Abstract
Η παρούσα ανακοίνωση αποτελεί μια απόπειρα ερμηνευτικής προσέγγισης της αρετολογικής θεωρίας του Βικέντιου Δαμοδού, σημαντικού Νεοέλληνα φιλοσόφου του Διαφωτισμού, ο οποίος, ακολουθώ-ντας την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, προσδίδει στο αρετολογικό ζήτημα ση-μαίνουσα θέση για τη συγκρότηση της ηθικής του φιλοσοφίας. Αυτό προ-κύπτει όχι μόνο από τη μελέτη του κατ’ εξοχήν ηθικού του συγγράμματος Σύνοψις Ηθικής Φιλοσοφίας αλλά και από το σύνολο σχεδόν του συγγραφι-κού του έργου, εκδεδομένου και ανέκδοτου. Ιδιαίτερα θα σχολιαστούν εδώ οι αντιλήψεις του περί αρετής ως γενικής αρχής, οι οποίες θέτουν τις βάσεις και το περίγραμμα της αρετολογικής του θεωρίας. Επίσης θα γίνει προσπάθεια να εξεταστούν οι πηγές που διαμόρφωσαν αυτές τις αντιλήψεις του, καθώς στα κείμενά του είναι διάχυτη η παρουσία της Αρχαίας Ελληνικής --άμεσα αρι-στοτελικής και έμμεσα πλατωνικής-- και της χριστιανικής ηθικής και επίσης κάποιων επιδράσεων της καρτεσιανής φιλοσοφίας. Θα δοθεί ωστόσο ιδιαί-τερη έμφαση στην επεξεργασία της εγκόσμιας ηθικής του χωρίς να προσεγ-γισθεί αυτή μεταφυσικά ή θεολογικά. Επομένως δεν θα σχολιαστούν οι θεο-λογικές αρετές που παραθέτει ούτε η μακαριότητα ως ηθικό τέλος, αλλά θα αναλυθούν οι απόψεις του περί αρετής ως μεσότητας, ως έξης και ως αγαθής πράξης.
