Abstract

U ovom radu razmatra se niz pitanja koja se tiču principa i postupaka istorijske stilizacije, kao i jezičko-stilističkih sredstava u funkciji prenošenja kolorita isto-rijske epohe druge polovine 18. veka i stvaranja iluzije autentičnosti jezika u slikanju karaktera junaka i njihove psihologije. Osnovni cilj ovih istraživanja je određivanje funkcije arhaičnih ustaljenih fraza i njihovog mesta u pripovedačkoj strukturi romana A.S. Puškina "Kapetanova kći" kao jednog od sredstava istorijske stilizacije, i to u dva osnovna jezičko-stilistička plana: u tzv. autorovom kontekstu i u govoru junaka. Posebno mesto u ovom radu zauzima pitanje funkcije mnogobrojnih epigrafa sa arhaičnim komponentama svake vrste što prate svaku od 14 glava ovoga romana. Posle detaljne i minuciozne analize autor izdvaja 4 osnovne grupe: 1) AUF u dija-hro-nijskom preseku, 2) epigrafi kao fon, na koji se projektuju događaji porodične hroni-ke i Pugačovljevog ustanka, 3) AUF u autentičnim istorijskim dokumentima, i,najzad, 4) panhro-nijski, odnosno svevremenski folklorni elementi, - a sve u funkciji bilo "pravih", bilo "tobožnih" sredstava istorijske stilizacije u "Kapetanovoj kćeri" A. Puškina