Abstract

Paul Frissen pleit voor aristocratische politiek. De staat is potentieel gevaarlijk, omdat hij noodzakelijkerwijze soeverein is. De burger wordt door de staat beschermd, maar moet ook beschermd zijn tegen de macht van die staat. Daarom moet de staat zichzelf begrenzen en beteugelen en ruimte laten voor ambiguïteit en pluriformiteit — en dat vraagt om voortreffelijke machthebbers. Het populisme doet dat niet: het kenmerkt zich door onmiddellijkheid en construeert een schijn van eenheid, waarin voor het vreemde geen plaats is.