Abstract

Het eens zo tolerante Nederland wordt opgeschrikt door de terugkeer van een spook: het populisme. De populisten zeggen het taboe op discriminatie te doorbreken, maar verdoezelen zo hun representatief-reactionaire politiek; zij zeggen voor het volk te spreken, maar propageren bekrompenheid. Wie zich vragen stelt en zorgen maakt over de terugkeer van het populisme, lijdt aan fantoompijn.