Abstract

در دو قرن اخیر، برخی فلاسفة اسلامی نظریه‌ای رواج داده‌اند که آموزة آن، حکایت از این دارد که بهشت و جهنم چیزی نیست به جز تجسم اعمال و رفتار انسان، که به صورت‌های گوناگون برای وی ظاهر می‌شود. این مقاله درصدد آن است تا این آموزه را که مورد مخالفت متکلمین و مورد موافقت فیلسوفان متأخر است پیکره‌سازی و نقد کند. و در آخر این ادعا را ارائه کند که با فرض این‌که برخی از اعمال برای انسان مجسم شوند، کیفر و پاداش انسان‌‌ها منحصر در تجسم اعمال نیست. همچنین پیرامون این نظریه سؤال‌‌هایی مطرح کرده‌‌ایم تا قائلین انحصاریِ تجسم اعمال، پاسخ‌گوی آن باشند.