Abstract

Tegenover een wereld waarin technologie en wetenschap dominant zijn, waarin het einde van de ideologie gevolgd werd door de mythe van de individualiteit, kan Arcadië, gezien als een onderling verband en tussen heden en het verleden, tussen mensen onderling, het nodige tegenwicht bieden. Dit Arcadië ontstaat niet vanzelf: er moet moeite voor worden gedaan, gekozen worden voor de lange duur en niet voor directe bevrediging. Het Arcadië van Laroussi omvat een besef van continuïteit en oneindigheid, maar staat open voor alles – inclusief de technologie van het hier en nu.