Abstract

Na meer dan tien jaar komt Maarten Doorman met een nieuwe bundeling van essays. Ze lijken te gaan over van alles en nog wat: van een bedrieglijk stuk steen van de maan tot een dramatische scène in bad, van een romantische boswandeling tot Nipplegate, van Goethe tot David Bowie, van de woede van Schopenhauer tot de karper van Apollinaire en van tekenfilm tot Rijksmuseum. Maar steeds gaat het om het overbruggen van een afstand. Die tussen kunst en maatschappij, filosofie en wereld, verleden en toekomst en afkeer en bewondering. 'Dichtbij en ver weg' is een verzameling goed geschreven opstellen waarin wat ver weg is dichtbij komt, een hartstochtelijk pleidooi voor geschiedenis en kunst.