To formally understand cyclicity in innovation and to tie to Schumpeter’s idea about waves of creative destruction, we elaborate upon Thomas Kuhn’s (1962) hypothesis that science evolves through a succession of paradigm life cycles by noting that entrepreneurs recognize the profitability of new scientific theories through a delay. The delay from innovation to entrepreneurship may be due to technological inertia, the time taken in recognizing the applications of basic research, or related to how quickly technological change evolves over time and (...) its returns are realized. In our model, a profit-maximizing entrepreneur uses the latest scientific knowledge to create innovative technologies, which generates cycles between science and innovation. The necessary conditions for the existence of cycles are that human capital employed in science creation and high valued innovations is high, and the interest rate is low. The findings also tie to the notion about the variability of innovation over the business cycle and can provide useful inputs into the formulation of more effective technology policies. (shrink)

This article aims to develop a ground for freedom of speech that combines two justifications – democratic participation and autonomy. First, it is argued that consequentialist justifications, such as discovery of truth and personal development, are far from providing a strong justification for free speech due to their reliance on uncertain empirical validation. Second, it is claimed that a stronger and better ground for free speech can be constructed by articulating two non-consequentialist justifications for free speech – democratic participation and (...) autonomy. This articulation, which I call the double-grounded non-consequentialist justification for free speech, considers autonomy and democratic participation as complementary principles. In this sense, a double-grounded justification engages justification as autonomy and democratic participation in a dialogue in order to provide remedies for the specific weaknesses of these two positions. (shrink)

This paper explores the political implications of the tension between tradition and dialogue in Hans-Georg Gadamer's philosophical hermeneu tics. The premise of the paper is this: Gadamer's account of human existence challenges two very influential modes of thinking within contemporary political philosophy, which are exemplified, arguably at their best, in Martin Heidegger's early thought and Jürgen Habermas's project of communicative action. In contemporary political philosophy the Enlightenment heritage has been interpreted in such a way that tradition has come to be (...) conceived as inevitably opposed to the ideals of Enlightenment, and that the extension of one as a major constitutive element in social and political affairs implies the retraction of the other. However, this paper attempts to conceive the problem of tradition in a more articulated context, suggesting that Gadamer's work offers a useful corrective both to Habermas's project and to the relativistic implications of Heidegger's early thought. By drawing on Gadamer's work, with particular emphasis upon his notion of the fusion of horizons, as well as on the work of thinkers such as Charles Taylor and Alasdair Maclntyre, this paper attempts to articulate a hermeneutical, dialogical interpretation of tradition, which suggests that Gadamer's thought acknowledges that living traditions are the site of ongoing debates, internal revisions, and critical turns, and that the notion of a closed horizon that is supposed to enclose a culture is an abstraction. In so doing it goes beyond the caricaturised account of tradition that is bandied about both in modernist thought and in the conservative outlook. (shrink)

The uneasy tension between ongoing disputes about Turkey's Europeanisation and an emphasis on cultural authenticity has characterised much of Turkish social and political thought over the last two centuries. This article explores conceptions of Europe, modernity and tradition contained in the writings of two twentieth-century Turkish writers, Ahmet Hamdi Tanpınar (1901–1962) and Peyami Safa (1899–1961) whose writings express an anxiety of cultural authenticity. Varieties of communitarian thinking, coupled with an emphasis on a ‘synthesis’ between past and future, tradition and modernity, (...) Turkey and Europe, had been invoked and advocated by many writers and scholars who sought to come to terms with the challenges surrounding Turkey's Europeanisation throughout the nineteenth and twentieth centuries. Tanpınar and Safa are widely considered to be among the most influential representatives of this deeply rooted communitarian tradition in modern Turkish social imaginary. By drawing on Tanpınar's and Safa's essays on politics, society, culture and the East–West distinction, this article demonstrates the radical divergences between their perspectives and draws out the political implications of their views of Europe, modernity and tradition. Although he appears to be one of the advocates of Turkey's Europeanisation and the idea of a civilisational synthesis, Safa's conservatism is based on a sketchy theory of radical particularity and cultural essentialism that reflects a repudiation of universalism and cosmopolitanism, and which shows a tendency bordering on a celebration of all collectivist self-assertions and struggles against liberal democracy. Tanpınar's communitarian vision, on the other hand, with its emphasis on ‘tradition’ and ‘continuity’, aims to reconcile the political ideals of European modernity with a restored cultural tradition. One of the primary purposes of this article is to fully work out the originality of Tanpınar's thought by highlighting the intimations of a distinctively hermeneutical dimension that figure prominently in his writings, and which have largely gone unnoticed. (shrink)

Philosophy & Social Criticism, Volume 48, Issue 4, Page 619-630, May 2022. This article deals with the question of how academic freedom can be conceptualized and justified. First, I analyze two conceptions of academic freedom: institutional autonomy and intellectual and professional autonomy. I claim that institutional autonomy is a limited way to conceptualize academic freedom because there is no guarantee that institutions always favor freedom of intellectuals. In line with this, I argue that academic freedom as intellectual and professional autonomy (...) should be the prior, if not the only, conception of academic freedom. Second, I examine critically different justifications of academic freedom that provide us with reasons to attach high protection to academic freedom as a particular right. I contend that the justification of the university as a realm of discovery of truth and independent knowledge production has to be complemented with the justifications of the university as a realm of democratic free debate and the autonomy of academics to speak freely. This is because, the discovery of truth argument alone does not require us to accept any moral principle other than skepticism about our own beliefs, which is not a strong ground for free speech on its own. Third, I argue that equal autonomy provides a good reason for academic freedom by emphasizing the rights of academics to speak in line with what they believe is true and only in this way can they contribute to the democratic debate in academia. This line of reasoning endorses the value of the search for truth and knowledge too since it is only possible for academics to perform the profession of search for truth when they are able to speak, write and research freely. (shrink)

BackgroundThe coronavirus disease (COVID-19) treatment must be based on scientific methods such as clinical trials. Trials involving human subjects and those requiring a risk-benefit analysis may occasionally face challenges owing to the time limitations in the pandemic. MethodologyThis study analyses the WHO's International Clinical Trials Registry Platform and clinicaltrials.gov, where most COVID-19 clinical trials are registered, according to ethical criteria including study design, conflicts of interest, enrollment of healthcare workers, study locations, site-, design-, and participant-related issues. The discussion is based (...) on three aspects: the quality of the information to be produced, the relevance to significant health problems, and the creation or evaluation of interventions, policies, or practices that promote individual or public health. ResultsThere were significant differences between the two platforms regarding the investigational medicinal product (IMP), the comparator, ethics committee/institutional review board approval, plan to share individual participant data, study phase, site, IMP, and design-related issues. Conflict of interest, sponsor information, and management of vulnerable groups were the main areas wherein both platforms lacked sufficient information. ConclusionWith this analysis, we aimed to define a minimum set of ethical criteria for clinical trial platforms to obtain standardization between these two platforms. (shrink)

Determining optimal units of representing morphologically complex words in the mental lexicon is a central question in psycholinguistics. Here, we utilize advances in computational sciences to study human morphological processing using statistical models of morphology, particularly the unsupervised Morfessor model that works on the principle of optimization. The aim was to see what kind of model structure corresponds best to human word recognition costs for multimorphemic Finnish nouns: a model incorporating units resembling linguistically defined morphemes, a whole-word model, or a (...) model that seeks for an optimal balance between these two extremes. Our results showed that human word recognition was predicted best by a combination of two models: a model that decomposes words at some morpheme boundaries while keeping others unsegmented and a whole-word model. The results support dual-route models that assume that both decomposed and full-form representations are utilized to optimally process complex words within the mental lexicon. (shrink)

Agricultural modernisation is a longstanding goal of China’s Party-state. Since the early 2000s, it has pursued this goal through policies designed to facilitate land consolidation and support the expansion of large agricultural enterprises – ‘New Agricultural Operators’ (NAOs). In this paper we explore the effect of these policies on the livelihoods of a cohort of smallholder orange growers in the mountainous regions of Hubei province and the local political economy. An analysis of data from a 2019 survey of 266 households (...) and interviews with villagers, agribusiness executives, cooperative leaders, and government officials, we find smallholder farmers are earning good incomes as independent commodity producers, withstanding attempts by local officials at land consolidation, and bypassing NAOs to self-determine their own modes of production and exchange. Our results speak to the ongoing debate about the future of smallholder farming in China, identify the strengths and limitations of recent state-centric analyses of agrarian transition, and re-iterate the pitfalls of the central government’s agricultural modernisation agenda. (shrink)

The particular dynamics of public health emergencies urge scientists and Ethics Committee (EC) members to change and adapt their operating procedures to function effectively. Despite having previous pandemic experiences, ethics committees were unprepared to adapt to COVID-19 pandemic challenges. This survey aims to learn and thoroughly discuss the most salient issues for ECs during the COVID-19 pandemic. The results indicate that the main problems faced by ECs were lack of/insufficient regulations, lack of data/experience/knowledge, sloppy review, poor research design, and poor (...) adaptation to quarantine measures. Coping with factors that threaten the autonomy and independence of ECs, the ethical dilemma regarding maximizing common good versus protecting the rights and well-being of study participants, comprehending the change in the context of vulnerable populations, and redefining the role of ECs to strengthen trust in science and vaccine confidence were outstanding issues. (shrink)

Fizik disiplininde astronomiye yönelik sorular Johannes Kepler (1571-1630) ve Isaac Newton (1643-1727) gibi fizik alanında devrim yaratan düşüncelerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Kepler ‘Yeni Astronomi’ (Astronomia Nova), ‘Dünya'nın Uyumu’ (Harmonice Mundi) ve ‘Kopernik Astronomisinin Özeti’ (Epitome Astronomiae Copernicanae) adlı çalışmalarından hareketle ileri sürdüğü gezegensel hareket yasaları, Newton ise 1687 yılında yayımlanan ‘Doğa Felsefesinin Matematiksel İlkeleri’ (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica) isimli çalışmasında yer verdiği hareket yasaları ile fizik disiplininde Aristoteles fiziğinin terk edilerek yeni bir fizik anlayışının ortaya çıkmasına ve böylece (...) fizik alanında bir devrimin meydana gelmesine sebep olmuşlardır. Fizik disiplininde gerçekleşen bu devrimin bir benzeri ise canlıların çalışılması ya da biyoloji disiplini söz konusu olduğunda 1800’lerden biraz daha geç bir zamana rastlamaktadır. Biyolojide gerçekleşen devrimsel düşünce doğal seçilim mekanizması ile canlılarda zaman içerisinde gerçekleşen değişim ve dönüşüm sürecini açıklayan Charles Darwin’in evrim kuramına yönelik görüşlerini ortaya koymasına tekabül etmektedir. Bu kapsamda çalışmada öncelikli olarak canlılarda meydana gelen değişim süreçlerine yönelik tespitleri ile Darwin’in görüşlerinin olgunlaşmasına katkıda bulunan Fransız Transformistler (Dönüşümcüler) olarak da bilinen Georges-Louis Leclerc (Comte de Buffon), Jean-Baptiste Lamarck ve George Cuvier’in görüşlerine yer verilmektedir. Ardından bu bilim insanlarının canlılardaki dönüşümsel ya da evrimsel değişime ilişkin argümanlarının Darwin’in evrim kuramını nasıl etkilediği ve bu etkilerin sonucunda biyoloji biliminde nasıl bir devrimin ortaya çıkmasına yardımcı oldukları aktarılmakta ve bu çerçevede Darwin’in on dokuzuncu yüzyılda biyoloji biliminde devrime yol açan tespitlerine ve evrim kuramının ayrıntılarına yer verilmektedir. (shrink)

The purpose of this paper is to explore what Henry Odera Oruka, a renowned ecophilosopher and Director designate of an Ecophilosophy Centre, would havethought and argued in the sphere of climate change if he had remained alive beyond 1995 and up to the present time.The methodology of the paper combines an analytic and normative study of ethical issues concerning climate change that arose during the 1990s or have arisen during the subsequent period, with a critical examination of relevant international conferences (...) of the period 1995 to 2012, and of intervening developments, together with inferences grounded in Odera’s knowledge, experience and interests to conclusions about attitudes, arguments and stances that he would have been likely to form in the course of that same period.The central argument of the paper is premised on key concerns of Odera, not least his concern for a “future beyond poverty” for Africa (the title of the World FuturesStudies Federation Conference that he organised in Nairobi in 1995), and for characteristic African values. It is also premised on the impression likely to have been made on Odera by the remarks of Michel van Hulten at this Conference. It argues accordingly that Odera would have been likely to defend some version of the Contraction and Convergence strategy, modified to take account of recent discoveries about humanity’s carbon budget, and the extent to which much of this budget has already been consumed in the period since 1990 by the industrialised countries, to the detriment of developing countries such as the countries of Africa.This paper is relevant to Thought and Practice through presenting to scholars with broad interests in the humanities and social sciences an original examination of climate change ethics and its bearing on Africa, and of Odera’s likely attitudes, arguments and stances in this field, thus supplying suggestions about further research needing to be undertaken on these intellectual, social and political issues, with their special and vital importance for contemporary Africa. (shrink)

Klasik fizik anlayışını değiştiren kuantum kuramı, bilimsel sahada ilk defa ortaya çıkan indeterminizm olması bakımından felsefe ve teoloji alanlarında da büyük etkiler meydana getirmiştir. Evrene yönelik yeni bir bakış açısı sunan bu kuram, tarihte çığır açarak yepyeni bir dönemi başlatmıştır. Devrim niteliğindeki kuantum kuramı, yirminci yüzyılın en önemli entelektüel başarılarındandır. Atom ve atom altı sistemleri inceleyen kuantum kuramı Max Planck’in kuantum hipoteziyle başlamış, kuramın temel prensipleri yine onun tarafından ortaya konulmuştur. Kuantum kuramı; hiçbir kesinliğin olmadığı, nesnelerin ölçüm yapılıncaya kadar (...) hiçbir özelliğinin bulunmadığı sıradışı bir dünyayı betimlemektedir. Kuantum dünyası; parçacıkların uzayda sürekli şekilde bir var olup bir yok olduğu, bir nesnenin aynı anda evrenin her yerinde bulunabildiği ve bir duvarın içinden rahatlıkla geçebildiği, iki cismin galaksiler arası uzaklıkta bile ışık hızından çok daha hızlı ve anlık bir iletişim hâlinde olabildiği tuhaflıklarla doludur. Bütün bunlar tamamen bilimsel olup gerçek sonuçları ve uygulamaları hem mikrodünyada hem de makro dünyada mevcuttur. Kuantum yasaları hiçbir yasanın edilmediği kadar test edilmiş ve bunlardan istisnasız geçmiştir. İslam düşüncesinde önemli bir yeri olan Gazzâlî, mûcizeyi nedensellik bağlamında tartışmıştır. Mûcizeyi âdetullah teorisi üzerine temellendirerek zorunlu nedenselliği reddetmiştir. Ona göre varlıklar özsel niteliklere sahip değildir, onları da aralarındaki ilişkileri de yaratan hakîkî fail olan Allah’tır. Dolayısıyla onların aralarında gerçekleşen neden-sonuç ilişkisi zorunlu değildir. Bu ilişkideki kuralları koyan da değiştirebilecek olan da Allah’tır. Neden-sonuç ilişkisindeki genel kurallar âdetullah, kurallardaki istisnâî değişiklikler ise mûcizelerdir. Gündelik yaşamdaki genel geçer kurallar (âdetullah) işlemekte olup bilim vs. bu kurallara göre yapılır. Mûcizenin gerçekleşmesi ise düşük bir ihtimal olarak her zaman vardır. Gazzâlî’nin, zorunlu nedenselliğin geçersizliğini ispat bağlamında getirdiği ateşin pamuğu yakması örneğinde ateş ile yanma arasında zorunlu bir ilişki yoktur. Başka bir deyişle ateşin özsel bir yakma özelliği bulunmamaktadır. Ona göre bunların kaynağı tamamen Allah’tır ve esasen âdetullah dışında -zıtların bir arada bulunması gibi muhaller hariç- her türlü ihtimal mevcuttur. Gazzâlî’nin bu görüşleri, günümüz kuantum kuramının neden-sonuç ilişkisine dair verileriyle uyum içindedir. Kuantum kuramına göre de maddenin en küçük yapı birimi olan temel parçacıkların farklı özsel nitelikleri bulunmamaktadır. Onların dünyasında dolayısıyla tüm evrende belirsizlik hakimdir. Her parçacık her an evrenin her yerindedir. Bu belirsizlikler ancak gözlemci etkisiyle/ölçümle belirlenir, böylece varlıklar ve olaylar oluşur. Bu oluşta her türlü ihtimal mevcutken gözlemci etkisi/ölçüm, bunu tek ihtimale düşürür. Kuantum kuramına göre gündelik yaşantıdaki yani makro âlemdeki alışılagelen klasik fizik kurallarının işleme sebebi, olasılıklarının çok yüksek olmasıdır. Fakat çok düşük ihtimalle de olsa sıra dışı ya da tabiat dışı olayların meydana gelmesi mümkündür. Bu ise mûcizelerin imkanını göstermektedir. (shrink)

Siyasal sistemler, kitlelerin duyguları ile bilgilerini mobilize etmek, etkilemek ve yönlendirmek için çeşitli yol ve yöntemlere başvurur. Bunların belki de en etkilisi renk sembolizmidir. Zira renkler, hafızada kalıcı iz bırakan ve anlam zenginliği olan kültür sembolleridir. Bu sebeple bazen bir bayrakta, bazen bir afişte, bazen de bir sloganda siyasi bir araç olarak kullanılmaktadır. Hâl böyle olunca siyaset alanında gerçek niteliklerinden uzaklaşan renkler, simgesel anlam ve işlevler kazanmaktadır. Bu yolla siyasiler ile halk arasında hem hızlı bir iletişim hem de güçlü bir (...) dayanışma sağlanabilmektedir. Bu yüzden siyasiler, ideolojik söylemlerini güçlü kılmak adına deyim, özlü söz, vecize gibi dilin söz varlıklarından faydalanmaktadır. Söz konusu ifadelerde geçen renklerin (siyah, beyaz ve kırmızı vb.) siyasi ideoloji ve kavramların yerini tuttukları varsayılmaktadır. Buradan hareketle bu çalışmada, Sovyetlerden beri Rus siyasetinde gelişen sosyo-politik olaylarda sembol değer olarak kullanılan renkler analiz edilmiştir. Bu incelemede siyaset dilinde zikredilen ve aynı zamanda medya ve halkın diline yansıyan “renkli” ifadelere başvurulmuştur. Bu siyasi söylemlerin betimsel yöntemle tanımları yapılmış, renklerin taşıdıkları metaforik ile metonimik anlamları belirlenmiş ve kullanım alanları örneklerle gösterilmiştir. Böylelikle, Rus siyasetinde renklerin anlam, imaj ve fonksiyonları belirlenmeye çalışılmıştır. İnceleme neticesinde, beyazın geçtiğimiz asrın başında demokrasinin, düzenin ve meşrutiyetin simgesi; günümüzde ise hükümet karşıtı sergilenen yasadışı eylemlerin sembol ifadesi olduğu saptanmıştır. Sovyetler zamanında direnişin, isyanın, devrimin simgesi kızıl renk iken eski Sovyet coğrafyasında batı destekli gerçekleşen devrim hareketlerinde kızılın yerini turuncuya bıraktığı anlaşılmıştır. Çarlık rejimi yanlısı ve devrim karşıtı Ortodoks, muhafazakâr, milliyetçi örgütlerin temsil renginin ise siyah olduğu tespit edilmiştir. Çalışmanın sonunda ise araştırmadan elde edilen bilgi ve bulgular derlenerek kısaca değerlendirilmiştir. (shrink)

Galileo'nun öncülük ettiği bilimsel devrimde kilit rol oynayan bazı düşünceler Rönesans ile ortaya çıkmıştır. Medici ailesinin bilinçli çabaları sonucu yaşanan Antik Yunan'ın yeniden keşfi süreci, Michelangelo'nun çabalarıyla başlamış ve Galileo ile sürmüştür. Bu çalışmada hem Michelangelo'nun hem de Galileo'nun konularına Platonist bir tavırla yaklaştıklarını ve Medicilerin desteğinin tüm bu devrim boyunca yaşamsal olduğunu göstermeye çalıştım.

Bilimsel, teknolojik, ekonomik devrimler, insanlık tarihinin önemli dönüm noktalarıdır. Devrimsel etki bireysel, toplumsal, ekonomik eylem ve oluşlara yeni içerik ve formlar yüklemiştir. Bazen gelenekselin mevcudiyetini tehdit ederken bazen de mahiyetini değiştirme suretiyle varlık alanına müdahale etmiştir. 20. yüzyıl bilim ve hesaplamalı teknolojilerde yaşanan gelişmelerle bilişim devrimi, insanlığı daha önce benzeri görülmemiş bir etkiye maruz bırakmıştır. Bu devrim, sadece teknoloji ile ilgili olmayıp insan hayatının genelini etkileyen köklü değişim-dönüşüm ve yeniliklere yol açmıştır. Bu durum, insanın bilişim ile olan bağlamının neliğini (...) ve insan yaşamına nasıl yansıdığı sorgusunu taşımıştır.Tüm bu sorunsal gelişmeler ve etkiler, çağımızda yeni bir felsefi disiplinin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu bilişim felsefesidir. Makale, sibernetik sistemler, bilgisayarlar, akıllı sistemler, yapay zekâ gibi hesaplamalı teknolojiler bilişim dünyası üyelerinin kaynaklık ettiği kavramlar ve tartışmaları ontolojik, epistemolojik ve aksiyolojik bağlamlarda ele alan, çağdaş felsefe içinde sınıfladığımız bilişim felsefesi hakkındadır. Bu saiklerle sırayla; bilişim felsefesinin konusuna, ana kavramlarına, dayandığı teknik ve bilimsel temellere, felsefi kökene ve bilişim felsefesinin meselelerine yer verilerek disiplinin genel çerçevesi ortaya koyulmaktadır. (shrink)

Bu Araştırma, esas olarak İngiltere, Fransa ve Almanya'da yetişen Avrupa'nın erken aydınlanmasının dini ve felsefi düşüncelerinin doğasının bir araştırmasını yapmayı amaçlamaktadır. 17. yüzyılın sonu ve 18. yüzyılın başlangıcında İngiltere'de başlayan deistik düşünce hareketi, Matthew Tindal örnek alınarak özel olarak incelenmiştir. Tindal tarafından yapılmış orijinal eserler ve onun hakkında ikincil yazılar olan birincil kaynaklar, Tindal'ın Şanlı Devrim sonrası siyaset kurumunun bir destekçisi ve devrim öncesi sosyal, dini ve siyasi düzenin özellikle Katolik Hıristiyanlığın eleştirmeni olduğu sonucuna varmamıza yol açabilir. O (...) Zamanın felsefi ve dini sorularının çoğu için kendi deist yorumunu yaptı. Bu, esas olarak, Yaratılış Kadar Eski Hristiyanlık: Doğal Dinin Yeniden Yayınlanmasının İncili adlı ana çalışmasında gözlemlendi; burada akıl ve doğa yasaları, Hristiyanlığın temel öğretilerini eleştirmek ve reddetmek için kendi başlarına kullanılır. Bu, genel olarak İngiliz deistlerinin ve özellikle Matthew Tindal'ın akıl ve doğal dinin veya doğa yasalarının bizi ateistlerin şüpheciliğini ve nihilizmini veya kendilerini Hristiyan deist olarak adlandıran protestanları veya İslam'ınki gibi başka bir dini örtbas etmeye yönlendirdiğini ima eder. (shrink)

Aydınlanma üzerine konuşmaya niyet eden birinin ilk kabulü, onun Avrupa‘da çıkmış olan bir ―durum‖ olduğu üzerine olacaktır. ―Durum‖ dedik çünkü Aydınlanma, hem ideolojik, hem siyasal, hem toplumsal, hem kültüreldir ve bu nedenle toplum içinde yaşayan bütün pratikleri etkilemiş ve etkilenmiştir. Yani Aydınlanma, yalnızca bunlardan biri değildir; o, hem düşünsel hem de eylemsel bir süreç olarak ele alınabilir. Bu eylemsel süreç bir şekilde Avrupa‘da başarıya ulaşmıştır. Ancak Türk Aydınlanması Avrupa odaklı hareket ettiği halde, kısmen başarılı olsa da genel olarak Osmanlı Devleti‘nin (...) çöküşünü hızlandırdığı kabul edilmektedir. Bu durumun sebebini ortaya koymak için ele aldığımız çalışmamızın asıl hedefi, bu iki aydınlanma arasındaki pratiklerin benzerlik ve farklılıklarını ortaya koymaktır. (shrink)

Bu çalışmanın amacı Thomas Kuhn’un bilimsel ilerleme kavrayışının tarihsel süreç içerisinde nasıl değişip ve dönüştüğünü ortaya koymaktır. Kuhn’un 1962 yılında yayınladığı Bilimsel Devrimlerin Yapısı adlı eser, bilim camiasında büyük bir etki yaratır. Hatta bazı çevreler, bu eserle birlikte pozitivist ve realist bilim anlayışlarının tamamen ortadan kalktığını yerine yepyeni bir bilim tasarımının geçtiğini ilan ederler. Kuhn’un bu eserinde ileri sürdüğü en etkili iddialardan birisi de geleneksel birikimsel ilerleme anlayışını reddetmesi, yerine devrimsel ilerlemeyi öne sürmesiydi. Fakat Kuhn süreç içerisinde kendisine yöneltilen eleştirileri (...) bertaraf etmek için görüşlerinde birtakım değişikliğe gider. Kuhn bu değişiklikler sonucunda da ilk etapta savunduğu bilimsel ilerleme anlayışından sapar. Neticede, Kuhn’un 1980 sonrası eserleri dikkate alındığında, onun Bilimsel Devrimlerin Yapısında ileri sürdüğü devrimsel ilerleme anlayışından uzaklaşıp, Darwinci anlamda evrimsel ilerlemeye yaklaştığı görülmüştür. Ayrıca Kuhn’un bu revizyonlarının sonucunda ilk etapta radikal bir şekilde eleştirdiği pozitivist ve realist bilim anlayışlarına belirli bir düzeyde geri dönüş yaptığı da söylenebilir. (shrink)