Abstract

‘Het spook van de toekomst dat door de jonge Karl Marx is opgeroepen in het Communistisch Manifest, heeft plaatsgemaakt voor opgepoetste spoken uit het verleden, die weer ten tonele zijn gevoerd door verontruste politici die niet uit de voeten kunnen met de ongemakken van het democratisch project en de uitdagingen van de moderniteit. [...] Kortom, het einde van het communisme, de omwentelingen van 1989 en de verontrustende leninistische erfstukken hebben een wereld vol gevaren geschapen, waarin de traditionele demarcatielijnen volledig zijn uitgewist en nieuwe vormen van radicalisme zich roeren onder de deklaag van pseudo-stabiliteit.’