The present study specifically focuses on science teachers’ views about scientific inquiry and their use of scientific inquiry in their lesson plans, which were prepared at a professional development workshop designed for better utilization of science centers (SCs). As an impact evaluation research, qualitative data was collected from 41 purposively selected volunteer science teachers. The project team provided the participants with intense instruction in inquiry, and fostered them to learn nature of science and nature of scientific inquiry explicitly. The participants (...) designed lesson plans that integrate school science curricula with exhibits at SCs before and after the workshop. An open-ended questionnaire about the views about scientific inquiry (VASI) was administered before and after the workshop, and teachers’ post-lesson plans were analyzed to detect the presence of scientific inquiry aspects. The majority of teachers exhibited improved views about scientific inquiry based on the VASI instrument. Also, lesson plan analyses indicated that teachers, who showed more improvement in VASI, included more scientific inquiry (SI) elements in their post-lesson plans. It was observed that science teachers’ lesson plans are limited in terms of teaching science in line with real scientific inquiries in SCs to make students learn about the nature of scientific inquiry while learning science. Only two groups embedded SI properly in the SC-oriented lesson plans, and teachers rather used inquiry-based methods of teaching (e.g., argumentation, predict-observe-explain) and process skills (e.g., questioning, explanations). Accordingly, further studies are suggested to develop a specific pedagogical content knowledge framework for teaching with/in SCs. (shrink)

(150-250 words) and keywords (5-7 keyword) in the input above.

Nübüvvet mührü; (hâtemü’n-nübüvve) siyer, şemâil, hasâis, delâil türü İslâm Tarihi kaynaklarında yer almış, kimilerince Peygamberimizin nübüvvetinin tasdikinde delil sayılmıştır. Nübüvvet mührü bir alamet olarak Ehl-i kitap mensuplarının kaynaklarında da yer almıştır. Ehl-i kitaba göre, son peygamberin nübüvvet alameti omzu üzerinde, kürek kemikleri arasındadır. Ancak bu alametin mahiyetine dair herhangi başka bir rivayet mevcut değildir. Ehl-i kitap üzerinden aktarılan rivayetlerin nübüvvet mührüne mucizevî bir anlam yüklediğini görmek mümkündür. Rivayetler muvacehesinde Ehl-i kitap mensuplarından bazıları son Peygamberde bu alameti araştırmış ve bu vesile (...) ile İslâm’la tanışmıştır. Nübüvvet mührüne dair rivayetler hadis kaynaklarımızda da yer almıştır. Bu rivayetlerin bir kısmı peygamberlik öncesi döneme, bir kısmı ise nübüvvet sonrası döneme aittir. Rivayetlerin nübüvvet sonrasına dair olanlarında, Peygamberimizin çevresinde bulunan ashabınca nübüvvet mührünün bizzat görüldüğü yönünde ifadelere de rastlanmaktadır. İslâm tarihi kaynaklarından İbn Saʿd, İbn İshak ve Taberî gibi müellifler nübüvvet mührü rivayetlerine yer vermişlerdir. Nübüvvet mührüne dair rivayetleri kaynaklarımızda; Peygamberimizin doğum hadisesi bölümünde, şakk-ı sadr hadisesi bağlamında, Bedü’l-vahy bâbında, İsrâ ve mi‘râc olaylarında Cebrâil ile ilişkilendirilerek ve Peygamberimizin vefatı başlığı altında Esmâ binti Umeys hadisi vasıtası ile bulmamız mümkün olmuştur. Nübüvvet mührünün özelliklerine dair rivayetlerde dikkat çeken husus Peygamberimizin sırtında iki kürek kemiği arasında irice bir et beninin olduğu vurgusudur. Rivayetlerdeki müşterek nokta burasıdır. Nübüvvet mührünün mahiyeti, ne zaman vurulduğu, neye benzediği konuları da kaynaklarımızda farklı rivayetler doğrultusunda yorumlanmış ve değerlendirilmiştir. Bu bağlamda nübüvvet mührü, İslâm tarihi meseleleri içinde varlığı ve gerçekliği bakımından tartışmalı bir mesele olarak incelenmeyi hak etmektedir. Öte yandan Peygamberimizin ağzından, sırtındaki bu ben hakkında olağanüstülüğüne dair açık ifadeler bugüne ulaşmamıştır. Bu konuya dair sahih rivayetler ise sadece nübüvvet mührünün çeşitli tasvirlerini bize aktarmaktadır. Bu tasvirler, görenlerin algısına dayandığı için farklılık arz etse de aşağı yukarı tevhid edilebilecek bir tarif bugün için elimizde mevcuttur. Bu mührü normal bir ben gibi görenlerin yanında mucizevî özellikler atfedenler de vardır. İslâm tarihi içerisinde farklı kabullere ve görüşlere açık bir şekilde değerlendirilmiş olan nübüvvet mührünü, Peygamberimiz hakkında diğer insanlardan farklı mümeyyiz/ayırt edici bir vasıf olarak ele almak; nübüvvet alameti şeklinde ancak fiziksel olarak tabiî bir tarzda kabul etmek gerekir. Kitap ehlinin bu konudaki bekleyişi, gerek hadis gerekse siyer kaynaklarındaki nübüvvet mührü ifadeleri bizi bu noktaya sevk etmiştir. (shrink)

This study aims to analyze populism in the scope of South Korean politics. It addresses the contexts in which political actors adopt dichotomous populist discourses and the implications of populist mentality on the social fabric of country. Populism can be defined in three different dimensions as an exclusionary, divisive and marginalizing ideology, discourse politics and a mobilization strategy. It is typically built on others that take on various forms. In this framework, the recent reflections of populism in the case of (...) South Korea are discussed through the dichotomies and constructed perceptions of the other. It seeks to shed light on how political actors in South Korea which is assumed to have a homogenous social structure, point out the internal and external others that constitute the essence of populist politics. While populism’s understanding of the other is relatively uniform in different contexts, in South Korea the reflections of populism are differentiated and concretely understood through a range of internal and external others. South Korea, which is considered as one of the successful democracies in East Asia, is also affected by populist wave. The reflections of populism in South Korea are not severe and can generally be expressed as soft populism. Moreover, it is predominantly effective on discourse politics and is not observed in the form of concrete policies. (shrink)

Osmanlı Devleti, Avrupa’daki gelişmeleri takip edip değişen dünya düzenine ayak uydurma noktasında yetersizliğini XVII. yüzyılda hissetmeye başlamıştır. Osmanlı Devleti’nin ihtişamlı yıllarının akabinde devlet nizamındaki çözülmeler, halkın içinde bulunduğu durum ve sebepleri üzerine çeşitli çevrelerden çözüm reçeteleri sunulmuştur. Bunların bilinen ilki iki farklı ve ardıl padişaha sunulan Koçi Bey Risaleleridir. XVII. yüzyılda tarihi seyrin değişmekte olduğunu ön gören ve bu öngörü ile daha önce benzeri Osmanlı Devleti’nde görülmemiş olan ilmî-siyasî-askerî-sosyal içeriklere sahip bir risale/rapor hazırlayan Koçi Bey risalelerini IV. Murat ve kardeşi (...) I. İbrahim’e takdim etmiştir. Koçi Bey risalelerinin tarihi değeri ve önemi üzerine çok sayıda çalışma yapılmış olmakla birlikte biz bu makalemizde, Koçi Bey risalelerinin arasındaki farkları çok yönlü olarak ele almaya çalıştık. İki farklı karakterdeki padişaha sunulan risalelerin; üslup, muhteva ve amaç bakımlarından farklılıklarını ortaya koymayı amaçladık. Metin kritik yöntemi ile iki risaleyi karşılaştırdığımızda, birbirinden çok farklı iki ayrı risale tarzının ve muhtevasının varlığına şahit olduk. Koçi Bey zamanın ve muhatabının gerektirdiği şekilde; devletin ihtiyaçları, milletin selameti noktasında farklılıkları bariz bir şekilde görünen risaleleri üzerinden bir döneme bizleri şahit kılmıştır. Çalışmamız bu şahitliğin iki risalenin kıyaslanması yöntemi ile bariz hale gelmesini sağlamayı hedeflemektedir. (shrink)

Bu çalışmada, Almanya’da İslamofobi’nin artışında etkenler tespit edilmekte, bu etkenlerden biri olarak görülen Neo-selefî yapıların bu etkideki rolü analiz edilmektedir. İslamofobi, İslam dininden ve Müslümanlardan korkma, nefret etme, endişe duyma veya önyargılı olma olarak tanımlanabilir. Müslümanlardan korkma veya Müslümanlara düşmanlık besleme anlamında İslamofobi’nin kökenleri İslam’ın ilk dönemlerine kadar uzanmaktadır. Tarihi kökenlere bakıldığında bu düşmanlığın Kudüs’ün, Endülüs’ün ve Hristiyan dünyanın hüküm sürdüğü diğer toprakların Müslümanlar tarafından fethedilme süreçlerine kadar gittiği gözlemlenmektedir. Bu çalışmada ise son 20-30 yıllık süreç içerisinde görülen İslamofobi’nin artışındaki (...) etkenlere odaklanılmıştır. Burada dönüm noktasını Amerika’da bir grup terörist tarafından gerçekleştirilen 11 Eylül 2001 saldırıları oluşturmaktadır. Bu saldırı, İslamofobi endüstrisi tarafından bütün Müslümanların terörizm ile ilişkilendirilmesine sebebiyet vermiştir. Almanya, İslamofobi’nin en belirgin şekilde arttığı ülkelerden biridir. İslamofobi’nin artışı, Müslüman toplulukların günlük yaşamlarında karşılaştıkları ayrımcılık ve dışlanmayı artırırken, toplumsal uyum ve entegrasyon çabalarını zayıflatmaktadır. Bu olgunun Almanya’daki etkilerini anlamak, sadece Müslüman toplulukların karşılaştıkları zorlukları değil, aynı zamanda toplumun geneline yayılan etkileri de ortaya koymak açısından önemlidir. Bu çalışma ile amaçlanan, batılı ülkeler genelinde İslamofobi’nin artışındaki etkileri tespit ederken, özellikle Almanya ölçeğinde bu etkenler içerisinde yer aldığını düşündüğümüz Neo-selefî grupların nefret ve şiddet içeren eylem ve söylemlerinin bu artıştaki etkisinin tespit edilmesidir. Bu selefî söylemlerin kelâmî bağlamı da konu çerçevesinde önem arz etmektedir. Neo-selefî grupların söylem, eylem ve faaliyetlerinin, batılı ülkelerde yaşayan yerel halklar nezdinde nasıl karşılandığı, korku ve endişe uyandırıp uyandırmadığı, Müslümanların ötekileştirilip dışlanarak potansiyel bir düşman olarak algılanıp algılanmadığı gibi hususlar analiz edilmeye çalışılmıştır. Bu çalışmada, literatür taraması ve analitik yöntemler kullanılmıştır. İslamofobi, Selefîlik ve Neo-selefîlik kavramları kelâmî perspektifle detaylı bir şekilde ele alınmış, sonrasında ise İslamofobi’nin artışındaki temel etkenler tespit edilmeye çalışılmıştır. Tespit edilen etkenlerin analiz ve değerlendirmesi yapıldıktan sonra, özel olarak Almanya’da faaliyet gösteren radikal Neo-selefî grupların liderlerinin / vaizlerinin söylemleri çerçevesinde, toplumda bu gruplara yönelik algı tespit edilmeye çalışılmış ve bu olumsuz İslam imajının İslamofobi’nin artışındaki etkileri ortaya konulmuştur. Çalışmada, Almanya’da Neo-selefî grupların söylem ve faaliyetlerinin, İslamofobi’nin artışında önemli bir rol oynadığı tespit edilmiştir. Neo- selefî yapıların radikal ve dışlayıcı söylemleri, Almanya’da yaşayan Müslümanların toplumsal entegrasyonunu zorlaştırmakta ve yerel halk arasında Müslümanlara yönelik korku ve önyargıları beslemektedir. Özellikle Pierre Vogel ve Hasan Dabbağ gibi Neo-Selafi vaizlerin, sosyal medya ve diğer platformlar üzerinden yürüttükleri nefret söylemleri, Almanya’da İslamofobi’nin artmasına katkıda bulunmaktadır. Bu durum, Müslümanların genel olarak terörizmle ilişkilendirilmesine ve toplumsal kutuplaşmanın artmasına neden olmaktadır. (shrink)

Résumé Black Sea Files, d’Ursula Biemann, et Corridor X, d’Angela Melitopoulos, sont des vidéos projetées sur double écran qui explorent la construction d’infrastructures : le pipeline BTC (Bakou-Tbilissi-Ceyhan) et le corridor paneuropéen de transport allant de Salzbourg et Budapest à Sofia et Thessalonique. Chacune se confronte au caractère abstrait des espaces produits par les processus de planification capitaliste contemporains ; mais chacune se détourne dans le même temps vers « une myriade de trajectoires humains qui se déroulent au niveau (...) du sol ». Elles y découvrent la production d’un milieu existentiel vécu et façonné par ses habitants, un espace vital ouvert aux devenirs les plus inattendus, et en même temps intérieurement contradictoire de par sa multiplicité même. C’est ce que Lefebvre appelait « l’espace différentiel ». Mais entre l’époque de Lefebvre et la nôtre, il y a eu une floraison d’enquêtes féministes et d’historiographies postcoloniales, qui ont prêté une attention particulière aux interactions entre la positionnalité des sujets et les savoirs situés (y compris les savoirs d’expression). Ces réflexions induisent un nouveau traitement du récit, une démultiplication de sa texture gestuelle et narrative, qui élargit la production de l’espace à travers le montage vidéographique lui-même. La recherche artistique donne forme à une géographie différentielle, c’est-à-dire à un mode de connaissance (de reconnaissance, d’auto-connaissance) qui permet aux sujets d’inscrire dans la trame gestuelle du récit leur propre positionnalité, tout en exposant ses déterminations socioéconomiques au flux du temps intersubjectif et à la fluctuation électronique de l’image vidéo. (shrink)

Résumé Black Sea Files, d’Ursula Biemann, et Corridor X, d’Angela Melitopoulos, sont des vidéos projetées sur double écran qui explorent la construction d’infrastructures : le pipeline BTC (Bakou-Tbilissi-Ceyhan) et le corridor paneuropéen de transport allant de Salzbourg et Budapest à Sofia et Thessalonique. Chacune se confronte au caractère abstrait des espaces produits par les processus de planification capitaliste contemporains ; mais chacune se détourne dans le même temps vers « une myriade de trajectoires humains qui se déroulent au niveau (...) du sol ». Elles y découvrent la production d’un milieu existentiel vécu et façonné par ses habitants, un espace vital ouvert aux devenirs les plus inattendus, et en même temps intérieurement contradictoire de par sa multiplicité même. C’est ce que Lefebvre appelait « l’espace différentiel ». Mais entre l’époque de Lefebvre et la nôtre, il y a eu une floraison d’enquêtes féministes et d’historiographies postcoloniales, qui ont prêté une attention particulière aux interactions entre la positionnalité des sujets et les savoirs situés (y compris les savoirs d’expression). Ces réflexions induisent un nouveau traitement du récit, une démultiplication de sa texture gestuelle et narrative, qui élargit la production de l’espace à travers le montage vidéographique lui-même. La recherche artistique donne forme à une géographie différentielle, c’est-à-dire à un mode de connaissance (de reconnaissance, d’auto-connaissance) qui permet aux sujets d’inscrire dans la trame gestuelle du récit leur propre positionnalité, tout en exposant ses déterminations socioéconomiques au flux du temps intersubjectif et à la fluctuation électronique de l’image vidéo. (shrink)

This article describes the fight of transnational civic networks to influence business development strategies and counter the threats to environmental and labor rights posed by the construction and exploitation of the Baku-Tbilisi-Ceyhan (BTC) oil pipeline in Transcaucasia. The article starts by discussing the role of civil society in the global struggle for sustainable development. Then a brief overview of the geopolitical significance of the Transcaucasian-Caspian region in today’s oil and gas markets is presented. The case study looks at how (...) the actions of international and domestic nongovernmental organizations influenced the BTC’s main shareholder and operator company, British Petroleum, as well as host countries’ governments, to switch to more environmentally cognizant and socially responsive practices. The article discusses internationalization of civil society networks in response to the looming environmental crisis in the region, using the BTC case as an illustration. The article concludes by generalizing from this particular case study to the broader issue of transnational civic activism as a risk-mitigating factor in the world dominated by industry-related threats presented by globalization of the extractive technologies. (shrink)