Abstract

De uitvoerige reactie van Sarot en Van den Brink waarin ze hun ‘Utrechtse’ positie in de wijsgerige theologie verduidelijken en verdedigen tegenover mijn vragen en scepsis, zou een uitvoerige beantwoording verdienen, uitvoeriger en grondiger dan het mij op deze plaats mogelijk is. Ik zal, ten eerste, ingaan op de kwestie van het realisme en, ten tweede, op het verwijt van ‘agnosticisme’ aan mijn adres.