development. In particular, it applies international relations, comparative politics, and public policy theories to explain the phenomenon. Contrary to some TJ literature that is concerned about hegemonic transnational discourse, international actors have played little to no role in shaping how TJ is bureaucratically managed. Rather, based upon fieldwork in Solomon Islands and Tunisia, the article concludes that ministerialization has been the result of domestic policy entrepreneurship. For TJ ministries to become a norm, however, more transnational actors will need to be convinced of the benefits of such an institutional arrangement. (shrink)

W artykule zwracam uwagę na trudności jakie napotyka ktoś, kto chce wcielać w życie postulaty krytycyzmu dotyczące precyzji językowej. Zgodnie z tymi postulatami powinno się mówić jednoznacznie i precyzyjnie, a zatem unikać wyrażeń wieloznacznych, nieostrych i chwiejnych znaczeniowo. Jednakże postulaty te jest znacznie trudniej spełnić niż mogłoby się wydawać, bowiem istotne wątpliwości dotyczą samych zjawisk niejasności, nieostrości czy wieloznaczności. Wydaje się, że chcąc nauczyć innych unikania na przykład wypowiedzi wieloznacznych, powinniśmy dysponować adekwatną charakterystyką wieloznaczności i potrafić ją właściwie diagnozować. Tymczasem, (...) sytuacja jest niesamowicie zagmatwana i w literaturze czy to filozoficznej, czy językoznawczej, nie ma jednej ustalonej definicji, czy choćby zgody co do tego, które wyrażenia są wieloznaczne. Nie ma także zgody co do tego, w jaki sposób charakteryzować polisemię i jak odróżniać ją np. od zależności kontekstowej. Wątpliwości budzi także charakterystyka nieostrości i właściwego klasyfikowania przypadków granicznych wyrażeń nieostrych. Nie ma natomiast wątpliwości, że większość wyrażeń języka naturalnego jest i nieostra, i zależna od kontekstu, i jednocześnie polisemiczna. Co więcej w wielu wypadkach te cechy wcale nie są defektami naszego języka, a wręcz usprawniają komunikację i umożliwiają nam szybkie przekazanie treści. Postulat unikania tego rodzaju wyrażeń jest po prostu nierealizowalny. Kierowanie się zasadami krytycyzmu pozwala jednak na łatwiejsze dostrzeżenie i unikanie wadliwości i uchybień wobec poprawności językowej w tych sytuacjach, gdy takie wadliwości utrudniają sprawną komunikację. (shrink)

A study was carried out involving persons representing high-anxious, low-anxious and repressor types according to the classification of Weinberger, Davidson & Schwartz, selected using the Marlowe-Crowne Social Desirability Scale and the trait anxiety scale of the Spielberger State-Trait Anxiety Inventory. In seeking indicators of anxiety in repressors and high-anxious groups, the authors decided to analyse the level of dogmatism observed in utterance texts. The research was intended to determine whether styles of coping with threatening stimuli condition the level of dogmatism, (...) which was regarded as a cognitive defence mechanism against anxiety. The method of formal analysis of texts was used to identify their level of dogmatism, measured using the Dogmatism Quotient developed by Ertel. The highest value of the Dogmatism Quotient was recorded for repressors, and the lowest for the low-anxious subjects; a similar pattern was also observed for certain particular dimensions of dogmatism. Statistically significant differences in the level of dogmatism were found between the repressor and lowanxious groups and between the high-anxious and low-anxious groups. The study confirmed the previously discovered pattern whereby repressors exhibit more similarities to high-anxious than to low-anxious persons. (shrink)

In the paper I describe John MacFarlane’s version of relativism about truth. I begin by discussing Twardowski’s (1900) and Kokoszynska’s (1948; 1951) arguments against relativism. They think — just as Haack does (see 2011) — that sentences may be relatively true, if they are incomplete, but once they are completed they become true (or false) absolutely. MacFarlane distinguishes between nonindexical contextualism (which was anticipated by Kokoszynska (sic!)) and relativism which requires the introduction of the context of assessment. According to him (...) only the view which postulates double-indexed (to contexts of utterance and to contexts of assessments) truth is able to explain disagreement in subjective domains and contradicting intuitions about the truth-value of future-contingents. (shrink)

Semantic contextualism claims that sentences ascribing knowledge or lack thereof (sentences like "S knows that p" and "S doesn't know that p") are context dependent: they express different propositions in different contexts of utterance. "Knows that" is either indexical or elliptical and refers to different relations in different circumstances. Invariantism argues in turn that the knowing relation is just one and the proposition expressed by a given knowledge ascription does not depend on context. A special case of invariantism is interest-relative (...) invariantism proposed recently by Jason Stanley. According to |R| knowledge is conceptually linked to practical interests. Whether or not true beliefs count as knowledge depends on the costs of being wrong; on the stakes in a given situation (I may know that the bank will be open on Saturday if I have no important business to be done in the bank; if however I have an impending bill coming due I will not count as knowing that the bank will be open on Saturday even though my evidence as regard bank opening hours has not changed). It is argued in the paper that the difference between various contexts in which knowledge ascriptions are made is not a difference in stakes. Moreover knowledge has to be distinguished from willingness to be sure. One may know something but not be sure about it and may be sure about something but not to know it. The higher the stakes the more sure one usually wants to be, but the height of the stakes does not have such an impact on knowledge. (shrink)

In the paper Evans’s argument concerning indeterminate identity statements is presented and discussed. Evans’s paper in which he formulated his argument is one of the most frequently discussed papers concerning identity. There are serious doubts concerning what Evans wanted to prove by his argument. Theorists have proposed two competing and incompatible interpretations. According to some, Evans purposefully constructed an invalid argument in order to demonstrate that the vague objects view cannot diagnose the fallacy and is therefore untenable. According to others, (...) Evans wanted to formulate a (valid) argument to the effect that there cannot be vague identity statements whose vagueness is due solely to the existence of vague objects. As it has been argued, if it is the former interpretation which is correct, than the argument really is invalid, but it is doubtful whether it achieves its aim. It might be claimed that “the vague objects view” it refutes is not the view that most vague objects theorists hold. The main part of the paper is devoted to the second interpretation and the discussions concerning the validity of the argument on this interpretation. It appears that the vague objects theorist is in a position to object to the validity of every single step of the proof. (shrink)

This paper is an attempt to show that the subvaluation theory isnot a good theory of vagueness. It begins with a short review of supervaluation and subvaluation theories and procedes to evaluate the subvaluation theory. Subvaluationism shares all the main short-comings of supervaluationism.Moreover, the solution to the sorites paradox proposed by subvaluationists isnot satisfactory. There is another solution which subvaluationists could availthemselves of, but it destroys the whole motivation for using a paraconsistentlogic and is not different from the one offered (...) by supervaluationism. (shrink)

The book presents logical foundations of dual tableaux together with a number of their applications both to logics traditionally dealt with in mathematics and philosophy (such as modal, intuitionistic, relevant, and many-valued logics) and to various applied theories of computational logic (such as temporal reasoning, spatial reasoning, fuzzy-set-based reasoning, rough-set-based reasoning, order-of magnitude reasoning, reasoning about programs, threshold logics, logics of conditional decisions). The distinguishing feature of most of these applications is that the corresponding dual tableaux are built in a (...) relational language which provides useful means of presentation of the theories. In this way modularity of dual tableaux is ensured. We do not need to develop and implement each dual tableau from scratch, we should only extend the relational core common to many theories with the rules specific for a particular theory. (shrink)

Empirical evidence suggests that mindfulness, psychological flexibility, and addiction are interrelated in decision making. In our study, we investigated the relationship of the behavioral profile, composed of mindfulness and psychological flexibility, and smoking status on delay and probability discounting. We demonstrated the interaction of the behavioral profile of mindfulness and psychological flexibility and smoking status on delay discounting. We found that individuals who smoked and displayed higher mindfulness and psychological flexibility devalued rewards at a slower rate, compared to smokers with (...) a lower profile. Importantly, in those with a higher profile, smokers discounted rewards no differently than nonsmokers. Smokers with a lower profile did display, however, increased impulsivity, compared to nonsmokers. These results suggest that behavioral interventions aiming to modify the behavioral profile with regard to mindfulness and psychological flexibility can indeed support the regulation of elevated impulsivity in smokers to equate with that of nonsmokers. In probability discounting, we observed that individuals with a higher profile displayed lower discounting rates, i.e., were less risk-averse, with no other significant main effect or interaction. (shrink)

In this paper I criticise some aspects of the view that Ernie Lepore and Mathew Stone propose in their book Imagination and Convention. I concentrate on their analysis of indirect speech acts and contrast it with the view held by Searle. I point out some problems that arise for Lepore and Stone’s ambiguity view and argue that admitting conventions of usage that are not meaning conventions allows one to avoid postulating global ambiguity, which in my opinion threatens the view proposed (...) in Imagination and Convention. In addition, if one admits that there might be such conventions of usage, one is in a position to provide an adequate analysis of sub-sentential speech acts and semantic underdetermination as well as indirect speech acts. (shrink)

Niezdaniowe akty mowy to przynajmniej pozornie niezdaniowe wypowiedzi, za których pomocą mówiący dokonują pewnych aktów illokucyjnych: stwierdzają, pytają, proszą itp. Wśród teoretyków zajmujących się takimi wypowiedziami można wskazać zwolenników podejścia, które głosi, że większość takich wypowiedzi tojednak — wbrew pozorom — wypowiedzi zdaniowe (elipsy), oraz zwolenników stanowiska, zgodnie z którym treść takich wypowiedzi musi być bezpośrednio wzbogacona z kontekstu za pomocą procesów pragmatycznych niekontrolowanych semantycznie. W pierwszej części tej pracy przyglądam się bliżej stanowisku traktującemu wypowiedzi niezdaniowe jako elipsy i zastanowiam (...) się, czy można uznać, że kontekst pozajęzy- kowy może wyznaczać sposób uzupełnienia wyrażenia do pełnego zdania w taki sposób, że pierwotna wypowiedź niezdaniowa może być uznana za elipsę. Następnie przedstawiam stanowisko, zgodnie z którym wypowiedzi niezdaniowe to udane akty illokucyjne niewymagające wzbogacenia pragmatycznego. Argumentuję, że taki pogląd nie jest adekwatny, ponieważ na jego gruncie wypowiedzi niezdaniowych nie można uznać za pełnoprawne akty mowy. W dalszej części pracy proponuję wersję stanowiska pragmatycznego, opartą na relatywizmie umiarkowanym Franęois Recanatiego. Proponowana przeze mnie koncepcja pozwala uznać, że mimo iż wypowiedzi niezdaniowe semantycznie nie wyrażają sądów i nie mają wartości logicznej, to po odpowiednim wzbogaceniu z kontekstu pozajęzykowego mają na tyle określoną treść (i moc), że mogą być uznane za udane akty illokucyjne. Koncepcja ta pozwala również odpowiedzieć na zarzut ze zgodności gramatycznej, który jest jednym z najpoważniejszych zarzutów, z jakimi muszą się zmierzyć wszystkie koncepcje pragmatyczne. (shrink)

The Agreement-Based Tests for Context Sensitivity In my paper, I present and discuss Cappelen and Lepore's context sensitivity tests, which appeal to says-that reports. In Relativism and Monadic Truth Cappelen and Hawthorne criticize those tests and propose agreement-based tests instead. I argue that such tests do not fare much better. The original Cappelen and Lepore's tests presupposed a minimal notion of says-that. One might postulate a parallel notion of "thin" agreement, according to which people agree that p if they all (...) believe the minimal proposition that p. In this sense we might say - as opposed to what Cappelen and Hawthorne say - that A and B agree that Nicola is smart, even though A thinks that she is smart because she stands way back against strong servers, while B thinks that she is smart because she invested all her money in penny stocks. The paper ends with a critical gloss concerning the case in which Joe Coach predicates tall of people who are over six-foot-eight and Joe Normal, who applies tall to anyone over six-foot tall. I conclude that agreement and disagreement tests are poor indicators of context sensitivity, since their result depends on the prior theoretical standpoint one adopts. (shrink)

W dniach 9–13 września 2016 roku na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie odbyła się konferencja „What is said – what is meant”. Konferencja miała dwie wyraźnie oddzielone części: pierwsza „What is said” odbywała się w dniach 9–10 września, a druga „What is meant” – w dniach 12–13 września. Odróżnienie tego, co powiedziane, od tego, co w inny sposób komunikowane, wywodzi się zwykle z filozofii Paula Grice’a...

March 2020 has become a moment of change in communication mode and quality. Previously, the media paid attention to the current affairs, however, never earlier the journalistic discourse has been so influentially affected by the ongoing phenomenon as in the case of COVID-19. Almost overnight the new terminological phenomena with specific legal or medical reference were introduced into everyday language mainly via mass media and become an important part of a pandemic related narration. The strong influence on the shape of (...) the mentioned linguistic changes has mainly the adoption of new legal regulations due to the unexpected outbreak of the pandemic. The aim of the following paper is to investigate how COVID-19 pandemic affected the specialisation of the journalistic discourse and how different domains are being influenced by new terminology and in other way round, how for example law and medicine influence new “COVID language”. In order to take the interdisciplinary nature of the issue into account, the degree of hybridity of the selected texts will be examined by means of selected material analysis. The methodology applied in the paper uses an empirical approach and comparative analysis. The material used for the analysis comes from the selected Polish quality and boulevard press. The paper concerns the linguistic influence of the “invisible enemy” on the language presented in press. The main findings reveal the intense use of neologisms, borrowings, and it shows that the discourse was changed linguistically thanks to Student’s t-test. (shrink)

The review discusses the book The Origin of Concepts by Susan Carey, in which she presents three main theses — the innateness of some kind of conceptual representations, the presence of a qualitative change during conceptual development and the existence of a special learning mechanism that achieves that discontinuity called bootstrapping. The general reception of the work is positive. Minor doubts are presented regarding two claims: first, the speculation about the iconic format of core cognition representations, which seems to be (...) underdeveloped and slightly unclear, second, the claim that core cognition representations are innate, which seems to be insufficiently supported by empirical data presented. (shrink)

In a recent paper Mandy Simons has argued that in a Gricean framework there is room for embedded pragmatic effects. One of her goals has been to demonstrate that an argument put forward by François Recanati to the effect that it is not possible to apply Gricean reasoning to generation of local pragmatic effects is mistaken. In his commentary Recanati maintains that the view suggested by Simons can be called Gricean only in a very broad sense and insists that the (...) process responsible for local effects is essentially different from the one which generates conversational implicatures. In my view their exchange highlights important issues concerning the way in which local pragmatic effects are generated and is worthy of a careful analysis. In what follows I critically examine Simons’s and Recanati’s views and then suggest the view that in the light of this analysis seems to me the most adequate. In particular, I argue—against Recanati—that during the interpretation process interpreters construct literal propositional nuclei, which usually fell short of being truth-evaluable but which play an important role in the interpretation. I claim that the view that assumes that such literal propositions are constructed in the process of interpretation is more universal and may be used to analyse a wider range of examples than the view that does not postulate such constructions. Nevertheless, I maintain—against Simons—that the global and local pragmatic inferences are importantly different. (shrink)