In this article, it is proposed to track various figures of the spectator that are often not directly read but are found between the lines. It is through the aesthetics of reception that the figure of the spectator, specifically that of a receiver, gains prominence, this being the backbone of this work. It is proposed that any work to be completed needs a spectator who is in front of the work or next to the artist. Through the various figures of (...) spectators we will generate a route on the relationship that they have with the author of the work. On the one hand, the hermenetic spectator and, on the other, the emancipated spectator as extremes of understanding of a work and of the relationship that the authors generate with their spectator; what do they expect to happen? All this through authors who have different perspectives such as: Jauss, Gadamer and Rancière, among others. (shrink)

이 글은 하이데거의 존재론 개념이 무엇을 의미하는지를 드러내는 것을 그 목적으로 한 다. 왜냐하면 하이데거의 초기-전기 철학은 존재론이라는 이름 안에서 움직이고 있기 때 문이다. 이를 위해 하이데거 존재론이 가지고 있는 두 가지 측면을 살펴본다. 우선 하이데 거의 존재론은 현상학이다. 그의 고유한 현상학은 후설의 현상학을 비판하면서 정립된다. 후설의 현상학은 엄밀한 학문으로서의 철학으로 대표되는 의식 철학 이론인데, 하이데거 의 현상학은 후설의 현상학에서 이론적인 측면과 의식 철학적 측면을 비판한다. 이 때 하 이데거가 경험에서 일차적이고 가장 근원적이면서 환원 불가능한 것으로 생각하게 되는 것은 현존재의 (...) 현사실성이다. 그러므로 현사실성을 주제로 삼는 그의 존재론의 두 번째 측 면인 해석학이 부각된다. 현존재의 현사실성은 역사성으로 이해된다. 이러한 역사적인 현 존재가 그때마다의 자기 자신과 세계를 이해하고 해석하는 현존재의 현상학은 존재론으로 서 해석학이다. 이와 같은 하이데거 존재론의 두 가지 측면을 해명하기 위해 하이데거가 어떻게 후설을 비판하고 있는지를 초기 프라이부르크 강의들에서 살펴보고, 그가 현사실 성을 어떻게 주제화시키는지, 그리고 나아가????존재와 시간????에서 존재론의 두 가지 측면이 어떻게 전개되었는지를 살펴볼 것이다. 현사실성에 근거한 그의 현상학적-해석학적 존재 론에 대한 이해는 이후 존재 역사적 사유로 나아가는 하이데거의 변화와 전개에 대한 이해 의 토대가 될 수 있을 것이다. (shrink)

Automatizarea şi informatizarea nu mai reprezintă astăzi un simplu deziderat pentru bibliotecile româneşti. Dimpotrivă, ele sunt o realitate ce, pe zi ce trece, prinde contururi mai extinse, devenind mediul nostru cotidian. Cu cât ne sunt însă mai "apropiate" cu atât mai mult ele devin şi o sursă de sfidări şi de confruntare. Cu ce anume ne confruntă însă - în primul rând şi în esenţă - automatizarea şi informatizarea, în general, şi cea a activităţii de informare, în special? Ca orice (...) întrebare pusă în mod serios şi aceasta trebuie să fie însă mai întâi lămurită cu privire la structura şi natura ei proprie. Ceea ce - din punct de vedere structural - ne izbeşte din capul locului la această întrebare este faptul că, în structura ei este cuprins deopotrivă şi în mod explicit şi cel care ridică întrebarea. Astfel spus, în ea, noi înşine suntem aceia care, aflaţi în faţa unei confruntări, ne întrebăm despre noi înşine. Apoi: în şi prin această întrebare, însăşi sarcina cu care ne confruntăm - adică automatizarea şi informatizarea - devine şi ea dizlocată din toposul său pur destinai şi se eliberează pentru întâlnirea unei sfidări organice. (shrink)