Abstract

Paul Valéry is the poet who maintains silence; the thinker who refuses to be a philosopher; the writer who takes language to court; the expert who insists on being an amateur; the mystic who seeks refuge in mathematics; the stutterer who suffers from an ailment of precision; the Narcissus who might have preferred to embody Orpheus. He is the chronicler of thought and the master of contradiction. I try to imagine him. It is 1894, Valery sits at his table, writing in the notebooks in which he records his thoughts every morning "entre la lampe et le soleil," resulting in approximately 30,000 pages of unstructured incompleteness: the Cahiers. [In Dutch] Paul Valéry is de dichter die zwijgt; de denker die weigert filosoof te zijn; de schrijver die de taal in staat van beschuldiging stelt; de expert die volhoudt een amateur te zijn; de mysticus die zijn heil zoekt bij de wiskunde; de stamelaar die aan een kwaal van precisie lijdt; de Narcissus die misschien toch liever Orpheus had willen zijn. Hij is de chroniqueur van het denken en de meester van de tegenspraak. Ik probeer me hem voor te stellen. Het is 1894 en hij zit gebogen te schrijven in de schriftjes waarin hij elk ochtend 'entre la lampe et le soleil' zijn denken fileert, een project dat uitmondde in ca. 30.000 bladzijden weerbarstige onvoltooidheid: de Cahiers.