Abstract

Als verslaggever van de bevindingen van de Zuid-Afrikaanse Waarheids- en Verzoeningscommissie sprak Antjie Krog vele ouders die getuigenis aflegden van het verlies van hun kind door misdaden tijdens de apartheid. Aan de hand van werk van Käthe Kollwitz en Judith Mason geeft zij een zeer indringende persoonlijke indruk van wat verlies en verdriet betekenen, hoe belangrijk het is er woorden of beelden voor te vinden en hoe we met lege handen staan wanneer de dood zich aandient.