Abstract

W niniejszym artykule bronię fenomenologicznego argumentu za nieśmiertelnością świadomości. W szczególności polemizuję z możliwymi zarzutami, jakie można postawić przedstawionej argumentacji: między innymi z domniemanych faktów nieświadomości, z rozróżnienia na „byt” i „zjawisko”, z rozróżnienia na wyobrażanie sobie i pomyślenie sobie, z domniemanego pomieszania poziomów języka/myśli, z domniemanych szokujących implikacji (bycie Bogiem, negacja elementarnej wiedzy przyrodniczej z zakresu np. paleobiologii czy neurobiologii, brak wyjaśnienia zła śmierci).