Abstract

‘De grote musea en bibliotheken en concertzalen zijn plaatsen die consensus uitstralen, en consensus op zich is weliswaar waardevol, maar uiteindelijk reageren we op Proust, Rembrandt en Tsjaikovski als individuen, zoals zij reageerden op Dickens, Caravaggio en Mozart. Traditie is een droom van consensus, die we persoonlijk of in het een-op-een-contact met een leraar of een vriend dromen. En wellicht is de pure wanhoop en grandeur van die droom nergens tastbaarder geworden dan in de Verenigde Staten.’