Een vrije en veerkrachtige samenleving ontstaat niet vanzelf en blijft niet vanzelf bestaan. In dit themanummer verkennen we de publieke onderwijstaak van het hoger beroepsonderwijs om studenten te onderwijzen de gemeenschappelijke wereld én het publieke gesprek over die wereld centraal te stellen. Met dit themanummer willen wij iets tegenover het vigerende marktdenken zetten. We laten ons hierbij inspireren door het gedachtegoed van Hannah Arendt (1906–1975). Ze heeft uitgebreid geschreven over ‘het publieke’. Ze verbindt de inzet van wetenschappelijke kennis en (...) technologie met het politieke vraagstuk: willen we daadwerkelijk leven in de wereld die we aan het scheppen zijn? Arendts gedachtegoed biedt volop handvatten om op verschillende niveaus van het hoger beroepsonderwijs deze taak te doordenken en invulling te geven. (shrink)

The article provides a new interpretation of the most widely cited essay on historical consciousness, Friedrich Nietzsche?s?On the use and abuse of history for life? from 1874, reconnecting it to current debates in educational science and the role of the historian and educator in a post-colonial situation. It reminds us how historical consciousness is an always contested and critical space, where our existential commitment to justice is also tested. The interpretation moves beyond the standard understanding of Nietzsche as only favouring (...) a life-affirming use of history. It displays how his argument opens the door toward understanding historical consciousness as a transcultural ethical space of an encounter between the dead and the living. It addresses the contemporary debate in education science concerning the relation and preference between a broader and more limited notion of historical consciousness, questioning the possibility of a conclusive theory of historical consciousness for practical-pedagogical purposes. It exemplifies its conclusions in regard to the legacies of the Holocaust and to Apartheid, as also pedagogical challenges. (shrink)

Soms is het ongepast om jezelf te beoordelen vanuit een extern gezichtspunt en soms is het zelfs onmogelijk om dat te doen. Het standpunt van anderen kan dus op twee manieren ontoegankelijk zijn, doch dit betekent niet dat het vanzelf ook als onbelangrijk wordt ervaren. Integendeel, het niet in te nemen standpunt van anderen bepaalt vaak in hoge mate de wijze waarop wij tegen onszelf aankijken. Onze zelfwaardering blijkt zodoende op een onophefbare manier afhankelijk van anderen. -/- Deze algemene stelling (...) vormt de kern van het voorliggende boek. Ze wordt gaandeweg ontwikkeld en onderbouwd in discussie met de bestaande analytisch-filosofische literatuur. De dubbele asymmetrie tussen zelfwaardering en waardering van anderen wordt door hedendaagse auteurs namelijk vaak miskend. Als zodanig kan men spreken van een opvallende en gemeenschappelijke lacune in de actuele debatten over bescheidenheid, ijdelheid en trots. (shrink)

This paper examines how death is managed in a larger regional hospital within the Norwegian health‐care. The central focus of my paper concerns variations in how healthcare personnel enact death and handle the dead patient. Over several decades, modern standardised hospital death has come under critique in the western world. Such critique has resulted in changes in the standardisation of hospital deaths within Norwegian health‐care. In the wake of the hospice movement and with greater focus on palliative care, doors have (...) gradually been opened and relatives of the deceased are now more often invited to participate. I explore how the medical practice around death along with the procedure manual of post‐mortem care at Trondheim University Hospital has changed. I argue that in the late‐modern context, standardisation of hospital death is a multidimensional affair, embedded in a far more comprehensive framework than the depersonalised medico‐legal. In the late‐modern Norwegian hospital, interdisciplinary negotiation and co‐operation has allowed a number of different agendas to co‐exist, without any ensuing loss of the medical power holder's authority to broker death. I follow Mol's notion of praxiographic orientation of the actor–network approach while exploring this medical practice. (shrink)

Though Helmuth Plessner (1892-1985) elaborated his philosophical anthropology independently of the classical pragmatisms, there are many parallels with them. He combined a phenomenology of living beings (a parallel with William James) with a semiotic reconstruction (a parallel with Charles Sanders Peirce) of what we are already using whenever we specify living beings, among them ourselves as human living beings in nature, culture, and society. In Plessner’s distinction between having a body (Körperhaben) and being (or living) a body (Leibsein), there is (...) a parallel with George Herbert Mead’s “Me” (taking over the perspective of others) and “I” (spontaneous actions/reactions of an organism in a situation). Dewey and Plessner elaborated a public procedure for overcoming the old dualism of matter and idea in a process of learning better habits. Their historical conceptions of communication involve the primacy of interactions on three levels (discursive, conscious, pre-conscious living). Facing the plasticity of human conduct, both approaches open the door to a pluralistic self-understanding that includes value-conflicts and that therefore needs civilized forms to solve such conflicts. With regard to the limits of human conduct, Plessner proposed a phenomenology (of laughing and crying) that seems to have no equivalent in pragmatism. (shrink)

Zoals bekend is de verhouding tussen filosofie en politiek problematisch. De veroordeling van Socrates door de polis maakte diepe indruk op zijn leerling Plato. Mede om dit soort misstappen te voorkomen ontwierp deze een ideale staat waarin filosofen koningen moesten worden. Vanuit dit idee probeerde hij ook Dionysus, de heerser van Syracus, tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen. De mislukking van dit Siciliaans avontuur heeft velen na hem ervan overtuigd dat filosofen zich beter niet in kunnen laten met (...) politieke besluitvorming. Immers, Plato’s poging om Dionysus tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen strandde jammerlijk. Maar, filosofen zijn natuurlijk hardleers en de aantrekkingskracht van het rijk der mensen en dingen op hen, die zich zo thuisvoelen in het rijk der ideeën valt niet altijd te loochenen. Hoewel voor Plato de politieke arena van alledag wezenlijk ongeschikt bleek te zijn voor filosofische uiteenzettingen, heeft toch zijn leerling en collega Aristoteles zich nog korte tijd met het onderwijs aan de jonge Alexander de Grote bemoeid – hoewel Aristoteles’ ambities al bescheidener waren dan van Plato. Het verhaal wil zelfs, dat Alexander op diens veldtochten een exemplaar van het werk van Homerus met aantekeningen van Aristoteles erin bij zich droeg. Na de dood van Alexander werd de anti-Macedonische atmosfeer in Athene voor Aristoteles zodanig bedreigend dat hij de stad verliet, om te voorkomen ‘dat de polis zich ten tweede male aan de filosofie bezondigde.’ Wie wel in het lot van Sokrates heeft moeten delen, is Thomas More, de auteur van het in 1516 verschenen ‘Utopia’. More weigerde Henry VIII als hoofd van de kerk te erkennen en moest dat met zijn dood bekopen. Dit vonnis vloeide dus niet direct voort uit het boek waarmee More zo bekend zou worden. Wellicht had More geleerd van de eerdere moeizame betrekkingen tussen filosofie en politiek en had hij daarom besloten om zich over ‘Ou-topia’ of ‘Nus-quama’ te buigen: over niet-plaats of nergens. Het in dialoogvorm opgetekende reisverhaal gaf op indirecte wijze kritiek op het Engeland van zijn tijd. Waarschijnlijk nog belangrijker dan het vermijden van risico’s door het schrijven over een niet reëel bestaande samenleving was het voordeel dat More op die manier een geheel ander beeld van een samenleving kon opstellen en beschrijven – ongehinderd door contingente omstandigheden, praktische bezwaren of politieke obstakels. More sloot de dialoog in ‘Utopia’ af met een korte overweging, waarin de auteur zegt zich nauwelijks te kunnen voorstellen dat deze samenleving ergens gerealiseerd zou kunnen worden. Vele lezers hebben deze overweging echter niet gezien of serieus genomen, zodat er al snel een ernstig meningsverschil over het genre van de utopie ontstond: vormde een utopie een blauwdruk voor een ideale samenleving die zonder meer ingevoerd zou moeten worden, of moest de utopie veeleer gelezen worden als een mengvorm van kritiek en ideaal – kritiek op de bestaande samenleving en richtinggevend ideaal voor nastrevenswaardige veranderingen van de huidige samenleving? (shrink)

Talk of ‘brains deciding’, ‘brains inferring’ or ‘brains perceiving’ is common in contemporary cognitive science and neuroscience. A number of authors (most notably Peter Hacker and Maxwell Bennett) argue that such talk commits a category mistake; deciding, making inferences or perceiving are abilities properly ascribed to humans and not to human subsystems or subparts. Here I will argue that ascribing such properties to human brains or cognitive systems within the brain is proper. I will argue that ‘inferring’ or ‘perceiving’ are (...) best conceptualized as functional terms. Since most functions we know of are multiply realizable, this opens the door for atypical inferences and perceptions that can be ascribed to various organisms and their subsystems. (shrink)

Hans‐Georg Gadamer founded philosophical hermeneutics with his masterpiece Truth and Method. One of the achievements of Gadamer has been to make “hermeneutics” a household word in philosophical and intellectual debates. Gadamer's objective is to offer a philosophical justification of this type of knowledge, which does not depend on methodology alone, yet without opening the door to the accusation of relativism. Art offers Gadamer an attractive model for the way one should think of interpretation in general. Gadamer's hermeneutics had (...) a profound and lasting influence on philosophy and all the human sciences, mainly history, literary theory, art history, jurisprudence, and theology. Especially influential were Gadamer's ideas on “The Possibility of a Philosophical Ethics”, where he called into question the primacy of Kant's ethics of duty and universal law to rediscover the essence of morality, with Aristotle and Hegel, in the realm of customs and traditions which guide us in everyday life. (shrink)

‘Wisten jullie dat je middeleeuwse privé-kapelletjes in grote kerken eigenlijk zou kunnen zien als de allereerste skyboxen? Niet alleen werden ze door rijke families gekocht om zo op de eerste rang te zitten tijdens missen, maar ze waren ook ideaal om na de dood nog lange tijd herinnerd te worden omdat je op zo'n voorname plaats lag,’ vertelt Wim Weijland. ‘Fascinerend. Maar dat zag je natuurlijk ook al in de opkomst van de portretkunst, dat mensen zichzelf wilden vastleggen voor (...) het nageslacht,’ stelt Hans Alma, ‘of in het beschrijven van heldendaden en de overlevering daarvan. Dat is eigenlijk het centrale punt in het belang dat we hechten aan overleven: dat we energie stoppen in overlevering om zo te kunnen overleven.’. (shrink)

Introduces contemporary American philosophy of technology through six of its leading figures. The six American philosophers of technology whose work is profiled in this clear and concise introduction to the field—Albert Borgmann, Hubert Dreyfus, Andrew Feenberg, Donna Haraway, Don Ihde, and Langdon Winner—represent a new, empirical direction in the philosophical study of technology that has developed mainly in North America. In place of the grand philosophical schemes of the classical generation of European philosophers of technology, the contemporary American generation addresses (...) concrete technological practices and the co-evolution of technology and society in modern culture. Six Dutch philosophers associated with Twente University survey and critique the full scope and development of their American colleagues’ work, often illustrating shifts from earlier to more recent interests. Individual chapters focus on Borgmann’s engagement with technology and everyday life; Dreyfus’s work on the limits of artificial intelligence; Feenberg’s perspectives on the cultural and social possibilities opened by technologies; Haraway’s conception of the cyborg and its attendant blurring of boundaries; Ihde’s explorations of the place of technology in the lifeworld; and Winner’s fascination with the moral and political implications of modern technologies. American Philosophy of Technology offers an insightful and readable introduction to this new and distinctly American philosophical turn. Contributors are Hans Achterhuis, Philip Brey, René Munnik, Martijntje Smits, Pieter Tijmes, and Peter-Paul Verbeek. (shrink)

John Rawls wordt algemeen beschouwd als een van de meest invloedrijke filosofen van de voorbije eeuw. In zijn befaamde boek 'A Theory of Justice' uit 1971 staat het principe van de rechtvaardigheid centraal dat hij beschouwt als de belangrijkste maatschappelijke waarde in de samenleving. Mensen zijn fundamenteel gelijkwaardig. Daarom is het voor Rawls evident dat een ethisch systeem zich richt tot iedereen. Natuurlijk beseft hij dat mensen niet gelijk zijn of beter gezegd, niet over dezelfde begaafdheden beschikken noch over dezelfde (...) startposities. Waar het bij hem op aan komt is de onvrijwillige achterstanden, dus achterstanden die niet gebaseerd zijn op vrijwillige keuze, weg te werken. De denktank Liberales organiseerde tussen 2012 en 2016 vijf John Rawlslezingen. Ze werden gehouden door schrijver en oud-politicus Jan Terlouw, en de hoogleraren Frank Vandenbroucke, Paul Cliteur, Philippe Van Parijs en Patrick Loobuyck. De inleidingen werden gegeven door de Liberales-kernleden Daniël Boomsma, Claude Nijs, Kasper Ossenblok, Andreas Tirez en Dirk Verhofstadt. 0Het doel van deze lezingen was om het gedachtegoed van Rawls bekend te maken bij een breder publiek en te toetsen aan de hedendaagse politieke, sociaaleconomische en maatschappelijke omstandigheden. In dit boek zijn de John Rawlslezingen en de inleidingen gebundeld. (shrink)

Zu den heftig diskutierten Themen der zeitgenössischen Philosophie gehört die Frage nach der Lebenswelt. Oft erscheint sie als eine Welt des alltäglichen Handelns, aus der die Philosophie entspringt, ohne doch in ihr aufgehen zu können. Zum 90. Geburtstag von Hans Blumenberg präsentiert der Suhrkamp Verlag nun einen Nachlaßtext, in dem der Philosoph das Problem weit radikaler faßt. Blumenberg begreift die Lebenswelt nicht als faktische Welt oder Alltagswelt, sondern als die Welt, wie sie wäre, wenn es in ihr keine unbeantworteten (...) Fragen, keine unbefriedigten Bedürfnisse, keine ungesicherten Aussagen gäbe. In dieser Welt der Selbstverständlichkeit ist Philosophie noch nicht möglich oder nicht mehr nötig. Von Kants »Ding an sich± über die Schwarzen Löcher der Astronomen bis hin zum Zustand wunschlosen Glücks reichen Blumenbergs Vergleiche, die auf immer wieder überraschende Weise beleuchten, worin die Schwierigkeiten liegen, die Lebenswelt überhaupt zum Gegenstand von Erkenntnis zu machen. Es zeigt sich, daß die Beziehung zwischen Theorie und Lebenswelt in einer Erfahrung des Verlusts gesucht werden muß: Wissenschaft ist nichts anderes als der Versuch, mit den Folgen des Verschwindens von Selbstverständlichkeit fertig zu werden. (shrink)

Argument quality has consistently been shown to have strong and lasting persuasive effects. The question is what criteria people use to distinguish strong from weak arguments and how these criteria relate to the ones proposed in normative argumentation theory. In an experiment 235 participants without training in argumentation theory rated the acceptance of 30 claims about the desirability of a consequence that were supported by either an argument from analogy, from authority, or from consequences. The supporting arguments were systematically manipulated (...) to violate argument type specific criteria. Participants proved sensitive to the violation of most, but not all, argument type specific criteria. From a normative perspective these findings suggest that people act in a fairly adequate way. These findings also enable a more precise description of what people may do when critically appraising arguments, which has important implications for the use of argument quality as a methodological tool in persuasion research. (shrink)

In recent years, the relation between studying and learning has been a topic of debate. This article is mainly interested in a concept of study practices, conceived of as practices that are strongly engaged with issues of living together in a superdiverse city. Such practices firstly require to think the relation between studying and learning in other-than-oppositional terms, and secondly, to raise questions concerning the political role of education. The aim of the article is double in that it wants to (...) further elaborate the concept of study practices in relation to a concrete practice on the one hand, and, on the other, that it has the objective to rethink in educational terms the notion of solidarity—deeply entwined with matters of living together in superdiversity. These aims are pursued based on an analysis of the study practice of System_D, a film festival in the disadvantaged neighborhoods of Brussels, drawing on the work of Isabelle Stengers and Donna Haraway. (shrink)

This paper presents the model of ‘bounded revision’ that is based on two-dimensional revision functions taking as arguments pairs consisting of an input sentence and a reference sentence. The key idea is that the input sentence is accepted as far as (and just a little further than) the reference sentence is ‘cotenable’ with it. Bounded revision satisfies the AGM axioms as well as the Same Beliefs Condition (SBC) saying that the set of beliefs accepted after the revision does not depend (...) on the reference sentence (although the posterior belief state does depend on it). Bounded revision satisfies the Darwiche–Pearl (DP) axioms for iterated belief change. If the reference sentence is fixed to be a tautology or a contradiction, two well-known one-dimensional revision operations result. Bounded revision thus naturally fills the space between conservative revision (also known as natural revision) and moderate revision (also known as lexicographic revision). I compare this approach to the two-dimensional model of ‘revision by comparison’ investigated by Fermé and Rott (Artif Intell 157:5–47, 2004 ) that satisfies neither the SBC nor the DP axioms. I conclude that two-dimensional revision operations add substantially to the expressive power of qualitative approaches that do not make use of numbers as measures of degrees of belief. (shrink)

Hans Kelsen, Adolf Merkl und Alfred Verdross haben durch ihre Werke die Wiener rechtstheoretische Schule begrundet, die mit ihren Beitragen zur Rechts- und Staatstheorie, zum offentlichen Recht und zur politischen Wissenschaft weltweite Bedeutung erlangt hat. Um das Schrifttum dieser osterreichischen Rechtsgelehrten, das in Jahrzehnten des vergangenen Jahrhunderts entstanden ist, Interessierten in Gegenwart und Zukunft zuganglich zu machen, haben sich die Herausgeber der Aufgabe gestellt, die deutschsprachigen Veroffentlichungen der drei Autoren, soweit sie nicht in Buchform erschienen sind, zu sammeln, nach (...) Sachgebieten und innerhalb derselben nach zeitlichen Gesichtspunkten zu ordnen und zum Neudruck zu bringen. (shrink)

Bd. 1. Sein und Werden -- Bd. 2. Gott und Welt -- Bd. 3. Einheit und Widerspruch I -- Bd. 4. Einheit und Widerspruch II -- Bd. 5. Einheit und Widerspruch III.

Originally published in 1973 the editors of this book collected together those studies which had been considered at the time to yield the best evidence in support of Freudian theory, and found on close examination that they failed to provide any such proof. Each paper is printed in full and is followed by a critical discussion which raises questions of statistical treatment, sufficiency of controls and alternative interpretations. The particular usefulness of this format is that it allows readers to form (...) their own opinions while providing helpful suggestions and guidelines on how to approach experimental studies with a critical mind. (shrink)

In his influential book, "Changing Order", H.M. Collins puts forward the following three claims concerning experimental replication. (i) Replication is rarely practiced by experimentalists; (ii) replication cannot be used as an objective test of scientific knowledge claims, because of the occurrence of the so-called experimenters' regress; and (iii) stopping this regress at some point depends upon the enculturation in a local community of practitioners, who tacitly learn the relevant skills. In my paper I discuss and assess these claims on the (...) basis of a more comprehensive analysis of experimentation and experimental reproducibility. The main point is that Collins' claims are not, strictly speaking, wrong, but rather too one-sided and therefore inadequate. This point also calls for a reconsideration of the radical (social constructivist) conclusions that Collins has drawn from his studies of scientific experimentation. (shrink)

The concept of similarity plays a crucial role in biology, especially in natural history. Despite its apparent familiarity it has been subject again and again to reinterpretations — it may even be stated that the main streams of theoretical thinking in the life sciences are reflected and condensed in its ever changing meaning. The changing content of the concept is analyzed from Linnaean systematics through classical morphology and comparative anatomy to Darwinian evolutionary thinking. It appears that the meaning of similarity (...) is inseparable from the function of the concept in theory, viz. its operational determination. In addition a remarkable correspondence has to be recognized between the notion of similarity and the conceptualization of an organism as the basic unit of life. (shrink)

ZusammenfassungDer Internistenkongress von 1949 war Anlass und Arena einer breit wahrgenommenen Kontroverse zu epistemologischen Fragen der Psychosomatischen Medizin. Der Beitrag verortet zunächst den Kongress in der Nachkriegsgeschichte und zeichnet die Verlaufslinien der Debatte nach. Dabei werden sowohl die Positionen der Sprecher der Psychosomatischen Medizin – Viktor von Weizsäcker und Alexander Mitscherlich – als auch diejenige von Paul Martini, der auf Basis seiner Methodologie klinischer Forschung grundsätzliche Kritik äußerte, rekonstruiert. In einem zweiten Schritt werden die jeweils unterschiedlichen Auffassungen von Kausalität, Evidenz (...) und Subjektivität herausgearbeitet und kontextualisiert. Das Hauptaugenmerk liegt hierbei auf dem konkreten und expliziten Gebrauch dieser Begriffe bei Martini. Schließlich zeige ich, dass diese Ereignisse im Jahr 1949 als Kulmination einer fortdauernden Kontroverse über wissenschaftliche Evidenz in der klinischen Medizin gelesen werden können, die sich mit ihren Beteiligten und Bezugsebenen über mehrere Jahrzehnte erstreckte. (shrink)

This essay argues that nonlinguistic animals qualify not just for externalist notions of rationality (maximizing biological fitness or utility), but also for internal ones. They can act for reasons in several senses: their behaviour is subject to intentional explanations, they can act in the light of reasonsprovided that the latter are conceived as objective facts rather than subjective mental statesand they can deliberate. Finally, even if they could not, it would still be misguided to maintain that animals are capable only (...) of (mechanical) behaviour, not of (intentional) action. (shrink)

Kaum ein anderer lebender Naturwissenschaftler besitzt die Fähigkeit, mit solcher Geistesklarheit die tiefsten Einsichten von moderner Quantenphysik mit dem uralten spirituellen Menschheitswissen zu verknüpfen wie - Hans-Peter Dürr! Es gelingt Dürr scheinbar mühelos, eine Synthese zwischen den meditativen Einsichten der Weisen des Ostens und den aktuellen Erkenntnissen der modernen Naturwissenschaften herzustellen. Dabei verliert er sich niemals in langatmigen akademischen Erläuterungen, sondern hat stets den Menschen und die gesellschaftliche Wirklichkeit des 21. Jahrhunderts im Blick. Ein Brückenschlag zwischen zwei Welten, der (...) vielleicht niemals notwendiger war als zurzeit. Eine kleines Meisterwerk, das in einleuchtender Weise aufzeigt - alles Leben ist EINS! (shrink)

This is a unique volume by a unique scientist, which combines conceptual, formal, and engineering approaches in a way that is rarely seen. Its core is the relation between ways of learning and knowing on the one hand and different modes of time on the other. Partial Boolean logic and the associated notion of complementarity are used to express this relation, and mathematical tools of fundamental physics are used to formalize it. Along the way many central philosophical problems are touched (...) and addressed, above all the mind-body problem. Completed only shortly before the death of the author, the text has been edited and annotated by the author's close collaborator Harald Atmanspacher. (shrink)

Modern belief revision theory is based to a large extent on partial meet contraction that was introduced in the seminal article by Carlos Alchourrón, Peter Gärdenfors, and David Makinson that appeared in 1985. In the same year, Alchourrón and Makinson published a significantly different approach to the same problem, called safe contraction. Since then, safe contraction has received much less attention than partial meet contraction. The present paper summarizes the current state of knowledge on safe contraction, provides some new results (...) and offers a list of unsolved problems that are in need of investigation. (shrink)

Theoria, Volume 88, Issue 2, Page 296-325, April 2022.

Menschenaffen erganzen ihr Instinkt- und Triebleben positivistisch durch individuelle Intelligenz, Sozialitat und Kulturalitat.

Greet Van Thienen vraagt zich af hoe we vrijheid kunnen vinden in de voortsnellende tijd. Wat is de alchemie van tijd en mens? Want hoewel tijd niet tastbaar is, drukt hij zich uit in alle levende wezens. Hoe werkt de tijd door ons heen? Wat kunnen wij ermee doen? Van Thienen onderneemt deze tijdreis samen met filosofen, schrijvers en wetenschappers die iets van het fenomeen tijd blootleggen. Denkers die aan bod komen zijn onder meer: Hannah Arendt, Simone Weil, Virgina (...) Woolf, Albert Einstein, Blaise Pascal, Jean-Paul Sartre en Byung-Chul Han. Zijn we tovenaarsleerlingen die, gebukt onder het vluchtige en snelle, toch het eeuwige blijven zoeken?"--Publisher information. (shrink)

En un ensayo de 2002 Julia Iribarne somete a crítica algunas teorías fenomenológicas sobre el sueño, agregando algunas descripciones de los fenómenos. En este ensayo se evaluará de modo crítico la contribución de Iribarne. En el primer apartado se esbozarán brevemente las principales conclusiones de una fenomenología del sueño tal fueron formuladas desde Husserl a Th. Conrad. En el segundo se contrastará con ellas la crítica de J. Iribarne. En el tercero se examinarán la solidez de sus objeciones antes de (...) intentar, en el último apartado, desde la pregunta central sobre la producción de la realidad en un sueño, formular un resultado que lleva un poco más lejos, pero que igualmente solo puede ser provisional.In a 2002 essay, Julia Iribarne subjected to criticism some phenomenological theories on sleep, adding some descriptions of phenomena. This essay critically evaluates the contribution of Iribarne. In the first section, it briefly outlines the main conclusions of a phenomenology of sleep that were made from Husserl to Th. Conrad. The second, it contrasts these theories with Iribarne's criticism. The third part examines the strength of their objections, before attempting to formulate, in the fourth and final section, from the central question about the production of reality in a sleep, a result that takes a little further, but it also can only be provisional. (shrink)