Abstract

Er was een niet te overbruggen kloof tussen de officiële barok-cultuur van het Habsburgse keizerrijk en het kritisch modernisme van de late negentiende eeuw. Herman Broch was een van de moderne schrijvers, die het meest afwijzend tegenover de officiële esthetische normen stond. Ook als politieke balling in de Verenigde Staten bleef hij een gelouterd verlichtingsidee aanhangen, dat hem met de na-oorlogse sociale filosoof Habermas verbindt.