Abstract
Κατά τον Πλάτωνα η πορεία της πόλης εξαρτάται από την ηθική και την πνευματική στάθμη των πολιτών της. Όταν οι πολίτες είναι χείριστοι, αντιστοίχως και η πόλη, όπως και το πολίτευμα, θα νοσούν από την ίδια ασθένεια. Ως εκ τούτου, η άριστη πόλη κάποια στιγμή εξαιτίας των ηθών των πολιτών της θα εκπέσει σ’ έναν κατώτερο τύπο πολιτεύματος· η πορεία της αυτή θα συνεχισθεί, δηλαδή η έκπτωση στους κατώτερους τύπους. Ο Πλάτων αποδέχεται την κυκλική διαδοχή στα πολιτεύματα, πράγμα το οποίο δεν δέχεται ο Αριστοτέλης, ο οποίος επικρίνει τις θέσεις του δασκάλου του. Η διαφορά τους βρίσκεται στις διαφορετικές αρχές επί των οποίων θεμελιώνουν τις προτάσεις τους για το ζήτημα της μεταβολής των πολιτευμάτων. Ο Πλάτων δεν κάνει ιστορική ή κοινωνιολογική θεώρηση του θέματος, όπως ο Αριστοτέλης, αλλά θέτει το ζήτημα σε φιλοσοφικά θεμέλια. Η ερμηνεία που δίδει επηρεάζεται από τις απόψεις του περί ψυχής.
